คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 4 : Keep calm and firm with the PRESENT
Chapter.4
Keep calm and firm with the PRESENT
คงไม่มีใครเข้าใจอารมณ์อันกล้ำกลืนของน้ำทิพย์ในเวลานี้ได้ดีเท่าเจ้าตัวเองเพราะหลังจากปิยะรัฐประกาศว่า
‘แนท’ ผู้เป็นอดีตที่แสนเจ็บช้ำเป็นเจ้าของคอนโดแห่งนี้ที่เธอใช้ซุกหัวนอนแล้วนั้น เจ้าของคอนโดก็ได้ชวนเธอ
คริสและพลอยมานั่งดื่มพร้อมพูดคุยเกี่ยวกับรายการ
โดยอ้างเหตุผลว่าไม่มีเพื่อนคุยและคนอื่นๆก็เริ่มเมาจนพูดไม่รู้เรื่องแล้ว...
ถ้านึกสภาพคนบีบีผู้เคยแสบซ่าในปาร์ตี้นั่งจุกไม่ออกก็ลองนึกภาพตามนี้สิ
สมมติว่าคุณนั่งอยู่ที่โซฟาซึ่งมีชุดสี่ด้านล้อมรอบ...
ด้านซ้ายมือของคุณเป็นแฟนเก่าที่เคยมีอดีตหวานชื่นและเป็นความทรงจำที่ยากจะลบลืม...
ขวามือของคุณเป็นแฟนเก่า...ซึ่งเคยเป็นรุ่นพี่ของคนที่อยู่ทางซ้าย
และตรงข้าม
คือคนที่คุณกำลังจีบ!!!
ขณะนี้น้ำทิพย์ไม่สามารถอธิบายความรู้สึกอันน่าตื้นตัน?
ออกมาเป็นคำพูดได้...
“พี่บีเป็นไงบ้างคะ...สบายดีนะ”น้ำทิพย์ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆก่อนจะตอบตามมารยาท
“ค่ะ
พี่ก็...โอเคดี”
“ไม่ได้เจอแนทนานแล้วนะ
ตั้งแต่...วันเกิดบีคราวนั้น”น้ำทิพย์สะดุ้งเล็กน้อยกับคำเอ่ยทักของเฌอมาลย์ก่อนจะเลียริมฝีปากที่กำลังแห้งผากแทบติดกันของตัวเอง
“อ๋อค่ะ
พอดีว่าแนท...ไปดูงานที่อังกฤษเป็นปีเลย
แล้วพี่พลอยสบายดีนะคะ”เฌอมาลย์หยุดคิดนึดหนึ่งก่อนจะตอบคำถามโดยผินหน้าไปสบตาน้ำทิพย์เล็กน้อย
“ก็...ไม่เชิงอ่ะ
เพิ่งเลิกกับแฟนไปไม่กี่เดือน...”ปกติน้ำทิพย์ไม่ใช่คนรับมือกับสถานการณ์รถไฟชนกันไม่เก่ง
เรียกได้ว่ารับมือมาบ่อยจนเป็นโปรเลยแหละ แต่นี่มันไม่ใช่รถไฟชนกันไง...
นี่มันถ่านไฟเก่ากับถ่านไฟเก่าชนกันกับถ่านใหม่ที่กำลังจะจุดอ่ะ!!!
“โห...สู้ๆนะคะพี่พลอย
แล้วพี่คริสล่ะคะ อืม..เคยเจอที่ลอนดอนตอนซัมเมอร์ที่แล้วจำได้มัยคะ”ศิรินทำท่านึกชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้าด้วยรอยยิ้มห้าแสน
“อ๋อค่ะ
จำได้ตอนนี้พี่ไปถ่ายแบบ...”
“แน่ะ
ถ่ายแบบอย่างเดียวเหรอค้า...เห็นนะว่าไปกับใคร”คิ้วของน้ำทิพย์กระตุกเข้าหากันแทบจะทันที
“ไปกับเพื่อนค่า...เพื่อนจริงๆ”ศิรินเหมือนจะรู้ว่าน้ำทิพย์ไม่ค่อยพอใจก็ลอบยิ้มแต่ก็ยังแก้ตัวเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ
ศิรินคะ...แอบแคร์เค้าเหรอ...
