คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : OS II : Fully 3 month BeeCris Day
Special
Chapter II : Fully 3 month BeeCris Day
“คริส! ฟังบีอธิบายก่อนนะคะ”ร่างสูงก้าวเข้ามาประชิดตัวศิริน
มือเรียวฉวยข้อมือเล็กไว้ไม่ให้อีกฝ่ายเดินหนีไปอีก
“บีจะอธิบายอาการกอดนัวเนียแบบนั้นว่าอะไรคะ!!!”ศิรินตวาดใส่แฟนสาวอย่างเหลืออด
กี่ครั้งแล้วที่เธอต้องทนเห็นภาพบาดตาบาดใจ กี่ครั้งแล้วที่ผู้หญิงคนนี้ทำให้เธอต้องเสียน้ำตา
“คือ...คริส
บีผิดไปแล้ว...บีขอโทษ...”ศิรินสะบัดข้อมือจากการเกาะกุม
ทำไมต้องยอมให้ผู้หญิงคนนี้ด้วย ไม่...ครั้งนี้ศิรินจะไม่ยอมอีกแล้ว
“คริสว่าเราคงต้องหยุดก่อนแล้วล่ะ...บีควรต้องกลับไปคิดทบทวนอะไรบ้างแล้ว”ร่างเล็กหมุนตัวเดินจากไป
น้ำทิพย์ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะรั้งเธอเอาไว้
“คริส...อย่าเลิกกับบีเลยนะ”ไม่มีประโยชน์ที่จะคร่ำครวญ เพราะตอนนี้หญิงสาวไม่ได้อยู่ตรงหน้าเธออีกต่อไป
น้ำทิพย์แทบทนไม่ไหวเมื่อเห็นศิรินเดินไปขึ้นรถของกวาง
วรรณปิยะ...คู่แข่งหัวใจตัวฉกาจของเธอตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัยที่จอดรออยู่ก่อนแล้ว
หัวใจจุกจนเจ็บร้าวไปหมด
ดวงตาพร่าเลือนไปด้วยหยดน้ำที่เตรียมไหลอาบแก้มพร้อมๆกับมือเรียวกำแน่นอย่างเจ็บใจ
ผู้หญิงของฉัน...
จะไม่มีวันยกให้ใคร...
น้ำทิพย์คิดหาทางขอคืนดีกับศิรินจนปวดหัวไปหมด
เธอผิดเองที่นอกใจ...
ผิดเองที่ไม่เห็นความสำคัญ...
ผิดเองที่ไม่รู้จักพอ...
“ตอนนี้ ต่อให้คริสจะด่า จะตบจะตี...จะทำร้ายบี
บียอม...กลับมาหาบีได้มั้ยคะ”น้ำใสๆซึมออกมาจากดวงตาคู่สวยที่บัดนี้แดงก่ำอย่างไม่ขาดสาย
อย่างที่เคยมีคนได้กล่าวไว้ว่า ‘คนเรามักจะเห็นความสำคัญของสิ่งสำคัญ...ก็ต่อเมื่อสูญเสียไปแล้ว’
ร่างเพรียวสะดุ้ง
เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูจากด้านนอก
ในใจภาวนาของให้เป็นคนตัวเล็กที่เฝ้าคิดถึงมาตลอด
“คริส”น้ำทิพย์ได้แต่ลิงโลดอยู่ในใจ
เธอรีบพาร่างสูงของตนเองเข้ามาสวมกอดอีกฝ่ายอย่างดีใจและแสนคิดถึง
“บี...”เสียงของคนในอ้อมกอดช่างเฉยชา
ห่างเหิน บีบรัดหัวใจคนฟังมากขึ้นกว่าเก่า
ศิรินค่อยๆผละจากอ้อมกอดของเธอช้าๆก่อนจะเดินไปที่ห้องนอน
เมื่อน้ำทิพย์เดินเข้ามาก็แทบหมดแรงเมื่อภาพตรงหน้าคือหญิงสาวที่ตนเองรักกำลังเก็บข้าวของส่วนตัวเตรียมออกจากห้องที่เป็นที่พักทั้งกายและใจมามากกว่าสามปี
“ขอร้อง...คริสอย่าไปเลยนะ”ศิรินหยุดมือที่เก็บของชั่วครู่
ก่อนถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“แล้วผู้หญิงคนนั้นน่ะ...บีจะเอาเค้าไปไว้ที่ไหน”
“บีไม่เคยรักใครนอกจากคริส...”
“ได้โปรด...ให้โอกาสบีอีกครั้งเถอะนะคะ”
“...”
“บีอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคริส”น้ำทิพย์สังเกตว่าศิรินมีท่าทีอ่อนลง
จึงเข้าไปกอดคนตัวเล็กอีกครั้ง
“นะคะ...”สุดท้าย
น้ำเสียงเว้าวอนกับแววตาเศร้าสร้อยและท่าทางสำนึกผิดของคนตัวสูงก็ทำให้ศิรินยอมอยู่กับน้ำทิพย์ต่อ
หลังจากนั้น
ไม่ว่าเมื่อไหร่ มีศิรินก็ต้องมีน้ำทิพย์เสมอ
คนเคยทำผิดหวงแหนดูและทะนุถนอมอีกฝ่ายมากกว่าเก่า ไม่ว่าจะทำงาน ช็อปปิ้ง สังสรรค์
ออกงาน หรือแม้แต่ไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัว แม้ว่าศิรินจะไม่ได้มีทีท่าว่ารำคาญน้ำทิพย์มากนัก
แต่แล้ว...
“บี...คริสมีเรื่องจะบอก”คนตัวเล็กสัมผัสใบหน้าน้ำทิพย์ที่นอนหนุนตักเธออยู่เบาๆ
ดวงตาสีน้ำตาลช้อนขึ้นมองคนรัก
“ว่าไงคะ”
“คริสว่า...เราเลิกกันเถอะ”ร่างสูงผุดลุกขึ้นด้วยความตกใจ
ทำไมล่ะ? ก็เธอยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ยังไม่ได้นอกใจเลย...แล้วทำไมต้องมาบอกเลิกกัน
“คริสรักกวาง
คริสขอโทษนะ...แต่ตลอดเวลาที่อยู่กับบี คริสคิดถึงแต่ตอนที่กวางคอยปลอบ วันที่บีนอกใจคริส
คริสพยายามแล้วนะ...แต่ไม่ว่ายังไง คริสก็เลิกคิดถึงกวางไม่ได้เลย
อย่าโกรธคริสเลยนะ”
“คริสหมดรักบีแล้ว...งั้นเหรอ”ดวงตาคู่สวยพร่าเลือนไปด้วยม่านน้ำตาทำให้ไม่อาจสังเกตเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายได้ชัดนัก
รู้เพียงแต่น้ำเสียงที่สั่นเครือของตนเองก้องไปในหัว
คริสหมดรักบีแล้ว...งั้นเหรอ
หมดรัก...
หมด...
ไม่...
เหลือ...
“บี...บีคะ
บีเป็นอะไรคะที่รัก”ร่างสูงรู้สึกตัวเมื่อคนตัวเล็กเรียกเธอด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก
เมื่อลืมตาภาพตรงหน้าก็ไม่ใช่ภาพของคนที่เธอรักที่กำลังเดินจากไป
แต่กลับเป็นภาพสีหน้าตกอกตกใจของศิรินที่เหมือนจะเพิ่งตื่นนอน..
“บี...ฝันเหรอ”คนตัวสูงรู้สึกได้ทันทีถึงเรือนผมที่ชื้นเหงื่อและเสียงหัวใจที่เต้นกระหน่ำรัวราวกลองศึกของตนเอง
เมื่อเงยหน้ามองเธอก็โผเข้ากอดอีกฝ่ายราวกับกลัวว่าคนตัวเล็กคนนี้จะหายไป
“เป็นอะไรไปคะที่รัก
เมื่อกี้บีกอดคริสแน่นเลยรู้มั้ย”ศิรินยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของคนรักเบาๆ
การกระทำอ่อนโยนกับแววตาที่แสดงความรักลึกซึ้งทำให้น้ำทิพย์พอจะสงบลงได้บ้าง
“บีฝัน...ฝันว่าคริสทิ้งบีไป
คริสไม่รักบีแล้ว...”เจ้าของดวงตาคมเงยหน้าขึ้นสบตาสาวหมวย
ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาทำเอาอีกฝ่ายต้องดุด้วยแววตา
“บีคะ...ดูนี่ซิ”เมื่อดูท่าแล้วคนตัวสูงที่เพิ่งจะมาขี้แยไม่มีท่าทีหยุดร้องไห้เห็นทีว่าวันนี้ศิรินคงไม่ต้องลุกไปทำงาน
เธอจึงยื่นมือไปตรงหน้าคนที่เอาแต่ซุกหน้ากับอ้อมกอดเธอ พลางเอ่ยถาม
“นี่อะไรคะ...”เธอพลิกมือเพื่อให้อีกฝ่ายเห็นสิ่งที่เธอต้องการจะสื่อ
แหวนกลมเกลี้ยงที่ถูกสวมไว้ตลอดเวลาไม่ห่างแม้ยามหลับหรือยามตื่นก็ตาม
“สิวที่มือเหรอ...”คนถูกถามตอบพร้อมยิ้มทะเล้นพร้อมชี้ไปที่รอยแผลโดนน้ำมันกระเด็นใส่เพราะทำอาหารให้น้ำทิพย์ทานนั้นแหละที่เป็นจุดๆเหมือนสิว
แต่คนถูกล้อมองตาเขียวปั๊ด
“เดี๋ยวเหอะ...”
