แสบนัก..รักซะให้เข็ด

ลำดับตอนที่ #3 : อย่าเข้าใจช๊านผิด T_T

"นายตามฉันมาตลอดเลยใช่มั้ย?" ฉันเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาหลังจากที่สาวเท้าอย่างรวดเร็วออกมาจากโรงหนังบ้าๆนั่น

" ห๊ะ ..อะไรนะ" เสียงจากไอคนข้างหลังฉัน ก็คือวีนั่นแหละ

"นายตามฉันมาตลอดเลยใช่มั้ย..." ทวนคำถามอีกครั้งเผื่อไอตัวประหลาดข้างหลังนั่นฟังภาษามนุษย์
ไม่เข้าใจ

" ห๊ะ อะไรน๊า???" ฉันหันไปมองว่ามันจะห๊ะ ห๊ะ ห๊ะ อะไรนักหนา แล้วก็พบว่าอีตานี่เดินฮัมเพลงมอง
ของข้างทางสบายใจเฉิบ พร้อมกับMP3 อันเล็กๆ ตกลงมันไม่ได้สนใจจะฟังฉันเลยใช่ไม๊เนี่ย ?

ฉันมองวีอย่างเอาเรื่อง กระชากหูฟังออกแล้วเปิดโวลลุ่มเสียงของฉันเต็มที่ "นายตามฉันมา
ตลอดเลยใช่ม๊ายยยย"

" เย้ย"  วีเอามือแคะหูตัวเอง "ทำบ้าอะไรเนี่ย" มันหันมาแหวใส่ฉัน

"...." ฉันไม่พูดแต่จ้องหน้าวีอย่างหาคำตอบ

"ใครว่าฉันตามเธอล่ะ บังเอิญตะหาก ก็บอกแล้วว่าบังเอิญ แค่ฉันเห็นคนถูกลวนลาม ก็แค่นั้น คิดมากน่ะ"
ในโรงหนังมืดๆเนี่ยนะ มันเห็นคนถูกลวนลามได้ด้วย =_="

ผลั่ก!!

เสียงอะไรซักอย่างกระแทกเข้าที่ตัวรันอย่างแรง จนร่างบางเซถลาไปอีกทาง โชคดีที่ก่อนจะล้มหน้าคะมำ
ไม่เป็นท่า เจ้าหล่อนก็คว้าขอบระเบียงของห้างไว้ได้ซะก่อน

"ตายแล้ว ขอโทษนะจ้ะ มองไม่เห็นน่ะ" หญิงสาวผิวสีแทนผมน้ำตาลดำ ตาคม หน้าเรียวได้รูป
และดูท่าทางจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับรันจีบปากจีบคอขอโทษขอโพยซะยกใหญ่ ทั้งๆทีดูท่าทาง
เจ้าหล่อนไม่สนใจรันเลยซักกะนิด

"อ้าววี...มาที่นี่ได้ยังไงคะ แหมไม่ชวนรีน่าเลยนะ" อ๋อ ยัยนี่ชื่อรีน่าหรอกหรอ =_="  ให้ตายเหอะ
หน้าโคตะระไทยเลย ชื่อรีน่า..

"แล้วยัยนี่ใครหรอคะ หน้าตาเหมือนป้าอิ่มที่บ้านรีน่าเลย นี่ๆวีมากับเค้าหรอ ไม่อายคนอื่นหรอไง"
ยัยรีน่าแถเข้าไปเลียแข้งเลียขา เอ้ย เกาะแขนวี ทำท่าระริกระรี้ เหมือนไอตูบได้กลิ่นอาหาร
 (ฉันไม่รู้จะเปรียบกะอะไรอ่ะนะ ก็มันเหมือนจริงๆนี่)

"ป้าอิ่มไหนหรอ???" ฉันไม่รู้จริงๆนี่ว่าป้าอิ่มที่ยัยนี่พูดถึงคือใคร แต่ก็ถือว่ามีบุญมากเลยนะ
หน้าตาคล้ายฉันเนี่ย กร๊ากกก..

