แสบนัก..รักซะให้เข็ด

ลำดับตอนที่ #2 : [[โรงหนัง..เจ้ากรรม]]

" ไอนั่น มัน..ชื่ออะไรนะ" หลังจากเหตุการณ์น่าอับอายนั่น พอมีคาบว่างฉันเลยจับยัยตุ้ยนุ้ยกะเนยมาซักไซ้ไล่เรียงถึงเรื่อง อิตานั่น

" แปลกนะที่แกไม่รู้จัก.. เค้าชื่อวีเว่ย วีรพัฒน์ หล่อลากกกก.." เนยตอบ ตางี้เป็นประกายเชีย
ฉันไม่ชอบไอประเภทหล่อลากกก แต่เถื่อนโครตๆแบบนี้น่ะ เลยไม่สนใจจะฟังมันเท่าไหร่

"แล้วแถม ไม่มีแฟนด้วยนะเว่ยรัน น่ารักกินใจอย่างเงี้ย ถ้าเค้ามาชอบแกนะ ฉันเชียร์เต็มที่เลยว่ะ" ตุ้ยนุ้ยไม่รีรอที่จะเสริม

" ฮ่าๆ บ้าแล้วพวกแก ชอบฉันงั้นหรอ ไอคนแบบนั้นอ่ะนะ.. ....." ฉันนึกถึงเรื่องเมื่อกลางวัน
แล้วน่าแดงอย่างไม่มีสาเหตุ

" ฮั่นแน่ สนใจอ่ะดิไอรัน  ตั้งแต่คบกันมาฉันไม่เคยเห็นแกจริงใจกับใครซักคน แต่คนนี้อ่ะนะ..
อย่างที่ตุ้ยนุ้ยว่า ฉันหนับหนุนนะโว้ย" ฉันฟังคำพูดยุยงจากเพื่อนสุดเลิฟทั้งคู่แล้วเริ่มเซ็ง
เลยเปลี่ยนเรื่องคุยซะ..

" เออ แก วันเสาร์นี้ ฉันมีนัดกะไผ่  ไปดูหนังน่ะ ฉันถามอะไรพวกแกหน่อยดิ แกคิดว่าไผ่เป็นไง"
ไม่ใช่เรื่องแปลกใช่ไม๊คะที่กลุ่มเด็กผู้หญิงกลุ่มเล็กๆ จะจับกลุ่มคุยเรื่องผู้ชาย

" หล่อดีอ่ะ แต่ฉันไม่ชอบตามันเท่าไหร่ ฉันว่ามันประสงค์ไม่ดีกับแกนักหรอก" เพื่อนตัวกลม
บอกฉันอย่างห่วงใย พลางเอานิ้วมาม้วนผมฉันเล่นอย่างอิจฉา เฮ้ย อย่างรักใคร่  =_="

" ไม่อ่ะ ดีเหมือนกันนะแก ไผ่ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งเนื้อหอม หน้าตาอย่างแกอ่ะนะ เหมาะสมกะเค้าโครตๆๆๆเลย.." เนยพูดตาลอยๆ
โธ่!! เพื่อนสาวผู้เพ้อฝันของฉัน....ไปซะละ T_T

"ฮ่ะๆ ถ้าฉันจริงจัง มันจะหักหลังฉันไม๊..." ฉันพูดหน้าตาเฉยชา ใครจะรู้ล่ะว่า
เหตุผลที่ฉันทำไปทั้งหมดนี่ มันไร้สาระสิ้นดีในสายตาคนอื่น แต่มันก็ช่วยบรรเทาความเจ็บปวด
ให้ใจด้านๆของฉันไม่มากก็น้อย

                             + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

                ..จริงๆฉันก็ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตารอมันเท่าไหร่ แค่ว่าง..ว่างซะจนฟุ้งซ่านเลยหาเรื่องออกไป
ข้างนอกซะหน่อย

                ฉันแต่งตัวด้วยสายเดี่ยวสีชมพูอ่อนๆ กับกระโปงยีนส์ไม่สั้นไม่ยาว เอาเป็นว่าไม่โป๊
 ฉันคิดว่าฉันดูดีในชุดนี้ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่แบบที่ฉันชอบก็เถอะ.. .. .