“โอ๋ๆไม่เล่นแล้วก็ได้...แหวนแต่งงานของเราใช่มั้ยคะ”เมื่อดูท่าทางน้ำทิพย์จะอารมณ์ปกติแล้วศิรินก็คิดว่าจะไม่ปลอบ
กวนตีนดีนัก
“ชิ
ไปอาบน้ำแล้ว”คนตัวสูงรั้งคนขี้งอนมานั่งบนตัก
อมยิ้มกับความเอาแต่ใจของอีกฝ่ายที่ไม่ว่าจะมองยังไง
จะมองมุมไหน...ก็น่ารักสำหรับเธออยู่ดี
“ไหน...อยากพูดอะไรคะ
ไม่แกล้งแล้วสัญญา”น้ำทิพย์ยื่นหน้ามาสูดกลิ่นหอมและสัมผัสความนุ่มนิ่มที่ผิวแก้มของอีกฝ่ายอย่างที่ทำเป็นประจำ
“บีคะ...เราแต่งงานกันแล้วน้า...”สาวหมวยจับมือเรียวมาประทับที่หลังมือของตนเอง
อีกฝ่ายก็สัมผัสแหวนก่อนก้มลงไปจูบช้าๆ
เผยให้เห็นตัวอักษรสีทองบนพื้นหลังที่เปลี่ยนไปเป็นสีดำ
You’re
Everything For Me Everytime. Bee ❤ Cris.
“คริสรักบี รักบีคนเดียว...จะไม่มีวันเลิกรัก จะไม่มีวันรักคนอื่น
บีเป็นหัวใจของคริส คริสจะไม่มีวันทิ้งบีไปไหน คริสสัญญา”น้ำทิพย์เองก็อดที่จะเขินไปกับคำบอกรักรัวๆของอีกฝ่ายไม่ได้
ไหนจะแววตาจริงจังแบบยากจะเห็นได้นั่นอีก...
“ค่ะ
บีก็รักคริส บีจะทำให้คริสมีความสุขในทุกๆวัน”น้ำทิพย์ก้มลงประทับจูบอ่อนหวาน
ก่อนจะเริ่มแปรเปลี่ยนตามอารมณ์ที่ร้อนแรงมากขึ้นรับเช้าวันใหม่ มือเรียวซุกซนของคนตัวสูงดึงชั้นในตัวจิ๋วออกจากเรือนร่างงดงามพร้อมๆกับเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เธอเป็นคนใส่ให้อีกคนเองเมื่อคืนนี้
และมันก็หมดแค่สองชิ้นเท่านั้น
“ฮือ...อ๊ะ...บี
ดะ...เดี๋ยวไป..ท..ทำงานสาย อื้อ..”ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่มือเล็กๆก็เกาะเกี่ยวบ่าอีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย
“อือ...ไม่เป็นไรหรอกน่า
บีเป็นเจ้าของบริษัท”พูดจบก็ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วดันตัวอีกฝ่ายลงไปนอนแล้วตามไปทาบทับไม่ให้อารมณ์ขาดห้วง
“อื้อ...บี”ริมฝีปากร้อนลากไล้ผ่านลำคอระหง
กลิ่นตัวหอมๆของอีกฝ่ายทำเอาน้ำทิพย์แทบคลั่ง
เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งก็ทำให้ความต้องการที่มีปะทุมากกว่าเก่า
ดวงตาเล็กๆที่กำลังฉ่ำปรือมีหยดน้ำใสๆคลอน้อยๆ
ใบหน้าขาวที่ขึ้นสีชมพูอ่อนๆกับริมฝีปากเจ่อนิดๆที่กำลังถูกเจ้าของขบกัดอย่างยั่วยวน
นี่ยั่วใช่มั้ย...ไม่อยากไปทำงานใช่มั้ยคะที่รัก...
“คริสคะ...ถอดให้หน่อยสิ”ต่อให้ยังเบลอเพราะแรงปรารถนาที่คุกรุ่นแต่คนตัวเล็กก็ยื่นมือมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางที่เหมือนของเธอเป๊ะอย่างเร่งร้อนจนน้ำทิพย์ที่จ้องมองการกระทำพร้อมๆกับสัมผัสอกอิ่มเพื่อปลุกความต้องการของอีกฝ่ายต้องเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้
“ไหนคริสอยากไปทำงานไงคะ”
“อือ...ไม่แกล้งสิคะที่รัก”คนใต้ร่างตอบพร้อมส่งสายตาเย้ายั่ว
แค่นี้ก็หลงจะแย่...จะทำให้หลงไปถึงไหนกันคะศิริน
“อ่า...วันนี้คงลากิจสินะคะ”ร่างสูงก้มลงจูบอีกครั้ง
เครื่องปรับอากาศที่ให้ความเย็นก็ไม่ได้ทำให้ความร้อนในตัวของทั้งคู่ลดลงเลย
ศิรินไม่ตอบแต่กลับสัมผัสต้นคอไปถึงแผ่นหลังอีกฝ่ายเพื่อปลุกเร้าความปรารถนา
“เพราะบีว่า
วันนี้คริสคงต้องอยู่ทำกิจของสามีภรรยากับบีทั้งวัน...ใช่มั้ยคะที่รัก”
สุขสันต์วันบีคริส
รักรีดไม่ทอล์กเดี๋ยวลำไย
ความคิดเห็น