คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : All Every Thing Is You : Chapter 3
เมื่อคุณเข้าแถวซื้ออาหารเสร็จก็เดินเข้ามานั่งโต๊ะที่เพื่อนใหม่ของคุณนั่งรอ แต่สายตาของคุณก็สะดุดเข้ากับสายตาของชายหนุ่มที่ดูจะอายุมากกว่าคุณสองปี แต่ดูเหมือนว่าเขาก็จ้องมองคุณเหมือนกัน...
"นี่ [ชค] มองใครหรอ?" แมซหันมาถามเรียกสติคุณที่จ้องชายหนุ่มคนนั้นจนตาค้าง
"ห๊ะ! ป.. เปล่านะ" คุณตกใจที่แมซเรียกคุณ
"เอ.. หรือว่า.. มองรุ่นพี่คนนั้นกันนะฮ่าๆ" เมื่อแมซพูดจบ ทั้งกลุ่มของคุณก็หันไปมองชายหนุ่มที่คุณมองเมื่อกี้
"หมอนั่นน่ะ ป๊อบปูล่ามากเลยนะขอบอก คิดให้ดีก่อนจะตกหลุ่มรักก็แล้วกัน" แมซเตือนคุณเหมือนผู้มีประสบการณมากกว่า
"เอ่อ.. ทำไมหรอ?" ถึงคุณจะบอกว่าเปล่าแอบมองแต่คุณก็ดันถามออกไปด้วยความอยากรู้
"ฮั่นแน่.. แอบมองหมอนั่นจริงๆใช่มั๊ยล่า" แมซแซวคุณเล็กน้อยก่อนที่จะเริ่มอธิบายต่อ "หมอนั่นน่ะชื่อ จัสติน บีเบอร์ อยู่เกรด 12 หน้าตาจัดว่าดีที่สุดในโรงเรียนแล้ว" แมซพักตักอาหารเข้าปากมองคุณที่ตั้งใจฟังหัวเราะเล็กน้อยแล้วเริ่มอธิบายต่อ "หมอนี่ไม่ใช่หน้าตาดีอย่างเดียวนะ มีข่าววงในเขาบอกกันว่าเขาน่ะเป็นคนดี ชอบทำบุญต่างๆนานา แต่เราก็ไม่รู้เหมือกันนะว่าจริงรึเปล่า เพราะว่าตอนอยู่ที่โรงเรียนน่ะเขาเป็นคนชนิดท่เรียกว่าแบดบอยยังต้องหลีกทางให้อ่ะ เรื่องผู้หญิงคงไม่ต้องพูดถึง เขาน่ะผลัดเปลี่ยนวันต่อวันอย่างกับกางเกงในเลยก็ว่าได้" เมื่อแมซพูดจบพวกคุณก็หัวเราะกันเล็กน้อย
"กางเกงในอย่างนั้นหรอ? แต่กางเกงในเนี่ยมันซักแล้วก็กลับมาใช้ใหม่ได้ไม่ใช่หรอ?" แอนดริสที่นั่งฟังด้วยกันถามขึ้นขณะที่อาหารยังคงเต็มปาก
"ฮะๆๆ ก็ใช่น่ะสิยะ เห็นผู้หญิงที่สวยๆกำลังเดินอยู่นู่นมั๊ยล่ะ" แมซพูดพรางชี้ไปทางรุ่นพี่ผู้หญิงที่ดูจะอยู่เกรดสิบสองให้ดู ในขณะที่เธอเดินอยู่คุณก็คิดว่าอย่างกับนางฟ้าที่ตกลงมาจากสวรรค์เดินอยู่ท่ามกลางฝูงคน ดูไปดูมาอย่างกับว่ามีละอองสีเหลืองทองแพรวพราวร่วงหล่นออกมาจากตัวของเธอ ถ้าเปรียบเทียบกับนางในวรรณคดี คุณก็คิดว่านางอัปสรณ์ยังชิดซ้ายไปเลย ส่วนละอองที่ออกมาจากตัวของเธอก็อาจเปรียบเทียบได้กับดอกพิกุลที่หล่นออกมาเวลานางในวรรณคดีเรื่องหนึ่งที่คุณนึกชื่อไม่ออกกำลังพูดอยู่ จัดได้ว่าผู้หญิงคนนี้งาม... ที่สุดเท่าที่คุณเคยเห็นมา
