คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : กลุ่มแชท 05 : จิตใจและดาบเป็นหนึ่งเดียวกัน
“ไอ้เจ้าคนขี้โกง! นายใช้ทางลัด! ทำไมพวกเราถึงใช้ไม่ได้ทั้งที่พวกเราก็เป็นคาสึโตะเหมือนกันนะ!”
“นี่มันการเหยียดเพศชัด ๆ! โมโหจนตัวสั่นแล้วนะ ในฐานะผู้หญิงพวกเราทำอะไรผิดกันแน่?”
“ฮือ ฮือ แต่ฉันเองก็อยากมีพลังพิเศษบ้างเหมือนกันแบบที่แค่นั่งอยู่เฉย ๆ ก็ลอยขึ้นได้, ทำไมกันทำไมฟ้าดินไม่ยุติธรรมทั้งที่เลือดในกายเราแดงเหมือนกัน? หากโลกนี้ไม่ยุติธรรม ฉันก็จะเป็นผู้กำหนดความยุติธรรมของตัวเอง!”
คิซาระที่กำลังหัวเสียอย่างมากพุ่งเข้าใส่คาสึโตะทันทีด้วยอารมณ์โมโหราวกับว่าจะต่อสู้กันให้ตายกันไปข้าง
“มาให้ฉันเช็ตหย่อสูดต่อไอ้เจ้าคนขี้โกงหน่อยเถอะนา!”
แต่แล้วเธอก็หยุดชะงักเมื่อนึกได้
เดี๋ยวก่อนนะ!
เรื่องอื่นก็ยังโอเคเพราะพวกนั้นเหมือนตัวเธอ แต่คนที่มาจากเทย์วัตนี่สิเป็นผู้ชายต่างหาก
ประมาทไปแล้ว!
แล้วถ้าเธอเผลอทำเขาล้มลงไปล่ะ จะทำยังไงดี?
แต่สุดท้ายคาสึโตะกลับรับเธอไว้ได้อย่างมั่นคงมือของเขาประคองต้นขาที่สวมถุงน่องสีดำของเธอไว้คิซาระสัมผัสถึงความรู้สึกจากขาของเธอได้เต็มที่ ใบหน้าจึงแดงก่ำรีบกระโดดลงทันที
ทั้งที่เธอก็รู้สึกหิวมาก แต่ตอนนั้นกลับแสดงปฏิกิริยาออกมาอย่างไม่ทันคิด
สมาชิกหญิงคนอื่น ๆ ต่างมองเหตุการณ์นี้ด้วยความอึ้ง แม้แต่อุมารุก็หลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง
“นี่ ๆ ทำไมเราไม่ให้คิซาระเป็นมาสคอตของกลุ่มของพวกเราล่ะ? แบบสัตว์เลี้ยงตัวน้อยแสนน่ารักที่ทุกคนเอ็นดูอะไรงี้”
“ความรู้สึกเมื่อสัมผัสนั่น ฉันอยากลองจับอีกครั้งจังเลย”
“ทั้งเนียนทั้งอ่อนนุ่ม”
“ไปตายซะเถอะแก!”
เมื่อคิซาระได้ฟังคำพูดของอุมารุเธอก็เต็มไปด้วยความอายและโกรธ
“เดี๋ยวรอให้ฉันกินอิ่มก่อนเถอะ! ฉันจะเอาดาบฟันแกให้ได้!”
“จะทำให้แกได้รู้ซึ้งถึงความแข็งแกร่งของวิชาดาบ <<เทนโด>> แบบเต็ม ๆ!”
