>>..เผลอใจรัก..พระเอกนิยายของฉัน..<<

ลำดับตอนที่ #2 : ก้าวแรกของความวุ่นวาย

"ฮ้าววว..วว..ว..ววววววว!!!!!!!." อย่าตกใจไป..นั่นเสียงหาวฉันเองแหละ = =" ใช่เสียงฮิปโปโปเตมัส
ซะเมื่อไหร่ล่ะ

ให้ตายเถอะ วันนี้เวรรดน้ำต้นไม้ของช๊าน ฉันเลยต้องแซะตัวเองออกจากที่นอนแสนสบายแต่เช้า
 เพื่อจะมาจัดการกะเวรบ้าบอเนี่ย  อ้ะ นังหมาบ้า เห่ารับแต่เช้าเลยนะ O_o ตกใจหรือไง???
 คนสวยไปร.ร.แต่เช้าเนี่ย ห๊า  ="=

การมาร.ร.ของฉันวันนี้ เรียกได้ว่า จะมาช่วยลุงยามเปิดประตูโรงเรียนเลยนะ = =" อันที่จริง
 ฉันไม่จำเป็นต้องมาร.ร.เช้าขนาดนี้ก็ได้ 7โมงยังทัน แต่ไหนๆก็ไหนๆ รดน้ำต้นไม้เสร็จจะได้
แวะไปอ่านนิยายบนห้องสมุดซะหน่อย เผื่อไอเดียจะพุ่งกระฉูดดด..ดด อิอิ  (แผนสูงมะ???)

"คิก.." 

เสียงหัวเราะ ที่หนายๆ (- -  )( - - )(  - -) คร๊าย ๆ กล้าหัวเราะตรู หือ???

"อย่าน่า.."

= =" ยัง ยัง ยังมาห้ามมิให้ตรูโมโห ทะมาย เวรรดน้ำต้นไม้มันผิดตรงไหน

และแล้วฉันก็เจอที่มาของเสียง..

ยัยรุ่นพี่พลอยกะชายหนุ่ม รูปงาม(ถ้ามองจากด้านหลัง)นั่นเอง!!!  มายก๊อดดด...  เด็กของเด็กเจ๊
อีกทีนี่นา

ฉันทำตัวให้ลีบที่สุด ในมือถือแก้วน้ำสองใบ กะจะมารองน้ำไปรดต้นไม้บนห้อง แต่ดูท่าทางจะได้เห็น
ของดีแต่เช้าแฮะ O_o

ฉันหยิบสมุดโน๊ตเล็กๆแอนเดอะปากกาคู่ใจออกมา อ่ะฮ๊า~ เอางี้ละกัน

นางเอกของฉันเป็นผู้หญิงเจ้าชู้..อืมๆ

 ชอบมั่ว!! เย้ย  คบผู้ชายทีละหลายๆคน

พระเอกของฉันเป็นหนุ่มรูปงามหน้าตาดี อันดับต้นๆของโรงเรียน

กำลังช้ำอกช้ำใจได้ที่..อืมๆ..เพราะยัยนางเอกตัวดี..(ใส่อารมณ์มากไปป่าววะ= =")

และก็ได้สาวน้อยผมยาวดำหน้าตาดี(อย่างฉัน)มาช่วยดามใจ กร๊ากๆ (เวอร์จริงยัยนี่)

"นี่!!! เธอ มานั่งทำอะไรตรงนี้เนี่ย"  ตาเถร!! ใครฟระ มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง

ฉันเงยหน้าขึ้นมาหาต้นเสียง  กะจะเอาปากกาทิ่มลูกกะตามันอยู่แล้ว ถ้ามันไม่ใช่ลูกกะตาคู่งามของ..

