คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เหตุที่ทำให้มาพบกัน
หลังจากตอนได้ทำความรู้จักกับเพื่อนทั้งหลายแล้วไม่นานนัก
ป้าลีแม่บ้านสุดเขี้ยวก็สั่นกระดิ่งเรียกพวกเราไปรวมกันเพื่อรับประทานอาหาร
ทุกคนนั่งประจำที่ตัวเองมีตอนคนเดียวที่ยังยืนอยู่ข้างนอก
"วันนี้เรามีเพื่อนใหม่เข้ามาหนึ่งคนนะ ขอให้ทุกคนตอนรับเค้าด้วยละ" อาจารย์กล่าวนำ
"คร้าบบบบบบ"เด็กๆทุกคนต่างตอบรับ
"ตอน อาจารย์ให้ตอนอยู่กลุ่มเดียวกับอ้นนะ"
ตอนพยักหน้ารับด้วยความชอบกลกับคำว่ากลุ่ม
"อ้นดูแลน้องใหม่ดีๆละ"
"ได้ครับอาจารย์ เอ้าตอนมานั่งนี่เร็ว หยิบเก้าอี้มา เด่ยวเราไปหยิบจานข้าวให้"
ตอนเดินหยิบเก้าอีกออกมาจากกองที่วางพิงอยุ่ริมประตู แล้วเดินมานั่งกับกลุ่มของอ้นที่โต๊ะด้วยความเงียบ
"เอาละนะ วันนี้อาจารย์ขอให้กลุ่มอ้นสวดละกัน เริ่มเลย"
"ทุกคน พนมมือ"
เด็กชายทั้งหลายที่นั่งกันอยู่ ยกมือขึ้นมาพร้อมกัน
"ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง เป้นของมีค่า ผู้คนอดอยาก มีมากหนักหนา สงสารบรรดา เด็กตาดำๆ"
"เดชะพระนาม พระบิดา พระบุตร และพระจิต อาเมน"
สิ้นบดสวด เด็กต่างกระซวกข้าวเข้าไปในปากอย่างไม่หยุดยั้ง
เสียงช้อนที่กระทบกับจานดังไม่หยุดหย่อนหลายนาที
"นี่ตอน นายไม่มีพ่อแม่หรอ" พลถามออกมาท้ามกลางสงครามแห่งอาหาร
"........."ตอนเงียบ
"ไอ้บ้าพล ถามอะไรแบบนั้นวะแก" อ้นว่าพลกลับทันที
"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมไม่มีพ่อแม่ครับ พ่อแม่ผมทิ้งผมไว้กับลุงกับป้า"ตอนยอมตอบออกมาเบา
"งั้น คนที่ส่งแกมาก็ลุงกับป้าละสิ มิน่าเห็นเค้ายิ้มแย้มเหลือเกิน"อ้นสวนกลับจนลืมไปเลยว่า ตัวเองอุตส่าห้ามพลไว้
"อย่าคิดมากเลยตอน นายยังดีที่ยังพอมีพ่อแม่อยู่นะพี่ไม่รู้เลยว่าใครคือพ่อแม่ อ้นนี่ก้เป้นชื่อที่อาจารย์ตั้งให้" อ้นตอบอย่างยิ้มแย้ม
"......"ตอนกลับมานิ่งเงียบด้วยความอึ้งอีกครั้ง
"นี่เจ้าต้น แม่เป็นโสเภณี พ่อไม่รู้เป็นใคร แถมแม่มันก็ไม่เลี้ยงมาทิ้งไว้กับอาจารย์ตั้งแต่เด็กเหมือนเรา อาจารย์ตั้งชื่อให้ด้วย"
ทั้งโต๊ะหยุดกินข้าวกะนครู๋หนึ่ง เมื่ออ้นเล่าเรื่องของต้นให้ตอนฟัง
"ส่วนเราถูกพ่อแม่ทิ้งไว้ ตำรวจเลยพามาที่นี่ เราชื่อแม็กนะ"
"ส่วนเราพล แม่เราเสียไป4ปีแล้ว พ่อเราไม่รู้เป็นใครอาจจะตายไปแล้วก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จัก"
พลพูดจบก็ยืนมือไปทักทายกับตอน