อุมารุจังตกใจมากรีบหดตัวกลับด้วยท่าทางน่ารัก
ฮือ ฮือ (╥﹏╥)
พึ่งจะนึกขึ้นได้ว่าคิซาระมีวิชาดาบที่แข็งแกร่งมาก ส่วนตัวเองก็แค่หนูแฮมสเตอร์ที่ชอบดูอนิเมะและเล่นเกมถ้าสู้กันจริง ๆ คงไม่มีทางเอาชนะได้แน่
ในตอนนั้นเองคาสึโตะก็ไอเบา ๆ ขัดจังหวะเหตุการณ์วุ่นวายนี้
“อะแฮ่ม เอาล่ะ ๆ พอเท่านั้นแหละ อาจเป็นเพราะว่าฉันเป็นผู้ชายคนเดียวเลยได้รับการชดเชยแบบนี้ก็ได้นะ”
“พวกเธอล้วนได้เกิดใหม่เป็นตัวละครหญิงที่โด่งดังมีชื่อเสียง แต่ฉันยังเป็นคาสึโตะคนเดิม ถึงแม้จุดเริ่มต้นของพวกเราจะแตกต่างกันอยู่บ้าง…”
“จริง ๆ แล้วจุดเริ่มต้นของพวกเธอดีกว่าฉันเยอะเลยนะ”
ใช่ มันดีมากจนเขารู้สึกถึงความอิจฉาอันแผ่ซ่านในอกที่ไม่ต้องก้าวเท้าเข้าสู่สมรภูมิที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดทุกวี่วัน
เบื้องหน้าของเขา...ซากศพที่เกลื่อนกลาดอยู่กลางผืนดินอันแห้งแล้งเศษซากโลหะจากอาวุธหักพังสะท้อนแสงจันทร์สีแดงฉานในยามราตรีเสียงลมพัดผ่านราวกับเสียงครวญครางของผู้ตายที่ไม่มีวันไปสู่นิพพาน
เขาผู้เป็นความหวังสุดท้ายที่ต้องแบกรับภาระที่หนักอึ้งราวกับโลกทั้งใบถล่มลงบนบ่าภารกิจของเขาไม่ใช่เพียงการปกป้องมนุษย์จากการถูกกดขี่หากแต่ต้องทำให้พวกเขาหลุดพ้นจากการเป็นทาสในสงครามอันไร้ที่สิ้นสุด
สงครามที่ไม่เคยมีใครชนะนอกจากเหล่าเทพมิติสูงผู้มองดูพวกเขาราวกับเบี้ยในเกมกระดาน
แม้เขาจะรู้ดีว่าความตายนั้นไม่ใช่จุดจบการสิ้นชีพในสมรภูมิอาจดูเหมือนหลุดพ้น...แต่แท้จริงแล้วมันคือการเริ่มต้นของฝันร้ายครั้งใหม่ดวงวิญญาณจะถูกดึงขึ้นสู่มิติที่สูงกว่ากลายเป็นของเล่นชิ้นใหม่ในสนามรบของเทพเบื้องบนที่โลกใบนั่นไม่มีความสงบสุขไม่มีความเมตตามีแต่เสียงหัวเราะเย้ยหยันของเหล่าเทพและเสียงกรีดร้องของวิญญาณผู้สิ้นหวัง
ในโลกที่ความตายไม่ได้ช่วยปลดปล่อยเรามันไม่ใช่จุดจบของความเจ็บปวด...แต่มันคือประตูบานหนึ่งที่นำไปสู่นรกที่เลวร้ายยิ่งกว่า
สวรรค์? มันไม่มีอยู่จริง
เส้นทางสู่ความสงบสุขนั้นเป็นเพียงคำหลอกลวงที่เราอยากจะเชื่อ
ในนรกที่แท้จริงนั้นวิญญาณถูกกัดกินด้วยเปลวไฟที่มองไม่เห็นเปลวไฟที่เผาไหม้ความทรงจำ、ความหวังและตัวตนจนสิ้นซากมีเพียงความว่างเปล่าอันเยียบเย็นที่ล้อมรอบเหล่าเทพผู้ยิ้มเยาะจากมิติสูงไม่เพียงแต่เหยียบย่ำศพของเราในสนามรบพวกมันยังฉีกวิญญาณเราเป็นชิ้น ๆ หล่อหลอมมันใหม่เพื่อให้เป็นเบี้ยในสงครามอันไร้จุดจบในมิติของพวกมัน
