ของขวัญจากฟากฟ้า (Simple Gift) นิยายแนวYaoi

ลำดับตอนที่ #1 : ยินดีต้อนรับ

เอี๊ยด.................

เสียงรถลากเบรคยาวเกินไปนิด แต่สถานที่ที่มาจอดนั้นบ่งบอกถึงอานาคตของเด็กชายคนหนึ่ง

ชายมีอายุคนหนึ่งเดินลงมาจากรถแล้วไปเปิดกระโปรงงรถด้านหลังออกมา

หญิงมีอายุห่างจากชายคนนั้นไม่มากเดินลงมาจากรถเช่นกัน และเดินไปที่หน้าประตูของสถานที่ที่ได้มาจดรถขวางประตูไว้

"สวัสดีค่ะอาจารย์ ดิฉันคนที่โทรมาติดต่ออาจารย์เรื่องฝากเด็กเมื่อวานนนี้น่ะค่ะ"

"สวัสดีจ๊ะ มารอตั้งนาน ไหนละเด็กที่ว่า"

"นี่ค่ะ ตอนลงมาจากรถสิ"

เด็กชายคนหนึ่งเดินลงมาจากรถหน้าตาเศร้าสร้อย ทำหน้าตาเหมือนกับเจอของไม่อร่อยวางอยู่ตรงหน้า

"สวัสดีอาจารย์เค้าสิตอน"

"สะหวาดดีครับ"

"สวัสดีจ้ะ ชื่อตอนหรอเรา"

"คร้าบ"

"เอ้าของทั้งหมด" ชายมีอายุเอาของจากหลังรถลงมาวางไว้ข้างๆเด็กชาย

""หลังจากนี้ตอนต้องอยู่กับอาจารย์นะจ้ะ ว่างๆ ป้ากับลุงจะแวะมาเยี่ยมนะ"

"คร้าบ"

"ฝากด้วยนะคะอาจารย์"

"ได้เลย ที่นี่ก็มีแต่เด็กแบบนี้ทั้งนั้นแหละ"

"อ้ออาจารย์ค่ะ นี่เป็นน้ำใจนะคะ ถือว่าช่วยเปลือมูลนิธิของอาจารย์ค่ะ"

"อืมมม ขอบใจมากนะ ขอให้เจริญๆละ"

"ขอบคุณค่ะอาจารย์ ดิฉันไปก่อนนะคะ ตอนป้าไปแล้วนะ"

เด็กชายพยักหน้าให้หนึ่งที่ ก่อนที่รถจะแล่นออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนรีบร้อน

"เอ้า ยกของเข้าไปข้างในเถอะ เดี๋ยวจะให้แม่บ้านพาไปเก็บของ เรียกอาจารย์ว่าอาจารย์นะ จะสะดวกกว่า"

เด็กชายก้มหน้าก้มตาเดินยกของตามไปติดๆไม่พูดอะไรมาก

"นี่ป้าลี เดี๋ยวพาตอนไปห้องนอนจักของนะ แล้วไปทำความรู้จักกับเพื่อนด้วยละ"

"ค่ะอาจารย์"

ป้าแม่บ้านเดินนำทางไปพร้อมกับแนะนำสถานที่และห้องต่างๆ

เด็กน้อยเดินตามมองไปยังห้องต่างๆที่ถูกแม่บ้านแนะนำไปจนถึงห้องนอน

"นี่เป็นห้องนอนนะ ด้านข้างเป้นห้องแต่งตัว ไปดูเตียงนอนของเราก่อนนะ แล้วค่อยไปเก็บของ"

"ครับ"

"เธอนอนตรงนี้นะ ใกล้ๆกับหน้าต่างหน่อย"

"ครับ" เด็กน้อยตอบอย่างหดหู่

"ป่ะเอาของไปเก็บนะ เพื่อนๆคงอยู่ข้างในแหละ ไปรู้จักกันนะ ป้าชื่อลี เรียกว่าป้าลีละกัน มีอะไรเรียกได้นะ"

"ครับ"

เด็กน้อยเดินหลบไปยังประตูอีกบานหนึ่ง เมื่อเปิดประตูเข้าไปถึงกับตกใจขึ้นมา

ในห้องแต่งตัวมีเด็กอยู่มากมายร่วมๆ20คนได้ ทั้งหมดต่างยืนเงียบทำหน้าตาดุดัน

เด็กชายคนหนึ่งเดินออกมาจากกลุ่ม ทำท่าทางเหมือนเจ้าพ่อ ต้องการอวดให้รู้ว่าข้าใหญ่สุด

"เห้ย น้องใหม่"

เด็กน้อยเพิ่งเข้ามาใหม่ รู้สึกเกรงๆ จึงไม่พูดจาโต้ตอบแต่อย่างใด

"อืมมมมมม  ยินดีตอนรับสู่ครอบครัวของเรา"

เด็กน้อยทำหน้างงขึ้นมาทันทีเหมือนท่าทีของเด็กอีกหลายคนเปลี่ยนจากดุดันเป้นทะเล้น

"สวัสดี เราชื่ออ้นนะ เป็นรุ่นพี่ของที่นี่เลย ส่วนนั้นแมก พล ต้น เรียกไอ้ตัวเล็กก็ได้ และก็......."

เด็กชายหัวโจกขานชื่อเพื่อนแต่ละคนให้เด็กน้อนหน้าใหม่ฟัง

"นายละชื่ออะไร อายุเท่าไหร่"

"เราชื่อ..ตอน อายุ 11"

"เท่ากับพลเลยนี่นา แล้วทำไมนายถึงมาอยู่นี่ได้ละไม่มีพ่อแม่หรอ"

"พ่อแม่เราทิ้งเราไว้กับลุงกับป้า แต่ตอนนี้ป้ากับลุงมาฝากเราไว้ที่นี่น่ะ"

"หรอ อย่าคิดมาก ต่อจากนี้นายคือสมาชิกใหม่ของครอบครัวเราแล้วนะ อย่างนี้ต้องฉลอง"

เด็กน้อยหน้าใหม่ลดอาการงงลงมาได้บ้าง และรู้สึกดีกับการต้อนรับของเพื่อนใหม่

จากความรู้สึกที่หดหู่เพราะต้องถูกทิ้งมาอยู่ที่อื่นกลายมาเป็นความสุขจากการต้อนรับของคนในวัยเดียวกัน

แต่เด็กน้อยหน้าใหม่ยังไม่รู้ว่าสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างไร อนาคตเค้าจะเป็นเช่นไร