(โซ่ แครอล) bloodline รักนี้ต้องเสีย.....

เนื้อเรื่อง

โซ่และธามไทจำเป็นที่จะต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ และก่อนวันที่พวกเขาจะไป พวกเขาได้ทะเลาะกันอย่างรุนแรงเพียงเพราะ พวกเขามีความเห็นต่างกันในเรื่องที่พวกเขาจะบอกกับเธอว่าจะไปต่างประเทศกัน

ทางด้านของ ธามไท เขาต้องการที่จะบอกเรื่องนี้ให้ แครอลรู้ว่าพวกเขาจะไปในอีกไม่กี่วันนี้ เพื่อที่เขาและ เธอจะได้ทำใจในการไปของเขาและพี่ชาย และเขาอยากเห็นหน้าเธอเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเขาไม่รู้ว่าอีกเมื่อไร เขา และ เธอ จะได้พบกันอีกครั้ง

ส่วนทางด้านของ โซ่ หรือ พี่โซ่ ของธามไท ไม่ต้องการที่จะบอกลา หญิงสาว ผู้เป็นที่รัก เพียงเพราะ เขาอยากตัดใจจากเธอคนนั้น ยิ่งเขาเห็นหน้าเธอ หรือ เห็นเพียงหยดน้ำตา ของเธอ ที่ต้องเสียให้กับการจากลาของพวกเขา นั่นก็ทำให้ความเข้มแข็งของเขาพังทลายลงในชั่วพริบตา...

แต่ท้ายที่สุดแล้วผม (โซ่) ก็ต้องตามใจเจ้าน้องชายตัวแสบอีกจนได้ ...

เพราะอะไรน่ะหรอ... เพราะมันขู่ว่า ถ้าผมไม่ยอมให้มันไป หรือ ไม่ไปหาแครอลกับมัน มันก็จะไม่ไปเรียนต่อต่างประเทศด้วย ฉะนัั้น ผมเลยจำเป็นต้องไปกับมันด้วย ( ถึงจะไม่อยากไปก็ตาม ฮึ่ย.. )

พวกเรานัดแครอลไว้ที่สวนสาธารณะใกล้ๆบ้านของเธอ ในเวลา 17.00 น. แต่ ผมขับรถออกไปก่อนเวลานัด เพราะ เจ้าน้องชายตัวแสบกลัวว่าจะไปสายจนโดนหญิงสาวว่าเอา พวกเราเลยไปรอเธออยู่ก่อน 

แล้วผมกับธามไทก็รอได้สักพัก ธามก็ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน  แล้วผมก็รออยู่คนเดียว สักพักแครอลก็เดินเข้ามา และพูดกับผมว่า

“พี่โซ่คะ ฉันมีเรื่องจะบอกค่ะ”

“พี่ก็มีเหมือนกันครับ แล้วแครอลมีเรื่องไรครับ” ผมถามแครอลก่อน เพราะผมรอไอ้ธามมาก่อนแล้วค่อยบอกเรื่องของผมกับมัน

“คือ แครอล จะบอกว่า “

“.....”

“แครอลชอบพี่ค่ะ”

“.....”

“แครอลชอบพี่มานานแล้วค่ะ แต่ไม่กล้าบอก แล้วพี่ธามก็มาบอกแครอลว่าพี่ก็ชอบแคเหมือนกัน แต่แคก็ไม่มีโอกาสจะบอกพี่อยู่ดี พี่ธามก็เลยช่วยฉันให้บอกกับพี่ง่ายขึ้นค่ะ”

“งั้นที่มันอยากมาที่นี้เพราะมันจะให้ฉันได้คุยกับเธองั้นเหรอ”

“งั้นมั้งคะ” นี่แสดงว่าธามมันเสียสละให้ฉันหรอเนี่ย

“แต่พี่ต้องไปต่างประเทศแล้ว”

“พี่ไม่ต้องไปหรอก” อยู่ดีๆธามมันก็เดินมาจากไหนไม่รู้  แล้วก็พูดอะไรแปลกๆ

“บ้าหรอถ้าฉันไม่ไป พ่อกับแม่ก็ว่าฉันตายเลย แกบอกเองไม่ใช่หรอ”

“ก็ใช่ แต่ผมเห็นหน้าพี่ตอนที่รู้ว่าต้องไปเรียนต่อเนี่ย ก็รู้แล้วว่าเป็นยังไง ผมเลยบอกพ่อกับแม่ว่าแล้ว และท่านก็อนุญาตแล้วด้วย”

“ฉันขอบใจแกมากเลยนะ ที่เข้าใจฉันแล้วก็เรื่องแครอลด้วย”

“ก็ผมเป็นน้องที่ดี ของพี่ไง”

“พูดเรื่องอะไรกันคะ”

“ไม่มีอะไรหรอกครับ ขอให้มีความสุขนะครับ”และน้องผมก็เดินจากไป มันเป็นน้องที่ดีมากเลยวันนี้ ปกติมันไม่ทำอะไรแบบนี้เลยนะ มันตัดใจจากแครอลได้แล้วหรอ แต่ผมก็ต้องขอบใจมันที่ทำให้ผมมีความสุขได้ ตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย และหลังจากนั้นผมก็เป็นแฟนกับแครอล และผมอยากจะบอกว่าผมโชคดีที่สุดเลย

ด้านของธามไท

ผมธามไทครับ ทุกคนคงรู้จักผมแล้วนะครับ เฮ้อก็คนมันหล่ออะ แต่ผมไม่อยากจะบอกเลยว่าหลังจากที่ผมเดินออกมาจากการสนทนาระหว่างผมกับพี่ชายสุดหล่อพี่โซ่นั่นเอง ผมมีความรู้สึกว่าขาของผมแทบจะเดินไม่ได้อยู่แล้ว เพราะอะไรหนะหรอ ก็ผมยังรักแครอลหนะสิ แต่ที่ผมทำแบนี้ เพราะผมรู้มาตั้งนานแล้วว่าโซ่เนี่ย (ปกติจะธาม จะเรียกพี่โซ่ว่า โซ่ เฉยๆ) แอบชอบแครอล แต่พี่ก็รู้ว่าผมก็ชอบเธอเหมือนกัน พี่เลยหลีกทางให้ผมได้เข้าไปจีบแครอล  เลยทำให้ผมได้รู้ว่าแครอลเองก็ชอบโซ่เหมือนกัน

ผมเลยตัดใจจากเธอ และทำแผนนี้ขึ้นมา และมันก็สำเร็จ คนที่ผมรักทั้งสองเค้าก็มีความสุขกันผมเห็นแค่นั้น ผมก็มีความสุขแล้ว  และผมก็มาเรียนต่อที่ต่างประเทศ เฮ้อ

ทำไมผมยังไม่ลืมเธออีกนะ

“ ขอโทษนะคะ คุณชื่ออะไรคะ” ว้าว ในที่สุดพระเจ้าก็เห็นใจผม ส่งนางฟ้ามาให้ผม แถมยังมาทักผมเองด้วย ผมขอตัวไปทำธุระก่อนนะครับ ผมขอจบเลยละกันนะครับ

The end