ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
My Dream

ลำดับตอนที่ #1 : ในใจ

  • อัปเดตล่าสุด 23 ส.ค. 56


       ก๊อก....ก๊อก
   เสียงนาฬิกาปลุกส่วนตัวของ"ธีรตา" เสียงเเม่ของเธอเอง และนั้นเป็นเสียงที่เธอไม่อยากได้ยินเมื่อถึงวันที่เปิดเทอม  
แต่ไม่ได้สิ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ไม่ได้แล้วฉันสายแน่ๆเลย ยิ่งอาบน้ำช้าอยู่ด้วยสิ แต่นั้นก้อไม่ทำให้เธอร้อนร้นนัก
เมื่อได้ยินเสียเรียกครั้งที่สอง เธอก้อเลยรีบลุกขึ้น แล้วไปอาบน้ำแต่โดยดี ต้องรีบ ต้องรีบแล้ว คำนี้อยู่ในหัวฉัน ณ ตอนนี้

   ถึงโรงเรียน ก้อมีแต่บรรยากาศเดิมๆ แต่ที่ไม่เหมือนก้อคือเพื่อนๆเธอไม่ได้เรียนห้องเดียวกันนี่แหละเซ็งที่สุด แต่ก้อนั้นแหละจะให้ทำตัวติดกันไปตลอดก้อไม่ได้ เเต่ยังไงเราก้อยังมีเวาลาที่เราจะมานั่งเมาส์กัน นี่แหละที่สำคัญเพราะกลุ่มเราสนิทกันมาก รู้จักกันมาเกลือบ 6 ปีแล้วมั้ง หรือ บ้างคนอาจจะ 10 แล้วก้อได้มั้ง กลุ่มเรามีเรื่องมากมายที่กลุ่มอื่นๆเขาไม่ค่อยพูดถึงกัน เเต่กลุ่มเราเปิดกลุ่มที่เปิดทุกเรื่องมาแชร์กัน เเต่เก็บเป็นความลับในกลุ่มเท่านั้น เมื่อถึงคาบเรียนเราก้อต่างเเยกย้ายกันไปเรียน พักเที่ยงก้อมาพบเจอกันเหมือนเช่นเคย และไปที่ประจำของเรา ที่ใครๆก้อรู้ว่าที่นั้นจะมีเเก๊งเราไปนั่งกันเสมอ รอ "เนม"เเค่เพียงรอเวลาที่พักเที่ยงเท่านั้น เนม ชื่อที่ใครๆเรียกเธอ รอเเค่เพียงหมดคาบเรียนเพราะจะได้ไปพบกับเพื่อน ในห้องเรียนของเนม ไม่มีเพื่อนที่เนมสนิทด้วยเเม้แต่คนเดียว มีแต่เพื่อนที่เป็นได้แค่เพื่อนจริงๆ ไม่มีเพื่อนที่เป็นเเบบแก๊สของเธอเลย และมีคนที่ทำให้เธอข้ามก้าวกรอบที่เธอวางไว้ได้ เเต่เธอทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเ้กิดขึ้น เป็นเพื่อนที่รู้จักกันอย่างคนอื่นๆ ไม่รู้เพราะอะไรที่ทำให้เธอไม่มีเพื่อนสนิทในห้องเรียนห้องใหม่ของเธอ หรืออาจเป็นเพราะเธอดูเข้าถึงยากเกินไปแต่มองอีกมุมก้อดูเหมือนว่าเธอดูหยิ่ง นั้นอาจเป็นเพราะเธอเป็นคนพูดน้อย หน้านิ่ง ยิ้มเป็นบ้างครั้ง เลยไม่มีใครกล้าเข้ามาคุยด้วย แต่นั้นก้อไม่ทำให้เธอน้อยใจกับเพื่อนๆในห้อง เพราะเธอไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องพวกนี้ เพราะเธอได้วางกรอบของเธอไว้เรียบร้อยเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้แล้ว ถึงเวลาเรียนเธอก้อแค่ตั้งใจเรียนให้มากที่สุด ก้ออย่างที่บอกเธอก้อแค่รอเวลาพักเที่ยงเท่านั้น ที่ทำให้เธอเป็นตัวของตนเอง เมื่อเวลานั้นมาถึง