"คนนั้นน่ะแฟนของอิจัสมัน คบๆเลิกๆกันหลายรอบแล้วล่ะ แหม่.. ถ้าเปรียบเทียบก็คือเหมือนกางเกงในนั่นแหละ จัสมันเบื่อก็ซัก พอแห้งแล้วก็เอากลับมาใช้ใหม่" แมซพูดเปรียบเทียบซะจนคุณกับเพื่อนๆพากันหัวเราะ
"แล้วทำไมจัสตินกับเอ่อ.. ผู้หญิงคนนั้นถึงคบๆเลิกๆกันหลายรอบล่ะ?" คราวนี้เซลที่นั่งอยู่กลับเป็นฝ่ายถาม
"เหอะๆ ลืมบอกไป ผู้หญิงคนนั้นน่ะชื่อ.. ไซบีน่า" เมื่อแมซพูดจบคุณก็เผลออุทานออกไป
"ห๊ะ!!!!!!!! ไซบีน่า?" เพื่อนๆของคุณพากันขำเมื่อได้คิดคุณอุทาน
"ใช่แล้วล่ะย่ะ ไซบีน่า ชื่ออย่างกับเสื้อในเลยใช่มั๊ย ฮ่าๆ มันก็เป็นที่เม้ามอยของเหล่าขาเม้าต่างๆละนะ ที่ว่าเธอน่ะสวยใสหุ่นเก๋ไก๋สไลเดอร์ขนาดนี้ก็เพราะชื่อเธอเหมือนบรากระชับทรวงอกยังไงล่ะ ผู้หญิงอะไรซื้อพิลึกชะมัน ฮ่าๆ" แมซพูดจบก็ขำเล็กน้อยในชื่อของไซบีน่าที่ดันไปคล้ายคลึงกับแบรนด์เสื้อในของสาวๆ
"อ๋อ.. งั้นก็แปลว่าคนทางซ้ายของเธอก็โซฟี ส่วนทางขวาก็.." เซลยังไม่ทันพูดจบแมซก็แย่งเธอพูดชื่อของคนทางขวาของไซบีน่าซะก่อน
"บีมี่" แมซพูด
"เอ่อ.. พูดก็พูดเถอะนะ แต่ทำไมกลุ่มของเธอถึงมีแต่พวกชื่อแบรนด์เสื้อในบ้าง ผ้าอนามัยบ้างล่ะ" คุณที่ทนสงสัยไม่ไหวก็เลยถามออกไป
"ฮะๆ เราเองก็ไม่รู้ลึกถึงขนาดนั้นหรอกนะ แต่ที่แน่ๆล่ะ นิสัยของพวกนางๆทั้งหลายเนี่ย สุนัขยังเรียกพี่อ่ะจ้ะ แหม่.. ปากแม่คุณที่แซบยิ่งกว่าพริกขี้หนูอีกนะยะ" แมซพูดเปรียบเปรย
"ว่าแต่ทำไมเธอถึงรู้ลึกขนาดนี้อ่ะ" เซลหันไปถามแมซที่ทำท่าขยักแขยงพวกของไซบีน่า
"เหอะ! นี่เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวชั้นเลยหรอจ้ะยัยเซล เป็นเพื่อนกันแท้ๆ ชั้นน่ะเป็นพวกรอบรู้เรื่องต่างๆอยู่แล้ว" แมซพูดพร้อมสะบัดผมไปด้วย
"จ้าๆ รีบๆกินเถอะแล้วเราจะได้ไปที่อื่นต่อ" แอนดริสที่ก้มหน้าก้มตากินอยู่รีบบอกให้แมซรีบกินด้วย
