• ไม่มีอะไร •

ลำดับตอนที่ #1 : • AU • Vengeance Story

ข้อมูลจริง

ชื่อ : เม

อายุ : 16

ชอบพล็อตเรื่องที่เรียวคิดหรือเปล่า? : ชอบบ ~ มันดูเข้มข้น น่าติดตามดีค่ะ ^ ^

ถูกใจกับบทบาทของพระเอกที่คุณเลือกมั้ย? : ถูกใจมากก ~ 55 เป็นอะไรที่เหมาะกับวอนมากอะค่ะ

แล้วคุณคิดว่าพระเอกของคุณมีนิสัยยังไง? : อืมม ~ เป็นคนที่ยอมทำได้ทุกอย่างเพื่อคนที่รัก อบอุ่น อ่อนโยน และมีความเสียสละ

คิดยังไงกับพระเอกคนอื่นๆล่ะ? : ส่วนตัวแล้วชอบของฮยอกแจค่ะ ดูเป็นเด็กผู้ชายที่น่ารัก แต่ก็อยากจะให้เค้าปกป้องไปในคราวเดียวกัน 

มารายงานตัวหลังจากที่เรียวประกาศภายใน 3 วันนะ : อื้ม ~ ได้ค่ะ ถ้าไม่ติดว่าไม่ได้อยู่ที่บ้านนะคะ ~ > < ถ้ายังไงประกาศวันไหนแจ้งไว้ก่อนแล้วกันนะคะ ^ ^

สัญญากันเถอะ ถ้าหากว่าคุณออไม่ติด คุณจะติดตามเรื่องนี้ต่อไปมั้ย? : ได้เลยย !~ ^ ^

มีอะไรอยากจะบอกเรียวมั้ย? : สู้ ๆ นะคะพี่เรียว เนื้อเรื่องน่าติดตามมาก อยากรู้ว่าตอนจบความรักของแต่ละคนจะเป็นยังไง > <~

 

# แต่เรียวอยากบอกทุกคนว่าเรียวตั้งใจจริงกับเรื่องนี้มาก อย่างที่บอกเรียวเตรียมพล็อตเรื่องนี้มาหลายอาทิตย์อยู่และยิ่งนานวันมันทำให้เรียวยิ่งรักเรื่องนี้มากด้วยเช่นกัน  เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงว่าเรียวจะชิ่งไปไหน คิกๆ

 

ข้อมูลสำหรับนางเอกซีวอน

ชื่อ / นามสกุล : ชอง มีเร

ชื่อเล่น : มิรา ( ถ้าไม่ใช่คนสนิท เธอจะไม่อนุญาติให้เรียก )

อายุ : 24 ปี

ประวัติครอบครัว :  ลูกคุณหนูไฮโซ มีดีกรีเป็นถึงทายาทของบริษัทส่งออกเสื้อผ้าอันดับต้นของเอเชีย เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูล ดังนั้นพ่อแม่ของเธอจึงตามใจเป็นพิเศษ แต่เธอกลับไม่ค่อยได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวมากนัก เนื่องจากภาระหน้าที่การงาน ทำพ่อแม่ของเธอจำเป็นที่จะต้องบินไปต่างประเทศบ่อย        ๆ จึงทำให้แทบจะไม่ได้พบหน้ากันเลย เธอมักจะอยู่กับเงินที่พ่อแม่ส่งให้ใช้ ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร ด้วยความที่ตัวเธอเองก็มีความคิดที่ว่า ‘ แค่มีเงิน ก็หาความสุขได้ ’

ลักษณะนิสัย :  อย่างที่ว่าไปแล้ว เธอเป็นลูกคนเดียว ถูกพ่อแม่ตามใจใช้เงินเลี้ยง ทำให้เธอเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง เธออยากได้อะไรก็ต้องได้ โดยการใช้ ‘ เงิน ‘  แลกมันมา มีเรเป็นคนที่มีความมั่นใจในตนเองสูง และชอบการแต่งตัว ตามแฟชั่นใหม่ ๆ เสมอ ชอบที่จะเป็นจุดสนใจ มีความเย่อหยิ่งในตัวเองอยู่พอสมควร ใครที่ไม่ใช่คนที่เธอต้องการ หรือไม่มีประโยชน์กับชีวิตของเธอ เธอก็จะไม่สนใจ เป็นคนหัวรั้น หากเธอมีความคิดในแบบนี้แล้ว ไม่ว่าใครจะมาพูดยังไง เธอก็จะยังคงเชื่อมั่นในความคิดของตนเอง