ก้อตรงดิ่งไปโรงอาหารไปนั่งที่ประจำที่ไว้กินข้าวเที่ยง เเละสมาชิกในกลุ่มมาครบเราก้อแยกย้ายไปซื้อขาว ซื้อน้ำ มานั่งกิน เเละบอกเรื่องราวที่เรียนในคาบเช้าวันนี้ให้ฟัง หลังจากนั้นเราก้อไปนั่งที่ประจำของเรา เเล้วก้อมีคนเปิดเรื่องคุยขึ้นมา เเล้วที่เหลือก้อช่วยๆกันต่อ ทำให้เนมได้ปลดปล่อยจากการเรียน ทำให้เธอมีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ  หมดเวลาพักเธอก้อเข้าเรียนตามปกติ เข้าไปอยู่ในกรอบที่ตนวางไว้เหมือนเดิม  ถึงบ้านเธอได้มีเวลาปลดปล่อยของตนเอง เพียงสองชั่วโมง เพราะเธอต้องไปเรียนพิเศษ วันละสองชั่วโมง อาทิตย์ละห้าวัน เธอถูกแม่สุดที่รักของเธอจัดตารางเรียนให้ เธอก้อทำตาม ตามที่เเม่ว่างไว้ให้ เพราะคิดว่าสิ่งที่แม่เลือกให้นั้นดีที่สุด เวลาสองชั่วโมงที่เธอกลับมาจากโรงเรียน ก้อคือเวลาทำการบ้านของเธอที่ได้มาจากการเรียนในแต่ละวัน ถ้าวันไหนไม่มีนั้นก้อทำให้เธอเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ เเต่นั้นหาได้ยากมากที่จะไม่้มี หลังจากเรียนพิเศษจบ ถ้าการบ้านยังไม่เสร็จเธอก้อต้องทำให้เสร็จ ห้ามเกินสี่ทุ่ม เพราะเวลานั้นเป็นเวลาที่ต้องเข้านอน ถ้าการบ้านเยอะมากเธอก้อต้องตื่นมาทำตอนตีห้าของเช้าวันพรุ่งนี้ อีกสองวันที่เเม่ของเธอให้ฟรีคือวันศุกร์ และเสาร์ เธอใช้เวลานั้นไปกับการพักผ่อน ปลดปล่อยให้กับตนเอง สิ่งนั้นก้อคือ เธอได้นำเสียงเพลง เสียงดนตรี เข้ามาทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น แต่นั้นก้อทำให้ผ่อนคลายได้ทั้งหมด ก้อชีวิตของเธอต้องทำตามกรอบที่แม่ของเธอได้วางไว้ นี่ชีวิตของธีรตา เธอเคยคิดเสมอว่าสิ่งที่ครอบครัวเธอมอบให้นั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เเต่ก้ออดคิดไม่ได้ว่าในชีวิตของเธอนี่จะไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือกทางเดินของเธอเลยหรอ เเละเวลานั้นทำให้เธอคิดที่จะอยากออกมาจากกรอบสีี่เหลี่ยมนี้อีกครั้ง
   เสียง...มีเสียงหนึ่งมาขัดจังหวะ แม่ของเธอเกิมตรงมาอยู่หน้าเธอ "มีอะไรหรือเปล่าค่ะ คุณแม่"ทำหน้างงเพราะนี่คงเป็นครั้งเเรกที่แม่ จะเข้ามาในห้องฉันตอนนี้ เพราะนี่มันสี่ทุ่มกว่าแล้ว แม่เธอบอกว่าวันหยุดยาวนี้จะพาครอบครัวไปเที่ยว Disneysea ที่ญี่ปุ่น รู้ได้ทันทีเลยที่ไปเนี่ยเพราะเจ้าจอมยุ่งตัวแสบนั้นเอง  คงจะไปอ้อนคุณแม่อย่างเเน่นอนบอกได้คำเดียวว่า แม่ฉันตามใจเจ้าจอมยุ่งตัวเเสบ เธอขอชวนแก๊สเพื่อนไป แต่ก้อไม่ได้ผลเพราะเจ้าจอมยุ่งตัวแสบเหมือนเดิม 