เด็กเจ๊  *_* 

"ง่ะ..?????" ตกใจค่ะ ใบ้รับประทาน

"แล้วนี่อะไรอีก"นายพัทฉกสมุดโน๊ตเจ๊ไปอีกแล้ว TT^TT

"เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งเรื่องของฉันซักทีนะ"  กวาดสายตาลงสมุดโน๊ตเล็กๆเพียง0.5วินาที สุดหล่อก็
กลายร่างเป็นยักษ์ขมูขีไปแล้วเรียบร้อย

ฉันยิ้มแห้งๆให้พี่พัท แหะๆ  ฉันก็ต้องทำงานเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเหมือนกันนะ ถึงจะเป็นเด็กม.ปลายก็เหอะ

"นายไม่เจ็บใจบ้างหรอไง..นั่นน่ะ" ฉันพูดพลางส่งสายตาไปยังคู่รักหวานแหววที่นั่งหันหลัง ในรัศมีที่คนสายตาดีจะมองเห็น

"...." ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก..

"ว่าไงล่ะ...ฉันช่วยนายได้น๊า"...

"..."

"ว่าไงห๊า..????"

"มันไม่ใช่เรื่องของเธอ"    นั่นแหละคำตอบ.. แล้วสุดหล่อก็เดินจากไป  ปล่อยให้สุดสวยยืนเป็น
แมวบื้ออยู่อย่างนั้น

เออล่ะหนอ~  ถ้าเป็นแม่นะ จะแถเข้าไป ส่งสายตาอำมหิต ตบ ฉีก แขวะ งั่มๆ
 (ตกลงมันตัวอะไร?? = =") นั่นแหละๆ ถ้าเป็นฉันล่ะก็ ไม่มานั่งเป็นพระเอกเด็ดขาด ให้มันรู้ดำรู้แดงกันโลด..

ฉันล้วงกระเป๋าจะเขียนพล็อตคร่าวๆต่อ

... อยู่หนายๆ..

อยู่หนาย????

อยู่หนาย???

พร้าเจ้า..ไอบ้าพัทฉกไป.. O_o

พี่เค้าอยู่ห้องอะไรอ่าเนี่ย TT^TT โธ่!!!! 

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

หลังจากที่ไปถามข้อมูลจากยัยผิง เพื่อนร่วมชั้นที่บ้าคลั่งหนุ่มหล่อในร.ร. ฉันก็ได้รู้ว่า พี่พัทอยู่ห้อง1 หึหึ

คำให้การของผิง..

"พี่พัทหรอ..

ก็ไม่เท่าไหร่หรอก

ก็แค่หล่อ

แค่สูง

การเรียนก็งั้นๆ

ได้ที่2เอง

แต่ของจังหวัดนะ = ="  (ไม่เท่าไหร่ของมรึงเนอะ)

เป็นนักกีฬาบาสด้วยนะ

ยิ้มทีหัวใจจะละลาย *_* "

.. เออ ไอผิง แถวบ้านกรูเรียกเพอร์เฟคเว้ย ="=

สรุปแล้วฉันก็ไปตามล่าไอพี่พัทถึงห้อง..และการประจันหน้ากันของหนุ่มหล่อสาวสวยแห่งร.ร. ก็เกิดขึ้น
(แมร่งไม่ค่อยหลงตัวเองเล๊ยยย)

"เอาของฉันคืนมานะไอพี่พัท ="="

"ไม่" เจ้าชายสุดหล่อตอบเสียงแข็ง

"เอาคืนมา!!!~"

"ให้เธอไป แล้วฉันจะได้อะไรตอบแทนล่ะ" เจ้าของปากหยักบางพูดจากวนพระบาทมากมาย นั่นมัน
ของของฉันโว้ย จะเอาคืนต้องมีอะไรตอบแทนด้วยรึไง????

"อ่ะๆ ถ้าให้คืนนะ ฉันจะทำตามที่พี่ขอ 1 อย่าง โอมะ??"

"แน่ใจนะ?"

"แน่ดิ"

"ยังไม่ให้คืนหรอก.. พรุ่งนี้มาเจอฉันที่ห้าง C'Mall โอเค๊"

"ไปทำอะไรอ่ะ ไม่ไปๆ ไม่มีตัง ="="  ฉันพูดพลางโบกมือปัดไหวๆอย่างรำคาญ  นี่ถ้าหน้าตาขี้เหร่
หน่อย แม่กระโดดงับหูไปแล้ว

พีพัทค่อยๆโน้มลงมาพลางเอามือข้างนึงสัมผัสผมฉันเบาๆ ฉันรู้สึกได้ถึงลมหายใจแผ่วๆ.. ฉันหลับตาปี๋!!!!