สิ่งที่ชอบ / ไม่ชอบ (เกลียด) :  ชอบการแต่งตัว ชอบถ่ายแบบให้กับบริษัท และชอบการออกแบบเสื้อผ้าสไตล์ใหม่ ๆ ; สิ่งที่ไม่ชอบคือคนที่เมินใส่เธอ เพราะมันจะทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองไร้ค่า และนั่น ก็จะทำให้เธอโมโห ! 

ความสามารถพิเศษ : เธอมีความสามารถในการออกแบบเสื้อผ้าได้อย่างดีเยี่ยม เสิ้อผ้าที่เธอออกแบบมักจะได้รางวัลเสมอ ๆ

เพิ่มเติม : ถึงมีเรจะดูเป็นผู้หญิงที่เย็นชา และไม่สนใจใคร แต่เธอยังคงมีความเป็นผู้หญิงอยู่ภายใน นั่นคือความอ่อนแอ และอ่อนไหว แต่ก็น้อยคนนักที่จะได้เห็นเธอในส่วนนี้

อิมเมจนางเอก : 

 

 

 

 

อิมเมจพระเอก :

{ อิมเมจดูเด็ก ๆ ไปมั้ยคะ ? ฮ่า ๆๆ เห็นว่ารูปพวกนี้ ซีวอนดูเป็นผู้ชายน่ารักอบอุ่นดีเลยเอามาอะค่ะ แหะ ๆ }

 


 

 

 

 

คำถามชิงบท

 

1. คุณเป็นผู้หญิงที่มีความมั่นใจในความสวยของตัวคุณเองมาก คุณกับลีทึกที่คบกันอยู่คุณกลับคบเขาเพื่อที่จะผลักดันตัวเองหรือจะเรียกอีกอย่างว่าให้เครดิตกับตัวเองมากกว่าที่จะพูดถึงเรื่องความรัก แต่เมื่อลีทึกได้เจอกับนักดนตรีเร่ร่อน (นางเอกลีทึก) เขากลับละความสนใจไปจากคุณ ด้วยนิสัยที่คุณเกลียดการเมินเฉยคุณจึงเกิดอาการโมโห คุณได้มีโอกาสได้พบเจอกับนางเอกลีทึก คุณทำทุกวิถีทางที่แกล้งเธอ คุณทำอย่างไรบ้าง? 

‘ อ๊ะ ! ยัยนั่น เด็กใหม่ของลีทึกนี่ .. หึ หน้าตาก็งั้น ๆ แหละ ดูเท่าไหร่ก็หาความสวยไม่เจอ ฉันละไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าทำไมลีทึกถึงได้สนใจยัยนั่นมากกว่าฉัน !? ยิ่งคิดก็ยิ่งอารมณ์เสีย ! .. หืม ~ เป็นนักดนตรีเร่ร่อนงั้นหรอ ? ฮะ ๆ น่าสมเพชดีจริง ยิ่งเห็นก็ยิ่งหมั่นไส้ .. หรือว่าจะหาอะไรเล่นแก้เซ้งดีน้า ~ ‘ เมื่อคิดได้ดังนั้น มีเรก็ก้าวเดินตรงไปหาหญิงสาวทันที

“ สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยมั้ย ? ” 

“ อ๋อ พอดีฉันกำลังหาทางไปห้องออดิชั่นอยู่น่ะค่ะ คุณพอจะทราบมั้ยคะ ? ”

“ ถ้าไม่รังเกียจ ให้ฉันพาไปมั้ยคะ ? ” 

“ อ๊ะ ขอบคุณมากค่ะ ” เธอโค้งตัวลงขอบคุณมีเรที่กำลังยิ้มหวานอย่างถูกใจ

‘ เข้าทางฉันล่ะ คิก ๆ ’

เรียวขายาวก้าวเดินนำหญิงสาวคนเดิมมาตามทางของบริษัท ก่อนจะหยุดลงที่ห้อง ๆ หนึ่งที่มีป้ายติดไว้หน้าห้องว่า ‘ ผู้ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้า ’ เธอเปิดประตูเข้าไปภายใน แล้วหันมาพูดกับหญิงสาว

