แสบนัก..รักซะให้เข็ด

ลำดับตอนที่ #4 : ถูกทิ้ง T^T

ฉันเพิ่งรู้วันนี้เองแหละว่าการนั่งอยู่บ้านคนเดียววันเทศกาลเนี่ยมันสุดแสนจะเซ็ง 
ฉันเดินออกไปหน้าบ้านทั้งๆชุดนอน หยิบโอริโอไปด้วยทั้งๆที่ฟันยังไม่แปรง กินมันทั้งอย่างนี้น่ะแหละ =_="

ฉันเดินลากขากับศรีษะสวยๆแต่ฟูๆเพราะเพิ่งเสด็จจากบรรทมมานั่งกินลมชมวิวที่เก้าอี้สุดหรูหน้าบ้าน
ปากก็เคี้ยวโอริโอไปด้วย อีกมือนึงก็แคะขี้มูกมองอะไรเพลินๆ (ทำไมมันอุบาทว์จังฟระ =_=")

"พี่แบงค์ ไปไหนกันดีคะคริสมาสต์ ปีใหม่นี้ เที่ยวยาวเลยไม๊" เสียงหวานๆจากคนที่เดินผ่านหน้าบ้านฉัน
 ทำให้ฉันเคี้ยวโอริโอในปากช้าลงเพราะถูกเบี่ยงเบนความสนใจ

" เมย์อยากไปไหนล่ะ??" อีกเสียงนึงที่คุ้นหูฉันเป็นอย่างดีพูดขึ้น เล่นเอาโอริโอชิ้นเป้งเลื่อนไหล
ลงไปในลำคอ อย่างไม่ตั้งใจฉันความหาแก้วน้ำทั้งๆที่ไม่ได้หยิบมา

 โอแม่เจ้าลูกจะตายไม๊เนี่ย!!!  หายใจไม่อ๊อกกก..Y^Y

 ฉันไอเสียงดังพยายามเค้นให้โอริโอชิ้นงามหลุดออก และคงดังมากพอที่จะเรียกความสนใจ
จากคนที่ฉันไม่อยากจะเจอหน้ามันอีกตลอดชีวิต

ในที่สุดฉันก็ขย้อนโอริโอเจ้าปัญหาได้สำเร็จแต่ก็ยังไอไม่ลิก ไอผู้ชายหน้าหมาน เอ้ย ผู้ชายหน้ามนคนนั้น
เดินมาเกาะรั้วบ้านฉัน มองฉันยกใหญ่

ผมสีดำขลับ สายตาอ่อนโยน จมูกโด่งๆ และริมฝีปากหยักบางที่ฉันคุ้นตา...

"รัน... เป็นอะไรน่ะ เป็นอะไรรึเปล่า" หมอนั่นทำท่าจะบุกรุกหรือวิ่งเข้ามาช่วยนั่นแหละ
ในขณะที่น้องเมย์อะไรนั่นกระตุกแขนเสื้อเขา พร้อมกับส่งสายตาประมาณว่า อย่ามายุ่งกะแฟนฉันนะ
ทั้งๆที่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย =_="

เขาวิ่งมาตบหัวลูบหลัง เอ้ย ตบหลังให้ฉัน แล้วส่งน้ำที่เขาถือมาให้ฉันดื่ม ฉันก็อยากจะปฏิเสธอยู่หรอก
แต่ใกล้ตายแบบนี้เห็นจะปฏิเสธไม่ไหว

"ขอบใจ.. ไปหาแฟนนายเถอะ" ฉันตอบหน้าตาย แต่ส่งแววตาลำเลิกบุญคุณไปทางแบงค์

"รัน.. ยังไม่หายโกรธเราหรอ?" หน้ามันด้านไม๊เนี่ย ทำกะคนเค้าไว้เยอะยังจะมีหน้ามาพูดอีก

ฉันไม่พูดอะไรต่อ ลุกขึ้นปัดชุดนอนฉันที่เลอะเศษหญ้าเศษดิน แล้วดันหลังให้หมอนี่ออกไปจากบริเวณบ้าน
 ก่อนที่ยัยน้องเมย์จะมาควักตับฉันไปโซ๊ยอย่างบ้าเลือด(ดูจากสายตาเอาเรื่องของยัยนี่อ่ะนะ)

" คิดจะอ่อยพี่แบงค์หรอ ยัยไข่ดาว" ดูปากมันดิ วอนไม๊เนี่ย ยืนอยู่หน้าบ้านใครยะนังนี่

"ไข่ดาว?? ใครว่าฉันชื่อไข่ดาว" มันมองมาทางฉันอย่างเอาเรื่อง แขนก็ยังเกาะแบ๊งค์อยู่อย่างนั้น
 ทำไมเดี๋ยวนี้ฉันเจอแต่ผู้หญิงหน้าไม่มียางฟระ

ยัยนั่นไม่ได้ตอบอะไรแต่จ้องหน้าฉัน ไล่ลงมาที่คอ แล้วหยุดอยู่ตรงระหว่างไหล่

" ไม่น่าล่ะถึงถูกทิ้ง.." อ๋อออ ถึงบางอ้อเลยว่ะทีนี้ มันจะบอกว่าฉันหน้าอกแบนหรือไม่มีว่างั้นเหอะ 
ในชุดนอนอย่างนี้มันเห็นอย่างชัดเจน ฉันก็ยอมรับล่ะนะว่ามันจริง.. Y^Y แต่..