                ฉันหาคาดผมสีอ่อนๆที่รับกับเสื้อผ้ามาจัดการกับผมยาวสีน้ำตาลเข้มของฉัน ผิวสีซีดๆ กับตาสีน้ำตาลเข้ม ฉันชักไม่ชอบมันเท่าไหร่ตั้งแต่ที่ใครบางคน.. ออกไปจากชีวิตฉัน โอ้ย !!
ไอรัน แกฟุ้งซ่านอะไรวะ

                กว่าจะจัดแจงทุกอย่างให้เรียบร้อย จนคิดว่าตัวเองดูดีที่สุดแล้วก็เกินเวลานัดไป5นาที
ตายหอง! มันรอฉันแย่เลย 

                ฉันไม่ลืมที่จะคว้าเสื้อคลุมสีอ่อนไปด้วย อ้ะๆ ฉันไม่คิดจะใส่สายเดี่ยวไปเที่ยวกับผู้ชายหรอกนะ ..

" รอนานไม๊ ไผ่" ฉันกึ่งวิ่งกึ่งเดินจนมาถึงที่ที่เรานัดพบกัน เหนื่อยชะมัดเลย แต่ต้องกัดฟันเก๊กสวยต่อไป

" ไม่นานหรอก โอโห รัน สวยมากๆเลยนะวันนี้" ฉันค่อนข้างจะเขินๆกับการชมแบบปัจจุบันทันด่วนของนายไผ่

" ป่ะ ไปกันเหอะ" มันพูดพร้อมกับเอามือมาโอบไหล่ฉัน

"เฮ้ย!!! ทำอะไร ว..คะ" เกือบหลุด วะ แน่ะ =_="  ฉันตกใจกับการจู่โจมแบบนี้

" มะ ไม่ได้หรอ" ดูเหมือนว่ามันจะตกใจไม่แพ้กัน กับการตะโกนเล็กๆของฉัน
 ฉันควบคุมอารมณ์ได้อีกครั้ง เหมือนบัฟเฟอร์ที่คอยควบคุมความเป็นกรดเป็นเบสในร่างกาย
 (วิชาการมาเชีย)

" อะ..ฉันแค่ไม่ชินน่ะ โทษนะไผ่" ฉันพยายามยิ้มอย่างน่ารัก ไม่สิ อย่างที่คิดว่าน่ารักที่สุด ที่อารมณ์ขุ่นมัวตอนนั้นจะทำได้

" งั้น..ฉันไม่ทำละ" ถึงแม้มันจะเป็นผู้ชายที่ฉวยโอกาส แต่มันก็ยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน " จับมือได้ไม๊?" แน่ะ ยังไม่เลิกราแฮะ

"อะ.. อะไรนะ อ๋อ ได้สิ" ฉันพูดพร้อมกับล้วงหาอะไรในกระเป๋าใบงามของสาวง๊าม-งาม

" อะไรง่ะ รัน" มันมองหน้าฉันงงๆ เมื่อฉันส่งผ้าเช็ดหน้าสีชมพูอ่อนให้มัน

"จับนี่ไง จับมือๆ" ฉันจับผ้าเช็ดหน้าอีกข้าง แล้วส่งอีกข้างให้ไผ่ ฉันยิ้มให้มันอย่างอารมณ์ดี
แต่มันกลับทำหน้าไม่สบอารมณ์ โด่!! ฉันรู้นะเว๊ย ฉันตัดแกออกจากลิสตัวจริงแล้วไอไผ่
โคดๆๆๆฉวยโอกาสเลยแกน่ะ

เราสองคน.. จริงๆก็ไม่อยากใช้คำว่าเราร่วมกับมันเท่าไหร่ เออ ช่างมันเหอะ...
เราสองคนเดินเล่นตากแอร์เย็นๆให้อารมณ์กลับสู่ภาวะปกติได้ซักพัก ก็ไปดูรอบหนัง 
ตอนนั้นฉันกำลังนึกอะไรเพลินๆ
จนไม่ได้สังเกตุซักนิดเลยว่า มีบุคคลไม่พึงประสงค์ ตามหลังมาติดๆ...

                                + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

  เพื่อการชมภาพยนต์ที่มั๊นส์ มันส์ กรุณาปิดโทรศัพท์มือถือด้วยนะคะ

ฉันทำตามอย่างที่บอกเรียบร้อย หย่อนก้นนั่งเต็มที่ กับที่นั่งวีไอพี ที่ไผ่เป็นคนจ่าย
มากับมันก็ดีตรงเนี้ย

คนตีตั๋วก็มันอีกนั่นแหละ ฉันก็เซ่อจนไม่ได้ดูเลยว่า มันพามาดูหนังแนวไหน..

พอไฟในโรงดับเพื่อเข้าสู่การชมภาพยนต์ที่มั๊นส์ มันส์(อย่างที่เค้าบอก) มือที่แสนเกะกะของ
ผู้ชายน่าเกลียดก็เริ่มระรานฉันอีกครั้ง ฉันมองมันอย่างดูถูกสุดๆ เนี่ยหรอฟระ ลูกคนมีสกุล
หล่อ รวย หื่น !!!!