พอพวกคุณและเพื่อนๆกินเสร็จก็พากันเดินกันไปที่ห้องสมุด คุณมองห้องสมุดอีกครั้ง มันเป็นอาคารหลังคาสีดำเหมือนเมื่อตอนเช้า คุณแค่มองมันแต่เพียงภายนอกและยังไม่ได้เข้าไปข้างใน เมื่อคุณก้าวเข้ามาพบว่าอาคารที่ภายนอกนั้นแลดูเก่าแก่แบบตะวันตก แต่ภายในที่คุณก้างเข้ามากลับดูทันสมัยมาก ห้องสมุดเป็นห้องขนาดกว้างเกือบๆเท่าสนามฟุตบอลที่โรงเรียนเก่าของคุณได้ ในอาคารก็มีทั้งหนังสือ คอมพิวเตอร์ที่เอาไว้ให้บริการแก่ผู้ที่ต้องการสืบหาข้อมูลใช้ประกอบการเรียนต่างๆ ยิ่งหนังสือที่วางอยู่บนชั้นเรียงรายเป็นทิวแถวอย่างเป็นระเบียบ หนังสือในห้องสมุดมีตั้งแต่หนังสือความรู้ต่างๆ ข้อสอบ ตำราเรียนมากมาย รวมไปถึงนิตยาสารวัยรุ่นที่ถูกรวบรวมมาไว้ในห้องสมุดนี้ทุกสำนักพิมพ์ คุณที่มัวแต่ตะลึงในภาพที่เห็นตรงหน้าจนเผลอ้าปากค้างก็ถูกแมซเอามือมาดันปากให้เข้าที่
กึกก!!!
"แหม... ตะลึงล่ะสิ ไม่เคยเห็นห้องสมุดที่ใหญ่ขนาดนี้ใช่มั๊ยล่า นี่ล่ะน้า.. ทำให้ชั้นชอบมาเรียนที่นี่มากที่สุด เพราะมหนังสือมากมายให้เลือกอ่านได้ตามสบายเลยล่ะ" แมซที่ดูจะร่าเริงผิดปกติกำลังกระโดดโลดเต้นร้องลั๊ลลาๆอยู่ข้างหน้า
"เอ่อ.. จ้าๆ รู้แล้วจ้ะแม่หนอนหนังสือ" แอนดริสพูด
"โอ้ยยยยย เปิดเทอมแล้ววว ได้มาห้องสมุดอีกแล้วว เค้าไปหาหนังสืออ่านก่อนะ" แมซพูดจบแล้วก็วิ่งไปหาหนังสืออ่านแต่เธอดันชนกับใครคนนึงเข้า
ปึ้งงงง
"โอ้ยยยย!! /โอ้ย!" เขาทั้งสองร้องขึ้นเนื่องจากทั้งสองคนเดินชนกันจนล้มลงกองไปกันพื้นห้องสมุด เมื่อแมซเงยหน้าขึ้นจึงพบว่าคนที่เธอเดินชนก็คือไนออล
"อิเน่ลลลล หันน่ะหัดดูตาม้าตาเรือซะบ้างนะ " แมซลุกขึ้นแล้วต่อว่าไนออล
"ว่าไงนะ??? เธอนั่นแหละยัยเมดูซ่า" ไนออลก็ไม่ยอมลุกขึ้นมาเถียงด้วย "ที่สำคัญที่นี่มันห้องสมุดนะมาวิ่งเล่นได้ที่ไหนกัน"
"อะไรนะ!!? ใครวิ่งเล่นกัน"
"พอๆๆๆๆ พอได้แล้ววว นี่มันห้องสมุดนะจะมาเสียงดังกันทำไม เดี๋ยวก็โดนบรรณารักษ์ที่นี่ดุเอาหรอก" ยังไม่ทันที่แมซจะได้เถียงต่อเซลก็เข้ามาห้ามเอาไว้ก่อน
"ฝากไว้ก่อนเถอะ ชั้นไม่มีเวลาเถียงกะเธอหรอกนะยัยหัวงูจะรีบไปเรียนละ" ไนออลพูดไม่ทันขาดคำ เสียงออดเข้าเรียนก็ดังขึ้น
ออดดดดดดดดดด
"เห้ยยยย ยังไม่ทันได้อ่านเลยอ่ะ อะไรวะออดแล้วหรอ" แมซโวยวายที่เวลามันหมดเร็วไป
"สม-น้ำ-หน้า-ยัยเมดูซ่า" ไนออลมากระซิบที่ข้างหูของแมซแล้วเดินชนไหล่จนแมซเซเล็กน้อย
