คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1
ำเือน!!
เนื้อหาในบทแรุหมอทำารผ่าันไ้ อาะมีเนื้อหาบาส่วนที่น่าลัว (สามารถเลื่อนผ่านไ้่ะ เพราะไม่มีผลับเนื้อเรื่อ)
บทที่ 1
14 มิถุนายน
เสียฝนระหน่ำระทบหน้า่าห้อทำาน ทำให้ผมเป็นัวล วันนี้อาาศร้อนมาทั้วันไม่มีท่าทีที่ฝนะ แ่พอใล้เวลาเลิานแบบนี้ลับสาเทลมาเหมือนฟ้ารั่ว ะไม่เป็นไรเลยถ้ายัไม่ใล้เวลาที่ผมะ้อออเวรในอี 20 นาทีนี้ ถึแม้วันนี้ะพร่มมาแ่ารเินลับที่พั็สร้าวามลำบาไ้พอัว ผมไม่อบเวลาฝนในเมือนี้ ทั้ฟุบาทที่มีน้ำนอและไม่เสมอัน นี่ผม้อไปอถุพลาสิาพยาบาล มาหุ้มรอเท้าหนัอิาลีู่นี้เหมือนเิมอีแล้ว
วันนี้ผมเหนื่อยล้าเพราะยัไม่ไ้นอนั้แ่เมื่อืน ถ้าะนับริๆ ็ะรบ 36 ั่วโมแล้วที่ผมอยู่ในโรพยาบาล และูเหมือนาแฟสามแ้ว่อนหน้านี้ใล้ะหมฤทธิ์แล้ว้วย เพราะว่าอนนี้ผม่วนอนใะา ิถึเียนอนอุ่นๆ ใหุ้ัวลไปหลับ อีแ่อึใเียว ผมพยายามปลอบใัวเอ
ผม้มมอนาฬิาที่้อมือ้าย เ็มยาวี้ที่เล 12 ผมปิแฟ้มสุท้ายอนไ้ที่ำเป็น้ออ่าน ไ้เวลาเลิานแล้ว
เอาละ ไม่มีเสียเปิประูเ้ามา ไ้เวลาออเวร ผมลุึ้นเ็บอเรียมัวลับที่พั ้านนอยัมีเสียฟ้าร้อับฝนหนั แ่ผมอยาลับไปนอนที่เียัวเอมาว่า
ผมเินออมารเาน์เอร์พยาบาลเพื่ออถุพลาสิสำหรับหุ้มรอเท้า พยาบาลมอยิ้มๆ พวเาิว่าผมเป็นพวแปลประหลา พยาบาลยื่นถุให้สอใบแล้วหัวเราะันิั ผมเอ่ยอบุ แล้วเินามา พวเธอบอลาและบอให้ผมระวัเรื่อสุภาพเพราะฝนำลัหนั
เมื่อผมาร่มเินพ้นาประูโรพยาบาล ร่มแทบะหั่ามือ เพราะฝนหนัว่าที่ิไว้มา แถมฟุบาท็มีน้ำท่วมแล้ว้วย
ให้ายสิ ฝนเพิ่ะไ้ไม่ถึั่วโมน้ำท่วมแล้ว เศษยะลอยเ็มไปหมลอทาเิน ผมพยายามเินอย่าระมัระวั หวัว่าะไม่เหยียบพื้นฟุบาทที่ไม่เสมอัน ถ้าหาผมเหยียบฝั่ที่แผ่นปูนไม่เสมอันเมื่อไร ็เหมือนับเหยียบโนระเบิ เพราะะทำให้แผ่นระและะมีน้ำระเ็นออมา
นั้นไ ผมเินเหยียบไปแล้วหนึ่แผ่น น้ำที่อยู่้านล่าระเ็นึ้นมานถึเ่า าเทำานสีำทา้ายเปีย ผมสัมผัสไ้ถึลิ่นเหม็นนิๆ ผมไม่รู้แล้วว่า้อเล็อย่าไรอนเิน เพราะเินไปอีสอ้าว็โนเหมือนเิม ผมัสินใถอรอเท้าับถุเท้าใส่ในถุที่อมาาพยาบาล พับาาเนถึเ่า แล้วเินเท้าเปล่าลุยน้ำท่วมลับที่พั
18.10 ผมมาถึหน้าึที่พัเปียไปทั้ัว แวะูู้หมาย่อนเินึ้นห้อเพราะมีเอสารเริ่มล้นออมาาู้ มีวารสารทาารแพทย์ับใบแ้หนี้่าๆ ผมหยิบทุอย่าแล้วเินึ้นห้อและรีบอาบน้ำทันที