ในนรกนี้...ความเงียบไม่เคยมีอยู่มีเพียงเสียงกรีดร้องอันไร้ที่สิ้นสุดของผู้ที่ถูกขังอยู่ในห่วงโซ่แห่งการทรมานเสียงสะท้อนเหล่านั้นดังก้องในหูดึงเรากลับสู่ความทุกข์ทรมานครั้งแล้วครั้งเล่าไม่มีทางหลบหนีไม่มีแม้แต่ความหวังว่าจะพ้นไปจากมัน
โลกที่เหล่าผู้อ่อนแอต้องก้มหัวให้กับเหล่าผู้แข็งแกร่ง
มีแต่ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นแหละที่จะอยู่รอดบนโลกใบนี้
ไม่มีอนาคตสำหรับผู้ที่อ่อนแอหรอก
◇
❖ ◆ ตัดฉาก ◆ ❖
◇
เนซึโกะได้แต่ทำหน้ามุ่ยอย่างหมดคำพูด
“ฉันสามารถใช้ <<ฮิโนะคามิคางุระ>> ได้ แต่นายกลับมีพลังที่ใช้ร่วมกันได้แบบนี้มันดีกว่ามากเลยใช่ไหมล่ะ”
“ก็จริงอยู่แต่พวกเธอเป็นผู้หญิงที่เก่งมากอยู่แล้วไม่แน่ว่าในโลกคู่ขนานใดโลกหนึ่งอาจมีคาสึโตะผู้หญิงที่กลายเป็นผู้แข็งแกร่งในโลกที่ยิ่งใหญ่กว่าและนั่นจะยิ่งทำให้จุดเริ่มต้นแตกต่างไปมาก”
“ดังนั้น การที่ฉันยังเป็นตัวเองแบบนี้ก็ยังธรรมดาเกินไป”
คาสึโตะยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจพร้อมแสดงให้เห็นว่าเขาก็เป็นแค่คนธรรมดา ๆ
พูดได้เพียงว่าความทุกข์จากชาติก่อนที่เจอมันคุ้มค่ากับสิ่งที่ได้รับตอนนี้
แต่ถึงอย่างนั้นทุกคนก็ยังอิจฉาจนแทบตาย
“ไอ้เจ้าคนขี้โกง!”
“นายก็แค่หัวเราะอย่างลับ ๆ ไปเถอะ”
“มองตาพวกเราไม่เห็นหรือไงมันแดงหมดแล้ว!”
หลังจากที่เปิดฟังก์ชั่นแชร์ความสามารถเฉพาะตัวของเขาเองคาสึโตะก็ได้รับความสามารถจากสมาชิกกลุ่มคนอื่น ๆ และด้วยคำแนะนำของทุกคนเขาจึงเริ่มแสดงให้ดู
คาสึโตะเริ่มด้วยการนำดาบคาตานะยาวออกมาจากวงเวทย์กลางอากาศดาบที่ปรากฏเบื้องหน้านี้เป็นอาวุธที่มีความโดดเด่นทั้งในด้านรูปลักษณ์และความลึกลับในตัวมันเองตัวดาบมีลักษณะเป็นดาบยาวแบบญี่ปุ่นคาตานะและดาบสั้นคู่หู ซึ่งถูกออกแบบให้เข้ากันอย่างกลมกลืนดาบหลักมีใบมีดสีดำสนิทแฝงไปด้วยกลิ่นอายของความเย็นเยียบและพลังที่ไม่อาจประเมินค่าได้ บริเวณคมของใบดาบสะท้อนเงาแสงวาววับ เพิ่มเสน่ห์และความอันตรายในคราวเดียวกัน
ส่วนดาบสั้นคู่หูนั้นมีใบมีดที่ประดับด้วยลวดลายสีขาว-ฃแดงที่คล้ายกับรอยเลือด แสดงถึงประวัติอันโชกโชนของการต่อสู้ ตัวด้ามจับทั้งสองเล่มทำจากวัสดุคุณภาพสูงประดับด้วยลายแกะสลักทองคำและสีดำที่ขับให้ดูสง่างามราวกับเป็นเพชรพลอย
จุดเด่นที่ดึงดูดสายตามากที่สุดคือโครงโลหะสีทองบริเวณตัวปลอกดาบและโครงกลไกที่ดูเหมือนจะไม่ได้มีไว้แค่ความสวยงาม แต่แฝงด้วยการใช้งานที่ซับซ้อนตัวกลไกมีลักษณะเป็นรูปทรงกลมคล้ายวงแหวนที่โอบล้อมไว้ด้วยกรอบสีทองที่หรูหราช่วยเสริมให้ดาบดูทรงพลังและยากจะเข้าถึง
ปลอกดาบถูกออกแบบมาให้มีส่วนที่พับและเกี่ยวเข้ากับเข็มขัดได้อย่างลงตัว สายรัดที่ประดับปลอกนั้นเรียบง่ายแต่แข็งแรง บ่งบอกถึงการออกแบบที่คำนึงถึงการใช้งานจริง
ทว่า ทันทีที่คาสึโตะจับดาบเขาก็มองดูมันอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดในใจ
‘ตั้งแต่มาเกิดใหม่ ฉันยังไม่ได้จับดาบเลย…หวังว่าจะยังคงไม่ขึ้นสนิมนะ’
เขาหลับตาลงความมืดปกคลุมในห้วงแห่งความคิดความทรงจำเก่า ๆ ค่อยค่อยหลั่งไหลเข้ามาราวกับกระแสน้ำเชี่ยวกราก
ภาพในอดีตผุดขึ้นมาชัดเจนวันแรกที่มือของเขาได้สัมผัสกับดาบโลหะเย็นเฉียบ วันที่ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล
เมื่อวิถีชีวิตของเขาถูกหลอมรวมเข้ากับเส้นทางของนักดาบผู้แสวงหาเส้นทางสู่การเป็นหนึ่งเดียวกับดาบ...ดาบที่ทรงพลังพอจะตัดผ่านแม้กระทั่งกฎแห่งสวรรค์
เสียงหัวใจเต้นแรงดังก้องในอกคลื่นสั่นสะเทือนนั้นไหลผ่านปลายนิ้วไปสู่คมดาบความมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าเขาสามารถฟันฝ่าทุกสิ่งได้กลับกลายเป็นความโอหังในชั่วพริบตาและเมื่ออัตตาครอบงำเขาก็ไม่อาจฟาดฟันสิ่งใดได้อีก
เขารู้ตัวในที่สุด
เขาต้องกลับไปยังจุดเริ่มต้น
กลับไปยังวันที่เขาเป็นเพียงชายหนุ่มธรรมดาผู้ถือดาบด้วยหัวใจบริสุทธิ์
อย่าไล่ล่าหาหนทาง แต่จงสร้างหนทางของตัวเอง
เสียงในใจดังสะท้อนเขาปล่อยวางสิ่งทั้งปวง、วางความกลัว、วางความโอหังและวางตัวตนที่หลงผิด、มือของเขาไร้พันธะ、ว่างเปล่าราวกับกระดาษที่พร้อมให้แต่งเติม แต่ในความว่างเปล่านั้นดาบในมือกลับหนักหน่วงยิ่งกว่าเหล็กกล้ามันแหลมคมแต่มั่นคง
จิตใจและดาบเป็นหนึ่งเดียวกัน
เขาลืมตาอีกครั้งภาพของยอดเขาฮัวกั่วซานที่เลือนรางในอดีตชัดเจนขึ้นในความทรงจำ จุดหมายที่เขาเคยล้มเหลว บัดนี้กลายเป็นแรงผลักดัน เขาจะก้าวไปยังที่นั่นอีกครั้ง ไปยืนต่อหน้า 'เขา' ผู้ยืนอยู่บนยอดเขานั้น
และครั้งนี้…เขาจะท้าทายอีกครั้งด้วยดาบและจิตวิญญาณที่เป็นหนึ่งเดียวอย่างแท้จริง
จงปล่อยวางจิตใจของตัวเอง
เมื่อใดที่นักดาบไร้โซ่ตรวนที่คอยพันธนาการและไม่ยึดติดต่อสิ่งใดยามนั้นเขาคือผู้แข็งแกร่งที่สุดในใต้หล้า…
เมื่อนึกมาถึงตรงนี้คาสึโตะก็ลืมตาขึ้นจับด้ามดาบปรับสมดุลร่างกายและจัดท่าทางที่แปลกใหม่
คิซาระถึงกับช็อก
นั่นคือท่า <<วิชาดาบเทนโด>> ของเธอเอง!
เป็นท่าที่สามารถใช้ป้องกันและโจมตีในเวลาเดียวกันพร้อมรับมือกับการโจมตีทุกรูปแบบ
ไม่ว่าจะมาจากทิศทางใดก็จะต้องถูกฟันกลับด้วยการโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวอย่างแน่นอน!
