เรื่องเล่าเเอบรัก

สวัสดีคะ ฉันขอสมมติว่าชื่อว่า ขิม ละกันนะคะ วันนี้ฉันจะมาระบายให้ฟัง เอ้ย ให้อ่าน อิอิ

เรื่องมันมีอยู่ว่า ย้อนไปตอนเข้า ม.1 ใหม่ๆ เด็กๆใสๆ อิอิ คือเราได้รู้จักเด็กผู้ชายคนนึง อายุเท่าเรานี่หละ เขาเป็นเพื่อนกับเพื่อนสนิทเราตอนอยู่ประถม (ไม่งงนะ อิอิ) เเต่เขาอยู่คนละห้อง เราไปเเอดเฟสเพื่อนเรา เเล้วพอดีมันก็ขึ้นคนเเนะนำมา เราเลยเห็น โอ้ะ หล่อจัง เอ้ยไม่ใช่ๆ โอ้ะ นนี้เป็นเพื่อนกับเพื่อนเราหนิ เเอดไปดีกว่า >< วันต่อมาเค้าคนนั้น เด็กปู้ชายคนนั้น เเทนชื่อว่าจูจูละกันเนาะ เค้ารับเเอดเราอ่ะ เเต่เราก็ฟินไปธรรมดาพอประมาณ เเบบบอยู่ ม.1ยังใสๆอยู่อ่ะ (นี่ขนาดใสๆ) เเต่เราก็ปล่อยไป ตั้งใจเรียนดีฟ่า อิอิ เเละเเล้วเรื่องรักใสๆ ก็เกิดขึ้นที่ hi5 เอ้อลทมบอก เรามาทันยุดไฮไฟว์นะ อิอิ รู้สึกเเก่โคตร เเบบถ้าาคนที่เคยเล่นจะนึกภาพออกนะ เเต่เด็กรุ่นใหม่ๆนี้คงไม่รู้จักเเน่ น้องเอ้ย น่าสงสาร555555  อะเข้าเรื่อง เเบบไฮไฟว์มันจะมีบอกด้วยอ่ะว่าใครเข้ามาดดูหน้าทามไลเราบ้าง เรียกทามไลละกันนะ เเล้วเราก็เข้าไปเล่นนิดหน่อย รู้ทั้งรู้ว่าคงไม่มีความเคลื่อนไหวอ่ะไรเเน่ (ก็ขิมไม่ค่อยสวยอะไร:/) เเต่เเล้วมันก็มีบางสิ่งที่ทำให้ใจเต้นเเรงอีกครั้ง เเบบว่า คนคนนั้นมาเเอบดูทามไลน์เราด้วย เอ้ย กริ๊ดดังๆ 3 ที เเล้วไม่ใช่เเค่นั้นนะ นางยังมาโพสทักด้วยอะ เออเสริมนิดๆ ไฮไฟอ่ะ ไม่มีพวกกล่องข้อความที่เป็นความลับเหมือนเฟสบุ๊คนะ ใครจะคุยกัน คนอื่นเห็นหมด อิอิ (ใครเเอบเเฟนมาคุยกับกิ๊กนี่เสร็จเลยนะชีวิต)
เขาทักมาเราก็ตอบเเบบมารยาท (คิดว่าตัวเองสวยไรงี้) เเต่ที่จริงที่เขาทักมาอาจเพราะเห็นเราอยู่กับเพื่อนไรงี้ เลยทักทายมาเช็คเรตติ้ง (จ้า ไอ้หล่อเลือกได้) เเต่เราก็ไม่ไเคุยกันอีกเพราะไม่ค่อนเล่นไฮไฟว์ ตั้งใจเรียนอย่างเดียว (ไม่ใช่เด็กดีไรหรอก เเบบหน้าเหียกมากเลยต้องหาข้อดีให้ตัวเองบ้างไรบ้าง) เเละก็ด้วยความที่งงกับ hi5 เหลือเกิน เเละเเล้วเรื่องก็จบไป เเล้วพี่เฟสบุ๊คของเราก็เริ่มมีมา เห้ย นี่ฉันเป็นรุ่นบุกเบิกเลยหรอ เเก่×2 คราวนี้นางตามมาเม้นในเฟสอีก เเบบเราเป็นคนไม่ค่อยสวย ก็เลยไม่ค่อยเอารูปตัวเองขึ้น จนมีครั้งหนึ่ง เพื่อนถ่ายให้ เราเลยเอาลงดูเป็นรูปเเรก เเต่ปิดครึ่งหน้านะ เห็นเเต่ตา เเต่จูจูนางก็มาเม้นว่า "ก็น่ารัก" เเค่เนี้ยนะ โอ้ย ถ้าไม่มีคำว่าก็จะดีกว่านี้นะไอ้บ้า เเต่ตอนนั้นเราตอบกลับว่าอะไรไม่รู้จำบ่ได้เน้อ จนเวลา       
