หิมะสีม่วง

ลำดับตอนที่ #2 : ใคร

ร่างบางค่อยลืมตาขึ้นมา ในหัวนึกอยู่ว่าที่ไหน
จากนั้นค่อยๆสอดส่ายสายตาไปรอบๆ  แล้วก็ได้พบสายตาคู่นั้น
สายตาของชายแก่ร่างใหญ่ที่กระชำเราจนบาดเจ็บทั้งกายใจ
"ไม่นะไม่  อย่าเข้ามานะ  ออกไปนะ"
ร่างบางดิ้นพล่าน ใช้ทุกอย่างที่ขยับได้ผลักร่างใหญ่ออกไป
ร่างใหญ่พยายามจับมือร่างบางไว้ แล้วขึ้นค่อม
"นี่คุณ ใจเย็นสิ ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก"
"ไม่นะปล่อยชั้น ได้โปรด อย่าทำอีกเลย"
"นี่คุณ มองผมสิ ผมไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ"
ร่างใหญ่ค่อยๆคลายมือออกจากร่างบาง
ร่างบางค่อยลืมตามองดูอีกครั้งหนึ่ง
สายตาคู่นั้นเหมือนกันเลย แต่ทำไมคนนี้ถึงมีสายตาแบบนั้นแต่ว่า.....
"นี่คุณ เป็นอะไรมั้ย  คุณ   คุณ"
ร่างบางหลับปุ๋ยลงไปเพราะอาการเพลีย
ร่างใหญ่หยิบจับผ้านวมผืนโปรดมาคลุมร่างบางไว้
แล้วตัวเองก็นอนทอดกายอยู่ด้านข้างเพื่อคอเฝ้าดูอาการ

