ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ทำไมนะรุ่นที่สิบ
MI KAN
ทำไมนะรุ่นที่สิบ
Haru mode
“ฮาฮิ!!! นี่มันกี่โมงแล้วล่ะคะเนี่ย” เด็กสาวนามว่า มิอุระ ฮารุ เธออุธาณขึ้นด้วยความตกใจ “เฮ้อ....ค่อยยังชั่ว เพิ่งจะ 6 โมงครึ่ง นึกว่าจะตื่นสายซะแล้วเชียว” จากนั้นเด็กสาวก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จ “ฮารุจัง แต่งตัวเสร็จรึยังจ๊ะลูกลงมากินข้าวได้แล้ว”
เสียงของคุณแม่ของหญิงสาวพูด “เสร็จแล้วค่า คุณแม่ จะลงไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่า” หญิงสาวตอบก่อนที่จะเดินลงไปแล้วพอทานข้าวเสร็จ ฮารุก็รีบเดินไปยังบ้านของสึนะเพื่อที่จะไปรับนั้นเอง(บรรยายอะไรของมันฟร่ะ//nam -*- )
ณ บ้านสึนะ
Hayato mode
“รุ่นที่สิบคร้าบบบ ผมมาแล้วครับ” เอ๊ะ!! นี่มันยัยเอ๋อฮารุนี่นา “นี่ยัยเอ๋อเธอมาทำไมห๊ะ” “ฮารุก็มาหาคุณสึนะสิคะ ฮารุมาหาว่าที่สามีแล้วมันผิดตรงไหนคะ” หนอยเอารุ่นที่สิบของชั้น(มันหมายความว่าไง --?) ไปพูดอย่างนั้นได้ยังไง “เน้ใครเป็นว่าที่สามีเธอกันห๊ะ รุ่นที่สิบน่ะไม่ได้รสนิยมต่ำขนาดนั้นหรอนะเฟ้ย” “ฮาฮิ!!!นี่คุณโกคุเดระว่าฮารุงั้นหรอคะ”
“เออ ก็ใช่น่ะสิฟร่ะ”
“ฮาฮิ!! คุณโกคุเดระนี่หยาบคายจริงๆเลยนะคะ”
ยัยนั่นพูดก่อนที่จะไปกอดแขนรุ่นที่สิบ
“เฮ้ย!!! ออกมาเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย”
อะไรกันยัยนั้นมากอดรุ่นที่สิบได้ยังงายยย(หึงอ่ะดิ//nam)
“โอ๊ส” เฮ้ยเสียงนี่มันเจ้าบ้าเบสบอล
“อ้าวโกคุเดระจะทำอะไรฮารุน่ะ”
“แล้วแกมาเกี่ยวอะไรด้วยฟร่ะ”
“ทำผู้หญิงได้ยังยังไงกันเล่า เนอะสึนะ”ฮึ้ย!!! - -^^
“ว่าไงล่ะครับรุ่นที่สิบ”
“อือ” O -o อารายกันเนี่ย
“ฮะ...ฮารุปล่อยได้แล้ว”
“ก็ได้คะ ว่าที่สามีพูดแล้วฮารุก็ต้องปล่อยสิคะ” เฮ้ย!! จะปล่อยก็ปล่อยง่ายๆอย่างนี้เลยหรอฟร่ะ
“เอ่อ...รุ่นที่สิบครับเราไปโรงเรียนกันเถอะครับ”
“จริงด้วยค่ะคุณสึนะ เดี๋ยวจะไปสายนะคะ”
“555+ จริงด้วยไปกันเถอะสึนะ”
“อะ...อือ” แล้วเราก็เดินไปถึงโรงเรียน
“ไปก่อนนะคะคุณสึนะไว้ตอนเย็นเจอกันนะคะลาก่อนค่า”
ชิ!!ไปซะได้ก็ดี ต่อจากนั้นเราก็เดินเข้าโรงเรียน จากนั้นเราก็นั้งเรียนต่อเฮ้อออ...น่าเบื่อจริงเมื่อไหร่จะถึงพักกลางวันซะทีนะ
เวลา 12:00น.
Tsuna mode
เฮ้อ....พักกลางวันซะทีนะ ทนนั่งเรียนอยู่ตั้งนาน โอ๊ยหิวข้างจังเลยไปกินข้าวดีกว่า เออใช่ชวนเคียวโกะจังไปด้วยดีกว่านะ จากนั่นผมก็เดินไปหาเคียวโกะจัง “คะ...คะ...คือ...เคียวโกะจะ..จัง ปะ..ไป..ทานข้าว...ดะ..ด้วยกันมั๊ย” -//////- โอ๊ยเขิน เอ...เคียวโกะจังจะไปกินข้าวกับเรามั๊ยนะ
“จ๊ะไปสิจ๊ะสึนะคุง ไปกันเลยนะ” โอ๊ยแย่ๆๆๆๆเคียวโกะจังยอมไปกับเราด้วย สุดยอดไปเลย
“รุ่นที่สิบครับ ไปทานข้าวกันเถอะครับ”
“อะ...อือ ไปสิ”
“ไอ้เจ้าบ้าเบสบอลแกมาทำไมห๊ะ!!!” เฮ้อ....ทะเลอะกันอีกแล้วรีบไปกินข้าวดีกว่า
“555+”
“ชั้นว่า...เราไปกินข้าวกันเถอะนะ”
“คะ...คร้าบบบรุ่นที่สิบว่ายังไง ผมก็ว่ายังแหละครับ” เอาอีกแล้วโกคุเดระคุง
“เฮ้อออออ.......” ผมถอนหายใจแล้วเดินต่อไปกินข้าว
15:30น.
“ซาหวาดดีคร้าบบบ/ค้า คุณครู” เสียงนักเรียนในห้องสวัสดีคุณครู(นั้นเค้าเรียกสวัสดีหรอเนี่ย//nam) จากนั้นผมก็เก็บของเตรียมกลับบ้าน และวันนี้ล่ะครับที่ผมจะบอกเคียวโกะจังว่าผมชอบเค้า ก็กะว่าจะบอกหลังเลิกเรียนนี่แหละ
Haru mode
ฮาฮิ วันนี้ฮารุจะไปSurpriseคุณสึนะน่ะคะ ว่าจะไปหาที่โรงเรียนเลย คุณสึนะจะต้องแปลกใจแน่ๆเลยคะ แค่คิดก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ นี่ก็ไกล้จะถึงรียน คูณสึนะแล้ว
Tsuna mode
“เอ่อ...คือ...คะ คะเคียวโกะจัง...คะ คะ คือ...ว่า..ผะ..ผม...ชอบคียวโกะจังนะ” ผมได้บอกเคียวโกะจังไปแล้วเคียวโกะจังจะว่ายังไงนะ
“คะ..คะ..คือสึนะคุงจ๊ะ...”เธอนิ่งไปซักพักก่อนจะพูดอีกคร้ง
คือ...ชั้นน่ะ...ก็ชอบสึนะคุงมาตั้งนานแล้วล่ะนะ”
O/////O <------- นี่หน้าเคียวโกะจัง
-///- <-------- นี่หน้าผม
Haru mode
ฮะ...ฮาฮิ คะ..คุณ..สึนะชอบเคียวโกะจังงจังหรอคะเนี่ย ทำไมมันต้องเป็นแบบนั้ด้วย
หยดน้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาของเด็กสาวที่บังเอิญ เดินไปเห็นฉากที่สึนะ
ขอเคียวโกะจังเป็นแฟน ทำไมคะ คุณสึนะฮารุไม่ดียังไง คุณสึนะถึง... ฮึก...ฮึก
เด็กสาววิ่งออกมาจากตรงนั้นด้วยน้ำตา แล้วก็................
“โอ๊ย!!!!!”
“โอ๊ยย!!!ยัยบ้านี่เธอมีตามั๊ยเนี่นห๊ะ หัดมองทางซะมั่งเซ่”
“ฮึก...ฮึก...ขะ..ขอบโทษค่ะ..อึก...ฮึก...”
“นี่เธอ ยัยฮารุ”
Hayato mode
นี่มันยัยฮารุนี่หนาแล้ว...แล้วมาร้องไห้อะไรเนี่ย
“นี่เธอแค่เดินชนแค่นี้ถึงกับร้องไห้เลยหรอ”ยัยนี่ท่าจะบ้าแหะ
“ฮึก...ฮึก...ถ้าแค่เดินชนแค่นี้ฮึก...ฮารุไม่มาร้องไห้อย่างนี้หรอค่ะฮึก...”
แล้วเธอเป็นอารัยของเธอเนี่ยชั้นจะไปรู้ใจเธอม๊ยเล่า
“แล้วนี่เธอไปโดนอะไรมาล่ะ”ใครกันนะที่ทำเธอร้องไห้แบบนี้น่ะชั้นจะไปฆ่ามันซะ
“ใครทำเธอบอกมา”ชิ!!ใครฟร่ะมันกล้ามาทำกับยัยนี่
“ก็...ก็...คุณสึนะน่ะสิคะฮึก...”เธอร้องไห้มากกว่าเก่าโกคุเดระเลยถามไปว่า
“รุ่นที่สิบทำอะไรเธอ บอกมา”ทำไมกันนะทั้งที่ยัยนี่ร้องไห้อยากจะตายไปรุ่นที่สิบทำอะไรกันนะ
“ไม่หรอกคะ..คุณสึนะไม่ได้ทำฮึก...แต่..”แต่อะไรเล่าพูดให้มันครบๆหน่อยสิฟร่ะ
“ก็คุณสึนะน่ะฮึก...ไปบอกชอบเคียวโกะแล้วล่ะคะฮึก...” โถ่เว้ยนึกว่าเรียงอะไร
“แค่เรื่องนี้เนี่ยนะ เธอถึงร้องไห้” มันเป็นแค่เรื่องนิดเดียวเองนะ
“ก็ใช่สิคะฮึก...คุณโกคุเดระน่ะมันไม่เคยมีความรักนี่ฮึก..ฮึก..”หน็อยแทงใจดำเลยนะเนี่ย
“คุณโกคุเดระคะ...”เธอพูดก่อนจะก้มหน้าลง
“ฮะ ทำไม”
“คือ...ฮารุน่ะมันแย่มากเลยใช่มั๊ยคะ ถึงไม่มีใครรักฮารุเลย” มีเซ้!!!ก็คนที่ยืนอยู่ตรงที่หน้าเธอนี่งายย
“มันต้องมีสิ” จะพูดยังไงดีนะ คิดไม่ออกเว้ย ไม่เคยพูด
“ใครล่ะคะ คุณสึนะก็ไม่ใช่”ก็คนที่อยู่ตรงนนี้ไงฟะ
“ชั้นจะไปรู้มั๊ยเล่า” ชิ ชั้นไม่ใช่พระเจ้านะโว้ย
“งั้นฮารุขอตัวกลับก่อนนะคะ” แล้วฮารุก็เดินหันหลังไปแต่เพราะเธอเป็นยัยเอ๋อซุ่มซ้าม
“ว้ากกกช่วยด้วย”
“เฮ้ยยัยเอ๋อ” เธอดันเดินเหยียบเปลือกกล้วย(ซะงั้น - - //nam) นั้นทำให้เธอลื่นล้มแล้วมาทับผม
“เฮ้ย!!!ยัยบ้านี่เธอทำอะไรเนี่ย”
“ฮาฮิ ว้ากกขอโทษนะคะแต่...โอ๊ยช่วยด้วยค่ะขาแพลงโอ๊ย!!!เจ็บจัง”โถ่เอ้ยยัยบ้า
“เฮ้ยแล้วเธอจะลุกได้ไงเนี่ย”ผมก็เลยผลักตัวเธอออกเฮ้อ.....โล่งอกที่ไม่มีใครมาเห็น(รึป่าว//nam)
“ฮาฮิเจ็บจังเลยคะ”
“แล้วเธอจะกลับบ้านยังไงล่ะยัยบ๊อง”
“ฮารุก็ไม่รู้ค่ะ”
“งั้นชั้นไปส่ง”
“ฮาฮิ ม่เป็นไรหรองค่ะไม่เป็นไร”
“แล้วเธอจะกลับบ้านยังไงห๊ะ”
“...”