ยัยรีน่าปล่อยแขนวี เปลี่ยนมายืนเก๊กสวยเท้าสะเอวยืนประจันหน้ากับฉัน แถมมันยังมองฉันหัวจรดเท้า
อย่างเหยียดสุดๆ แต่ก็นะ.. นางเอกค่า ไม่รู้เรื๊องงง ><

"คนใช้น่ะจ้ะ" มันพูดยิ้มเยาะฉัน อินังนี่ไม่เคยตายซะละ

ฉันไม่รอให้มันยืนด่าหาว่าฉันเหมือนป้าอิ่มเอิบอะไรนั่นหรอก 

"ว่าไงนะ..!!" ตอนนี้ฉันจะกินเลือดยัยนี่ได้อยู่แล้ว

"อ่าวไม่ได้ยินหรอ.. ต๊าย นอกจากจะหน้าตาแบบว่า นอมอลล์มากๆ ยังหูไม่ดีอีกหรอเนี่ย โถๆ น่าสงสาร"

"เธอเป็นใคร?" ฉันช้อนสายตาไปทางยัยรีน่าอย่างเอาเรื่อง ไม่สนคำพูดของยัยนี่อีกต่อไป

"แฟนวีไง" สุดยอดเลยยัยนี่

ฉันแสยะยิ้มน้อยๆอย่างผู้มีชัย  มันสมองในกระโหลกสวยสั่งให้ฉันทำอะไรบางอย่าง
ในขณะที่อีตาวีบ้านั่นยืนมองเราเถียงกันอย่างพึงพอใจ ประมาณว่าเถียงกันแย่งมันน่ะ =_="

"อ๋อ นี่หรอคะวี" ฉันทำท่าเหมือนเข้าใจ บรรลุถึงจุดสูงสุดอะไรสักอย่าง ยัยรีน่าทำหน้าตาเหมือน
เจ้าบลูด๊อกแถวบ้าน ย่น ยานได้ใจจริงๆ

"นี่หรอคะ ที่บอกว่ามาตามตื้อวีไม่เลิกน่ะ อืม...รันว่าเค้าก็สวยเหมือนกันนะ  แต่ทำไมวีถึงบอกว่า..."
ตอนนี้ความรู้สึกของฉันยืนอยู่เหนือยัยรีน่าเรียบร้อยแล้ว

"ว่าอะไรยะ!!.. ว่าอะไรคะวี"  โห ดูความสตอเบอแหลของมันสิ มันหันมาแหวใส่ฉัน แล้วพูดอย่าง
อ่อนหวานพร้อมกับกระแซะนายวี ยังไม่วายขว้างค้อนใส่ฉันด้วยนะ

" ถามรันก็ได้ค่ะ ก็บอกว่า ยัยรีน่าน่ะ น่ารำคาญ เป็นผู้หญิงอะไรไม่รักตัวเองตามตื้อผู้ชายทั้งวัน
ไม่ต้องห่วงนะรัน วีไม่คิดจะชอบคนแบบยัยนั่นหรอก" ฉันพูดใส่feelอย่างคะนองปาก
พร้อมกับดัดเสียงเป็นไอวีไปด้วย

"ยังมีอีกนะคะจะฟังไม๊ล่ะ..???" ฉันยังคงยิ้มให้ยัยรีน่าอยู่ ถ้าเปรียบล่ะก็ ฉันไม่ได้แค่ยืนเหนือมันนะ
 ตอนนี้ ฉันเหยียบบนยัยนี่ได้แล้วด้วยซ้ำ สะจ๊าย สะจาย

"กรี๊ดๆๆๆๆ เป็นอย่างนั้นหรอวี ไม่จริงใช่ไม๊คะ" แล้วยัยนั่นก็กรี๊ดไม่เลิก คนที่เดินผ่านไป-มาเริ่มหัน
มามองเราอย่างสนใจ ไอวีจากที่ยืนยิ้มกรุ้มกริ่มก็เริ่มหน้าถอดสีด้วยความอาย

"เข้าใจแล้วก็ถอยไปสิ"ฉันเข้าไปเกาะแขนวี กระแทกยัยรีน่าเบาๆ แต่มันเซซะแบบว่าฉันทำมันแรงสุดๆ =_=" เว่อร์จริงๆยัยนี่

ไม่รอให้มันกรี๊ดซ้ำๆซากๆฉันลากนายวีออกจากที่นั่นอย่างผู้มีชัย ปล่อยให้ยัยรีน่ากรี๊ดกร๊าดต่อไป ฮ่าๆ

ให้ตายเหอะ ฉันพอใจกับผลงานครั้งนี้จริงๆนะ

.........................................................

                ชั้นล่างสุดของห้าง มีลานน้ำพุให้นั่งสบายๆ หลังจากที่ผ่านศึกอันแสนหฤหรร ฉันหย่อนก้น
ลงอย่างช้าๆ ถอนใจยาวๆเหมือนทหารที่ผ่านศึกมาหมาดๆ

"เป็นไง.. หาเรื่องให้ฉันอีกแล้วไม๊ล่ะ" ฉันหันไปแหวใส่นายวี

"เฮ้ย ใครกันแน่ รูไม๊รีน่าน่ะลูกคนรวยนา เป็นลูกของเพื่อนพ่อซะด้วย ฉันสิ ซวยยิ่งกว่า" วีพูดเหมือน
จะเครียด แต่ใบหน้ามันยิ้มแย้ม แบบว่าสนุกมากมายอะไรประมาณนั้น

"อ๋อหรอ นั่นน่ะนะ เออช่างมันเหอะ แล้วตามฉันมาใช่ไม๊เนี่ย" ฉันยังไม่ลืมเรื่องเก่าที่ยังสะสางไม่ลุล่วง

"เธอเดือดร้อนแน่รัน แต่ไม่ต้องห่วงนะ ฉันอยู่ข้างเธอ" 

จุ๊บ!!