"ไปช่วยเลือกของขวัญหน่อย  สี่โมงเย็นนะ ฉันว่างช่วงนั้น"   ก็แค่นั้นแหละ เค้าแค่กระซิบ แกนี่ลามกจริง = ="

"ด.. ได้ๆ..ได้ดิ แค่นี้สบายมาก" ฉันตอบตกลงไวๆ รู้สึกหน้าชาๆ อ๊ายๆ ฉันไม่ได้เขินนะ >.<

"เธอ..เป็นอะไรน่ะ ฮ่าๆ คิดอะไรลามกล่ะสิ เด็กน้อย"

อ่ะโห คำหลังดูถูกอย่างแรง คอยดูนะไอพี่พัทบ้า ="=

ฉันก็ได้แต่เงียบแล้วเดินกระทืบเท้ากลับไปตามทางเดิม ความรู้สึกเมื่อกี้มันอะไรกันนะ ฉันเอามือไป
สัมผัสใบหูที่ร้อนผ่าว ...

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

ให้ตายสิ!!! ฉันเสียเวลานานมากๆๆ กว่าจะเลือกชุดที่ดูดีที่สุด ดูกะโปโลน้อยที่สุด.. ซึ่งมันแทบจะหา
ไม่ได้เลยจากกองเสื้อผ้าของฉัน

"พี่..ตัวนี้โอเคป้ะ???" ถ้าจะให้ดี ถามพี่สาวฉันดีกว่า ^_^ ฉันบ้านิยายที่สุด พี่ฉันก็บ้าแฟชั่นที่สุดเช่นกัน

"แกจะใส่ไปล่อตะเข้รึไงห๊า"

" ม..แหม ..ก็ฉันไม่อยากดูเป็นเด็กนี่"

"เอาแบบใสๆแบบแกน่ะดีแล้ว เกินวัยมันแก่แดด เข้าใจมะ??" พี่สาวสุดเฮียบบ เชอะส์ ="=

ในที่สุด ชุดที่ฉันเลือกใส่ก็คือเสื้อยืดสีฟ้า กระโปรงยีนส์ และผ้าใบ ผมก็ปล่อยยาวสลวย(ก็คนมันผมสวย หุหุ)
  ไม่ต้องห่วงๆ คนสวยทำอะไรก็ดูดีไปหมดนั่นแหละ กร๊ากๆ

"เอ้า อย่าลืมนี่สิยัยโม แกนี่จริงๆเลยน๊า" พี่สาวสุดสวย ผมสีน้ำตาลเข้มหยิกเป็นลอนโยนของ
ให้ฉันกระเป๋าคิตตี้ พร้อมพรรคพวกซาริโอ  พี่จะฆ่าฉันหรอ ม.5 นะเฟ่ยย ไม่ใช่ป.5 ="=

" พี่จะบ้าหรอ..!!!  ถือไอนี้  เค้าได้หาว่าหนูเป็นยิ่งกว่าเด็กอีกน่ะสิ"

"เฮ้ย น่ารักจะตาย แกอย่าไปฟังใครเค้ามากเลยโม ไปๆ น่ารำคาญจริงแก"

"แบร่.." ฉันแลบลิ้นด้วยความขัดใจ = =" ตกลงจะให้ถือไอนี่จริงๆอ่ะนะ ไอพี่บ้า TT^TT
จำไว้เลยนะ แค่นี้ต้องมาทำรำคาญกันด้วย

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

"ปื๊ด..ปื๊ด.." เสียงดูดน้ำโค้กแก้วที่สอง ณ เคเอฟซี ห้างC'Mall

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป พี่พัทก็ยังไม่โผล่ศรีษะมาซักที ใจคอจะให้โค้กกัดกะเพราะฉันให้ตายไปเลยใช่มะ
คอยดูนะ โผล่มาแม่จะให้เลี้ยงข้าวเหนียวไก่ทอดชุดใหญ่เลย(นั่งร้านเคเอฟซี..จะให้เลี้ยงข้าวเหนียว
ไก่ทอด = =":ผู้เขียน)

"ว่าไงโม" น่านไง มาแล้ว หึหึ..