พื้นที่รอบตัวเปลี่ยนแปลงไปกลายเป็นผืนดินและป่าไม้พื้นที่เสมือนจริงนี้สามารถเปลี่ยนเป็นฉากต่าง ๆ ตามความนึกคิดของทุกคน
มันเป็นสถานที่ต่อสู้ในกลุ่มแชท
แต่สำหรับสมาชิกกลุ่มที่รู้จักกันดีอยู่แล้ว มันไม่ได้มีผลอะไรมาก
เพราะไม่มีการท้าทายที่เสี่ยงอันตรายแบบเดิมอีก
ผลปรากฏว่าแววตาของคาสึโตะเริ่มคมกริบความเคร่งขรึมของเขาทำให้ทุกคนสะดุ้งออร่ารอบตัวเขาเปลี่ยนไปมันคือสถานะที่ผู้ใช้ดาบเป็นหนึ่งเดียวกันกับดาบอย่างแท้จริงจุดสุดสูงสถานะที่ไม่ใช่ทุกคนจะเข้าถึงได้มีเพียงนักดาบที่เข้าใจแก่นแท้ของดาบจิตใจและจักรวาลรวมถึงใช้ชีวิตทั้งชีวิตเพื่อฝึกฝนจนก้าวข้ามขีดจำกัดทั้งหมดจึงจะเข้าถึงระดับนี้ได้
นักดาบจะเคลื่อนไหวรวดเร็วและแม่นยำจนดูเหมือนการฟาดฟันเกิดขึ้นก่อนที่จะมองเห็นจริงทุกการโจมตีเป็นไปตาม <<สัญชาตญาณ>> ที่ไม่ต้องผ่านความคิด
เมื่อเข้าสู่สถานะนี้ ดาบจะไม่ใช่แค่ <<อาวุธ>> อีกต่อไปมันแต่กลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายและจิตวิญญาณของนักดาบ ทุกการเคลื่อนไหวของดาบสอดประสานกับเจตจำนงของนักดาบอย่างไร้รอยต่อ นักดาบไม่ต้องคิดว่าจะฟันยังไง หรือป้องกันยังไงทุกสิ่งเกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติเหมือนแขนหรือขาของตนเอง
ตัดสิ่งที่ไม่มีตัวตน เช่น รูปธรรม、นามธรรม、แนวคิด、พลังงาน、เวลา、มิติ、ความว่างเปล่า、โชคชะตาหรือแม้แต่กฎแห่งจักรวาล
ดาบสามารถเคลื่อนไหวได้ราวกับมีชีวิต แม้ไม่ได้อยู่ในมือ เช่น บินทะลุผ่านอากาศด้วยพลังจิตของผู้ใช้หรือแม้แต่ฟันศัตรูที่มองไม่เห็น
ไม่มีการป้องกันใดหรือพลังใดที่จะต้านทานดาบนี้ได้ เพราะการฟันทุกครั้งคือการ <<เจตจำนงที่จะตัด>> และเจตจำนงนั้นคือกฎสูงสุดที่ไม่สามารถถูกขัดขวาง
การเคลื่อนไหวของดาบไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เพราะมันรวดเร็วยิ่งกว่าแสงและความคิดผู้ใช้ดาบสามารถฟันในลักษณะที่เหมือนฟันไปแล้วก่อนที่จะดึงดาบออกจากฝัก
“วิชาดาบเทนโด: กระบวนท่าที่ 3 ประเภทที่ 8 • เมฆาพิโรธสะบัดขุนเขาเฉือนนภา!”
เมื่อแสงดาบวาบขึ้นการโจมตีอันน่าสะพรึงได้แพร่กระจายไปทั่วเหมือนโลกถูกแบ่งแยกการโจมตีนี้ประกอบด้วยคมดาบมากมายที่แยกเป็นเส้นตัดและพลิกคว่ำทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้า!
ในชั่วพริบตา
ป่าไม้และพื้นดินกลายเป็นเศษซาก!
ฝุ่นละอองฟุ้งกระจาย!
เหล่าสาว ๆ สูดหายใจเข้าแรงด้วยความตกใจ
แข็งแกร่งขนาดนี้เชียวเหรอ?
แม้แต่คิซาระก็ถึงกับอ้าปากค้างเธอรู้สึกว่าคาสึโตะทำได้ดีกว่าที่เธอเคยทำเองเสียอีก!
ไม่ผิด
เพราะตัวคาสึโตะเองก็เป็นยอดฝีมืออยู่แล้ว!