“ค่ะๆ
เพื่อนก็เพื่อน....มาเรื่องคอนโดดีกว่าเนอะ
เป็นยังไงบ้างคะห้องสบายมั้ยเอ่ย”อนิพรณ์เบี่ยงประเด็นเพื่อไม่ให้เป็นที่น่าสงสัยจนเกินไป
“ห้องสบายมากเลย
นี่ถ้าไม่ติดว่าพี่มีคอนโดอยู่แล้วอยากจะซื้อซักห้องเหมือนกัน”เฌอมาลย์ยิ้มพลางเอ่ยชม
ก่อนที่ศิรินจะพูดขึ้นบ้าง
“พี่ชอบการออกแบบมากเลยอ่ะ
ลมถ่ายเทสะดวก
คนซื้อเต็มภายในหนึ่งเดือนชัวร์เชื่อพี่สิ”อนิพรณ์หัวเราะอย่างถูกใจกับคำอวยพรของศิริน
“ขอบคุณค่ะ...”เธอเว้นช่วงก่อนจะหันมาทางบีที่เหม่อลอยคิดอะไรอยู่เงียบๆคนเดียว
“พี่บี...”ไม่มีสัญญาณตอบรับจากสิ่งมีชีวิตที่ท่านเรียก...
“บี...”เสียงเรียกของเฌอมาลย์ก็ไร้ผลไปอีกคน
“บี!!!”น้ำทิพย์สะดุ้งจากภวังค์ด้วยเสียงเรียกจากศิริน ก่อนจะตอบออกไปตามสเต็ปที่เธอศึกษามาอย่างดี
“อ่อ..โอเคเลย
พี่ว่าโอเค”จากสถิติ 99% ของคนที่เหม่อลอย
ตอบว่าโอเคไปก่อนจะมีโอกาสรอดมากที่สุด
“เอ่อ...ค่ะ
โอเคก็โอเค...”อนิภรณ์รู้ดีว่าตอนนี้น้ำทิพย์คงคิดถึงเรื่องอดีตระหว่างเธอและเขาอยู่แน่นอน
ยิ่งพูดคุยไม่รู้ท่าไหนเหมือนกัน
แต่น้ำทิพย์รู้สึกว่าบรรยากาศนั้นอึมครึมไม่น่าอภิรมย์เอาซะเลย
แต่จะให้ลุกออกไปก็เกรงว่าจะเสียมารยาท อย่างน้อย...
ก็เคยรู้จักกัน
“วู้วว
วันนี้ปาร์ตี้ของติช่า ถ้าช่าไม่เมาไม่เลิกกก”ติช่าออกอาการคล้ายคนเมาก็จริง
แต่ว่าก็อึดเอาเรื่อง แถมตอนนี้ยังไปชวนมะปรางออกมาเต้นบนฟลอร์อย่างเมามัน
ไม่ต้องสนใจใครๆเพราะสถานที่นี้อย่างไรก็เป็นสถานที่ส่วนบุคคล
น้ำทิพย์เองก็คิดว่าถ้าเป็นไปได้
ตนเองก็อยากเมาฟุบอยู่ตรงนี้เหมือนกัน แต่ที่ไม่ทำก็คงเป็นเพราะเห็นลูกเกดเมาฟุบที่ยังคงนอนแบบเริ่ดๆเชิดๆเช่นเคย
จะเมาก็ต้องท่าสวยนิดนึง
แพลงกิ้งแม่ม...
แพลงกิ้งตรงไหนไม่ว่า
ทำตรงสนามหญ้าที่ชอบมีหมาแมวมาขับถ่าย...