" แล้วจะให้ตู๊มๆเกินไวแบบเธอน่ะหรอ นี่..บอกให้เอาบุญ อีกหน่อยมันจะยานไวนะ ยิ่งหน้าตานำอายุ
แบบเธอด้วยแล้ว.." ฉันเอาคืนแบบเจ็บแสบ

"อี..!!"

"พอได้แล้วจะเถียงกันอีกนานไม๊!! เมย์พอซักทีเถอะ ผมยืนอยู่ตรงนี้นะ" แบงค์ที่ยืนเงียบไปได้ซักพัก
เริ่มออกอาการมีปากมีเสียง สงสัยอยากมีส่วนร่วม ได้เลย ฉันสงเคราะห์ให้ ไอผู้ชายหน้าหนา

"นั่นสิ ยัยตุมตู๊ม" ฉันเป็นฝ่ายเริ่มหลังจากที่ทุกอย่างสงบลง เปลี่ยนชื่อให้ยัยน้องเมย์เสร็จสับ เพราะดีมะ??

"พาสัตว์เลี้ยงของเธอ.. ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว ฉันแพ้ขนหมานะ ไปไป๊" 

แบงค์ทำหน้าสลดแบบรู้สึกผิด ฉันยิ้มอย่างสะใจ ยัยเมย์เตรียมกรี๊ด

"อ่อ แล้วทีหลัง อย่าเดิมผ่านหน้าบ้านฉันอีกนะ ขยะแขยงน่ะ"

แบงค์ทำหน้าสลดแบบรู้สึกผิดมากๆ  ฉันยิ้มจนแทบจะหัวเราะ   ยัยเมย์เตรียมกรี๊ด

"รัน..เราขอโทษ" แบงค์พูดแค่นั้นแล้วลากยัยน้องเมย์ออกไป

"นี่ แล้วอย่าไปเถียงใครเรื่องตู้มไม่ตู้มล่ะ เด๋วเขาจะหาว่ามีสมองน้อยกว่าหน้าอก" นั่นล่ะฉันเป็นผู้ชนะ
อีกครั้งในศึกครั้งนี้ เพราะยัยเมย์กรี๊ดๆๆๆๆชี้หน้าด่า แต่ฉันทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วเดินข้าบ้านทันที

ปัง!!!  เสียงประตูถูกกระแทกอย่างแรง

น้ำตาฉันไหลพราก...

ทำไมมันต้องมาให้เห็นหน้าอีก.. ฉันกำลังจะลืม ...

กำลังจะลืม...

 + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

ย้อนหลังไปปีกว่าๆ

ถ้าใจเธอมีสองใจก็คงแบ่งไป  เท่าเท่ากันแต่มันคงมีสักวัน...

"ว่าไงจ้ะรัน??" เสียงปลายสายพูดอย่างร่าเริง

"อยู่ไหนแบงค์ไปสวนสนุกกัน วันนี้มีพาเหรด..^^ " ฉันหยอดเสียงหวานอย่างรักใคร่

"...." ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก

" ว่าไงๆ หรือว่าไม่ว่าง ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ โทรมาชวนดูเล่นๆ"

" ว่างดิ กับรันเราว่างเสมอแหละ" คำหวานๆพวกนี้ทำให้ฉันรู้สึกหัวใจพองโตขึ้นมาทันที

"จริงนะ งั้นเจอกันที่นั่นเลยก็ได้ เด๋วมี๊เราผ่านไป ให้มี๊เราไปส่ง"

"อืม.. เจอกันนะ" แบงค์พูดกับฉันอย่างร่าเริงผิดปกติ เหมือนกับว่าพยายามพูดให้รู้สึกแบบนั้น
แต่ตัวฉัน วินาทีนั้น จะหาว่าเน่าก็ได้นะ ความรักมันบังตา อะไรๆก็ดีไปซะทุกอย่าง

"จ้ะ จุ๊..." ฉันยังไม่ทันจะส่งจูบผ่านทางโทรศัพท์เรียบร้อยดี แบงค์ก็วางไปซะก่อน ฉันอดแปลกใจไม่ได้
เพราะทุกทีก่อนวางต้องทำอะไรกุ๊กกิ๊กตามประสานิดหน่อย นี่เล่นตัดบทไปเฉยเลย แต่ก็นะ ฉันไม่คิดอะไรมากอยู่แล้ว...