"ยึ่ยยยย อิเน๊ลลลล"
"เอ่อ.. แมซกะไนออลดูสนิทกันจังเลยนะ" คุณที่ยืนดูเขาทั้งสองคนทะเลาะกันอยู่เลยแซวแมซ
"สองคนนี้น่ะเค้าสนิทกันมาตั้งแต่เกรดหนึ่งแล้วล่ะจ้ะ[ชค]" แอนดริสพูดแล้วทำหน้าตาล้อเลียนแมซ "ถ้าถามว่าสนิทกันขนาดไหนเนี่ย เรียกได้ว่าเป็นคู่ฟัดคู่เหวี่ยงที่เดี๋ยวซักวันก็รักกันจนได้เลยแหละ" แอนดริสหันชายตาไปมองแมซที่หน้าแดงจนควันออกหู
"ใครบอกแกห๊ะยัยแอนดริส ฝันไปเหอะ! อย่ามาจิ้นคนอื่นตามใจชอบแบบนี้นะชั้นไม่เอาด้วยหรอกย่ะ" ถึงแมซจะพูดอย่างนั้นแต่เธอก็ยังคงหน้าแดงอยู่
"รีบไปเรียนกันเถอะ มัวเม้าเรื่องนายเน่ลกันยัยแมซดูซ่าอยู่ได้เดี๋ยวอาจารย์กูดุหรอกน่า ไปเหอะๆ" เซลพูดจบพวกคุณก็รีบเดินไปยังอาคารที่มีเรียนในคาบบ่าย
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง
"เฮ้อออออ เลิกเรียนแล้วนะเร็วเหมือนกันนะเนี่ยเปิดเทอมวันแรกน่ะ" เซลพูดหลังจากออดเลิกเรียนดังขึ้น
"เธอไปไหนต่อหรอ[ชค]" แอนดริสที่นั่งคู่กับแมซข้างหน้าคุณหันมาถาม
"เอ่อ.. นั่นสินะ ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ" คุณตอบกลับแล้วลูบหัวเหมือนคิดอะไรไม่ออก
"เธอไม่ถามชั้นบ้างล่ะยะ" แมซที่นั่งข้างหน้าคุณหันมาพูดกับแอนดริส
"แหม่.. ก็พวกเราน่ะรู้กันอยู่แล้วน่ะสิว่าเธอจะไปพลอดรักกับไนลที่ห้องสมุดน่ะ" เซลหันมาแซวแมซบ้าง
"ฮ่าๆ เราอยากให้เธอแลกบ้านกับเราจริงๆเลยอ่ะ" คุณพูด
"เออจริงสิ เอ..รู้สึกว่าตั้งแต่เกรดสิบขึ้นไปก็จะมีการแลกบ้านกันนี่นา" เซลพูดขึ้น
"หา?? คืออะไรหรอ?" คุณถามด้วยความสงสัย
"ก็ประมาณว่า.. หลังวันเปิดเทอมสองเดือน โรงเรียนจะจัดกิจกรรมให้นักเรียนภายในโรงเรียนแลกบ้านกัน หรือบางคนอาจะโดนให้ไปอยู่บ้านเดียวกับใครอีกคนก็ได้โดยการจับฉลาก จะแลกกันรู้สึกว่า.. ประมาณสองอาทิตย์มั๊ง" เซลอธิบาย
"โห.. สุดยอดเลยอ่ะเราไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย" เมื่อคุณได้ฟังแล้วก็ถึงกับต้องตื่นเต้น
"แน่นอนอยู่แล้ว กิจกรรมนี้น่ะก็เป็นเหมือนประเพณีที่โรงเรียนเราจัดเป็นที่เดียวมาหลายรุ่นแล้ว ก็เหมือนกับอยากให้รุ่นน้องรุ่นพี่และผองเพื่อนทั้งหลายสนิทกันมากขึ้นล่ะมั๊ง" แมซเสริม
