[BeeCris/บีคริส] Deepens But Faraway

ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 7 : WAR

Chapter 7 WAR

          ตั้งแต่คืนที่หวานละมุนคืนนั้น น้ำทิพย์ก็ทำตัวเป็นเด็กดี ทั้งไปรับที่นู่นไปส่งที่นี่งานอีเว้นท์วันไหนที่เจ้าตัวว่างๆก็ตามไปนั่งเฝ้าพร้อมกับสเต็ปการส่งสายตาแบบกวาดต้อนเมียน้อยกลับไปแพ็คขายส่งออกได้เลย...นะคะ แต่ถึงอย่างนั้นข่าวการมีกิ๊กคนนู้นคนนี้ของบี น้ำทิพย์ก็เงียบหายไปจากวงเม้ามอย แต่ถูกแทนด้วยตัวจริงอย่าง คริส หอวัง ที่ถูกตามติดห้อยเป็นเด็กติดแม่ไปตลอดๆ จนนี่ก็ปาเข้าไปเกือบเดือนครึ่งแล้ว...เวลานี่เดินเร็วจริงๆ

          แต่ใครจะไปรู้ว่าในทุกๆวันน้ำทิพย์จะต้องลุ้นว่า วันนี้จะมีดวงหรือไม่ แต่ไม่ว่าวันไหนๆ ถ้าเธอปฏิบัติภารกิจ ‘ยกเลิกกิ๊ก’ ที่ตั้งใจอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะเทให้หมดทั้งสามสี่โหลที่เก็บไว้ จะต้องมีอันเจ็บแก้มบ้างแขนขาบ้างทุกครั้งไป

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ต้องลุ้น...

          “อิพี่บี พี่ทำงี้ได้ไงวะ ที่เมย์ยอมให้พี่ไปทั้งตัวทั้งใจนี่ไม่มีความหมายเลยใช่ป้ะ”หมอนใบใหญ่ถูกปาเข้าเต็มหน้าจนคนตัวสูงหลับตารับแทบไม่ทัน

          “พี่จะไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้น พี่ขอยืนยันว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเมย์หรือใครๆอีก”ร่างสูงวางหมอนลงข้างๆตัว ก่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

          “จบนะ พี่ขอร้อง”

          “เหอะ คิดว่าเมย์ยังอยากยุ่งกับพี่อีกงั้นเหรอ ไปตายซะ”ประโยคสุดท้ายมาพร้อมกับการสาดน้ำและผลักออกจากห้องที่เธอเป็นคนเช่าให้พิชญ์นาฏอยู่ แต่ต่อไปนี้คงไม่จำเป็นอีกต่อไป ของแถมอย่างสุดท้ายคือการปิดประตูอย่างแรงโดยไม่เหลียวมามองอีกของคนด้านใน

          “วู้ว ต้องกลับคอนโดอีกแล้วสิ”ร่างสูงยกยิ้มมุมปาก การที่เมื่อคืนศิรินกลับมาจากงานอีเวนท์ที่ต่างจังหวัดในตอนตีหนึ่งกว่าๆ ทำให้ตอนนี้เจ้าตัวอาจจะยังไม่ตื่น แม้ว่ามันจะเลยเวลาที่สมควรตื่นมามากแล้วก็เถอะ

          “มีแฟนคนเดียวนี่ก็ดีนะ ประหยัดดี”น้ำทิพย์หัวเราะกับตัวเองอย่างมึนๆ ก่อนจะยัดตัวเปียกๆใส่ลงในรถสปอร์ตของตัวเอง

          “พี่บี??!!!”ติช่าที่ตอนนี้คบกับมะปรางอย่างเปิดเผยดูตกใจที่น้ำทิพย์เดินผ่านล็อบบี้ในสภาพไม่น่าดูเท่าใดนัก

          “ว้อทแฮปเพิ่นวิทยูว”เธอจับเมนเทอร์สาวคนเก่งที่ได้แต่ส่งยิ้มเจื่อนๆหมุนไปมา ตรวจเช็คสภาพอย่างเวอร์ๆ สมกับที่เป็นติช่าแห่งเดอะเฟซ

มันต้องเวอร์ขนาดนั้นเลยเหรอลูก...

          “พอแล้วติช่า หมุนขนาดนั้นเดี๋ยวพี่บีก็อ้วกกันพอดี”มะปรางเดินเข้ามาแล้วเรียกให้แฟนสาวของตนหยุดการหมุนน้ำทิพย์ไปมาเป็นไอติมหลอด ทำให้คนที่โดนหมุนนั้นส่งสายตาขอบคุณไปให้ทันที

          “พอดีว่าพี่...”