เอิ่ม...บีก็ภาวนาให้พี่เกดอย่าได้เจอมารเหล่านั้นมาผจญเลยค่ะ
“โย่ว
จอนอมาแล้วครับคนนี้คนเดิม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเราไม่มีอะไรเพิ่มเติม ชีวิตมักนกอกหักก็ซ้ำซ้อน
หัวใจเน่าๆกินแต่เหล้าไม่มีใครว้อนท์”ไม่ต้องแปลกใจที่จีน่าแร็ป จีน่าดู Rap
is now บ่อยและตอนนี้ก็กำลังประชันแร็ปกันโดยมีติช่า จีน่า น้ำหวาน
พลอยฮวังและหญิง รฐาเป็นผู้ร่วมการประลองโดยให้มะปรางเป็นกรรมการ
“โย่ว
คนนี้น้ำหวาน รับประทานแล้วอร่อย มากินบ่อยๆก็รับรองติดใจ
แต่ช่วงนี้งงก็ยังคงสงสัย นกมาหลายปีไม่มีคนกินแล้วใช่มั้ย ห้ะ”
แล้วคนแร็ปก็ต่อกันไปมาอย่างไม่ลดละ
จนน้ำทิพย์ขอตัวลุกออกไปร่วมผสมวงด้วยอาการมึนเมากับแอลกอฮอล์ในเลือดที่สูงนิดๆพร้อมกับยิ้มกริ่มในใจ
“โย่วรอก่อนสิครับ
จะรีบขยับไปไหน น้ำทิพย์จะขอแจมน้องคงไม่ว่าอะไร พี่เมนเทอร์บีก็อยากขอร่วมแร็ปด้วย
อย่าบอกอย่าเอ็ดไปเก็บไว้ของกล้วยๆ ตอนนี้พี่ยังโสดกิ๊กมีแค่หลักหน่วย แต่ถ้าจะเอาจริงกำลังจีบคนหน้าหมวย
ดูกันไปแล้วก็คงใจแข็งซะด้วย แต่บอกไว้ก่อนนะบีไม่ได้มีดีแค่สวย”แร็ปจบก็โยกตามจังหวะบีทบ็อกที่ดีเจที่คุมเครื่องเสียงเปิดอย่างกระหึ่ม
ก่อนจะหันมาขยิบตาส่งให้คริสตามประสาคนเมา...
คนเมา
มักจะทำอะไรตรงกับใจ...
คิดอะไรก็ทำอย่างนั้น
“วู้วๆๆๆ
แร็ปเทพมากเพ่
ไม่เสียแรงที่เป็นเมนเทอร์ทีมช่า”ติช่าที่โงนเงนพูดด้วยเสียงอ้อแอ้อย่างหนักแต่ก็ยังเข้ามาแช็คแฮนด์อย่างถูกอกถูกใจ
“บี!!!”คงมีแต่คริสที่ได้แต่ส่งยิ้มเจื่อนๆให้อดีตแฟนทั้งสองคนของน้ำทิพย์และเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยอาการกัดฟัน
“จ๋า...”คนที่ยืนเต้นแร้งเต้นกาอยู่กับลูกทีมยังไม่วายหันมาขานรับหน้าระรื่นไม่มีท่าทีจะสะทกสะท้าน
ศิรินนั้นก็คงได้แต่ก่นด่าเขาอยู่ในใจ
‘อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมาศิริน ใจเย็น’
แต่นอกจากน้ำทิพย์จะบ้าและเมาแล้ว...
ยัง
‘ขี้อ่อย’ ตัวแม่อีกด้วย อย่าลืม...
เพราะเมื่อไม่มีใครมีสติพอจะสรรหาคำมาเรียงร้อยเป็นการแร็ปได้ต่อแล้ว
ดีเจหนุ่มก็เปลี่ยนเพลงเป็นเพลงแดนซ์อีกครั้ง
จิตวิญญาณนักเต้นที่แรงยิ่งกว่าการโหยหารูปคู่ของด้อมบีคริสจากทั้งเมนเทอร์และลูกทีมแต่ละนางนั้น...
