ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Chocolate Lover ฉันเป็นแวมไพร์สายเลือดแท้นะ!!

    ลำดับตอนที่ #2 : แค่เพียงสบตา

    • อัปเดตล่าสุด 2 มี.ค. 53


    "แป๊บนะ จอดรถก่อน"ฉันพูดพร้อมยิ้มหว่านเสน่ห์

    "ฉันไปด้วย"

    "ห๊ะ นายจะมาจอดรถกับฉันเนี่ยนะ"จะมาไมว่ะคนกําลังจะชิ่ง

    "อืม"เขาไม่พูดอะไรต่อจากนั้นเลย ในรถมีแต่ความเงียบเต็มไปหมด อยู่แล้วมันเครียดนะว่อยT^T

    หลังจากจอดรถเสร็จเราก็มายืนปะทะสายตากันอย่างดุเดือนเฉกเช่นหนังคาวบอย( - -)**(- - )

    "ยัยปีศาจเธอทําเสื้อฉันเลอะแล้วยังมีหน้ามามองอีกนะ ยัยผู้หญิงทุเรศ ยัยไม่เจียม ยัย..บลาๆๆๆ"เขาเปลี่ยนชุดแล้วนิ(แถมยังปากจัดขึ้นด้วย)แต่เสียงทั้งหมดมันเหมือนเข้าหูซ้ายทะลุหูออกขวาจริงๆ ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าเขาจะด่าว่าฉันหรือจะฆ่าฉันก็ตาม ตอนนี้ทั้งหัวใจของฉันมีแต่เขาแล้วจริงๆ

    "ยัยสก๊อย ยัยหน้าปลาทู ยัยหมูตอน ยัย..."

    "เห้ยหุบปากสิวะ! มันน่ารําคาญ ผู้ชายอะไรปากจัดจริงๆ เสื้อน่ะเอาลงมาสิ เดี๋ยวฉันซักให้"เมื่อรวบรวมสติ(จากอาการเพ้อ?)มาได้ ฉันก็ตะโกนด่าๆๆๆ มันกลับบ้าง หึหึ เรื่องไรจะให้มันด่าอยู่ฝ่ายเดียวล่ะ แม่
    ไม่เซนซิทีฟ แม่ไม่เซนซิทีฟอ่อนไหวกับเรื่องอย่างนี้หรอก แม่ไม่เซนซิทีฟ ไม่ไม่เซนซิทีฟอ่อนไหวกับเรื่องอย่างนี้หรอกT^T(ฉันเป็นบ้าอะไรอยู่เนี่ย= =*)

    =O=<<หน้ามันประมาญเนี้ย- -

    "ยังไม่ไปอีกเรอะ ไป๊ ชิ่วๆ"ฉันตะโกนไล่

    "ทะเธอกล้ามากนะ ที่ไล่ฉันถึงอย่างเนี้ย ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าพูดกับฉันอย่างนี้มาก่อน"อ่าว มันหาว่าฉันเป็นผู้ชายหรือเปล่าเนี่ย ไปดีกว่าคนเริ่มมองเยอะแล้ว อายคนอื่นเขาว่ะ

    "เห้ย เธอจะไปไหนน่ะ อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวเซ่"คือจะไปด้วยกันใช่ไหม? เอองั้นก็ไปด้วยกันเนี่ยแหละ เอาให้มันอายสายตาประชาราษฏร์จริงๆ

    "เหวย"หุบปากสิยะฉันก็อายนะเนี่ย เกิดมายังไม่เคยกระชาก(ฉุด?)ผู้ชายอย่างนี้เลยนะ= =*

    แหกๆๆๆ เราวิ่งมาถึงไหนแล้วเนี่ย ที่รู้ๆคือฉันหลับหูหลับตาวิ่งมานะ คนมันอายเป็นนะเว่ย

    "เธอพาฉันมาที่ไหนเนี่ย"ฉันเริ่มลืมตาขึ้นแล้วสํารวจสิ่งรอบตัว เห้ย! นี่มันเหมือนโรงแรมนิO_O!เจอพอดีเลย เข้าไปเลยละกัน

    "ยัยหื่น- -*"ดูมันมองเหมือนฉันอยากพานายมางั้นแหละ= =*

    "ชิ! งั้นก็เข้าไปเลยสิ"ฉันพูดกับเขา พร้อมกับฉุด(กระชาก)เขาเข้ามาภายในโรงแรมพร้อมกับ

    "ขอห้องเตียงคู่หนึ่งห้องค่ะ^^"ฉันพูดพลางส่งสายตายิ้มเย็นๆให้ยัยพนักงานที่เอาแต่จ้องหมอนั่นไม่หวาดไม่หมั่น

    "คะค่ะ แหะๆ"ชิ! อย่ามาทําเป็นไม่รู้นะยะว่าเมื่อกี้ทําอะไร เดี๋ยวแม่ซัดเดี้ยงเลย= =!