“ นั่งรอในห้องนี้นะคะ แล้วเดี๋ยวอีกซักพักจะมีคนมาพาคุณไปที่ห้องออดิชั่น ” เธอยิ้มหวานอีกครั้ง ก่อนจะขอตัวออกไปโดยอ้างว่าจะไปพาผู้มาออดิชั่นคนอื่น ๆ เข้ามาด้วย

ประตูถูกปิดลงพร้อมกับการล๊อคจากทางด้านนอก ซึ่งจำเป็นต้องใช้กุญแจในการเปิด มีเรมองผลงานของตัวเองก่อนจะเดินจากไปด้วยรอยยิ้มพราย นิ้วเรียวสวยแกว่งพวงกุญแจไปมาอย่างอารมณ์ดี

‘ หึ .. ไว้หมดเวลาออดิชั่นแล้วฉันจะให้คนมาเปิดให้แล้วกันนะ ’

 

 

2. หลังจากนั้นคุณกับลีทึกก็ได้เลิกกันอย่างจริงจัง แต่คุณก็ยังพบเจอเขาทุกวันทั้งในโรงเรียนและที่ทำงานหรือสตูดิโอ เขาพยายามทำดีกับคุณเพราะเขาเห็นคุณเป็นเพื่อนถึงแม้ว่าในใจของคุณไม่อยากจะยุ่งกับเขาสักเท่าไหร่แต่แค่คุณคิดว่าถ้าหากคุณปล่อยเขาไปโอกาสที่งานใหญ่ๆจะเข้ามาหาคุณอาจจะมีน้อยลง คุณจึงยอมทนคบกับเขาในฐานะเพื่อนและคุณก็ได้มาพบกับฮีชอล...เขามาทำดีกับคุณจนคุณหลงรักเขา ถึงแม้ว่าคุณจะรู้ว่านั่นเป็นเพียงแค่คำหวานเพื่อหลอกใช้คุณ แต่คุณก็ยอมที่โดนเขาหลอกใช้และคุณก็ยอมคบกับเขาเพื่อเป็นการหักหน้าลีทึกและทำตามหัวใจของตัวเองด้วย แต่ฮีชอลไม่ได้หยุดอยู่แค่คุณคนเดียว เขามีผู้หญิงหลายต่อหลายคนเข้ามาและก็เป็นคุณเสมอที่คอยตามจิกเขาจนเขารำคาญและได้ทิ้งคุณไป ซีวอนที่เป็นเพื่อนสนิทของคุณ...เป็นคนที่แอบรักคุณมานาน เขาอาสาเข้ามาดามใจให้คุณแต่คุณไม่ต้องการใครนอกจากฮีชอลคนเดียว คุณจะทำอย่างไรเพื่อให้ซีวอนเลิกสนใจคุณ? 

 “ นี่ซีวอน .. เราเป็นเพื่อนกันมานานแค่ไหนแล้ว ? ” จู่ ๆ มีเรก็ถามขึ้นอย่างไม่มีปีมีขลุ่ย

“ หืม ? ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงถามล่ะ ? ” ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่กลับถามเธอกลับด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างที่เป็นเสมอ ๆ 

เมื่อใดที่ซีวอนได้อยู่ใกล้ ๆ กับมีเร คนที่เขาหลงรักมานาน ใบหน้าคมของเขาจะถูกแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มเสมอ

“ มันก็นานแล้วใช่มั้ยล่ะ ? เพราะฉะนั้น เรา 2 คนก็คือ เพื่อน ที่สนิทกันมาก ๆ ถูกมั้ย ? ”

แน่นอน .. ความสุข มันมักจะมาคู่กับความทุกข์ รอยยิ้มบนเรียวปากได้รูปของซีวอนค่อย ๆ เลือนหายไปเมื่อได้ยินคำว่าเพื่อนที่ปล่อยออกมาจากปากของคนข้างกายอย่างจงใจเน้นย้ำความสัมพันธ์นั้น

“ อืมม .. ” เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการครางรับในลำคอที่ตีบตัน