ค่ะ
ไม่บอกก็รู้ว่าเก็บกดค่ะ
“คริส
มาเต้นด้วยกานน”เสียงเริ่มยานคางของคนร่างสูงที่เดินเซๆเข้ามาฉุดให้คริสลุกขึ้นทำให้คนตัวเล็กหน้าหมวยต้องตามไปอย่างช่วยไม่ได้
ก็กลัวว่าจะเมาหัวทิ่มไปซะก่อน...
“โห~~~~~~~”เสียงที่ลากยาวนี้เป็นของติช่า จีน่า น้ำหวาน
รวมทั้งพลอยฮวัง(เขียนแบบนี้ไปตลอดเลยละกัน) ประสานเสียงขึ้นมา
เพราะเมนเทอร์บีคนเดิม เพิ่มเติมคือเสื้อยืดสีขาวเอวลอย...
ลอย..
ลอย...
ไม่ใช่เอวที่ลอย!!! แต่เป็นเสื้อที่ลอยเพราะเจ้าของเสื้อถอดและโยนมันขึ้นฟ้าอย่างบ้าบิ่น
นอกจากเด็กๆและพลอยฮวังแล้ว คริสและแนทต่างก็อ้าปากค้างกับสิ่งที่น้ำทิพย์กระทำ
สัดส่วนที่สุดแสนน่าแตะต้องของน้ำทิพย์ประจักษ์แก่สายตาของศิรินแม้ว่าจะมีเสื้อซับในตัวบางที่แค่มองก็ทะลุไปถึงไหนต่อไหนมากั้นตรงกลางเอาไว้ก็เล่นเอาใจเต้นไม่เป็นส่ำ
ด้วยระยะห่างเพียงเท่านี้แต่เธอก็ไม่ได้สังเกตเห็นรอยยิ้มมุมปากของคนขี้อ่อยที่ปรากฎขึ้นเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะหายไปพร้อมๆกับการเข้ามาเต้นกระแซะๆจนคนตัวเล็กรู้สึกร้อนที่ผิวกายจนต้องถอยหนี
“พี่ว่า...เลิกมั้ยติช่า”คริสเข้าไปกระซิบที่ติช่าซึ่งเมาได้ที่หลังจากปล่อยให้บีเต้นอยู่พักใหญ่และเวลาก็ล่วงมาดึกพอสมควร
ไม่สิ
เช้า...พอสมควร
“โหยย
พี่คริสส ช่ายังม่ายมาวว”ติช่าส่ายนิ้วเป็นเชิงเซย์โนว์
ศิรินไม่รู้จะทำยังไงจึงหันหน้าไปพึ่งมะปรางคนล้านเมีย...
“ปรางช่วยพี่ทีเถอะ
พี่ว่าเดี๋ยวจะไม่ไหวกันเอา”มะปรางที่ดูปกติกว่าใครๆพยักหน้านิ่งๆ
ก่อนจะเข้าไปโอบติช่าที่ยังแดนซ์กับน้ำทิพย์ไม่หยุดไม่หย่อน
แล้วประทับริมฝีปากเพื่อให้อีกฝ่ายหยุดดิ้นได้แล้วก่อนกระซิบ
“ปรางว่าช่าเลิกได้แล้วมั้ง..”
“งื้อปราง...”