          “เพิ่งไปเทสาวๆมาล่ะสิ”เสียงอันคุ้นเคยของเฌอมาลย์ดังขึ้นแทรกกลางวงสนทนา น้ำทิพย์ยิ้มให้คนมาใหม่ ตอนนี้สถานการณ์รักของหลายๆคนกำลังไปได้สวย ทั้งเฌอมาลย์ที่เพิ่งคบหาดูใจกับรฐาอย่างเป็นทางการไปเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อน กับคู่ของติช่าที่เริ่มคบกันก่อนหน้านั้นไม่นาน ลูกทีมบีที่ได้กันเองก็ดูกระหนุงกระหนิงห่างจากกันไม่ได้ไม่แพ้กับจีน่าและน้ำหวาน...ซึ่งคู่นี้น้ำทิพย์ยอมรับว่านึกไม่ออกจริงๆถึงฉากกิจกรรมบนเตียง ใครบนใครล่างหรือออนท็อปบ้างเป็นครั้งคราว แต่ที่สถานการณ์ไม่ดีที่สุดเห็นจะเป็นกวางกับเจสซี่ที่เข้าหน้ากันไม่ติดตั้งแต่คืนวันปาร์ตี้ การได้กันทั้งๆที่อีกคนไม่สมยอมแบบมีสติไม่ใช่เรื่องสนุก และสามารถทำให้เกลียดกันยันชาติหน้าได้

          “อื้ม...คนนี้แสบน่าดู”เฌอมาลย์หัวเราะเบาๆก่อนจะพยักเพยิดกับติช่าให้ปล่อยตัวบีได้แล้ว เพราะดูจากสีหน้าคนเสน่ห์แรงคงอยากขึ้นห้องเต็มแก่

          “ขอบจายยย”น้ำทิพย์แสร้งลากเสียงยาวสร้างเสียงหัวเราะให้ทั้งมะปรางและพลอย โดยที่มีหนึ่งเดียวในวงสนทนาที่ดูจะงงกับการกระทำนั้นที่สุด

คือไร? ช่าไม่เก็ตเลย?

          บีคิดว่าควรปล่อยให้ติช่างงและไม่รู้เรื่องรู้ราวต่อไปแบบใสๆจะดีกว่า เมนเทอร์สาวเดินดุ่มไปที่ลิฟต์ก่อนกดเพื่อไปยังชั้นสิบสามของคอนโดเพื่อเปลี่ยนชุดและดูคนตัวเล็กที่คงยังนอนหลับสบายบนเตียงนุ่ม

แต่...

          “ไงคะพี่บี”ความเงียบเข้าปกคลุมทันทีที่ลิฟต์เคลื่อนมาถึงชั้นสอง และมันก็เปิดออกรับบุคคลที่น้ำทิพย์ไม่อยากอยู่ด้วยมากที่สุดให้ก้าวขึ้นมาร่วมทาง

          “ไงแนท สบายดีนะ”อนิภรณ์ยิ้มรับตรงข้ามกับน้ำทิพย์ที่มีสีหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

          “ดีค่ะ ว่าแต่ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นพี่บีที่คอนโดเลย...งานยุ่งเหรอคะ”ไม่แปลกหรอกที่อนิภรณ์จะไม่ค่อยเห็นเธอ น้ำทิพย์ย้ายที่ซุกหัวนอนไปตั้งแต่เมื่อครึ่งเดือนก่อนเพราะคนที่ยืนข้างๆย้ายเข้ามาอยู่ร่วมคอนโดด้วย อีกทั้งการนอนห่างจากศิริน...แม้จะไม่มีคนตัวเล็กมาคอยเบียดกระแซะแย่งผ้าห่มเวลาหนาว แต่มันก็มีอะไรดีๆอีกเยอะจนทำให้น้ำทิพย์ไม่มีเวลาไปหิ้วสาวคนไหนมานอนด้วยเลยแหละ

          กิจกรรมสรรหาเพลงมาแต่ง Lyric card แล้วส่งหากันเป็นกิจกรรมก่อนนอนที่ขาดไม่ได้ของทั้งคู่ ต่อให้นอนหลังชนกันหรือห่างกันเป็นสิบกิโลก็เถอะ...

          “ก็...นิดหน่อยค่ะ”บรรยากาศต่อจากนั้นก็เงียบจนน่าอึดอัด ลิฟต์ตัวนี้เคลื่อนตัวช้าเสียจนน่าหมั่นไส้ในความคิดของน้ำทิพย์ พยายามไม่ถอนหายใจแต่บางทีมันก็เผลอจนอนิภรณ์ต้องเอ่ยทัก

          “พี่บีลำบากใจอะไรรึเปล่า...แนทมากกว่ามั้ยที่ควรเป็นฝ่ายลำบากใจ”เสียงดังกระชากนิดๆให้น้ำทิพย์รับรู้ว่าเจ้าของเสียงไม่พอใจอย่างมาก

          “ดีนะ ที่แนทพูดตรงๆ เพราะพี่ก็มีอะไรจะบอกแนทตรงๆ”เจ้าของดวงตาสีน้ำตาลจ้องกลับอีกฝ่ายที่มองอยู่ก่อนแล้ว

          “เรื่องในตอนนั้น แนท...โกรธพี่อยู่มั้ย”

          “หึ...พี่รู้มั้ย แนทร้องไห้หนักขนาดไหน กว่าจะทำใจบินไปอเมริกาได้ พี่มันคนใจร้าย”

          “ใครกันที่ใจร้าย...”ดวงตาคมนั้นไม่มีความวูบไหว ไม่มีความอาลัยอาวรณ์เสมือนการพูดถึงอดีตครานี้ไม่ได้ไปสะกิดแผลเก่าในใจแต่อย่างใด

          “พี่หมายความว่าไง...”

