คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 แผนการของมิคุ!? (1)
บทที่ 1 แผนการของมิคุ!?
...และแล้วผมก็กลับมาที่บ้านโดยที่ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะเอายังไงกับสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าของผมตอนนี้ดี...
ผมเปิดประตูเข้าบ้านไปอย่างเงียบๆ โดยคิดจะไปนั่งถกปัญหากับตัวเองต่อในห้องคนเดียว...
...แต่ก็ไม่เป็นไปตามที่คิด...
“เร็น!ทำไมกลับช้าจังเลยล่ะ”
รินเดินออกมาจากครัวพร้อมกับถามผมด้วยรอยยิ้ม
“ไปนั่งเล่นที่คอฟฟี่ช็อปมาน่ะ”
“หรอ...อ้อจริงสิ!ให้เร็นดูให้ดีกว่า”
“อะ...เอ๋!?”
แล้วรินก็วิ่งมาลากแขนผมเข้าไปในครัว
“อ่ะนี่”
“อุ๊ก!”
...แล้วก็ยัดช้อนที่ตักช๊อกโกแลตอุ่นๆใส่ปากผมทันที
“เป็นไงบ้าง...”
พี่สาวของผมถามพลางทำหน้าลุ้นจัด
“อือ...อร่อยแล้วล่ะ”
“จริงหรอ!!”
“อื้อ”
เล้วรินก็ทำหน้าดีใจดี๊ด๊าไปตามเรื่อง...แต่จู่ๆเธอก็ถามผมว่า...
“เร็นว่าไคโตะจะดีใจไหม?...”
กึก!
ไคโตะ...คำๆนี้มันทำผมสะดุดเลยจริงๆ
“...เร็น...นี่...ฟังอยู่หรือเปล่าน่ะ”
“อะ...อือ..ฟังอยู่”
“แล้วว่าไงล่ะ”
“...ก็ต้องดีใจสิ...พี่สาวผมทำด้วยใจเชียวนะ”
“งั้นหรอ!!..ขอบใจมากนะเร็น”
“ไม่เป็นไร...เรื่องแค่นี้เอง”
แล้วรินก็ไปจัดการตกแต่งช็อกโกแลตของเธอต่อ...ส่วนผมก็ขอตัวกลับห้องก่อน
ตุบ!
ผมทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า
ทำไมวันนี้ผมรู้สึกเหนื่อยกว่าทุกวันกันนะ...โดยเฉพาะเหนื่อยใจ...
ผมควักเอาช็อกโกแลตที่นอนตายอยู่ในกระเป๋าออกมา และเริ่มคิดว่าจะเอาไงต่อดี...
ปัง!
“เร็น!!”
เฮือก!
อยู่สาวน้อยเจ้าของผมสีเขียวน้ำทะเลก็เปิดประตูพรวดเข้ามา
“อุ๊ย...ได้ช็อกโกแลตล่วงหน้าจากสาวแล้วหรอ”
“ปะ..เปล่าสักหน่อย!”
“ถ้างั้นแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ...หรือว่า...”
แล้วหน้าสวยๆก็คลี่ยิ้มแบบรู้ทันออกมา
“จะเป็นของที่เร็น...ซื้อมาให้คนอื่นกันนะ”
“มะ...ไม่ใช่นะ...คะ...คือว่า...”
“อืม...ไคโตะใช่มะ!”
ตุบ!
แล้วอยู่ๆผมก็มือไม้อ่อนทำสิ่งที่ถืออยู่ร่วงไปอยู่บนที่นอนทันที
“กะแล้วว่าต้องทายถูก”
“อะ...มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ”
“ไม่ทันแล้วล่ะ...เร็น”
แล้วเธอก็ส่งยิ้มสดใสมาให้ผม...เดวิลในคราบแองเจิลชัดๆ...
แกร็ก...
แล้วมิคุก็เดินไปปิดประตูและล๊อกในทันที ทำให้ผมรู้สึกถึงลางร้ายในทันที
“เล่าให้ฉันฟังแบบละเอียดหน่อยสิ...เร็น”
ผม...ตายแน่...
10นาทีผ่านไป
“อ๋อ...ก็เลยมานั่งกลุ้มอยู่นี่”
“...”
“ก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรเลย...”
“กะ...ก็ผมเป็นผู้ชายนี่นา...จะเอาไปให้ยังไงล่ะ”
“อืม...ก็เป็นผู้หญิงซะสิ”
“เอ๋!?”
“ปลอมตัวไงล่ะ”
แล้วมิคุก็ทำหน้าเหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ในทันที...
...ส่วนของเล่นใหม่นั่นก็...
...คือ...
...ผมสินะ...
......................................
เอามาอัพแล้ว ><
ขอบคุณลำหรับเม้นนะคะอ่านแล้วชื่นใจเป็นที่สุดเลย(เม้นอีกน๊า)
มีแรงฮึดแต่งต่อแล้ว!!
แล้วเจอกันค่า~
ความคิดเห็น