“ไปต่อบนห้องนะ
ไม่อยากอยู่กับปรางเหรอ...”การอ้อนเชิงอ้อยของมะปรางมีผลโดยตรงต่ออาการของติช่าก่อนที่สาวร่างเล็กจะประกาศเสียงดังฟังชัด
“ช่าว่าเลิกปาร์ตี้ดีกว่าเนาะ
กลับไปพักผ่อนกันดีกว่ามั้ยคะ”เครื่องเสียงจากดีเจก็เงียบลงทันทีท่ามกลางความเซ็งของขาแดนซ์
“รีบทำไมอ่ะติช่า~~~~~ เพิ่งตีสองเอง”น้ำทิพย์เป็นคนแรกที่ท้วงก่อนที่จีน่าจะเข้ามาเสริม
“นั่นสิ..เอิ๊ก
ยังไม่หมดก๊อกเลย”อาการโงนเงนนั้นก็ไม่ได้ต่างกันสำหรับสองคนที่ถามอย่างอารมณ์ค้าง
แต่คนที่ตอบแทนติช่ากลับเป็นน้ำหวาน
“โอ๊ย
เค้าจะกลับไปอยู่กับผัว ปล่อยปาย พวกเราก็กลับไปนอนได้ล๊าวว”
และปาร์ตี้ของแชมป์เดอะเฟซก็มีอันต้องเลิกราไปโดยปริยายเพราะยังไงติช่าก็ยืนยันนั่งยันนอนยัน
ว่าจะกลับไปนอนกับผัว? ที่ห้องให้จงได้ ส่วนคนที่รับภาระแบกบี
น้ำทิพย์กลับมาที่ห้องในสภาพทุลักทุเลก็หนีไม่พ้นสาวหน้าหมวย
คนที่น้ำทิพย์ลั่นวาจาไว้ดิบดีว่าจะจีบ
จีบกันเค้าทำแบบนี้เรอะ!!!
“โอ๊ย
หนักเว้ย”คนตัวเล็กทิ้งตัวลงนอนหลังจากทุ่มคนตัวยักษ์ลงบนเตียงข้างๆ
ที่จริงศิรินเองก็มีอาการมึนๆไม่ต่างจากคนอื่นๆ
ฉะนั้นแล้วเลิกคิดเรื่องจะลุกไปหาผ้ามาเช็กเนื้อเช็ดตัวให้คนเมาที่นอนอยู่ข้างๆได้เลย
“อืมคริส~~~~”เสียงเรียกชื่อเธอลากยาวพร้อมๆกับแขนยาวๆที่โอบเข้าที่เอวและคนตัวสูงที่พลิกร่างขึ้นมาอยู่บนตัวเธอ
“บี!!!”คนใต้ร่างลนลาน ไหนสาบานแล้วไงวะ!!!
“ชู่วว
บีไม่ทำอารายเครสหรอก เดี๋ยวชีวิตบรรลายย ฮ่าๆ...”น้ำทิพย์ส่งสายตาหวานเยิ้มให้แต่ก็ยังไม่ยอมลงจากร่างของอีกฝ่าย
จนศิรินต้องดันตัวออก
“ลงไปนะ
ลงไปเลยถ้ายังอยากจีบคริสอยู่”มือเรียวเล็กทั้งผลักทั้งดันจนน้ำทิพย์ยอมมานอนข้างๆแทน
ก่อนที่ทุกอย่างรอบตัวทั้งคู่จะเงียบลงจนศิรินนึกว่าอีกฝ่ายหลับไปแล้ว
น้ำทิพย์เองก็เช่นกัน...
“คริส...”แต่น้ำเสียงของคนตัวสูงที่ดังทำลายความเงียบ
แต่ศิรินไม่ได้ตอบรับ แม้ว่าคนตัวเล็กจะนอนหันหลังให้แต่ก็สามารถได้ยินเสียงอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน
และน้ำเสียงนั้นฟังยังไงก็ไม่เหมือนคนเมาเลยซักนิด...
“คริสรู้ใช่มั้ยว่าพลอยเป็นแฟนเก่าบี...”ศิรินที่ได้ยินคำถามนั้นก็ชะงักก่อนจะส่งเสียงในลำคอเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอเองก็ยังไม่หลับ
“แต่คริสคงไม่รู้ว่าแนท...ก็เป็นแฟนเก่าบี”
“ห๊ะ”ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งแล้วจ้องมาที่คนพูด
เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวไม่มีท่าทีล้อเล่นจึงถามย้ำ
“น้องแนทเนี่ยนะเป็นแฟนเก่าบี...แล้วแบบนี้จะเข้าหน้ากันติดเหรอ
น้องเค้าคงไม่โกรธ...”