"พอพอ อย่าพูดเรื่องขี้ เอ้ย เครียดระหว่างกินข้าว รีบกินกัน เด๋วจะต้องไปเตรียมตัวเรียนอีก" อ้นเร่งเร้าทุกคนปนฮานิดๆ
"เรียน?" ตอนทวนคำพูดของอ้นออกมาด้วยความงง
"ใช่แล้ว พรุ่งนี้นายก็ต้องไปเรียนด้วยนะ วันนี้เราเลยต้องจัดตารางเรียนกันทั้งวัน และทำการบ้านด้วย"
"เรียนที่ไหนหรอครับ ผมไม่มีชุดนักเรียนเลยด้วย"
"คิดมาก เราเรียนกันที่โรงเรียนสอนพระธรรมน่ะ ไม่ต้องแต่งชุดนักเรียน"
"โรงเรียนสอนพระธรรม?" ตอนทวนคำพูดอีกรอบ
"ใช่เป็นโรงเรียนที่คนใจบุญสอนหนังสือให้กับคนยากจนแถวนี้น่ะ มีนักเรียนราวๆ100คนได้"
"อืมมมม"
"ตอนเรียนชั้นไหนละ"
"ขึ้นป.5ครับ"
"งั้นก็ตมติดพลตลอดเลยละกัน พลฝากด้วยนะ"
"ได้ครับ"
"งั้นรีบกินรีบล้างจาน เดี๋ยวจะบอกกฎและหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบด้วย"
"ครับ"
ทั้งหมดรีบกินข้าวจนเสร็จแล้วนำจานชามไปล้างจนเรียบร้อย แล้วจึงเดินไปที่ห้องเตรียมการเรียน
"ตอนมีตรงไหนไม่เข้าใจอีกมั้ย"พลถามตอน
"ไม่มีแล้วพล"
"ส่วนโต๊ะเรียนพลเดี๋ยวไปยกด้วยกัน"
"อือ"
ทั้ง2คนเดินไปคุยกับเรื่อยเปื่อย
"นี่พลถามอะไรหน่อยสิ"
"ว่ามา"
"ทำไมน้องที่ชื่อต้น ไอ้ตัวเล็ก ถึงไม่ค่อยพูดเลยละ เห้นทำหน้าซึมๆตลอดเลย เก็บกดหรอ"
"ป่าวหรอก บางทีก็พูดนะ พูดมากด้วย แต่พูดกับพี่อ้นคนเดียวนะ"
"ทำไมละ"
"ไม่รู้สิ สภาพจิตใจมั้ง แต่ตัวเล็กดมักจะโดนเพื่อนแกล้งเสมอ แล้วพี่อ้นก้มาช่วย เพราะงี้มั้งเลยยอมพูดกับพี่อ้นคนเดียว"
"หรอ อืมอืม"
"อ่ะ เอาโต๊ะไว้ตรงนี้ละกัน ข้างเรา มีไรจะได้ช่วยกันได้"
"โอเคเลย ขอบใจมากนะพล"
"ไม่เป้นไรหรอก ถ้าไม่ช่วย คะแนนกลุ่มหายอีก"
"อ่าว มีงี้ด้วยหรอ"
"ใช่กลุ่มมีไว้ตรวจสอบความประพฤติด้วยนะ บอกไว้ก่อน"
"หรอ"
"เอ้าตอน เสร็จหรือยัง" อ้นเรียกตอนแต่ไกล
"เสร็จแล้วครับพี่"
"กลุ่มเรามีที่นอนแค่2นะ ขอเพิ่มไม่ได้ ดังน้นจะให้ตอนไปนอนกับพลนะ แล้วให้แมกมานอนกับพี่กับตัวเล็ก"
"ได้ครับ"
"แล้วพลละว่าไง"
"โอเคพี่ ไม่มีปัญหา"
"พี่คิดว่าดีแล้วละ เพราะ 2คนนั้นตัวเล็ก นอนทีนอนเดียวกันน่าจะพอแหละ"
"ผมก็ว่างั้นแหละพี่"
"เสร็จแล้วก็ปไล่นกันข้างนอกดีกว่าป่ะ เดี๋ยวเย็นแล้วไม่ได้เล่น"
"ปะตอน รีบไปกัน" พลจูงมือตอนออกมาด้วย
พลรู้สึกจะดีใจนิดๆที่มีเพื่อนวัยเดียวกันเพิ่มขึ้นและอยู่กลุ่มเดียวกันด้วย
ตอนเริ่มเรียนรู้ชีวิตในสถานสงเคราะห์เรื่อยๆ ด้วยวันเวลาที่ผ่านไปเหมือนใบไม้ที่ร่วงโรย
ความคิดเห็น