    หน้าห้อง....

    "เธอพาฉันมาทําอะไรเนี่ย ระหรือว่าเธอO_O" หึหึ อีบ้าฉันไม่ขืนใจนายหรอก

    "ฉันก็จะซักเสื้อนายให้อยู่นี่ไง"ฉันว่าพลางยื้นมือไปหยิบเสื้อที่เขานําลงมาด้วย

    "ซักที่โรงแรมเนี่ยนะ?"เขาทําเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง

    "เออสิ นายจะให้ฉันเอาเสื้อนายไปซักที่ก๊อกในพารากอนหรือไง"จริงปะล่ะ แหม่ๆๆๆ หรือคุณเคยเห็นคนเอาเสื้อไปซักในห้องนํ้าที่พารากอนกัน?= =*

    "=O="<<มันทําหน้าเหมือนเข้าใจแจ่มแจ้งมากค่ะพี่น้อง- -

    "เออนั่นแหละ เดี๋ยวฉันมาไปซักเสื้อนายก่อน"ฉันพูดแล้วเดินเข้าไปในห้องนํ้าแต่ทว่า....

    โครม!

    "นายเป็นอะไรเนี่ย"ฉันรีบวิ่งออกมาจากห้องนํ้าทันทีแต่มันก็สายไปแล้ว... เพราะเขาได้จากโลกนี้ไปอย่างน่าอนาถใจ... เอ้ย ไม่ใช่- -*

    "เธอมานี่...."เขาพูดเหมือนคนเมาเหล้าสภาพเขานี่มันสุดๆไปเลย นอนทับโรงเท้าฉันอีกT^T แพงนะเนี่ยคู่นั้น

    "อยู่เฉยๆนะ"ฉันพูดพร้อมค่อยๆวางหัวเขาลงบนตักอย่างช้าๆ

    "อี๋ นี่เมื่อกี้นายกินอะไรมาเนี่ย"ฉันพูดพร้อมกับสํารวจไปทั่วๆห้อง เหวย ขวดเหล้านิ นี่ฉันเข้าไปซักเสื้อให้นายไม่ถึงห้านาที นายเป็นขนาดนี้เลยเหรอ...?

    "ฮึกๆ ทําไม... ทําไมเธอต้องทิ้งฉันไป...? ทําไม..."นายนี่เมาแล้วหรือเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าคนถึกๆอย่างนายจะเมาแล้วร้องไห้

    "ฉันอยู่ข้างๆนายนะ ใจเย็นๆก่อนสิ เดี๋ยวฉันหานํ้ามาให้ดื่ม"ฉันพูดพร้อมกับเอี๊ยวตัวไปหยิบขวดนํ้าบนโต๊ะมาให้เขา โชคดีจริงๆที่โรงแรมนี้ใช้โต๊ะเตี้ย ไม่งั้นฉันคงไม่มีปัญญาหานํ้ามาให้นายหรอก ฉันค่อยๆนํานํ้ามาป้อนเขาอย่างช้าๆ

    "เธอเป็นใคร...เป็นนางฟ้าหรือ..?"เขาครางออกมาอย่างช้าๆ ฮึ่ย นํ้ามันหกใส่กระโปรงฉันหมดแล้วเนี่ยจะไม่กินก็บอกมาสิT^T

    "ฉันก็เป็นคนธรรมดาเหมือนกับนายนั่นแหละ"ตอนเขานอนนี่มันน่ารักจริงๆ เหมือนเด็กที่อยากจะอ้อนแม่อยู่ตลอดเวลาเลย ฮี่ๆๆ นายนี่ก็มีส่วนน่ารักกับเขาเหมือนกันนะเนี่ย


    "ฉันเหงา... เธอต้องอยู่กับฉันตลอดไปนะ"นํ้าตาอุ่นๆเริ่มไหลออกมาจากดวงตาที่หลับสนิทนั้น เขาเหงาขนาดนี้เลยหรือ? ฉันก็เหงานะ อย่าอ่อนแออยู่คนเดียวสิ ฉันก็เหงาเป็นเหมือนกันนะ... ทําไมฉันจะเหงาไม่เป็นล่ะ....

    "อื้มได้สิ เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปนะ"ฉันพูดพร้อมกับสัญญากับตัวเอง'cross my heart...'ดวงตาทั้งสองของฉันค่อยๆมืดลงเรื่อยๆ....

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×