ผมมอสำรวัวเอในระ ผมูโทรมมา เบ้าาลึอบาำเพราะ่อนหน้านี้ผมแทบไม่ไ้นอน แ้ม็ูบผอมนเห็นโรหน้าัเน ไหนะหนวที่เริ่มเป็นอ หมุน้ายหมุนวา เือบสออาทิย์ที่ผมไม่ไ้ออำลัาย แ่อนนี้ร่าายและหุ่นยัโอเอยู่ ผมเินออาห้อน้ำ หยิบาเนอนมาสวม แล้วเินไปเปิู้เย็น ผมเหนื่อยมาหลายวันิ หาไ้ื่มเบียร์สัระป๋อะ่วยให้นอนหลับสบาย
ผมเหลียวไปมอเอสารับหมายบนู้ และที่อยู่้านล่า เพราะรีบวา่อนะไปอาบน้ำ ผมเินไปหยิบเอสารที่อยู่้านล่า ัวามันไว้ที่เิมให้เรียบร้อยเพราะยัไม่อยาเปิอ่านอนนี้ ผมถือระป๋อเบียร์ไปยืนริมหน้า่า เห็นรถิเป็นทายาว สายฝน้านนอยัอย่าหนัหน่ว ผมวาระป๋อเบียร์ที่ยัเหลืออยู่นิหน่อยบนโ๊ะหน้าทีวี แล้วเินไปล้มัวนอนบนเีย
วันที่ 15 มิถุนายน
แสแ่วสายทำให้ผมื่น หันไปมอนาฬิาหัวเีย 10.32 ผมนอนหลับไปเือบ 15 ั่วโม ้านนอฝนไม่แล้วแ่ใ่ว่าะไม่อี วันนี้เป็นวันหยุและสภาพอาาศเป็นใให้ออ้านนอ ผมอยาะนอน่อเพราะ่อนหน้านี้ทำานิ่อมาหลายวัน แ่็ัสินใลุึ้น เพราะเมื่อืนอนอาบน้ำสบู่ับยาสีฟันใล้ะหมแล้ว รวมทั้เสื้อผ้าที่ยัไม่ไ้นำไปร้านัรี
หลัผมลับมาาื้ออฝน็ลมา ผมรีบวิ่เ้าที่พั ำลัะเินผ่านู้หมาย่าๆ ที่ิเบอร์ห้อ ผมะัเท้าทันทีเมื่อเห็นเบอร์ห้อัวเอ ผมำไ้ีว่าเมื่อวานหยิบหมายทุบับไปหมแล้ว แ่อนนี้ในู้หมายันเหลืออยู่อี ผมหยิบวารสารที่อยู่ในู้หมายใส่ลถุผ้ารวมับอที่ื้อมา
ห้อผมอยู่ั้นห ่วนี้ผมแทบะไม่ไ้ออำลัาย เลยิว่าเินึ้นบันไน่าะี ผมเินึ้นบันไมาอย่าเหนื่อยหอบ ไม่ใ่่ายๆ เหมือนันสำหรับนอายุใล้ะ 35 ปี
หลัาัารับอที่ื้อมา ผมเินไปหยิบแผ่นเสียอ โยฮัน เบัสทีอัน บั (Johann Sebastian Bach) มาเปิฟั แผ่นเสียเล่นบทเพล Brandenburg Concerto No. 3 เสียนรีบรรเลในัหวะเร็วัออมาาลำโพ
่วนี้เป็น่วหน้าฝนและฝน็ไม่หยุั้แ่ผมลับมาาื้ออ ผมเินมายืนอยู่ริมหน้า่ามอสายฝนที่ลมาพร้อมับเสียเพลอบั เม็ฝนที่เาะอยู่รหน้า่าำลัแ่ันไหลามแรโน้มถ่วอโล ผมำลัิว่าฝนเม็ไหนะไหลลไปไ้้าที่สุ เม็ไหนะเป็นผู้พิิอยู่ไ้นานที่สุ แ่สุท้ายมัน็ไหลล้านล่าอยู่ี ร่วลสู่พื้นถนน
บทเพล Brandenburg Concerto No. 3 บรรเลในัหวะ้าหรือในระบวนที่สอ ทำให้วามิผมลับมาอีรั้
