ชายาวิปลาส

ลำดับตอนที่ #2 : ปฐมบทของเรื่องราว

        รัชศกต้าจงที่หกร้อยสิบแปด องค์ชายรองแคว้นอู่ อู่เหวินยึดอำนาจบิดา ตั้งต้นเป็นฮ่องเต้ เขามีใจคิดการใหญ่ ต้องการรวมใต้หล้าเป็นหนึ่งโดยมีพระชายาฉู่เจิน องค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นฉู่เป็นผู้ผลักดัน แผ่นดินต้าจงจึงเริ่มระส่ำระส่ายอีกครั้งในรอบหลายร้อยปี การใหญ่ของเขาเริ่มจากสังหารทายาทแคว้นเหลียงที่หลงเหลือจนสิ้น   ยกทัพกดดันแค้วนหนานจนไม่อาจขยับตัวได้ ยุแยงแคว้นเยี่ยนที่มีปัญหาภายในจนเกิดจลาจล ร้ายที่สุดเขาไล่ต้อนแคว้นเว่ยที่ขัดตาตระกูลอู่มาช้านานอย่างไม่ลดละ แคว้นเว่ยเป็นเพียงแคว้นเล็ก ๆ กองกำลังนักรบเพียงหยิบมือไม่อาจต้านทางกองกำลังนับแสนจากแค้วนอู่ ท่านหญิงจินเสียน นามรองหยู่จินฮวา จ้าวตำหนักดาราผู้นำแคว้นเว่ย ณ ขณะนั้น  และสวามี นำทัพด้วยตนเอง 

ท้ายที่สุดสองสามีภรรยาใช้ชีวิตสังเวยความบ้าคลั่งของกองทัพแคว้นอู่ ขณะเดียวกันแคว้นเยี่ยนสามรถแก้ไขปัญหาภายในสำเสร็จ สถาปนาองค์ชายสามเยี่ยนหลงขึ้นเป็นฮ่องเต้ ฮ่องเต้องค์ใหม่ของแคว้นเยี่ยนสามารถยุติการทำลายล้างแค้วนเว่ยเอาไว้ได้ ทว่าแค้วนเว่ยที่สูญเสียวังดาราและผู้สืบทอดทั้งหมดก็นับว่ายากที่จะพลิกฟื้นแล้ว เยี่ยนหลงฮ่องเต้ใช้ทุกสายกลและทุกสายสัมพันธ์ที่มีเพื่อยับยั้งภัยคุกคามจากแคว้นอู่เอาไว้ได้ พร้อมทั้งให้ทั้งแปดแค้วนลงนามในสนธิสัญญาสงบศึก ยี่สิบปีห้ามแค้วนใดบุกรุกกันและกัน

จากวันนั้นจบจนถึงปัจจุบัน สิบห้าปีผ่านพ้น ใต้หล้าสงบร่วมเย็น แม้ไม่มีข้อมูลยืนยันว่าความสัมพันธ์ระหว่างแคว้นต่าง ๆ ดีมากน้อยเพียงใด ทว่าการค้าระหว่างแคว้นยังคงคึกคักดีและดูท่าว่าจะคึกคักมากกว่าเดิมในเวลาอันสั้นนี้ ซึ่งก็อาจอนุมานได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างแค้วนต่าง ๆ ไม่ได้อยู่ในจุดที่อันตรายมากนัก 

ที่จะไม่กล่าวถึงไม่ได้เห็นทีจะเป็นแคว้นเยี่ยน

รัชศกต้าจงที่หกร้อยสามสิบสาม เยี่ยนหลงปีที่สิบห้า หลังจากสงครามเหมยแดงสิ้นสุดลง แคว้นเยี่ยนที่แต่เดิมก็มีสายสัมพันธ์ทางการทูตอันดีกับแคว้นต่าง ๆ อยู่แล้ว ยิ่งได้รับความไว้วางใจจากแคว้นอื่นและได้รับการสรรเสริญจากใต้หล้าในฐานะที่เป็นผู้ยุติความขัดแย้งลง นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งเดียวในต้าจงที่มีความสัมพันธ์อันดีกับแคว้นหนานอันมั่งคั่งที่สุดในต้าจง ทำให้ในช่วงหลังสงครามแคว้นเยี่ยนเป็นแคว้นที่ถูกกล่าวถึงมากที่สุดในวงน้ำชาของชาวต้าจงและยังเป็นที่สนใจของเหล่าชาวยุทธและนักเดินทางเป็นจำนวนมาก การค้าภายในแคว้นจึงคึกคักเป็นอย่างมาก จากที่เกือบสูญสิ้นจึงสามารถพลิกฟื้นผงาดจนได้ในที่สุด