"หวัดดีไอพี่ พ.. พั..???" ชะงักแค่นั้นแหละ ก็มันใช่ไอพี่พัทซะเมื่อไหร่ล่ะ พี่เอฟ รุ่นพี่อีกคนตะหาก
 

"มารอใครล่ะเรา??"

"มา.. มารอเพื่อนค่ะ" ฉันยิ้มแห้งๆ ตอบพี่เอฟ

"พี่นั่งรอเป็นเพื่อนเอาไม๊"

"ไม่เป็นไรค่ะพี่ พี่ไปเดินเล่นเถอะค่ะ เดี๋ยวจะเซ็งปล่าวๆ" ไอ้พี่พัท รีบๆมาได้ไม๊  TT^TT

"ผมโมสวยจังนะ" พี่เอฟใส่ลูกยอ พูดไม่พูดเปล่า พี่แกเอานิ้วมาเขี่ยผมดำยาวของฉันพลางใช้จมูก
เคลียเบาๆ

"หอมด้วย ^_^" งูโผล่แล้ว TT^TT ให้ตาย ไม่ได้สระมาเป็นอาทิตย์ มันบอกหอม?? ตอแร๊ซ เห็นๆ

"เฮ้ยเอฟ.. มาทำอะไรเนี่ย" โอ้ว พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง พี่พัทมาช่วยหนูแล้ว TT^TT

"ก็มากับ.."

"นี่เอฟ.. พลอยรอนานแล้วนะ ไหนว่าจะมาสั่งอาหารไง ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ" แทนคำตอบ พี่พลอย
เดินตรงมาที่โต๊ะเราสามคน พร้อมกับวีนอีกหนึ่งยก

"เข้าใจแล้ว.." พี่พัทหน้าสลดลงไปทันที อย่าบอกนะ ว่าไอพี่เอฟคือกิ๊กยัยพี่พลอยน่ะ TT^TT วันนี้
มันวันซวยของฉันรึไงเนี่ยยย.. พระเจ้า!!

พี่พัทรีบคว้าแขนฉัน กึ่งจูงกึ่งลากออกไปจากร้าน พร้อมกับสายตาพนักงานแถวนั้นมองกันอย่างสงสัยใคร่รู้

"มันไม่ใช่อย่างที่พัทคิดนะ.." พี่พลอยเดินตามมาดึงแขนพี่พัท สีหน้าท่าทางไม่ได้สำนึกผิดซะเลย ดูๆแล้ว
พี่แกโมโหด้วยซ้ำมั้ง ="= ใครกันเน๊ฟระที่ต้องโกรธ เด็กเจ๊สิเด็กเจ๊

"เข้าใจไงพลอย"

"เข้าใจแล้วทำไมต้องเดินหนีด้วย" พี่พลอยเริ่มใส่อารมณ์มากขึ้น พลางมองมาที่ฉัน "พัทก็มากะ
ยัยเด็กนี่เหมือนกันแหละ" ถ้าฉีกอกฉันได้พี่เขาคงทำไปนานแล้วแหละ แม่จ๋า T^T

" ก็เข้าใจแล้วไง พลอยอยากทำอะไรก็เรื่องของพลอย พัทจะทำอะไรก็เรื่องของพัท โอเคไม๊??"

"พัท!!!"

"ไว้เราค่อยคุยกันแล้วกัน .." พี่พัทตัดบทแค่นั้นแล้วลากฉันออกมา ปล่อยให้พี่พลอยยืน
อกแตกตายอยู่ตรงนั้นแหละ = ="



+ + + + + + + + + +

ยาวนิดนึงนะคะ

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ อิอิ

เหมือนเดิมร่า..

ฝากเมนต์ด้วยน๊า

แล้วนิยายใครหนุกๆบอกต่อทางนี้เลย

เราคอนิยาย อิอิ