ผมำลัิทบทวนที่ะลับไปทำาน่าประเทศเหมือนเิมีหรือเปล่า หลัาผมัสินใมาอยู่เมือไทยไ้เือบสอปี สอปีที่อยู่ที่นี่ ไม่ไ้ทำให้ผมรู้สึเหมือนลับบ้าน มันห่าไลับำนั้นไปนานแล้ว ผม้อใ้เวลาในารปรับัวทั้ภาษาและสภาพสัม ทำให้่วแรใ้ีวิลำบามา ผมไม่เ้าใ เริ่มั้ำถามับัวเอ มีวามสุับที่นี่หรือเปล่า ้อารแบบนี้ริๆ หรือเปล่า
ฝนเริ่มหนัมาึ้น ผมมอออไปนอหน้า่าอีรั้เห็นน้ำท่วมบนฟุบาเหมือนเมื่อืนและรถบนถนนิเป็นทายาว ผมเินไปปรับเสียลำโพ Brandenburg Concerto No. 3 ให้ัมาึ้นในระบวนที่สาม เสียเพลอบัลบเสียฝน้านนอ ทำให้ผมรู้สึีึ้น Brandenburg Concerto No. 4 บทเพลใหม่อบัำลับรรเล เพลลาสสิบารั้็สนุ บารั้็่วนอน บารั้็น่าฟั อนนี้ผมไม่รู้ว่าัวเออยู่ในอารม์ไหน ผมัสินใปิเพล เินไปเปิู้เย็น เบียร์เย็นๆ ่วยให้ผมผ่อนลาย ผมเหลือบไปเห็นอหมายและใบแ้หนี้่าๆ รวมทั้วารสารบนู้ที่วาไว้ ผมเินไปหยิบทั้หมรวบรวมไว้ในมือ
ผมวาเบียร์ที่ยัไม่ไ้เปิลบนโ๊ะ เินไปหารรไรเพื่อนำมาเปิหมายและใบแ้หนี้่าๆ ผมำไม่ไ้ว่าวารรไรไว้ที่ไหน ผมำลัะเลื่อนลิ้นัโ๊ะทีวี แ่มีสายเรียเ้ามา่อน โทรมาาโรพยาบาล ผมรับสาย
ผู้ป่วยที่ผมูแลมีอาาร็อ ผม้อรีบไปโรพยาบาลเร็วที่สุ เพราะเา้อเ้าผ่าั่วน ผมวาเบียร์และหมายไว้ที่เิม เ้าไปเปลี่ยนุและรีบวิ่ออไปทันที ้านนอฝนยัหนัและมีน้ำท่วม ผม้อเินลุยน้ำท่วมหนัเหมือนเมื่อืน
ผมมาถึโรพยาบาลเปียทั้ัว เปลี่ยนุสำรอใหม่่อนเ้าห้อผ่าั ผู้ป่วย อายุ 50 ปลายๆ มีเนื้ออใน่อท้อบริเวปอ ามิวผ่าัแล้วเา้อเ้าผ่าัอีสอวัน้าหน้า แ่เามีอาาร็อเลย้อผ่าัเร็วที่สุ
***อาะมีเนื้อหาบาส่วนที่น่าลัว
***
“อไฟหน่อยรับ” ผมพูับพยาบาล เธอเินมาปรับโมไฟเหนือศีรษะให้ แสไฟส่อระทบับหน้าอผู้ป่วยที่ทำเรื่อหมายเล็ๆ เอาไว้ หลัาเามารัษาัวที่โรพยาบาล้วยอาารไอเป็นเลือ เบื่ออาหารและน้ำหนัล ลอหลายวันที่ผู้ป่วยอยู่โรพยาบาล ทั้เ้าเรื่อเอเรย์ ส่อล้อ และใ้เ็มเาะ่อเยื่อหุ้มปอแทผ่านผนัทรวอ ารรว้วยเรื่อเอเรย์อมพิวเอร์ (CT scan) และารรวโยใ้ลื่นแม่เหล็ไฟฟ้าารัิ้นเนื้อไปรวสอบ รวมทั้ผลวิัยาารรวิ้นเนื้อทาพยาธิวิทยา ผลวินิัยิ้นเนื้อทาพยาธิวิทยาสามารถยืนยันโรและนิอโรไ้ ึ่นิอโรในผู้ป่วยยัพบในระยะแรั้นอนอารรัษาหลัือารผ่าัหลัานี้สอวัน