วันเดินทางไปญีี่ปุ่น"โอ้ย!"เนมเป็นอะไรหรือเปล่าลูกฉันส่ายหน้าให้คำตอบกับคนที่ถาม คนที่ทำให้ฉันนั้นต้องร้องคือ
"อติวิขญ์"น้องชายจอมยุ่งตัวแสบ ฝากไว้ก่อนนะเดี่ยวเจอฉันเอาคือให้โดนเเน่ เนมหันไปบอกตัวต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องเจ็บ ถึงที่เที่ยวเราสองพี่น้องก้อเหมือนว่าจะสมานฉันท์พอกันไปซื้อบัตรเข้า เเล้วตรงไปเปลี่ยนตนเองให้เหมาะสมกับบรรยากาศวรอบๆที่มีแต่คนแต่งตัวด้วยการ์ตูนที่ตนชอบ ฉันเลือกหมวกสวมหมีพูห์ส่วน"เนส"น้องชายเลือกหมาพลูโต เเล้วเราก้อต่างไปเล่นเครื่องเล่นที่เราอยากเล่น ต่างคนต่างเล่นเพราะที่นี้เรามากันเกลือบสามรอบแล้วสำหับเนส เเต่สำหรับเนมนี้ก้อ
เกลือบสิบรอบแล้วมาทีไรไม่เคยเบื่อเเม้แต่น้อย ตกดึกก้อมีดินเนอร์กับครอบครัวสุดหรูเพราะมื้อนี้คุณพ่อของเราจัดหนักเเน่นอนเหมือนเช่นเคย นี้แหละครอบครัวธีรตาแต่ก้อไม่รู้อะไรที่ทำให้เธอคิดว่าเธอเหมือนเดินอยู่ในกรอบที่วางไว้
วันสุดท้ายเตรียมตัวซื้อของฝากให้เเกีสเพื่อนสาวแต่คงไม่ได้ซื้อของเดิมๆหรอกนะ คนอย่างธีรตาไม่เคยซ้ำนะค่ะ

   "อ้าว!..มาแล้วหรอ"เสียงเพื่อนสาวของฉันเอง ฉันขานรับเเล้สวนำของฝากมาให้กับเพื่อนๆ ของฝากถูกใจทุกนเหมือนเช่นเคย  ก้อบอกแล้วไงคนอย่างธีรตาไม่เคยซ้ำใคร เธอหยิบรูปที่ไปเที่ยวมาให้เพื่อนสาวดู มอง...เธอมองไปรอบๆเเล้วก้อเป็นไปอย่างที่เธอคิด เขาคนนั้น...คนนั้นจริงๆ คนที่เธอคิดว่ามันคงเป็นเพราะโรงเรียนของเธอนั้นเเคบไป หรือว่าจะเป็นความบังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิต หรืออะไรก้อตามที่เมื่อเธอเจอหน้าของเขาคนนั้นทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะอีกครั้ง เธอหันไปมองเขาโดยที่เขาไม่รู้ตัวเธอได้แต่อดยิ้มเมื่อได้เจอเขาเเต่สีหน้าของเธอช่างเมินเฉยมาก ก้อเพราะเธอน่ะ ได้ฉายยาจากเพื่อนว่า เนียนตัวเเม่ เพราะปีที่แล้วเธอได้มห้ดอกไม้เขาคนนั้นไปด้วยที่คนรับยังไม่รู้เลยว่าเธอน่ะเป็นคนให้
    ครั้งเเรกที่เธอคิดว่าเพื่อนสนิทของเธอ"เบส"เพื่อนชายที่สนิทที่สุด จนทำให้เธอคิดเกินเลยว่าเขาไปมากกว่าเพื่อนไปเสียแล้ว วันนั้นเธอไปบอกความรู้สึกไปบอกว่า"เราไม่อยากเป็นเพื่อนเธอ" ทำให้เบสทำหน้างงไปแล้วตั้งสติไม่ถูก
แต่เนมก้อเดินจากไปกับคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบเธอไม่รอคำตอบของเบส เธอพยายามหลบหน้าหลบตาของเธอเป็นเวลาเกือบปี เเต่เธอก้อตัดใจแล้วปรับตัวเองเขาสู่สภาวะปกติ ที่คนเป็นเพื่อนทำกันแล้วเธอก้อหันกับไปคุยกับเบสอีกครั้งเหมือนเมื่อก่อน ยิ่งเธอรู้เรื่องของเบสมากเท่าใด เธอก้อยิ่งเจ็บมากเท่านั้น เพราะสิ่งที่เธอได้รับรู้มานั้นมันเป็นสิ่งที่สามารถตอบคำถามของเธอเมื่อปีที่แล้วได้ "เบส นายมีเจ้าของหัวใจแล้ว" ประโยคนั้นเนมได้ยินมาจากคนที่ใกล้ชิดเบสมากที่สุด

   
    เธอทำใจแล้วบอกตัวเองว่าเขามีเจ้าของเเล้วท่องให้ขึ้นใจ ท่อง...ท่อง...ท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ เเละความรักหน้าจะให้มันเป็นความรักได้มั้ง ก้อได้จางลงไปอย่า่งช้าๆ เเล้วหัวใจที่เคยเจ็บปวดก้อค่อยๆจางลงไป แล้วความสว่างสดใสของเธอก้อกลับเข้ามาเเทนที่ความเจ็บปวด
    

ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture