Love or Lie

ลำดับตอนที่ #4 : Nearly...

"โก่งราคารึเปล่าเนี่ย!" เลียมพูด มีคนเข้าใจฉันด้วย

"เอ่อ...มาอยู่ด้วยกันไหมหล่ะ" "อะไรนะ!!" หูแว่วรึเปล่าเนี่ย

เมื่อกี้เฮียให้ฉันอยู่กับเขาที่นี่...

"ถือว่าตกลงละกัน ไปขนของมาเถอะ เดี๋ยวฉันพาไป"

"หยุดเลยเซน! ฉันไปเอง นั่งรอที่นี่ละกัน"พูดจบลูอิสดึงคุณออกไปจากห้อง

แหม มันจะรู้สึกดีกว่านี้ถ้า...
.
.
.
.
ความรู้สึก
.
.
.
มันยังเป็นเหมือนเมื่อก่อน....


#Louis ผมรอวันนี้มานาน นานกว่าที่ผมจะนับได้ 2,192 วันเองนะ

ผมไม่ได้นั่งนับเลย ผมเตือนตัวเองทุกๆครั้งที่ตื่นต่างหาก 555

ห้องพักเธอนี่ ถ้าจัดปาร์ตี้ Halloween ผมจะไม่แปลกใจ

ถ้ามีคนโหวตให้เธอเอาห้องเช่าเป็นห้องผีสิง เก่าซะ!

ผมคิดเพลินๆ ตอนรอเธอเก็บของอยู่ 

ผมยังไม่ทันได้จินตนาการเรื่องการไล่ล่าของผี ในตัวตึกที่อาจจะมี
เลยด้วยซ้ำ เธอก็เดินถือกระเป๋าใบไม่ค่อยใหญ่มากมายออกมา

'เดี๋ยวเฮียช่วยนะ' 'ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้(ชื่อคุณ)จัด..กรี๊ด!' เธอสะดุดขา
.
.
.
ตัวเอง ณ บันไดขั้นสุดท้าย
.
.
.
'เป็นอะไรมากมั้ย??!!' ก่อนเธอจะตอบผมก็ช้อนตัวเธอขึ้นรถเสียแล้ว

#Your Part
ทำไมนะทุกทีเลย เวลาอยู่ต่อหน้าเขาเราต้องทำตัวเปิ่นๆแบบนี้ออกไปทุกที
'เจ็บมากไหม?' คุณพยักหน้าหงึกๆ ถ้าขืนพูดอะไรออกไปจะกลายเป็นเสียงร้องไห้พอดี

ลูอิสรีบขับรถตรงดิ่งไปยังคอนโด ทำไมนะ ทุกครั้งที่คุณอยู่กับเขา
คุณมักทำอะไรเปิ่นๆออกไป น่าอายชะมัด-///-
 

'เดินไหวไหม?' ถึงแล้วเหรอ! 'ยังไหวอยู่ค่ะ'

ทันทีที่คุณก้าวขาลง 'อ๊ะ!เจ็บ!' ผ…แผลตึงT^T

'รอก่อนนะ' พูดจบเขาก็กดมือถืออย่างเร่งรีบ
'แฮซลงมาช่วยขนของ แล้วก็บอกเลียมให้เตรียมอุปกรณ์ล้างแผลด้วย'
เขากดวางสายแล้วเดินมาดูแผลคุณ 'รอแปปนะคนดี เรารอแฮร์รี่แล้วค่อยทำแผลกัน^^'

ได้โปรดหยุดยิ้มเถอะ ฉันจะตายเพราะรอยยิ้มT///T

'นี่ลูอิส!แกทำไร(ชื่อคุณ)ฮะ!' 'เธอตกบันได'
'งั้นเดี๋ยวฉันพาไปเอง' แฮร์รี่จะอุ้มคุณเพียงแต่ว่า…
 'เธอเป็นน้องสาวฉัน ฉันดูแลเอง นายขนของไปเถอะ'
ลูอิสดึงคุณเข้ามากอด

ตึกตักตึกตัก!! นี่อย่าเต้นดังสิ เดี๋ยวเฮียได้ยินหรอก
 'เธอเป็นโรคหัวใจรึเปล่า? มันเต้นเร็วมากเลย'
คุณเลี่ยงที่จะตอบ 'พาฉันไปทำแผลได้รึยัง'
'งั้นเกาะเฮียแน่นๆนะ'เขาค่อยๆช้อนตัวคุณขึ้น

คุณเอามือกอดอก'เฮียบอกให้เกาะแน่นๆไง ไม่งั้นปล่อยนะ'
ไม่เอาอ่ะคนมันก็เขินเป็นนะ-///-  'จะทำไม่ทำ 3 2…'
'ค่า!เกาะก็ได้!'คุณเอามือโอบรอบคอ เขายิ้มอย่างพอใจ

ฉันต้องตายเพราะรอยยิ้มนี้สักวันแน่เลย 

 








Writer ต้องขออภัยในความล้าช้านะคะ ไม่มีเวลาเลยจริงๆ ต้องขอโทษด้วยค่ะ