ผมหยิบมีผ่าัึ้นมา ับ้ามสเนเลสให้ระับ และรปลายมีลไปามำแหน่ที่ทำเรื่อหมายไว้ รีลายาวเหนือแนวระูี่โร และรีอีรั้ลึว่าเิม ผู้ป่วยมีไมันนิหน่อยแ่็ไม่ไ้บบัารมอเห็น
ผมสอนิ้วมือเ้าไปลำปอ เหลือบมอวิสัีแพทย์ เาพยัหน้าเพื่อบอว่าทุอย่าปิ
“เปิแผลันเถอะ” ผมพูเพื่อบอให้ทุนเรียมพร้อม ปาแผลเปิมาึ้น ระูี่โรถูถ่าออ ผมมอเนื้อปอที่ปลิ้นออมาาแผล เห็น้อนเนื้อในำนวนหลาย้อน ผมไม่แปลใเท่าไรเพราะเยเห็นาฟิล์มเอเรย์่อนหน้านี้
ผมใ้นิ้วมือลูบและมันแ็มา เ้าใแล้วว่าทำไมเาถึมีอาาร็อ ผมสำรวู่อท้อ ้อนเนื้อมีารระายไป่อมน้ำเหลือใล้ๆ แ่ไม่ไ้ลุลามไปที่อวัยวะสำัที่อยู่ใล้เีย ผมเหลือไปมอวิสัีแพทย์และเาพยัหน้าเหมือนเิม ผมลมีอีรั้ ผ่าเอา้อนเนื้อที่ปอและ่อมน้ำเหลือออให้หมามเป้าหมายารรัษา่อนหน้านี้
***
ผมใ้เวลาในห้อผ่าัไปหลายั่วโม อนนี้เือบะเที่ยืน พรุ่นี้ผมทำาน 8 โมเ้า เลยิว่านอนที่โรพยาบาลน่าะีว่าเพราะไม่รู้ว่าน้ำะหยุท่วมแล้วหรือยั
ผมเริ่มหิวำลัออไปื้ออาหารที่ร้านสะวื้อ แ่็เอับลุ่มหมอ พวเาหันหน้ามาทาผม
“พี่หมอบัะ” หมอผู้หิในลุ่มเอ่ยเรีย
“รับหมอโรส” ผมำไ้ว่าเธอื่อโรส เป็นุหมอศัลยแพทย์เหมือนัน อนผมเริ่มมาทำานที่นี่ เธอ็อยู่มา่อนแล้ว
“ผ่าั่วนเลยเหรอะ วันนี้พี่หมอหยุนี่น่า”
“ใ่รับ นไ้มีอาาร็อ เลย้อผ่าัเร็วที่สุรับ” เธอพยัหน้าและส่ยิ้ม เธอเป็นผู้หิที่สวยและเ่มานหนึ่ เราเยร่วมานในห้อผ่าับ่อยๆ ถ้าเอเธอ้านนอผมอาะไม่รู้เลยว่าเธอเป็นหมอ อาะเป็นนัแสนาแบบ อะไรแบบนั้นไ้เลยสบาย เธอมีวามสูเือบๆ เท่าผม ทำให้เธอูโเ่นที่สุเวลาอยู่ในลุ่ม หมอผู้ายและนไ้ผู้ายีบเธอันทั้โรพยาบาล แ่เธอูะไม่ไ้สนใใรเป็นพิเศษ
“ำลัะไปหาอะไรทานเหรอะ” เธอถามผมอีรั้
“ใ่แล้วรับ ผมหิวมาทานล่าสุ็อนเที่ย” ผมหิวริๆ ทานอาหารล่าสุ็อนออไปื้ออ ำลัะื่มเบียร์ับสั่อาหารมาทาน แ่็้อมาโรพยาบาลเสีย่อน
“ทานับพวโรสไหมะ เพิ่ะสั่ันมาสัรู่เอ่ะ” ผมหันไปมอหมอนอื่นอีสี่นที่นั่อยู่ บนโ๊ะมีอาหารที่เพิ่สั่มาเยอะแยะและยัไม่ไ้แะาถุ ผมรู้สึเรใ อีอย่าไม่ไ้สนิทับพวเธอ้วย
“ไม่เป็นไรรับ อบุมา ผมเรใน่ะรับ”