โดยไม่ทันตั้งตัวฉันถูกขโมยหอมแก้มครั้งที่สอง T^T แม่เจ้าความบริสุทธิ์ของนู๋(ยังเว้ย ยัง!! ) อ่อๆ ยังหรอ
เออ นั่นแหละ เอาอีกแล้ว!!! ไอบ้าเอ้ยยยยย

+ + + + + + + + + + + +

                ฉันตื่นนอนลงมาก็ไม่มีใครอยู่บ้านซะแล้ว จะว่าไปบ้านฉันมันดูใหญ่แล้วก็เหงาๆพิกล
เช้าวันอาทิตย์แบบนี้เจ้าน้องชายตัวดีต้องลงมาเปิดการ์ตูนประเทืองปัญญามัน แต่ขัดลูกกะตาฉัน
ให้หนวกหูเล่น
เสียงช้อนชาชนกับแก้วกาแฟของแม่ดังกรุ๊งกริ๊ง แล้วก็พ่อที่นั่งดูหนังสือพิมพ์อย่างสบายอารมณ์
แต่วันนี้ มีแต่โน๊ตเล็กๆแปไว้บนฝาตู้เย็น...

รันลูกรัก..

พ่อมีธุระด่วนต้องบินไปสิงคโปร์เช้านี้

แม่เลยเอาเจ้ตัวเล็กไปด้วย

ฝากบ้านด้วยนะลูก

เราจะไม่อยู่สักอาทิตย์

               ป.ล. อย่าพาหนุ่มๆเข้าบ้านล่ะ

             (เลือกหน้าตาหน่อยนะลูก)

เจ๋ง!!!  ไปกันไม่พาฉันไป แถมฝากโน๊ตบ้าๆนี่ไว้อีก ลูกสาวนะแม่ ทิ้งไว้ได้ไง เกิดใครมาฉุดหนูล่ะ
 แล้วเค้าจะเข้ามาที่บ้านได้ยังไงล่ะ นู๋ไม่ควรล็อกประตูไหนดีเค้าถึงจะเข้ามาได้สะดวก T^T

ฉันเดินไปหยิบขนมปังที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าหม่ามี๊เตรียมไว้ให้ มันชืดนิดหน่อยเพราะฉันตื่นสายไปนิดนึง =_=" แง๊ ฉันอยากร้องไห้ว่ะ

ตื้ด ตื้ด ตื้ด

" ตุ๊ยนุ้ยหรอ แกพอจะมาอยู่เป็นเพื่อนฉันได้ไม๊วะ พ่อแม่ฉันหนีออกจากบ้านไปแล้ว T^T"

"ฮ่ะๆ พูดเป็นเล่นไป ฉันไปไม่ได้ว่ะรัน แม่ฉันจะอยู่ยังไงล่ะแกก็"

"โหย แก นะแกนะ ฉันกลัวผี" ฉันยอมรับตามตรง แง๊ แม่นะแม่ นู๋จะจำไว้เลย

"เฮ้ยๆ แค่นี้ก่อนนะรัน ยายฉันจะตกบันได"

กริ๊ก  

คุณยายขา~ โหดร้ายกับรันน้อยจังนะ Y^Y อาฮึกๆ

แน่นอนฉันโทรไปหาไอเนย และมันก็ดีแสนดีที่ตอบฉันกลับมาว่า..

"ฉันทัวร์ญี่ปุ่นว่ะ  4วันเลยแก ฉลองปีใหม่ แกก็บ้าไปกลัวมันทำม๊าย ให้ผีนอนเป็นเพื่อนไปดี๊"

นี่แหละ เอิงเอย เพื่อนรักของข้า~ ผีลิเกเข้าสิงฉันแล้ว  ชีวิตอับเฉา T^T

เชอะ แม่นะแม่ ไม่อยากให้นู๋ไปเป็นก.ข.ค.ก็ว่ามาเหอะ

ไปไม่บอกกันเล๊ย ปีใหม่ ให้นู๋นั่งรอซานตร้าคนเดียว ใจร้ายยยย Y^Y