“โกรธสิ
เค้าเคยโกรธบีมาก... ทั้งๆที่ตอนนั้น...ช่างมันเถอะคริส”ศิรินเห็นได้จากปลายหางตาว่าคนตัวสูงนั้นปาดน้ำตาที่เริ่มรื้นออกมาลวกๆ
“บี...ถ้าบีอึดอัดหรือว่าลำบากใจ
บีระบายให้คริสฟังได้เสมอนะ”สิ้นคำของคนตัวเล็ก ร่างสูงก็โถมตัวเข้ามากอดเธอแน่น
ศิรินสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่ไหล่เล็กๆของตนเอง
นี่คนถูกจีบต้องมานั่งปลอบคนที่มาจีบตัวเองด้วยเหรอ??
“เรื่องมันเริ่มตั้งแต่เมื่อ
7
ปีก่อน...แนทเป็นแฟนคนแรกของบี เราคบกันสามปีแล้วเรารักกันมาก...มากจนบีคิดว่า
ชีวิตนี้..คงจะหยุดอยู่ที่แนท...”เหมือนเสียงคนเล่าจะขาดห้วงไปเพราะกำลังเรียบเรียงคำพูดให้ออกมาเป็นคำมากที่สุดหรืออะไรก็แล้วแต่
ศิรินก็อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นลูบเรือนผมที่ฟูนิดๆของอีกฝ่ายเบาๆเป็นเชิงปลอบใจ
“แต่มันก็มีวันที่ทำให้บีรู้ว่า
เราคงต้องจบกันแค่นี้...วันนั้นบียังจำได้ดี
บีเลือกที่จะเซอร์ไพรซ์วันครบรอบของเราด้วยการบอกว่าบีติดงาน...ฮึก”เสียงสะอื้นที่หลุดออกมาทำให้คนตัวเล็กสงสารอีกฝ่ายอย่างบอกไม่ถูก
“ถ้าบีลำบากใจบียังไม่ต้องเล่า...”
“ไม่คริส
บีอยากเล่าให้คริสฟัง...”ร่างสูงหยุดอาการสะอื้นของตนเองก่อนจะเริ่มเล่าต่อด้วยเสียงสั่นๆที่แทบจะเป็นเสียงกระซิบ
“บีแอบดูเค้าตลอดเวลาที่คุยโทรศัพท์
พอวางสายบีก็เกือบจะเข้าไปหาเค้าเพราะท่าทางเค้าเสียใจมาก
แต่เค้าก็กดโทรศัพท์อีกครั้ง...หลังจากนั้นไม่นานก็มีผู้ชายหน้าตาดีมารับ
แนทเดินขึ้นรถไป บีพยายามไม่ทำตัวเองให้งี่เง่าตีโพยตีพายก็เลยขับรถตามไป...”น้ำทิพย์กลืนก้อนสะอื้นลงในคอแล้วเล่าต่อ
“รถคันนั้นเลี้ยวเข้าไปใน...โรงแรมม่านรูด
บีจะไม่คิดอะไรไปเองถ้าบีไม่ได้เห็น...แต่เค้าจูบกันในรถ...รถคันนั้น...ฮึก...แล้วก็...”
“บี...บีคะ
ไม่เอานะไม่ต้องเล่าแล้ว คริสรู้แล้ว...”คนถูกกอดปลอบโดยพลันและตัดบท
เธอพยายามไม่ทำให้น้ำทิพย์นึกถึงเหตุการณ์ที่สร้างบาดแผลนั้นอีก
ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทำไมบีต้องทำตัวเจ้าชู้ขนาดนั้น
การปักใจรักใครซักคน...
ถ้าผลลัพธ์คือความหลอกลวง
จะทำให้เจ็บเจียนตาย...