“เดี๋ยวชั้นให้เธอขี่หลังไปกลับบ้านก็ได้”
“จะดีหรอคะ”
“เออ”
“งั้นก็ได้ค่ะ”แล้วผมก็ให้ยัยนั้นขี่หลังผม ระหว่างทาง ผมรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ รู้สึกเหมือนตัวมันร้อนๆแปลกๆยังไงไม่รู้
“ฮาฮิ คุณโกคุเดระหน้าแดงทำไมคะ”ห๊ะผมเขินหรอเนี่ย
“ชะ..ชั้นไม่ได้หน้าแดงเฟ้ย”อารัยกันนะ
“แหมอย่าโกหกฮารุเลยนะคะฮารุดูออกนะคะ” ก็จริงอยู่หรอกที่ผมหน้าแดง
ก็ผม..ผม..รู้สึกชอบยัยนั้นแล้วสิ ทำยังไงดีนะจะตอบว่ายังไงดี
“ชั้นจะเขินเรื่องอะไนเล่ายัยบ้า”
“ฮาอิถึงบ้านฮารุแล้วล่ะคะ” ว้าถึงเร็วจัง
“เอองั้นชั้นส่งแค่หน้าประตูนะ”
“ค่ะ ฮารุไม่ให้คุณโกคุเดระไปส่งถึงในห้องนอนหรอกคะ”หึ๊ยัยบ้า ยังปากเก่งเหมือนเดิมเลย
“เอองั้นชั้นไปนะ”
“เดี๋ยวค่ะ”
“มีอะไร”
“คือ...ขอบคุณนะคะที่มาส่งฮารุน่ะขอบคุณมากนะคะ” ตอนนั้นน่ะผมเขินสุดๆไปเลย
“ฮาฮิ คุณโกคุเดระหน้าแดงเลยมีอะไรรึป่าวคะ” ทำไมฟร่ะ ก็มันเขินหนิ
“มะ..ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อยยัยบ๊อง
“ถ้าม่มีอะไรแล้วลาตรีสวัสดิ์นะคะ”แล้วฮารุก็ยิ้มให้ผม แล้วเธอก็เข้าบ้านไป
ระหว่างทางที่ผมเดินกลับ ผมก็คิดถึงแต่เรื่องของฮารุ เอ๊ะ นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย
เฮ้อออ...คิดอะไรของเราเนี่ยเลิกคิดได้แล้ว
แล้วผมก็กลับถึงบ้านอาบน้ำนอนแล้วตอนนอนผมก็อดคิดถึงเรื่องของฮารุไม่ได้
“เฮ้อ...รุ่นที่สิบครับทั้งที่ยัยนั้นนิสัยก็ดีแต่ทำไมรุ่นที่สิบถึงไม่ชอบยัยนั้นนะ...ผมน่ะอิจฉารุ่นที่สิบจังเลย” จากนั้นผมก็หลับไป
------------------------------------------------------------------------------จบไปแล้วนะคะสำหรับบทนี้ตอนนี้เป็นตอนของโกคุคะต้องยกให้เค้าปายย
ยังงัยก็ช่วยเมนต์+โหวดด้วยนะคะ ช่วยโหวด poll กันด้วยนะคะสั้นไปรึป่าวคะเนี่ย แฮ่ๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น