ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fanfic [Yaoi] KaitoxLen (Vocaloid)

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 แผนการของมิคุ!? (1)

    • อัปเดตล่าสุด 11 ก.ค. 54


    บทที่ 1 แผนการของมิคุ!?

     ...และแล้วผมก็กลับมาที่บ้านโดยที่ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะเอายังไงกับสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าของผมตอนนี้ดี...

    ผมเปิดประตูเข้าบ้านไปอย่างเงียบๆ โดยคิดจะไปนั่งถกปัญหากับตัวเองต่อในห้องคนเดียว...

    ...แต่ก็ไม่เป็นไปตามที่คิด...

    “เร็น!ทำไมกลับช้าจังเลยล่ะ”

    รินเดินออกมาจากครัวพร้อมกับถามผมด้วยรอยยิ้ม

    “ไปนั่งเล่นที่คอฟฟี่ช็อปมาน่ะ”

    “หรอ...อ้อจริงสิ!ให้เร็นดูให้ดีกว่า”

    “อะ...เอ๋!?

    แล้วรินก็วิ่งมาลากแขนผมเข้าไปในครัว

    “อ่ะนี่”

    “อุ๊ก!

    ...แล้วก็ยัดช้อนที่ตักช๊อกโกแลตอุ่นๆใส่ปากผมทันที

    “เป็นไงบ้าง...”

    พี่สาวของผมถามพลางทำหน้าลุ้นจัด

    “อือ...อร่อยแล้วล่ะ”

    “จริงหรอ!!

    “อื้อ”

    เล้วรินก็ทำหน้าดีใจดี๊ด๊าไปตามเรื่อง...แต่จู่ๆเธอก็ถามผมว่า...

    “เร็นว่าไคโตะจะดีใจไหม?...”

    กึก!

    ไคโตะ...คำๆนี้มันทำผมสะดุดเลยจริงๆ

    “...เร็น...นี่...ฟังอยู่หรือเปล่าน่ะ”

    “อะ...อือ..ฟังอยู่”

    “แล้วว่าไงล่ะ”

    “...ก็ต้องดีใจสิ...พี่สาวผมทำด้วยใจเชียวนะ”

    “งั้นหรอ!!..ขอบใจมากนะเร็น”

    “ไม่เป็นไร...เรื่องแค่นี้เอง”

    แล้วรินก็ไปจัดการตกแต่งช็อกโกแลตของเธอต่อ...ส่วนผมก็ขอตัวกลับห้องก่อน

     

    ตุบ!

    ผมทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า 

    ทำไมวันนี้ผมรู้สึกเหนื่อยกว่าทุกวันกันนะ...โดยเฉพาะเหนื่อยใจ...

    ผมควักเอาช็อกโกแลตที่นอนตายอยู่ในกระเป๋าออกมา และเริ่มคิดว่าจะเอาไงต่อดี...

    ปัง!

    “เร็น!!

    เฮือก!

    อยู่สาวน้อยเจ้าของผมสีเขียวน้ำทะเลก็เปิดประตูพรวดเข้ามา

    “อุ๊ย...ได้ช็อกโกแลตล่วงหน้าจากสาวแล้วหรอ”

    “ปะ..เปล่าสักหน่อย!

    “ถ้างั้นแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ...หรือว่า...”

    แล้วหน้าสวยๆก็คลี่ยิ้มแบบรู้ทันออกมา

    “จะเป็นของที่เร็น...ซื้อมาให้คนอื่นกันนะ”

    “มะ...ไม่ใช่นะ...คะ...คือว่า...”

    “อืม...ไคโตะใช่มะ!

    ตุบ!

    แล้วอยู่ๆผมก็มือไม้อ่อนทำสิ่งที่ถืออยู่ร่วงไปอยู่บนที่นอนทันที

    “กะแล้วว่าต้องทายถูก”

    “อะ...มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ”

    “ไม่ทันแล้วล่ะ...เร็น”

    แล้วเธอก็ส่งยิ้มสดใสมาให้ผม...เดวิลในคราบแองเจิลชัดๆ...

    แกร็ก...

    แล้วมิคุก็เดินไปปิดประตูและล๊อกในทันที ทำให้ผมรู้สึกถึงลางร้ายในทันที

    “เล่าให้ฉันฟังแบบละเอียดหน่อยสิ...เร็น”

    ผม...ตายแน่...

     

    10นาทีผ่านไป

    “อ๋อ...ก็เลยมานั่งกลุ้มอยู่นี่”

    “...”

    “ก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรเลย...”

    “กะ...ก็ผมเป็นผู้ชายนี่นา...จะเอาไปให้ยังไงล่ะ”

    “อืม...ก็เป็นผู้หญิงซะสิ”

    “เอ๋!?

    “ปลอมตัวไงล่ะ”

    แล้วมิคุก็ทำหน้าเหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ในทันที...

    ...ส่วนของเล่นใหม่นั่นก็...

    ...คือ...

    ...ผมสินะ...

         ......................................
    เอามาอัพแล้ว ><
    ขอบคุณลำหรับเม้นนะคะอ่านแล้วชื่นใจเป็นที่สุดเลย(เม้นอีกน๊า)
    มีแรงฮึดแต่งต่อแล้ว!!
    แล้วเจอกันค่า~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×