            ล่วงมาถึง ม.2 มีครั้งหนึ่ง เราไปงานของโรงเรียนกลับค่ำ ครูเลยเลี้ยงข้าวด้วย เเล้วเราเดินผ่านนางด้วย นางก็ทักขึ้นมาว่า "กินข้าวยัง" เราก็เเปป เพราะนี่คือบทสนทนาเเรกที่เจอเเบบตัวต่อตัวขนาดนี้ อิดำช็อคคะ เขินมาก เเต่ก็ยังเหงก็บอาการเก่งนะจ๊ะ เราก็ตอบเเบบหน้าเฉยชามาว่า กำลังจะไปเอานี้ละ เเล้วนางก็ยื่นกล่องข้าวที่อยู่ในมือให้ คือเเบบ เงิบรอบ2จ้า เราก็ยิ้มเเห้งๆรับมา เเต่ในใจนี้เต้นจนจะถล่นออกทาเเล้วจ้า นึกเเล้วก็ขำตัวเอง เก็บอาการเก่งสุดๆ  วันนั้นจบไปด้วยคำว่าฟินเงียบๆในใจ เเต่เเล้วเทอมต่อมา นางก็มาคบกับเพื่อนเราคนเเรกที่กล่าวไปนั่นละ ใช่ ยัยนั้นละ เเหม่ดีนะชีวิต เจ็บมากกกกจ้า เเต่ก็เก็บอาการได้อีก เอ่อ จะบอกว่ายัยนั้น (ยัยนั้น55 เปลี่ยนสรรพนามเลยเชียว) ยัยเพื่อนตัวดีนี้เคยเเอบเเซวขิมด้วยนะ เรื่องขิมกับจูจู เเต่ที่ไหนได้นางทำร้ายฉันลงคอ เเต่ยัยเพื่อนก็ไม่ผิดหรอก ก็นางไม่รู้หนิว่าเราชอบรึป่าว เเละฉันกช็คิดได้เลยว่า ที่ไอ้บ้าจูจูม่คุยกับฉันนี้เพื่อจะหายัยนี้หรอ เเต่เอ๊ะเกี่ยวไรกัน เพราะก็มันเป็นเพื่อนกะยอยุเเล้วนี้ คุยกันเองได้ เเล้วฉันก็ไม่ได้มีบทบาทอะไรเลยกับชีวิตรักของพวกนาง เเต่พวกนางก็คบกันได้เเค่ไม่กี่เดือน อิอิ (เห้น พอใจอะไรเนี้ย )
          เเล้วก็ขึ้น ม.3เเล้วจ้า  เรื่องราวของเราก็ไม่มีไรมาก ประกอบกับตอนนั้นฉันก็กำลังตกหลุมรักรุ่นพี่คนหนึ่งอย่างเเรง (ขอเเทรกเเปป อยากบอกว่า ที่จริงอะเราชอบรุ่นพี่คนนี้ตั้งเเต่ก้าวมาเหยียบ รร.นี้ด้วยซ้ำ เเต่พาทนี้เป็นตอนของจูจู เลยเก็บเรื่องของรุ่นพี่ไว้ตอนของนางเองนะ อิอิ นี้ฉันมันนางวันทองสองใจ เเต่อยากบอกว่า เรื่องกับรุ่นพี่ฟินกว่านี้อีก อุ้บไว้ ไปอ่านกันเองนะ )  เรื่องของขิมกับจูจูก็ผ่านไปจนมาถึงวันนึงที่สายเเดดอ่อนๆ ลมพัดเบาๆ 555 วันนั้นเป็นวันเลือกประธาน นร. เขาให้ยืนต่อเเถวเป็นห้อง เเล้วปรากฎว่า ขิมยื่นเป็นคนเเรกของห้องขิม เเล้วจูจูก็ยืนเป็นคนสุดท้ายของห้องเขา เเล้วห้องเราเป็นห้องติดกันอีก สรุปนะ เรายืนต่อกัน พอเลือกเสร็จ เราก็เดินออกมา คือตอนนั้น ห้องเรายังไม่มีใครออกมานะ เเล้วนางก็หันมาหาเรา เเละทำท่าซารางเฮโยอ่ะ โอ้ย น่ารัก ทำไมนางต้องมาทำเเบบนี้ด้วยว่ะ จบพาท ม.3
   เดี่ยวเล่าต่อนะ อ่านหนังสือเเปป