"นี่แหละ เพราะเหตุนี้แหละชั้นจึงสอบเข้าที่นี่เพราะกิจกรรมนี้โดยเฉพาะเลยล่ะ แอร๊ยยย พวกเธอลองคิดดูสิว่าถ้าได้แลกบ้านกับรุ่นพี่หน้าตาดีๆ หรือไม่ก็ได้อยู่บ้านรุ่นพี่ที่แสนจะฮอตๆทั้งหลายเนี่ย คนฟินตายเลยอ่ะแกรร" ขณะที่แอนดริสพูดเธอก็บิดตัวไปมาได้ด้วย คุณที่ดูอยู่ก็ถึงกับสตั๊นเลยทีเดียว
"อย่าไปสนใจอินี่มันเลยนะ[ชค] มันก็บ้าผู้ชายงี้แหละ" เซลพูด
"เออนี่ตกลงเธอจะไปไหนอ่ะ[ชค]" แอนดริสหันมาถามคุณอีกครั้ง
"เอ่อ.." แต่คุณคิดไม่ออก
"ถ้าคิดไม่ออกล่ะก็ไปร้านเค้กใกล้ๆโรงเรียนกับพวกเรามั๊ย" เซลที่เห็นคุณอ้ำอึ้งก็เลยเสนอชวนคุณไปด้วยกัน
"ไปสิๆๆๆ" คุณที่ถูกชวนก็หูตาแพรวพราวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เพราะว่าคุณชอบทานเค้กมากกกก ก็เลยออกจะกระตือลือร้นออกหน้าออกตา
"ชอบกินเค้กหรอ[ชค]" เซลถามเพราะเห็นอาการดีใจของคุณ
"ช่ายยยยยย มากด้วยยย ไปกันเลยดีมั๊ย" คุณที่ทนไม่ไหวก็เลยเร่งให้ไปที่ร้านเค้กกัน
"ชั้นขอบายยยยส์ นะ" แต่แมซปฏิเสธ
"จ้า.. แม่หนอนหนังสือ เชิญเธอไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดกับไนล์ตามสบายเหอะย่ะ ชั้นกับเซลแล้วก็[ชค] จะไปร้านเค้กร้านโปรดก่อนนะยะ บายยย" แอนดริสโบกมือและพวกเราก็โบกมือลาแมซ แต่ก่อนที่คุณจะเดินออกไปคุณก็เหลือบมองโฮมเหมดของคุณก่อน
"เฮ้เน่ล แกจะไปไหนวะ" แฮรี่ถามไนล์ที่กำลังเก็บของบนโต๊ะอยู่
"โอ้ยยย ยังจะถามอีกก็ไปห้องสมุดน่ะสิ" ไนล์หันไปตอบ
"แหมๆๆ แหมมมมม จะไปอยู่กับยัยแมซอีกอ่ะสิ" เลียมเดินมาร่วมวงแซวไนล์อีกคน เขาดูจะพูดเสียงดังให้แมซได้ยิน
"เห้ยยยย! พูดระวังๆปากไว้ก็ดีนะเลียม" แมซทนไม่ไหวเลยหันไปตวาดใส่เลียมแล้วเดินเข้าไปบิดหูเขา
"โอ้ยยยย โอ้ยยยยยยยยย อ๊ากก พอได้แล้วๆ เจ็บๆๆ" เลียมร้องด้วยความเจ็บปวดที่ใบหูของเขา
"ฮึ่ยๆๆ ปากน่ะหัดพูดให้ระวังๆหน่อยล่ะ" แมซพูดแล้วปล่อยหูเลียมแบบกระชากเล็กน้อย ส่วนไนออลที่โดนล้อก็ดูออกจะหน้าแดงมากด้วย
-แมซเนี่ย เห็นสวยๆแบบนี้ เห็นน่ารักแบบนี้ ดูใสๆ แต่ก็ห้าวและแสบเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ ฮ่าๆ กลุ่มนี้น่ารักจัง-
จากนั้นคุณก็เดินออกไปจากห้องเรียนกับเพื่อนของคุณอีกสามคนเพื่อไปที่ร้านเค้กกัน