"ไงตื่นแล้วหรอ รู้สึกยังไงบ้าง"
ร่างบองมองหน้าร่างใหญ่ซึ่งยิงคำถามออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว
แต่ความรู้สึกไวกว่า ที่ร่างกายตัวเองนั้นไม่ได้นุ่งห่มอะไรเลย
ร่างบงพลิกตัวกลับหนีการประชันหน้ากับร่างใหญ่ทันที
"เอ่อ.. ผมไม่ได้ทำอะไรคุณนะ แค่เห็นเสื้อผ้ามันเปียกก็เลยถอดเปลี่ยนให้"
ในใจคิดว่า  เป็นโอกาศดีมากที่ได้เห็นของคนทื่อายุน้อยๆบ้าง
"เอ่อ ผมชื่อ นาโอกิ   มุราเมะ นาโอกิ เรียกว่า นาโอะ ก็ได้นะ  แล้วคุณละ"
"..........."
ร่างบางเงียบไม่ตอบอะไรให้คนแปลกหน้าฟัง
"เอ้อ  งั้น ผมไปหาเสื้อผ้ามาให้คุณเปลี่ยนก่อนละกัน แล้วไปกินข้าวกันนะ"
ร่างใหญ่เดินออกไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ร่างบางเปลี่ยนแล้วจึงเดินไปจัดอาหาร
ร่างบางรีบแต่ตัวทันทีภายใต้ผ้านวมผืนใหญ่แล้วคอยเดินตามร่างใหญ่ออกไป
"เอ้านั่งสิ กินข้าวกันนะ"
ร่างบางนั่งลงไปแล้วรีบยัดอาหาที่อยู่บนโต๊ะเข้าปากทันที
แน่นอนอยู่แล้วสำหรับคนที่ไม่ได้กินอะไรมาเกือบสองวัน
"นี่คุณชื่ออะไรน่ะ ยังไม่บอกผมเลย ผม มุราเมะ นาโอกิ นะ"
ร่างบางไม่ตอบยังคงกินต่อไป
"นี่ออกจากบ้านหรอ?"
"เรื่องเรียนหรอ"
"หรือเรื่องครอบครัว"
ร่างบางชะงัก ก้มหน้านิ่งไม่ตอบอะไร
"ไม่ตอบไม่เป็นไรครับ แต่เรียก คุณๆๆๆๆ แล้วมันแปลกๆ ผมเรียกคุณว่า ยูกิได้มั้ย"
ร่างเล็กไม่ตอบอะไร หน้าตาเริ่มสลดลงนิดหน่อยกับชื่อใหม่ที่ได้
"ก็ผมเจอคุณในกองหิมะนี่นา เลยชื่อ ยูกิ ไปเลยละกันนะ"
"ชิน  ชินจิ      ซารุโทบิ ชินจิ"
"ชินจิหรอ  แหม ทีงี้รีบตอบเลยนะ สงสัยไม่ชอบชื่อทีผมตั้งให้ใช่มั้ยละ"
"เอ่อ...มะ ไม่ใช่นะ จะเรียกยูกิก็ได้"
"จริงนะ  งั้น ยูกิ บอกได้ไหม ทำไมออกจากบ้านมา"
".........."
"ไม่บอกไม่เป็นไรหรอก ก็เรามันแค่คนแปลกหน้ากันนี่นา"
"เอ่อ..คือ  เราไม่อยากเข้าไปในบ้านน่ะ เรากลัวคนคนนั้น  คือ..."
ร่างบางทำหน้าเศร้าออกมาทันที น้ำตาเริ่มจะคลอที่ขอบตา
ร่างใหญ่นึกถึงตอนที่ถอดเสื้อผ้าร่างเล็ก ได้สังเกตุเห็นรอยฟกช้ำตามตัว
รวมเหมือนโดนดูดที่บลำคอ แบะคราบเลือดที่กางเกงจึงพอจะจับใจความได้บ้าง
"เอ่อ ไม่เป็นไร อย่างร้องให้นะ งั้นเดี๋ยวชั้นจะล้างจานให้เป็นการขอโทษที่ถามละกันนะ"
ร่างใหญ่รีบหยิบจานชามเก็บไปล้างทันที ล่างบางก็เดินตามไปช้าๆ
ร่างใหญ่ล้างจานอย่างทุลักทุเล จนจานชามจะดูเหมือนไม่สะอาด
ร่างเล็กจึงแทรกตัวเข้ามาเพื่อขออาสาล้างเอง
"นี่เราทำเองนะ คุณล้างไม่สะอาดเลย"
"ก็แหม ไม่ค่อยได้เข้าครัวน่ะ ส่วนใหญ่ก็กินนอกบ้านเอา"
"คุณอยู่คนเดียวหรอ แล้วพ่อแม่คุณละ"
ร่างใหญ่นิ่งเงียบ ทำหน้าสลดเหมือนดังที่ร่างบางทำเมื้อกี้นี้
"เอ่อ ขอโทษนะที่ถาม เราไม่ได้ตั้งใจ"
"อืมไม่เป็นไรหรอก"
"เอ่อ  ถ้าขอโทษได้ อยากให้เราทำอะไรให้ก็บอกมาเลยนะ"
"อืมมม งั้น จำได้มั้ยชั้นชื่ออะไร"
"เอ่อ....มุ  มุราเมะ"
"อืมเก่งมาก จะเก่งกว่านี้ถ้าเรียกว่า นาโอกิ หรือจะให้ดีเรียกนาโอะดีกว่านะ"
"ว่าไงนะ" ร่างบางถามกลับเพราะมไค่อยได้ยินสิ่งที่ร่างใหญ่พูด
"เอ่อ เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่ยูกิอายุเท่าไหร่น่ะ"
"เอ่อ.... 16 ปี"
"16  ฮ่าๆๆๆๆ  เด็กชะมัด"
"แล้วนายละ อายุเท่าไหร่เชียว"
ร่างใหญยืดอกขึ้นมาอย่างสง่าผ่าเผย พร้อมพูดออกไปด้วยเสียงที่นหักแน่น
"25 ปี  ชั้นแก่กว่าเยอะ"
ร่างบางน้ำหน้าเหวอนิดๆเมื่อรู้ว่าอายุจริงของร่างใหญ่
แต่ใบหน้านั้นกลับดูเหมือนเด็ก ม.ปลายซะนี่ สงสัยเพราะทรงผมที่สั้น
"เอาเถอะ ไปอาบน้ำไป จะได้เข้านอน แล้วก็ นายจะอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่ก็ได้นะ ยูกิ"
"จริงหรอ ได้หรอ" ร่างบางถามซ้ำเพื่อความมั่นใจ
"ใช่ ตามสะบายเลยนะ"
"ขอบใจมากนะ มุรา เอ้อ....นาโอะ แต่เราคงอยู่ไม่นานมากหรอก รบกวนน่ะ"
"ไม่กวนหรอก เราก็อยู่คนเดียว ได้เพื่อนคุยหน่อยก็ดีแล้วละ"
"หรอ ขอบคุณนะ ขอบคุณมากๆเลยนาโอะคุง"
ร่างใหญ่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ที่ร่างเล็กเรียกตัวเองอย่างสนิทสนมด้วยการเติม คุง ไว้ท้ายชื่อ
ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาให้ร่างบางผลัดผ้าไปอาบน้ำ