“ไม่เลย่ะพี่หมอ ทาน้วยันนะะ สั่ันมาเยอะแยะเลยพวเราทานไม่หมหรอ่ะ นี่็สั่เผื่อพี่หมอวิน้วยนะะ” หนึ่ในุหมอ ผู้หิที่นั่อยู่ที่โ๊ะเอ่ยวนผมอีน ผม้อหยุวามิที่ะเินไปื้ออาหารที่ร้านสะวื้อล่อน อาหารที่วาอยู่บนโ๊ะมีอหมอวิน้วย หมอวินเป็นเพื่อนสนิทผม เป็นเพื่อนสมัยที่เรียนอยู่่าประเทศ ้วยวามเป็นนไทยเหมือนันทำให้เราสนิทันเร็วมา แทบะัวิันลอ ผมสนิทับหมอวินที่สุทั้โรพยาบาลและในโลนี้ มีแ่หมอวินที่ผมุยันไ้ทุเรื่อ ผมยิ้มทันทีที่ิอะไรออ
“เอาอหมอวินมาให้ผมนะรับ”
“อ้าวทำไมล่ะะ พี่หมอบัทานล่ออื่น็ไ้่ะ”
“ผมอยาแล้หมอวินน่ะรับ เอามาเถอะ เาไม่โรธหรอ”
“ไม่โรธพี่หมอบั แ่โรธพวเราแทนไะ” ผมเินไปนั่ลที่เ้าอี้ที่ว่าอยู่ าม้วยหมอโรสที่เินมานั่ฝั่ร้าม
“ไหนรับอหมอวิน หมอวินผ่าัเสร็แล้ว ำลัูอาารผู้ป่วยอยู่ อีสัพัว่าะเสร็ มาเถอะเียวผมทานเอ ถ้าหมอวินถามบอเลยรับว่าผมเป็นนทาน” ผมพูพร้อมับยื่นมือไปรอรับ เธอหยิบอาหารล่อใล้ๆ ส่มาให้
หมอวินอบมานอนเล่นห้อผมเสมอ เพราะที่พัผมอยู่ใล้โรพยาบาล บารั้เามานอนเพราะไม่อยานอนโรพยาบาล มา็ทำห้อผมรบ้า ทานอาหารผมหมบ้าทานแล้วาน็ไม่ล้า ผมเห็นหนทาที่ะไ้แ้แ้นเาแม้ทาอ้อมสันิ แ่นี้ผม็ะเอา อนนี้ะเที่ยืนแล้วหมอวินะหิวเหมือนับผม
หมอสาวนเิมที่อยพูับผมนั่ิับหมอโรส พวเธอสอนุบิบอะไรสัอย่า ผมไม่่อยไ้ยิน ถึไ้ยิน็ไม่เป็นประโยพอะับใวามไ้ หมอโรสมอผมแล้วยิ้ม านั้น้มลทานอาหารอัวเอ่อ
“พี่หมอบัทำานึนานี้ ไม่่อยมีเวลาให้แฟนเลยสินะะ”
“หมอมีน อย่านะ” หมอโรสหันไปุใส่เพื่อนแ่หมอมีนีหน้ามึนแล้ว้อหน้าผมแทน เธอื่อหมอมีนสินะ
หมอโรสหันมาทาผม “อย่าไปสนใหมอมีนเลย่ะพี่หมอบั”
ผมหยิบน้ำอหมอวินมาื่ม่อนะเอ่ยอบหมอมีน “ไม่รับ” ผมไม่มีเวลาให้ใรนอาาน ผมไม่มีแฟนผมะมีเวลาให้ใรไ้ล่ะ
“อ้อ่ะ เพราะมีนเห็นฝนพี่หมอ็ลุยฝนมาอะ่ะ เลยิว่าแฟนน่าะห่ว และยัเห็นพี่หมออยู่เวรบ่อยๆ ้วย” หลัาหมอมีนพูบ เธอ็โนหมอโรสหยิเ้าที่แนานั้นพวเธอสอน็ุบิบันอี
“โรสอโทษแทนหมอมีน้วยนะะ ที่เธอเสียมารยาทถามไปแบบนั้น” ผมไม่ไ้ิใำถามอะไรอหมอมีน ผมไม่มีแฟนไม่มีใรให้มาเป็นห่ว เธอะถามเพราะเห็นว่าผมอยู่โรพยาบาลมาว่าอยู่บ้าน และผม็ลุยฝนมาริๆ วันนี้็เป็นวันหยุผม้วยแ่ผม็อยู่โรพยาบาล และอยู่เวรบ่อยๆ ริัที่เธอพู
“ไม่เป็นไรรับ” ทุนเียบ ไม่มีเสียใรพูอะไรอีนผมทานอาหารเสร็ ผมเห็นหมอวินเินมาแ่ไล
“หมอวินมาแล้ว ผมไปนะ อบุมารับ” หมอโรสและหมอนอื่นเยหน้ามอผม ผมยืนึ้นพร้อมับ เ็บล่ออาหารอัวเอไปทิ้ รีบเินไปทันที ผมไ้ยินเสียหมอวินะโนแว่วๆ
และะโนอีรั้ “ไอ้บั มึ” ผมหันไปส่ยิ้มไปให้หมอวินรู้สึสะใที่ไ้แ้แ้น
ผมแวะูผู้ป่วยที่เพิ่ผ่าัเสร็ไป่อนหน้านี้เพื่อเ็อาาร แล้วลับไปห้อพัแพทย์
16 มิถุนายน 01.49 น
เือบีสอแล้ว พรุ่นี้ผมทำานอนเ้า ผมเลยรีบเ้านอนทันทีผมรู้สึัวอนี 3 นิๆ เพราะมีเหุุเินมีวัยรุ่นีันในร้านเหล้า เลย้อรีบมาทำแผลเย็บแผลให้พวเา มีนหนึ่ที่โนแทแ่อาารไม่สาหัส อนนี้ยัไม่ใ่เวรผม เลยอยู่อย่วยนิๆ หน่อยๆ ผมไ้นอนไปั่วโมนิๆ แ่็ื่นเ็มาเสียแล้ว ผมแวะไปูผู้ป่วยที่โนแทอีรั้เผื่อมีอะไรให้่วย แ่ว่าารผ่าัใล้ะเสร็แล้ว ผมเลยเินออมา ผมำลัเินลับไปนอน่อแ่เอหมอโรสยืนหัน้าอยู่ เธอำลัยืนเอามือปิปาเพราะว่าำลัหาว
ผมเินไปยืนใล้หมอโรส “่ว็ไปนอนไ้นะ เียวผมอยู่่วย” เธอสะุ้ใเล็น้อย ผมอเธอยุ่นิๆ ไม่เป็นทร ่าาอนทาน้าว ะมีเหุุเิน่อนหน้านี้ ไม่อย่านั้นไม่ยุ่ถึับเรียผมไป่วยทำแผลวัยรุ่นีัน
หมอโรสเอามือออาปา “ไม่เป็นไรเลย่ะ ยัไหวอยู่ พี่หมอบันั้นแหละ่ะไปนอน อนนี้ยัไม่ใ่เวรพี่หมอสัหน่อย”
“ผมื่นแล้วละ ไม่่ว ไม่หาว เหมือนใรแถวนี้้วยนะ” ผมเอ่ยแวเพราะเห็นว่าเธอเพลียๆ น่าะุยับเธอให้ื่นัวว่านี้หน่อย
“ไม่มีนะะ ไม่หาวแล้ว้วย น้ำาหรือาแฟไหมะ”
“ไม่รับ น้ำเปล่าีว่า” เธอมอหน้าผมแล้วพยัหน้าให้ พร้อมับเินนำไปยัห้อพั หยิบน้ำยื่นให้ผม ส่วนัวเอทานาแฟำ เธอิบพร้อมับทำหน้าแย่มาที่้อทนื่มมันเ้าไป
“เวลาพี่หมอ่วทำอย่าไระ” เธอเอ่ยถามพร้อมับิบาแฟอีอึ วาแ้วลที่โ๊ะ เินไปหยิบนมับน้ำาลมาใส่
“ผมอบเล่นเม” เธอเทนมลไปในแ้วาแฟเยอะพอสมวร ผมิว่าอนนี้เป็นนมรสาแฟมาว่าาแฟใส่นม
“เล่นเมแล้ว็ยั่วเลย่ะอนนี้” เธออบพร้อมับิบาแฟเหมือนรสาิะีึ้น เพราะเธอื่มเ้าไปอีอึให่ๆ
“แปลว่าเพลีย้วยเหนื่อย้วยละสิ ออเวรี่โม” เธอื่มาแฟนใล้หมแ้ว ผมเห็นนมิอยู่บริเวมุมปาเธอนิหน่อย ทำให้หน้าเธอูเ็ลว่าเิมและูน่ารัไปอีแบบ้วย
“มา่ะเือบะ 36 ั่วโมแล้ว” ผมมออาารเพลียๆ อเธอะเหนื่อยริๆ เพราะ่อนหน้านี้ผม็อยู่เวรมา 36 ั่วโมเหมือนัน ผมหลับยาวไปเป็นสิบั่วโมเลย
“เียวผมอยู่เป็นเพื่อนุยับหมอโรสไ้นะรับ” เธอหันหน้ามามอผมทันทีและ้มลมอพื้น และหันมามอผมอีรอบ มอพื้นและมอผมอีรอบ นผม้อเลิิ้วเพราะสสัยว่ามีอะไร
“ไม่เป็นไร่ะ โรสเรใพี่หมอบั ไม่ใ่เวรพี่้วย อีไม่ี่ั่วโม็ออเวรแล้ว่ะ” เธออบแ่หน้าเริ่มออแๆ ทำให้เธอวนมอมาว่าเิม เพราะหน้าไม่ไู้เพลียๆ เหมือน่อนหน้านี้แ่ลับูสใสึ้น มุมปา้านวายัมีนมิอยู่
ผมเอามือัวเอิ้มแ้ม้าวาอัวเอ “มีนมิอยู่นิหน่อยรับ รนี้” ผมทำมือประอบว่าิอยู่รไหน เธอรีบวาแ้วแล้วหยิบทิูมาเ็ออพร้อมับหน้าแั
“หมแล้วรับ” ผมบอเมื่อเธอหันมาหาผมอีรั้ อนนี้ไม่มีนมิอยู่รมุมปาเธอแล้ว แ่เธอลับหน้าแมา นผมเอ็เริ่มทำัวไม่ถู เพราะไม่รู้ว่าทำอะไรผิไปหรือเปล่า เธอหยิบแ้วไปล้า ยืนหันหลัให้ผม
“โรสออเวร 6 โมเ้า พี่หมอบัเ้าเวรพอี” เธอพูทั้ที่ยัยืนหันหลัให้อยู่ ผม้มมอนาฬิาัวเอ เลยีสี่รึ่มานิหน่อย
“ใ่รับ ผมไม่่วอีสอั่วโมผมอยู่ไ้” หรือนานว่านั้น แ่ผมไม่ไ้พูออไป เพราะอย่าไรนเรา็วระพัผ่อนให้เพียพอ่อร่าายมาว่า
“พี่หมอบัไปนอนพัผ่อนีว่า่ะ เียวโรสะไปเ็ผู้ป่วยสัหน่อย” เธอพูทั้ที่ยัไม่หันมามอ ผมเห็นว่าเธอล้าแ้วเสร็แล้วและนำแ้วไปว่ำ้าน้าแล้ว้วย แ่เธอยัยืนหันหลัให้อยู่ ผมไม่รู้ว่าะเอ่ยอะไร่อ ูเหมือนเธอะไปเ็ผู้ป่วยริๆ หรืออาะอยาให้ผมไปนอนพั เธอหันมามอแวบหนึ่ แล้วหันลับไป้ออ่าล้าานเหมือนเิม
ผมยัไหล่ “ถ้าั้นผมไปพันอนเล่นเม็ไ้รับ ถ้ามีอะไรโทรหาผมไ้” ผมื่มน้ำนหมแล้วนำวไปทิ้ถัยะ เธอหันมามอผมอีรอบแล้วหันลับไป้ออ่าล้าานเหมือนเิม ผมมอแผ่นหลัเธอแล้วเินออาห้อพั
ผมเินออมาสูอาาศ้านนอเพราะเห็นว่าท้อถนนเียบหลัาฝน อาาศเย็นสบาย ผมเยหน้ามอึอาารทำานที่ส่อแสสว่า้า ิอยาะลาพัร้อนสัหน่อยีหรือเปล่า ผมทำานหนัมาั้แ่ย้ายมาอยู่นี้ ารปรับัวอผม็ลำบา แ่มีหมอวินที่อย่วยไ้มา หมอวินย้ายลับมา่อนผมหลายปี เลยเ้าที่เ้าทาไปแล้ว รายนั้นไม่ิะลับไป่าประเทศหรือไปที่ไหนอี เพราะอนนี้แ่านไปแล้ว และะลหลัปัานที่นี่ แล้วผมล่ะ หมอมีนถามผม่อนหน้านี้ว่าแฟนไม่เป็นห่วเหรอ
แฟน ผมยิ้มับัวเอ ำนี้็ห่าไลาผมไปทุที นอาานแล้วผมไม่มีอะไรให้สนใมาว่านี้ ทำานหนัลับไปพัผ่อน แล้วะเอาเวลาที่ไหนไปหานเป็นห่ว
ร้านาแฟร้ามที่ผมอบ้ามฝั่ไปื้อเือบทุๆ วัน เมนูเิมๆ อนนี้ร้านมืมิแ่อีไม่ี่ั่วโมะมีนแน่นเ็มร้าน ผมเินลับเ้า้านใน เห็นหมอมีนับหมอโรสยืนุยันรมุมห้อุเิน หมอมีนสะิหมอโรสให้หันมาทาผม ผมส่ยิ้มให้ทัู้่ หมอโรสหันหน้าไปอีทา เธอยัมีอาารไม่มอหน้าเหมือน่อนหน้านี้อยู่ หมอโรสเป็นนหน้าาีและมีเสน่ท์อัวเอ แ่เธอเป็นหมอนั้นทำให้เรื่อระหว่าเราูยาึ้น อย่าที่เธอพู
‘โรสออเวร 6 โมเ้า พี่หมอบัเ้าเวรพอี’ เธอเลิาน ผมทำาน เวลาเราไม่รันและานหนัทัู้่ เราไม่มีเวลามาเอาใใส่ันมาพอ ผมะไม่รู้ว่าเธออบไม่อบทานอะไร แล้วถ้าผม้อลุยน้ำลุยฝนมาริๆ อย่าที่เพื่อนเธอว่า เธอะเป็นห่วผมหรือะเ้าใผมันแน่
ผมลับมานอนเล่นเมที่ห้อพัแพทย์ อนนี้ผมไม่่วและเมในโทรศัพท์ทำให้ผมื่นเ็มามาว่าเิม ผมเล่นเมนรู้สึว่าาเริ่มล้า เหลือบมอนาฬิา 05.02 ผมลุึ้นเรียมัวสำหรับทำานเ้าวันใหม่
ผมแวะูอาารผู้ป่วยที่ผ่าัเมื่อืน่อนะออไปราวน์วอร์อนเ้า เาไม่มีอาารภาวะแทร้อนน่าเป็นห่ว โทรศัพท์ผมสั่นมีแ้เือน้อวามเ้ามา หมอวินนั้นเอ
‘เมื่อืนยัไม่เเลียร์ เอันหน่อยไหม? ’ ไร้สาระ ผมไม่ไ้เอหมอวินเือบะสอสัปาห์แล้วเพราะ่า็ยุ่้วยันทัู้่ ผมเ็บโทรศัพท์ลที่เิมแล้วเินออไปรวนไ้นอื่นๆ
หลัาราวน์วอร์เสร็ใน่วเ้าและใ้เวลาพัไปแ่ 15 นาที ่วบ่ายวันนี้ผมมีผู้ป่วยที่้อผ่าัามนัหนึ่ราย ผมเรียมัวที่ะเ้าห้อผ่าั รู้สึว่าร่าายระปรี้ระเปร่ามาว่า่วเ้า ผมนวฝ่ามือเพื่อวามผ่อนลาย มอวิสัีแพทย์เรียมวามพร้อมผู้ป่วยและหมอผู้่วยำลัเรียมัวสำหรับารผ่าั หัวใอผมื่นเ้นทุรั้เวลาับมี
มันไม่ไ้รุนแรเหมือนรั้แรที่ไ้สัมผัส แ่็ยัื่นเ้น
ผมใ้เวลาในห้อผ่าัรวมแล้วเือบ 5 ั่วโม รู้สึเมื่อยล้านิหน่อยแ่็ยัพอรับไ้ ผมเลิานและเรียมัวลับที่พัอัวเอ เินออาโรพยาบาลเห็นท้อฟ้ามืรึ้มมาแ่ไล ผมรีบเิน่อนที่สายฝนะเทลมาและ้อเินลุยน้ำท่วมอีรั้
16 มิถุนายน 19.21 น
ผมลับมาห้อัวเอเห็นเบียร์ที่ยัไม่ไ้เปิับอหมายที่ทิ้ไว้เมื่อวาน ผมเอาเบียร์ไปเ็บในู้เย็นและหยิบระป๋อใหม่เพื่อะเปิ แ่็วาลับลที่เิมเพราะลัวะโนเรียัวรอบึอี ผมปิู้เย็นแล้วเินไปอาบน้ำ หลัาอาบน้ำเสร็ผมมอสำรวัวเอในระ ถึแม้่วนี้ไม่ไ้ออำลัายแ่ผมรู้สึว่าน้ำหนัลล
ผมหยิบโทรศัพท์มาเปิเสียให้ัที่สุเผื่อมีสายเ้า ถ้าหาไม่มีอะไรผมสามารถนอนหลับยาวไปนถึเ้า และเริ่ม้นเ้าวันใหม่แบบสใส ผมเินไปื่มน้ำ่อนะเ้านอน ผมำลัะปิไฟแ่สายาสะุับอหมายและใบแ้หนี้่าๆ รวมทั้วารสารที่อันนล้นบนโ๊ะ ผมหยิบรวบรวมทุอย่าไว้ในมือ เินไปปิไฟและเินไปที่โ๊ะทำาน ผมเปิโมไฟเล็ๆ มอหารรไรหรือัเอร์ เอแ่ัเอร์ ผมหยิบหมายและใบแ้หนี้่าๆ รวมทั้วารสารไล่เปิทีละใบ
ความคิดเห็น