ฉันกระวีกระวาดยิ่งกว่าตอนที่แม่ใช้ให้เก็บห้องเสียอีก จัดแจงหาเสื้อผ้าตัวเก่งที่คิดว่าใส่แล้วดูดีที่สุด
วิ่งร่าไปเร่งแม่ให้แต่งตัวไวๆทันที

+-+...เมื่อถึงที่หมาย....+-+

ฉันมองนาฬิกาข้อมืออย่างร้อนใจ ทำไมแบ๊งค์ไม่มาซักที .. อารมณ์นั้นในหัวก็จินตนาการเรื่องร้ายๆ
ไปเรื่อย ว่าจะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า ยืนโง่อยู่นานสองนานจนนึกได้ว่ามีโทรศัพท์( นางเอกของเราก้อนะ.. =_=")

" ฮัลโหล แบ๊งค์นะคร๊าบ มีอะไรฝากข้อความไว้ก่อนเลยคร๊าบ แบงค์รักทุกคนเลยยย.." ฉันอดอมยิ้มไม่ได้
กับเสียงตอบรับที่แบงค์อัดไว้ แต่อากาศที่แสนอบอ้าวกับมือถือที่ท่าทางแบตจะหมดกของแบงค์ทำให้ฉัน
หงุดหงิดพอสมควร

"เอาวะ!! บัตรก็ซื้อแล้ว ค่าขนมก็เสียแล้ว เล่นคนเดียวไปพลางๆก็ได้"

ก็เรารักกัน ไม่ใช่ฝันตัวจริงของฉันคือเธอ~

 อ๊ายๆ ไผโทรมาน่อ??

"แบงค์หรอ เรารอนานแล้วนะ เป็นไรรึเปล่า??" ใช่แล้วค่ะ แบงค์โทรมา ฉันหวังว่าเค้าจะบอกฉันว่ามา
ถึงแล้ว หรืออะไรประมาณนั้น

"เอ่อ รัน..เราไปไม่ได้แล้วล่ะ เราท้องเสีย T^T"  นั่นคือข้ออ้างของสุดที่รักของฉัน ฉันก็โง่พอนะที่จะเชื่อ

" หรอ แย่เลย เราซื้อตั๋วมาแล้วด้วย เป็นอะไรมากไม๊ เราไปหาป่าว?" ฉันถามอย่างห่วงใย
แต่กลับได้คำตอบที่ฟังแล้วลนลาน

"มะ ไม่ต้อง ไม่ต้องๆ รัน.. แบงค์ไม่อยากให้รันหมดสนุก แบงค์ขอโทษนะ ไว้วันหลังจะพาไปเล่น
ให้หนำใจเลย" ฉันยิ้มให้กับคนสำคัญ ที่ใช้เวลาบ่มเพาะความสัมพันธ์มากว่า2ปี

"เราไม่เล่นแล้วล่ะ เรารอแบงค์ดีกว่า.."

คุยกันเสร็จสับ ฉันเริ่มมองตั๋วในมืออย่างเสียดาย ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจรีบไปเล่นเครื่องเล่นทั้งหมดที่
สามารถเล่นได้ (เหมือนเด็กเก็บกดเลยเนอะ ว่ามะ =_=")

ตามกำหนดเวลาฉันมายืนรอดูพาเหรด ซึ่งเป็นหนึ่งในจุดเด่นของที่นี้ ในมือถือโค้กแก้วยักษ์ดูดปื้ดๆ
อย่างเสียดายที่ไม่ได้มาด้วยกันกับแบงค์

ฉันมองไปรอบๆอย่างเซ็งๆเมื่อพาเหรดใกล้เข้ามา

ชายหญิงคู่นึง ยืนไม่ใกล้ไม่ไกลกับฉัน คุยกัน หัวเราะคิกคัก เล่นเอาฉันน้ำตาแทบเล็ด เด็กผู้หญิงผมดำยาว
 ผิวขาว น่ารักมากๆเลยล่ะ ส่วนผู้ชายฉันไม่เห็นหน้าน่ะ ยืนหันหลัง...

เค้าจับมือกันด้วย อิจฉาเว่ย!! T^T แบงค์นะแบงค์ทิ้งรันได้ไง??????