จากนั้นคาสึโตะยังแสดง <<ฮิโนะคามิคางุระ>> ซึ่งเป็นวิชาปราณในรูปแบบแรกเริ่มของ <<ปราณตะวัน>>
ดังนั้น กระบวนท่าดาบที่เปล่งประกายไปด้วยเปลวเพลิงน่าสะพรึงทำให้ใบหน้าของทุกคนกลายเป็นสีแดงเพราะแสงไฟ
กระบวนท่าต่าง ๆ เช่น <<ฮิโนะคามิคางุระ • ฟ้าใสสีคราม>>、<<ฮิโนะคามิคางุระ • สุริยันสาดแสง>>、และ <<ฮิโนะคามิคางุระ • เพลิงอาทิตย์สะบั้น>> ถูกแสดงออกมา
สุดท้ายคือความสามารถจากฟุบุกิ
ในฐานะที่ฟุบุกิเป็นน้องสาวของฮีโร่ระดับ S อย่างทัตสึมากิเธอมีพลังพิเศษเหนือมนุษย์เช่นกันเธอสามารถควบคุมลมได้อย่างอิสระลอยตัวและควบคุมวัตถุได้ด้วยพลังจิต
ซึ่งทำให้ฟุบุกิเข้าสู่โหมดตะลึง
ฮัลโหลคุณตำรวจใช่ไหม?
ช่วยมาจับคนนี้หน่อยได้ไหม?
เขาเอาความสามารถของฉันไปใช้แล้ว!
หลังจากทดลองใช้ไปคาสึโตะก็พึมพำออกมาอย่างมีความคิด
“ถึงเวลาที่ฉันจะรวบรวมทั้งหมดนี้ปรับปรุงและอัปโหลดเข้าไปในกลุ่มแล้วรวมถึงวิธีใช้และเทคนิคเกี่ยวกับลม”
“อ้อ อย่าลืมเช็คอินกันด้วยนะ”
“มันจะทำให้ได้ของแปลก ๆ และคะแนนสะสม รวมถึงอาจสุ่มได้ความสามารถของสมาชิกในกลุ่ม”
ทุกคนต่างตกตะลึงมีฟีเจอร์แบบนี้ด้วยหรือ?
อุมารุสังเกตดี ๆ แล้วพบว่าในคำอธิบายฟีเจอร์มีประโยคเล็ก ๆ อยู่ท้ายสุด
【สามารถสุ่มรับความสามารถของสมาชิกในกลุ่มได้】
สุดยอด!
แม้จะยังเทียบกับหัวหน้ากลุ่มไม่ได้
แต่มันก็เปิดเส้นทางสู่ความแข็งแกร่งใหม่ให้ทุกคน!
หลังจากนั้นระบบก็แจ้งเตือน
【ติ้ง! สมาชิกกลุ่มอุมารุเช็คอินสำเร็จได้รับคะแนนสะสม 6 และได้รับความสามารถ - [ฮิโนะคามิคางุระ • ร่ายรำ]】
เมื่อรู้สึกได้ถึงประสบการณ์ฝึกวิชาดาบเพิ่มขึ้นในตัว
อุมาก็ต้องตะลึง
“สุ่มได้จริง ๆ ด้วย แม้จะมีแค่ท่าเดียวแต่ฉันก็ทำได้จริง!”
“ไม่น่าเชื่อ!”
คราวนี้ถึงตาของเนซึโกะบ้างเธอก็เริ่มลงมือเช็คอินเช่นกัน
【ติ้ง! สมาชิกกลุ่มเนซึโกะเช็คอินสำเร็จ ได้รับคะแนนสะสม 20 และได้รับความสามารถ - [วิชาแปลงร่างเป็นแฮมสเตอร์ของอุมารุจังน้องสาวสุดขี้เกียจ]】
เมื่อข้อความนี้ปรากฏในกลุ่ม
อุมารุเองก็อึ้งไป
“อะ...อะไรนะ? ยังมีความสามารถแบบนี้อีกเหรอ?”
“นี่มันคือความสามารถแปลงร่างเป็นแฮมสเตอร์ของฉันไม่ใช่เรอะ?”
To Be Continued…
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันจนถึงตอนนี้นะครับ! หากชอบตอนนี้ก็อย่าลืมกดหัวใจเป็นกำลังใจพร้อมแสดงความคิดเห็นเพื่อแชร์ความรู้สึกหรือคำแนะนำของคุณนักอ่านได้เลยนะครับและอย่าลืมกดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนใหม่ ๆ ที่กำลังจะมาเร็ว ๆ นี้(อาจจะ) ไรท์จะพยายามพัฒนาผลงานให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ และพร้อมรับฟังทุกคำแนะนำเสมอครับ, ขอบคุณจากใจเลยครับ!
ความคิดเห็น