เมื่อคุณและเพื่อนๆกลุ่มใหม่ที่เพิ่งรู้จักกันวันนี้เดินทางไปทานเค้กร้านประจำของเพื่อนคุณจนเสร็จคุณก็เดินกลับมายังโรงเรียนเพื่อรอป้าเซลล่ามารับกลับบ้าน ไนออลยืนรออยู่หน้าประตูโรงเรียนพอดี คุณจึงกล่าวทักทาย
"เฮ้ รอนานมั๊ย" คุณกล่าวแล้วโบกมือให้เขา เมื่อเขาเห็นคุณก็โบกมือตอบคุณ
"ก็นิดหน่อย เราโทรหาป้าเซลล่าแล้วอีกประมาณ 5 นาทีคงมาถึงน่ะ"
"อ่า"
เมื่อผ่านไป 5 นาทีตามเวลาที่เขาบอกป้าเซลล่าก็ขับรถมารับคุณกับไนล์ แต่ก่อนที่คุณก้าวขึ้นรถนั่งข้างไนล์แล้วปิดประตูรถดังปัง คุณก็บังเอิญหันไปเห็นใครคนนึงเหมือนเขาจะมองมาทางคุณอยู่ ซึ่งเขาไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือ 'จัสติน บีเบอร์' นั่นเอง เขากำลังเดินออกมาจากโรงเรียนดูเหมือนว่าเพิ่งจะเล่นบาสมาเสร็จ เพราะในมือของเขาก็อุ้มลูกบาสเกตบอลขณะเดินมาด้วย ส่วนตามตัวของเขาก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสื้อที่เขาใส่อยู่นั้นก็เป็นสีขาวทำให้เห็นซิกแพ็คที่น่าลูบไล้เป็นลางๆ
"เป็นไงจ้ะเด็กๆ ไปเรียนวันแรกเป็นไงบ้าง[ชค]หลานป้า" ป้าเซลล่าเอ่ยถามคุณเมื่อนั่งรถออกมาได้ซักพัก
"ก็ดีค่ะ เพื่อนใหม่ทั้งสามคนนิสัยดีมากเลยค่ะ ก่อนจะกลับบ้านเขาก็พาหนูไปร้านเค้กด้วยนะคะ อร่อยมากเลยค่ะ" คุณเล่าให้ป้าเซลล่าฟังอย่างร่าเริง
"จริงหรอจ๊ะ ป้าดีใจด้วยนะที่หนูเพื่อนที่ดี ดูมีความสุขที่นี่น่ะ" ป้าเซลล่าพูดขณะขับรถไปด้วย
"ขอบคุณค่ะ..."
ในขณะที่คุณนั่งรถอยู่คุณก็คิดแปลกใจว่าทำไมจัสตินต้องมองคุณแบบนั้นด้วยนะ ทั้งที่คุณและเขาก็ไม่เคยรู้จักกันซักหน่อย...
______________________________________________________
มาแล้วนะค้าาาา ตอนที่สามแล้วนะ หายไปนานเลยอ่ะดิ ก็มันเปิดเทอมแล้วอ่ะเราเลยไม่ค่อยมีเวลาเลยการบ้านก็ทยอยๆมาเรื่อยๆเลย เฮ้อๆ
นี่ขนาดเพิ่งจะเปิดเทอมนะเนี่ย รายงานมาแล้วจ้า 2 เรื่อง (บ่นๆๆๆๆๆ อิแก่บ่นอีกละ) 55555
ยังไงก็ฝากด้วน้าาาา ขอเม้นเพิ่มได้มั๊ยอ่า เพิ่งมีแค่2 เอง TOT ไม่งั้นเค้างอนน้าาา
สำหรับคนที่มาอ่านเนี่ยก็ขอคุณมากนะคะ ขอคุณที่ติดตามนะคะ (ถึงจะน้อยก็เถอะ//ร้องไห้แป๊บ)
©Baanbaan
ความคิดเห็น