คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เลิฟซีนครั้งที่1==
ฉันเป็นนักเขียนนิยาย
ฉันเรียนอยู่ม.ปลายด้วย
และที่สำคัญ..ที่สุดเลยตอนนี้นะ..
ฉันคิดพล๊อตเรื่องไม่ออก...
พระเจ้า!!!! T^T จะทันส่งไม๊เนี่ยยยย
"เฮ้ย! นั่งเหม่ออะไรวะโม.." เพื่อนสาวสุดสวย ในตาดำขลับ ไอแพนเอาเท้าสะกิด เรียกสติฉัน
(มันใช้เท้า เรียกเพื่อนมันอ่ะ )= ="
"อย่าเตะแรงๆ ="= เดี๋ยวพล๊อตเรื่องร่วงจากสมองหมด..ไอนี่หนิ" เปิดฉากก็ไม่ค่อยสวยงามเลย
ใช่ไม๊คะ?? TT^TT
"เอาแต่บ้าคิดพล็อตนิยาย แล้วก็เรียนคณิตไม่รู้เรื่อง ระวังได้เงินพร้อมซ้ำชั้นไม่รู้นะ" น่านไง..จะแช่งหาพระแสงอะไรเนี่ย
เพื่อนเวง
"อย่าเพิ่งยุ่งดิ.." ฉันโต้กลับเล็กๆ นั่งคิดพล็อตต่อไปในชม.เรียน แหะๆ ก็รู้ว่ามันผิดอ่ะนะ แต่ให้ทำไงอ้ะ ไหนๆก็เรียน
ไม่รู้เรื่องแล้ว ช่างมันซักวิชาเหอะ เกิดมาโง่เลขก็งี้แหละ ="=
"คิดออกหรือยัง??" ไอนี่ ยังไม่เลิกกวน
"คิดออกแน่ ถ้าแกช่วยเงียบๆ เดี๋ยวอาจารย์เห็นจะซวยกันหมดนะเว่ย" ฉันก้มหน้าก้มตานึกต่อไป
"คิดออกเมื่อไหร่ หมดคาบก็มาเอาการบ้านพิเศษไปทำด้วยนะจ้ะ คุณคีตกานต์" ง่ะ..เสียงคุ้นๆนะ
ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาหาต้นเสียง และแล้ว...TT^TT จะบ้าตาย อ.ภาณี มาเมื่อไหร่เนี่ยยยย...
"ค่ะ..T^T" ฉันตอบรับ พร้อมๆกับเสียงหัวเราะคิกคักสะใจของเพื่อนร่วมชั้น พอ อ.ภาณีเดินไปพ้นตา
(ยังกะห้องกว้างนักแหละ)ฉันก็หันมาเอาเรื่องกะไอแพน
"เฮ้ย โม ..ฉันอยากบอกนะ แต่อาจารย์มาไม่ตั้งตัวนี่หว่า โทดที.." มันยิ้มเจื่อนๆ หึหึ แต่ฉันไม่ยกโทษ
ให้หรอก
"เอาเหอะเห็นแก่ความเป็นเพื่อน ช่วยฉันทำการบ้านบ้าบอนั่นก็พอ"
"ไม่" มันตอบเสียงแข็ง
"ต้องทำ" ฉันโต้ตอบอย่างดุเดือด
"ไม่"
"ต้องทำ"
"ไม่..."
"บอกว่า..ต้องทำ!!~"
"ไม่โว้ย!!"
"แกจะลองดีหรอไอแพน"
"...."
"เหอะน๊าๆๆๆๆๆ แพนน๊า" ก็แค่นั้นแหละ อย่างฉันจะไปกล้าทำอะไรมัน 55+ อย่างมากก็แค่พะเง้าพะงอด
ให้มันช่วยT^T ไม่งั้นฉันแย่แน่ๆ
"เออๆ แกนี่มันน่าเบื่อจริงๆว่ะโม พอๆ อาจารย์มองใหญ่แล้ว" มันสะบัดแขนออกจากฉัน ยังกะนางเอกง้อพระเอกแน่ะ
ให้ตายย ="=
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
ระหว่างทางเดินกลับบ้าน ขอใช้เวลาให้เป็นประโยชน์หน่อยล่ะนะ ฉันยังถือปากกา กับ กระดาษโน๊ตเล็กๆ เดินคิดอะไรเพลินๆ
ไปตลอดทาง
"ปล่อยนะ" เสียงเล็กๆ น่ารักๆแว่วๆมา
"ไม่ จนกว่าพลอยจะตอบมาก่อน ว่ามันเป็นอะไรกับพลอย" คราวนี้เสียงชายหนุ่น โอ้ว หน้าตาหล่อ
ซะด้วย ของโปรดเจ๊
(ออกแนวหื่นๆ ="=)
ฉันรีบกระโดดหลบไปข้างเศณ้า มือกำอาวุธของนักเขียนแน่น กรูจะได้พล๊อตก็คราวนี้แหละ
"เป็นอะไร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพัทล่ะ"อ๋อ เด็กเจ๊ชื่อพัท อิอิ
"ก็พัทเป็นแฟนพลอย... แล้วไอนั่นมันก็เดินควงกะพลอย พัทไม่มีสิทธิ์รู้หรือไง???"