“บีทรมาน...แต่บีก็เลือกจะเป็นฝ่ายบอกเลิกเค้าหลังจากนั้นสองอาทิตย์...ด้วยเหตุผลงี่เง่าว่า
‘มีคนอื่น’ ตอนนั้นบียอมรับว่ายังตัดใจไม่ขาด
เหมือนเค้าจะโกรธมาก แต่สำหรับบีภาพความรักที่สร้างกันมาสามปีพังทลาย...บีเจ็บอยู่หลายเดือนจนได้ข่าวว่าเค้าบินไปดูงานที่อังกฤษ
บีเลยเริ่มคบกับคนอื่นๆ”ร่างสูงผละจากอ้อมแขนแต่เปลี่ยนมาสบตากับคนตรงหน้าแทน
“บีกลัวการมีความรัก...”
“แต่บีเลือกที่จะเริ่มใหม่ด้วยการศึกษากับคนอื่นๆอีกหลายคน
ทั้งผู้ชาย...ผู้หญิง กับทอมยังเคยเลยนะ”เสียงตึงเครียดถูกแทนด้วยการหัวเราะเบาๆเพื่อหวังจะให้บรรยากาศผ่อนคลายลง
แต่มันไม่ใช่เลยสำหรับคริส
“บีไม่เห็นต้องพยายามหัวเราะทั้งๆที่ในใจยังเสียใจแบบนั้นเลยนะ”คริสติง
เพราะเมื่อมองหน้าสวยคมของนางแบบสาวแล้ว ร่องรอยความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจก็ปรากฏขึ้นอย่างปิดไม่มิด
“ครั้งนี้...บีเลือกที่จะเริ่มกับคริส”
“...”
“คริสรู้ใช่มั้ยคะว่าการจริงจังกับใครไม่ใช่เรื่องง่าย...”
“...”คนหน้าหมวยไม่ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้าเบาๆ
“แต่บีเลือกที่จะจริงจังกับคริสนะ...”ศิรินได้แต่เขินกับคำสารภาพตรงไปตรงมาของอีกฝ่าย
นัยน์ตาสีน้ำตาลนั้นบ่งบอกถึงความหนักแน่นและจริงจังไม่จิงโจ้
“บีอยากให้คริสเปิดใจให้บีนะ
และที่บียอมเล่าเรื่องของบีให้คริสฟัง...เพราะบีเปิดใจให้คริส แล้วบีก็ไม่อยากปิดบังอะไรคริสทั้งนั้น”
“อื้อ”
“ดึกแล้ว...นอนเถอะ”น้ำทิพย์เห็นว่าจ้องหน้ากันอยู่นานก็พาลจะไม่ได้นอนกันเสียเปล่าๆเลยล้มตัวลงที่เตียงฝั่งตนเอง
คริสเองก็ทำตาม
เฮ้ย...คือมนุษย์หลังปาร์ตี้เค้าไม่อาบน้ำกันงี้?
“ฮืม...บีลืมไปอย่าง”คริสที่เริ่มเคลิ้มๆสะดุ้งก่อนจะงุยหน้าแม้จะหันหลังให้อีกคนอยู่ก็ตาม
“อะไรเนี่ยบี...”น้ำทิพย์ชั่งใจอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ไม่ได้พูดมานานในรอบสี่ปี...
“ฝันดีนะคะ...”แต่เลือกที่จะต่อประโยคด้วยความอยากให้มันยูนีค
“อย่าลืมฝันถึงคนบีบีคนนี้ด้วยนะคะคริส”
~~~~~
โย่วๆ ไรท์พาคนบีบีมาบอกฝันดีค่ะ
รุ่นลิมิเต็ด หายากนะคะเพราะสามารถอยู่บนเตียงกับคริสมาได้อย่างยาวนานถึง 3 คืน
โดยที่คุณคริสไม่บุบสลาย...
ชีวประวัติเฮียนี่เศร้ามาก TT อ่านเองยังเฟล
ปล.สนุกไม่สนุก อยากด่าขัดใจอะไรยังไง ก็ด่าได้ในเม้นเลยนะ
ปล2.ไรท์เตอร์ทุกคนจะรู้สึกดีเมื่อได้อ่านและโต้ตอบคอมเม้นจากรีดนะ
ด้วยรัก
ไรท์
ความคิดเห็น