นอกจากนี้ในช่วงหลังสงครามสงบลง ได้เกิดสำนักศึกษา สำนักยุทธ์ และสำนักคุ้มภัยมากมายในยุทธภพ หนึ่งในนั้น หนึ่งในนั้นคือสำนักศึกษาที่เติบโตขึ้นมาอย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้น ได้แก่สำนักแพทย์ดาราพราย ในช่วงสิบปีแห่งการเปลี่ยนแปลงนี้ศาสตร์แพทย์จากแคว้นฉู่ถูกหมางเมิน สำนักดาราพรายได้รับการยกย่อง เพียงไม่กี่ปีเท่านั้นก็มีชื่อติดแถวหน้าในยุทธภพเสียแล้ว หากถามว่าด้วยเหตุใดสำนักเล็ก ๆ ที่ก่อตั้งขึ้นมาเพียงไม่นานถึงมีชื่อเสียถึงเพียงนี้ได้ คำตอบดูคล้ายว่าจะเป็น...แม้ว่าจะได้ชื่อว่าสำนักแพทย์ ทว่าเบื้องหลังดูเหมือนว่าสำนักเล็ก ๆ แห่งนี้จะเชี่ยวชาญด้านพิษเสียมากกว่า ดังนั้นในที่ลับสำนักแพทย์ดาราพรายเป็นที่รู้จักกันในนามสำนักแพทย์หมื่นพิษ ว่านตู๋เย่ เสียมากกว่า เป็นนามที่ขัดแย้งและประชดประชันเหลือเกิน

            อย่างไรก็ตาม จะสำนักแพทย์ดาราพรายก็ดี ว่านตู๋เย่ก็ช่าง ว่ากันว่าสำนักแพทย์ชื่อดังแห่งนี้มีอัจฉริยะบุคคลซุกซ่อนอยู่ไม่น้อย แม้แต่ยามเฝ้าประตูก็ยังเป็นแพทย์ที่มีฝีมือเทียบชั้นแพทย์ในวังหลวงของแคว้นใดแค้วนหนึ่งได้เสียด้วยซ้ำ ทว่ามีอยู่ผู้หนึ่งที่พิเศษยิ่งกว่าผู้ใด เป็นอัจฉริยบุคคลที่ร้อยปีจะมีเพียงหนึ่ง

เป็นสตรี นามว่าจื่อเถิง   ในศาสตร์แพทย์ว่าเก่งกาจหาตัวจับได้ยากแล้ว ในศาสตร์พิษกลับเชี่ยวชาญเป็นพิเศษ ว่ากันว่าทักษะการปรุงพิษของแม่นางจื่อเถิงเทียบได้กับปรมาจารย์ขั้นหนึ่งด้านพิษจากแคว้นฉู่ อีกทั้งนางยังเป็นผู้ที่มีทักษะการค้าเป็นเลิศกว่าผู้ในสำนัก การมียอดบุคคลเช่นนี้อยู่ในสำนักส่งเสริมให้สำนักดาราพรายมีอิทธิพลในยุทธภพเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่ราชสำนักของแคว้นต่าง ๆ จะทำการใด ยังต้องคำนึงถึงสำนักดาราพรายอยู่หลายส่วน ขณะเดียวกันอิทธิพลที่แผ่ขยายของสำนักดาราพรายก็เป็นสิ่งที่สะท้อนอิทธิพลของแม่นางจื่อเถิงแห่งสำนักดาราพรายเช่นเดียวกัน ไม่เพียงแต่ชาวยุทธเท่านั้นที่พยายามจะผูกสัมพันธ์กับสำนักดาราพรายและแม่นางจื่อเถิง ราชวงศ์ต่าง ๆ ก็เพียรเช่นเดียวกัน หากแต่ว่า มิใช่เรื่องง่ายดายถึงเพียงนั้น 

สำนักดาราพรายมิใช่สถานที่เข้านอก ออกใน ได้อย่างสะดวกสบายถึงเพียงนั้นปากประตูสำนักกับตำหนักกลางของสำนักห่างกันไกลเทียบได้กับการข้ามเขาสามลูก ทั้งยังเต็มไปด้วยอันตราย หากเป็นปุถุชนทั่วไปเดินทางถึงตีนเขาลูกแรกก็ไม่สามารถก้าวไปต่อได้แล้ว 

อีกทั้ง ไม่ว่าจะเพียรถึงเพียงใด ก็ไม่ปรากกว่ามีผู้ใดที่สามารถเข้าถึงแม่นางจื่อเถิงได้แต่อย่างใด ขณะเดียวกันนั้นก็มิปรากฏว่ามีผู้ใดในใต้หล้าที่สามารถอธิบายรูปโฉมของแม่นางจื่อเถิงได้เลยแม้เพียงผู้เดียว...

มีเพียงเสียงเล่าลือและคำบอกเล่าถึงความงดงาม เยาว์วัยเท่านั้นที่ยืนยันการคงอยู่ของคนผู้นี้เท่านั้น 

กล่าวถึงคำล่ำลือ แคว้นเยียนก็คล้ายว่าจะมีเรื่องราวเช่นนี้อยู่เหมือนกัน 

ดินแดนอันสงบสุขในทิศตะวันออกที่กำลังเข้าสู่ยุครุ่งเรืองก็ปรากฏยอดบุคคลอายุน้อยประจักษ์แก่ใต้หล้าเช่นกัน เพียงแต่คนผู้นี้แตกต่างจากแม่นางจื่อเถิงแห่งว่านตู๋เยว่มากนัก ยอดอัจฉริยะแห่งแคว้นเยี่ยนเป็นสตรีอายุน้อย เป็นสตรีที่ความสามารถเก่งกาจเหลือร้าย ขณะเดียวกันนางก็เป็นสตรีที่ร้ายกาจเหลือจะทน...