"นี่  ดูดิเจ้าหญิงสวยเนอะ" เด็กผู้หญิงพูดขึ้น ตาโตๆของเธอเล่นเอาคนสวยอย่างฉันใจละลาย
 คนไรวะน่ารักมากๆเลย แต่ฉันสวยกว่า ฮร่าๆ

ฉันแอบมองคู่นี้อย่างอิจฉาและสนใจ เราอยู่ใกล้ในรัศมีที่หูจอมจุ้นของฉันจะได้ยิน แต่คนที่เบียดเสียด
ก็เล่นเอาหายใจไม่ออก

" เจ้าหญิงของผมสวยกว่าอีก.." กรี๊ดๆ ตอบได้เจ๋งมาก ปากหวานจังนะผู้ชายคนนี้ แต่..เสียงคุ้นว่ะ

และเพราะพระอาทิตย์ที่ทอแสงสีส้มอ่อน ท้องฟ้าสวยงามอย่างเป็นใจ ขบวนพาเหรดที่เบี่ยงเบนความสนใจ
จากทุกคน ฉันแอบเห็นว่าเขาจูจุ๊บกัน

ฉันเขินอย่างไม่มีสาเหตุ ไม่ใช่ฉันที่จุ๊บซะหน่อย ไมต้องเขินวะ กร๊ากกก ท่าจะบ้า

ผู้ชายคนนั้นหันมาทางฉัน ทำให้ฉันเห็นหน้าเขาได้ชัดขึ้น และเมื่อตาประสานตา..

"รัน!!" นั่นแหละเสียงผู้ชายคนนั้น

"..." ฉันอึ้ง โคตรอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก โค้กแก้วยักษ์ของฉันถูกบีบจนแน่น น้ำรื้นในตา ฉันกัดฟันพยายาม
ไม่ให้มันไหลออกมา เมื่อได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะรัน เราอธิบายได้".. มันก้าวฉับๆมาทางฉัน ยังมีหน้ามาพูดอีก ฉันเริ่มรู้สึกเหมือน
มีอะไรมาจุกอยู่ที่ลำคอ

"เค้าให้ท่าเรา.." นั่นล่ะคำตอบของมัน มันทำน้ำเสียงออดอ้อนแบบที่ชอบทำบ่อยๆ แบบที่เคยสำเร็จ...

"อย่าโกรธเค้าเลยน๊าที่รัก เค้าอธิบายได้จริงๆ"

เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ยินว่าเราพูดว่าอะไร เธอมีมารยาทพอที่จะไม่แถตามไอเลวนี่ ที่เดินมาแก้ตัวกับฉันอย่างหน้าด้านๆ

ผลั่ก!!

มันเอามือแตะปากตัวเอง รอยแผลที่ฉันชกทำให้เลือดสดๆไหลออกซิบๆ แต่พนันเอาเท่าไหร่ก็ได้ มันเจ็บ..
ไม่เท่าครึ่งนึงที่ฉันเจ็บด้วยซ้ำ

น้ำตาฉันไหลไม่หยุด ฉันหยุดมันไม่ได้แล้ว คนรอบข้างบางคนที่สนใจพาเหรดเริ่มหันมามองคู่เราแทน

ฉันเอาโค้กพี่บิ๊กสาดใส่มัน ไม่มีอะไรจะพูด..นอกจาก

"ลาก่อน".. แค่นั้นแล้วฉันก็เดินออกมา ออกจากสวนสนุก ออกจากชีวิต ออกจากโลกของคนที่ฉันคิดว่า
เขารักฉัน แค่ฉันคนเดียว...

หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก ฉันเปลี่ยนเบอร์มือถือ ย้ายร.ร. และได้จังหวะพ่อเปลี่ยนบ้านพอดี

+ + + + + + + + + + + + + + +

ไม่ต่างจากครั้งก่อน ตอนนี้ ฉันทั้งเจ็บใจ กับเรื่องเมื่อครู่ เจ็บใจกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด

โทรไปหาใครก็ไม่ได้ ระบายให้ใครฟังก็ไม่ได้ แถมยังโดนทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว เลยต้องมาเจอ
เรื่องบ้าๆแบบนี้

ชุดนอนที่เปื้อนดินของฉันกลายเป็นผ้าเช็ดหน้าไปแล้วในตอนนี้ น้ำตาที่หยดลงพื้นยังคงไหลเรื่อยๆและ
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะหยุด

คนเข้มแข็งอย่างฉัน ยังรักคนหน้าสุนัขอย่างมัน... อีกหรอ




  + + + + + + + + + + + +


ขอบคุณทุกๆคนที่อ่านและเมนต์นะคะ ช่วยๆกันติมาเยอะๆก็ได้นะ

เผื่อฝีมือจะพัฒนาค่ะ หุๆ

ขอให้คนที่เมนต์ให้เรา น่ารักๆหล่อๆ มีเต่เรื่องสุขขี้ในชีวิต เอิ๊กๆ