          “พี่ก็หมายความอย่างที่พูด...ใครกันที่นอกใจ ใครกันที่สวมเขาฉันเหมือนควายตัวนึง”สรรพนามที่เปลี่ยนไปแสดงได้ถึงอารมณ์กรุ่นโกรธภายใต้ภาวะกดดันของน้ำทิพย์

กึก...กึก

บ้าชิบ...ทำไมต้องมาค้างที่ชั้น 12

          ลิฟต์หยุดชะงักกะทันหันทำให้อนิภรณ์เซไปที่น้ำทิพย์แต่อีกฝ่ายที่ยืนอย่างมั่นคงกลับเบี่ยงตัวหลบอย่างรังเกียจ การกระทำนั้นส่งผลให้อนิภรณ์แค่นยิ้มออกมา ซึ่งมันเป็นรอยยิ้มที่น่าขยะแขยงในความคิดของอีกฝ่าย

          “งั้นเหรอ...งั้นที่บอกเลิกฉันก็แปลว่า ‘เพิ่ง’ รู้สินะ”เจ้าของดวงตาคมสีน้ำตาลกำหมัดแน่นสะกดอารมณ์

          “เพิ่งรู้...ใช่ เจ็บดีนะ”

          “แต่เธอไม่รู้หรอก...การมีประวัติเคยคบกับผู้หญิงอย่างเธอ ทำให้ฉันพลาดโอกาสอะไรไปบ้าง”อนิภรณ์ตวาด น้ำทิพย์ก็สวนกลับ

          “แล้วยังไง เธอเลือกเอง ฉันบังคับให้เธอมาคบฉันเมื่อไหร่กัน อีกอย่าง..การที่เธอเดินออกไปมันก็ทำชีวิตฉันย่อยยับไม่แพ้เธอหรอก”เสียงอื้ออึงด้านนอกทำให้พอมีคนรู้แล้วว่าลิฟต์ค้าง น้ำทิพย์แปลกใจเล็กน้อยเพราะคอนโดใหม่ขนาดนี้จะเกิดเหตุลิฟต์ค้างได้ง่ายดายเกินไปรึเปล่า

          “เลิกแล้วต่อกันเถอะ อาฆาตกันไปก็ไม่มีอะไรดี”การพยายามเอาน้ำอุ่นเข้าลูบดูเหมือนจะไม่เป็นผล ทำไมถึงเป็นน้ำอุ่น...ก็น้ำทิพย์ยังเย็นลงได้ไม่ถึงครึ่ง

          “เหอะ”เสียงที่เหมือนประตูจะถูกเปิดทำให้แผนร้ายชั่ววินาทีผุดขึ้นในหัวอนิภรณ์

          “เธอจะทำอะไร!!!”การทำอีกฝ่ายเข้ามายื้อแย่งดึงกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอและทำให้เสื้อเธอยับยู่ส่อให้น้ำทิพย์เห็นว่าอนิภรณ์คงมีเจตนาร้ายแอบแฝง เธอใช้ความแข็งแรงที่มีผลักอีกฝ่ายออกไปกระแทกกับลิฟต์อย่างแรงพร้อมๆกับที่ประตูเปิดออก

          “จำไว้อนิภรณ์ ไม่มีใครโง่ตลอดชาติหรอกนะ”น้ำทิพย์ก้าวออกไปท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของจีน่า น้ำหวาน กวาง ลิลลี่และจุ๊กกู้

          “พี่ขอประกาศเอาไว้ตรงนี้เลยแล้วกัน...พี่ขอยกเลิกสัญญาการทำรายการโฆษณาคอนโดนี้ พอกันที!!!”ประโยคสุดท้ายเธอพูดกับเจ้าของคอนโดที่เพิ่งทรงตัวลุกขึ้นยืน

          “คุณน้ำทิพย์!!! ถ้าคุณยกเลิกสัญญาคุณจะโดนตัดจากการเป็นพรีเซนเตอร์ของงานทั้งหมดในเครือกันตนาที่รับมาก่อนหน้านี้”อนิภรณ์ตะโกนแต่คนที่หันหลังให้เพียงแค่นยิ้มแล้วหันมายักคิ้ว

          “ช่างมันสิ”

~~~~~

ไม่ว่าที่ไหน ฟิคหรือชีวิตจริง...

เฮียก็จะลืมว่าพี่เมย์เค้าเกิดก่อนเฮียค่ะ555

เรื่องดราม่าอย่ากังวลค่ะเพราะไรท์เป็นคนดราม่าไม่เก่ง

ไรท์จะมาบอกว่า ตอนนี้ตัดไป 100% เลยเนอะ

ถ้าถามว่าทำไม

ตอบได้เลยค่ะว่าที่เขียนต่อมันยาวววเลยขอตัดรวบไปตอนต่อไป

ลงพรุ่งนี้น้า เอ้อ....วันนี้นี่แหละ 

รักมาก

ไรท์