"สถุนจริงๆ" ฉันสบถเบาๆ ขณะที่มือของมันมาอยู่บนหน้าตักฉัน

"ว่าไงนะครับ" มันหันมาถามฉัน ยังมีหน้ามาอมยิ้ม... กุไม่มีขำนะโว๊ย

"อ๋อ รันบอกว่าไผ่นะสกุลจริงๆ สกุลมาก.." ฉันเน้นคำหลังชัด แต่กลับกลายเป็นว่ามันตีความสิ่งที่
ฉันพูดผิดไป มันนึกว่าฉันชอบที่มันทำซะงั้น

"โธ่ รัน ก็ไม่บอก ทำเล่นตัวไป มันโน้มตัวลงมาจะหอมแก้มฉัน แต่ฉันก้มหลบทัน

" อ้ายยยย!! อ๊างงง  ที่นั่งตรงนี้สบ๊าย สบาย" ผู้ชายสูง เปรียว ใส่แว่นดำ(ในโรงหนังเนี่ยนะ???)
คนหนึ่งเข้ามานั่งโซฟาเดียวกันกับฉันสองคน แต่ข้างไผ่นะ ไม่รู้ล่ะนะว่าเค้าคือใคร แต่มาถูกจังหวะมาก

" โว้ว พ่อหนุ่มรูปหล่อ จู๊บส์" ฉันว่ามันน่าสะอิดสะเอียนอยู่เหมือนกัน แต่ก็อดขำภาพตรงหน้าไม่ได้
กร๊ากกก ไอไผ่หน้าซีดเลยเจอตุ๊ดจูบ

"เฮ้ย อะไรวะเนี่ย!!" มันร้องเสียงหลง พร้อมกับผลักนายคนนั้นให้ห่างกายที่สุด เสียงของมัน
ดึงดูดให้คนในโรงหนังหันมาหาที่มาของต้นเสียง  ดีจริง ที่หน้ามันด้านไม่พอ เดินออกไปทิ้งฉัน
ให้นั่งกะคุณตุ๊ด ฮีโร่ของฉันซะงั้น

" ว่าไงเธอ.." เฮ้ย เสียงนี้คุ้นๆอยู่นะ คุ้นมากๆด้วย

" ขอบใจนะเธอ .. แอบชอบไผ่หรอ ฮ่ะๆ" ฉันยังขำไม่หายกับสิ่งที่คุณตุ๊ดทำ "เราเคยเจอกันไม๊
ฉันคุ้นเสียงเธอมากๆเลยล่ะ" ฉันกระซิบกระซาบนิดหน่อยเพราะหนังเริ่มไปได้ซักพักแล้ว

คุณตุ๊ดถอดแว่นออกช้าๆ ทำให้เห็นจมูกโด่งๆ กับตาโตๆ ได้ชัดขึ้น ผมที่ดูท่าทางจะนุ่มๆหล่นลงมาปรกที่หน้าผากน้อยๆ กรี๊ด ตุ๊ดหล่อค่า

" จำฉันไม่ได้จริงๆอ่ะ รันจัง" ฉันเริ่มคุ้นๆกับเสียงนั่นมากขึ้น และยิ่งคุ้นไปใหญ่เมื่อเค้า
เอามือมาบีบจมูกฉันอย่างมันเขี้ยว

"เฮ้ย  วี" ฉันอุทานเบาๆ แต่ก็นึกขอบคุณกับการกระทำครั้งนี้ของมัน

 " ช่ายดิ ฉันเห็นเธอถูกลวนลาม บงเอิญมาเจอ เลยบังเอิญมาช่วยน่ะ" วีพูดแล้วยิ้มกวนๆเอียงคอใส่ฉัน
 โอ้ย ทำไมมันต้องหล่อด้ยว๊า...

"งั้นรีบบังเอิญไปไกลๆซะเลยสิ" บุญคุณกับความเกลียดมันละเรื่องโว้ย!!

" แล้ว.. เธอมาดูเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ" วีพูดกับฉันแบบหน้าแดงๆ ฉันที่กำลังมึนส์ๆกับเหตุการณ์เมื่อครู่
ค่อยๆหันไปดูที่จอช้าๆ

"ย๊ากซ์.." ฉันเอามือปิดตาแทบไม่ทันเมื่อฉากรักอีโรติกยาวนานเริ่มขึ้น

ไอไผ่ ไอไผ่ ไอไผ่ ผู้ชายเฮ็งซวย โว้ย!!! 

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

ยาวไปไม๊คะ แหะๆ  ช่วยกันอ่านหน่อยนะคะ เราตั้งใจเขียนมากเลยล่ะ

ขอคำติ*ชมด้วยเน๊ออออ