"ไม่มี นี่มันชีวิตพลอย.. พลอยจะทำอะไรมันก็เรื่องของพลอย พัทเลิกยุ่งกับพลอยซะทีได้ไม๊" คนที่ชื่อพลอยพูดพร้อมกับสะบัด
นายพัทเด็กเจ๊ = =" ออกเต็มๆแรง
แต่คงแรงไม่พอ นายพัทเลยกระชากคนที่ชื่อพลอยกลับพร้อมกับ...
จูจุ๊บ... ="= พร้าเจ้า... รับไม่ได้ว่ะ
เพียะ!!! นั่นไง ตามเสต็ป นางเอกตบพระเอก อีกซักพักก็คงจะวิ่ง
งี้ฉันจะไปเขียนนิยายได้ไงเนี่ย
และแล้ว..นางเอกก็วิ่งไป ..
พระเอกก็ต้องวิ่งตามใช่ป้ะ..
ตามไปเด้.. ="= เด็กเจ๊ซื่อบื้อจริงๆ
ก็อย่างที่ว่าแหละค่ะ ยัยพลอยตบนายพัทไปฉาดนึงแล้วก็วิ่งหนีไป แต่แทนที่นายพัทจะตามไป ดั๊นยืนบื้อ
อยู่ กะที่
"ตามไปสินาย โธ่" เลือดแห่งความอยากรู้อยากเห็นมันสูบฉีดทั่วร่างกาย จนทำให้ฉันต้องกระโดดมาจาก
มุมเสาแล้วพูดประโยคบ้าๆบอๆนี่แหละ โธ่ถัง!!!
"เธอ..."
"ก็บอกให้ตามไปไงเล่า ยืนบื้ออยู่นั่นแหละ" เจ๊ลืมตัวแล้ว TT^TT
"เอ้า กระดาษตกแน่ะ" มันไม่สนใจฟังคำอันแสนหวังดีของฉันเลย เฮ้ยยย นั่น พล็อตที่ฉันแอบจดอยู่มุม
เสา TT^TT
"เอามานี่!!!~" ฉันกระชากพล๊อตเรื่องกลับด้วยความเร็วแสง แต่ก็ช้ากว่าความเร็วเหนือแสงของสายตา
หมอนี่
"นี่เธอกำลังทำอะไรน่ะ จดเรื่องเมื่อกี้ไว้ทำไม????"
"เอ่อ.."
"เอามานี่นะ.." นายพัทงี่เง่าพยายามกระชากสมุดโน๊ตของฉัน TT^TT
"อย่านะ ฉ..ฉันขอโทษ..."
"ขอโทษแล้วมันหายไม๊ล่ะ" น่านไง มามุขนี้แล้วจะให้ตรูทำไง .. พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยลูกด้วย TT^TT
"ช่วยได้นะ..ฉันช่วยให้เธอคืนดีกันได้"
"หือ??"
"ได้จริงๆนะ แค่ฉันขอเรื่องเธอบางส่วนไปเขียนนิยายได้ไม๊ล่ะ ช่วงนี้หัวมันตื้อๆจริงๆนะ T^T"
ฉันพูดอย่างรวดเร็ว
หวังให้การเจรจาสัมฤทธิ์ผล
" จริงหรอ..." นายพัทค่อยๆผ่อนแรงดึง แล้วหันมาคุยกับเจ๊อย่างว่าง่าย นี่สิสุดหล่อของเจ๊ อิอิ
"จริงสิ"... บทสนทนาจบแค่นั้น เพราะพัทกะพลอยก็เป็นรุ่นพี่ที่ร.ร.นี่แหละ ยังมีเวลาสนทนาอีกมากมาย
ก่ายกอง อิอิ
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
ฝากคอมเมนต์ด้วยนะคะ
ช่วยติ-ชมด้วย อิอิ
อย่าลืมน๊า
แล้ว ใครอยากฝากนิยาย ก็ฝากได้เลยน๊า
ไว้จะเข้าไปชมจร้า
^_____________________^
ความคิดเห็น