“ เพราะงั้นนายก็เลิกรักฉันซะเถอะ .. นายก็รู้นี่ว่าฉันไม่ได้รักนาย เราเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้วนะ ถ้าฉันจะชอบนาย ฉันก็คงชอบไปนานแล้ว .. ฉันรักคิมฮีชอล เลิกรักฉันซะ เข้าใจใช่มั้ย ? ก่อนที่เราจะต้องเลิกเป็นเพื่อนกันนะ ” เมื่อจบคำพูดที่แสนจะทำร้ายจิตใจนั้นลง มือบางก็คว้ากระเป๋าแบรนด์เนมใบโปรดขึ้นสะพายบนบ่า ก่อนจะลุกออกเดินออกไปอย่างไม่ใสใจใครอีกคนที่กำลังเจ็บปวดจากคำพูดของเธอ

 

3. วันหนึ่งในขณะที่คุณกำลังจะกลับบ้านก็มีใครบางคนลอบทำร้ายคุณ จนคุณถึงกับต้องเข้าโรงพยาบาลผลปรากฎว่าตาทั้งสองข้างของคุณมีสิทธิ์ที่จะบอดสนิท คุณท้อแท้ ในช่วงเวลานั้นคุณอ่อนแอมาก...แต่ซีวอนก็ยังไม่ทิ้งคุณไปไหน คุณเรียกร้องบอกให้เขาให้พาฮีชอลมาหา เขาก็ทำตามที่คุณขอแต่ฮีชอลกลับไม่สนใจคุณ...ถึงตอนนั้นคนที่อยู่ข้างคุณมาเสมอกลับเป็นซีวอน 

“ ออกไปจากห้องนี้ซะ ซีวอน “ เสียงราบเรียบแสนเย็นชาดังมากจากหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงสีขาวสะอาดในห้องพักพิเศษของโรงพยาบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง

“ มีเร ~ .. ” ร่างสูงครางเรียกชื่อของเธอออกมาแผ่วเบา เพียงแค่หวังจะให้เธอเห็นใจเขาบ้าง

“ ถ้านายพาคิมฮีชอลมาหาฉันไม่ได้ก็อย่ามาให้ฉันเจออีก !!!!! ” เธอตวาดออกมาจนสุดเสียงดังก้องภายในห้องสี่เหลี่ยม

“ … ” ไม่มีคำพูดใดลอดผ่านออกมาจากปากของชายหนุ่มอีก นอกจากสีหน้าเจ็บปวดที่ส่งผ่านออกมา แต่เธอก็คงจะมองไม่เห็นมัน 

“ ทำไมนายยังไม่ไปอีก .. ฟังภาษาคนไม่ออกรึไง !!?? ” เธอยังคงตะโกนโวยวายเมื่อยังรู้สึกถึงการมีตัวตนอยู่ของเขา ในขณะที่เขา ได้แต่ยืนนิ่ง ขา 2 ข้างไม่สามารถขยับเขยื้อนไปไหนได้เลย

“ ได้ !! นายไม่ไป ฉันไปเอง !! ” มือบางจัดการดึงสายน้ำเกลือระโยงระยางออกจากแขนของตัวเองแล้วก้าวลงบนพื้นอย่างทุลักทุเล ร่างสูงรีบเข้ามาช่วยพยุง แต่เธอกลับปฏิเสธน้ำใจเค้าอย่างไร้เยื่อใย 

มีเรก้าวเดินไปตามพื้นห้อง ยกมือข้างซ้ายขึ้นมาคลำ ๆ ไปตามทาง มือบางลากผ่านอะไร ของสิ่งนั้นเป็นต้องตกลงมาตามแรงจงใจของเธอ 

“ ปล่อยฉันนะซีวอน !! ” เธอเริ่มโวยวายออกมาอีกครั้ง เมื่อจู่ ๆ ก็ลอยหวือขึ้นมาในอากาศ นิ้วเรียวฟาดลงไปบนแก้มตอบของชายหนุ่มที่กำลังอุ้มเธออยู่อย่างเต็มแรง ก่อนที่แผ่นหลังของเธอจะสัมผัสกับความนุ่มของเตียงตัวเดิม

“ มีเร เธอเลิกอาละวาดได้แล้ว ฉันจะไปพาฮีชอลมาหาเธอเอง ! ” ซีวอนเอ่ยขึ้น ก่อนที่ขายาว ๆ จะก้าวพาตัวเองไปหาคนที่เค้ารักต้องการ