คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คนที่รัก
++++++++++++
น้ำหวานเมื่อึ้นมาบนห้อนอน็ทิ้ัวลที่นอน พลาหยิบโทรศัพท์มา รอฟัสัาเมื่อมีนรับ
"่ะพี่ราม หวานลับมาแล้ว่ะ" หิสาวเอ่ยอย่าอารม์ีเมื่อายหนุ่มที่เธอโทรหารับสาย
"ว่าไล่ะ สนุมั้ย"
"สนุมา อาาศีมา หวานมีอฝาพี่้วย เี๋ยวพรุ่นี้ะเอาไปฝานะะ" น้ำหวาน ยิ้มอย่ามีวามสุพลามอถุระาษที่อยู่้าัว
"ยัยหวานอมึ๋หนื มีอมาฝาพี่้วยเหรอ"
รามแวพลาหัวเราะผ่านโทรศัพท์
"่ะ พรุ่นี้พี่อยู่ที่อู่เปล่า"
"อืม เ้ามา็ไ้นะ พี่ว่าเสมอ ะล้าท้อรออินนมอน้ำหวานเลย"
"เปล่านะ.. ินไ้ที่ไหนล่ะ" น้ำหวานท้ว
"ไม่ใ่อินเหรอ" รามสสัย
"่ะ เี๋ยวพรุ่นี้็รู้"
น้ำหวานวาโทรศัพท์พลาหยิบถุระาษที่ภายในบรรุเสื้อันหนาวในถุึ้นอ ยิ้มอย่าใลอยเมื่อนึถึใบหน้าายหนุ่มที่เธอ
แอบหลรัอยู่
++++++++++
"พี่รามรับ"
ายหนุ่มเปิประูเ้าในออฟฟิ เห็นรามยัร่ำเร่ับเอสารึเอ่ยทัเบาๆ
"อ้าวปลาวาฬ มาทำอะไรล่ะเรา"
รามเยหน้าาอเอสารมอาิลูพี่ลูน้อเินมาทัทาย
"ุลุายสี่ ับป้ารันอยู่ไหมรับ
"อ๋อ.. วันนี้ท่านไม่อยู่หรอ นั่สิ"
ปลาวาฬนั่เ้าอี้ พลาหมุนเ้าอี้มอไปโยรอบ เห็นนาน ่อมรถยน์ มีลู้าอยู่ สอสามรายนั่ทานาแฟ
"ิาราร์แร์พี่ีไหมรับ"
"็เรื่อยๆน่ะ พออยู่ไ้ ว่าแ่นายเถอะะมาบริหารบริษัทัวเอเมื่อไร เรียนบแล้วนี่"
ปลาวาฬยิ้ม "ผมอพัสมอให้หายเหนื่อยหน่อย สัประมาเือนสอเือน่อน"
"ี้เียามเยนะเรา" รามบ่นอย่าไม่ริัเท่าไหร่
"ผมเปล่าี้เียนะ แ่ยันน้อยไปหน่อย"
รามส่ายหน้า พลามอนาฬิา
"แ่ัวะหล่อเียว พี่ายเราะไปเทับสาวเหรอรับเนี่ย" ปลาวาฬพูัอเพราะูท่าทารามมีนัับใรอยู่
"เฮ้ย.. นายพูไปเรื่อย สาวที่ว่าเนี่ยเป็นรุ่นน้อที่มหาลัย่าหา"
"แน่ะๆ ให้มันริเถอะ" ปลาวาฬแล้เย้า พลาหัวเราะ
แล้วปลาวาฬมอา้าเพราะเห็นหิสาวที่เปิประูเ้ามาือน้ำหวาน เธอมอมาที่เาอย่าใ พลาบ่นอุบอิบในใับัวเอ ว่ามาไ้ไนี่
"น้ำหวาน้ะ นี่ลูพี่ลูน้อพี่เอื่อปลาวาฬ ส่วนปลาวาฬ นี่น้ำหวาน รุ่นน้อพี่เอสมัยเรียน เราะไปิน้าวัน นายไป้วยไหม"
รามเอ่ยแนะนำัวับทัู้่พลาเอ่ยวนปลาวาฬามมารยาท
ึ่น้ำหวาน้อที่หน้าอปลาวาฬ ส่สายาุๆ ึ่ไม่่อยเป็นมิรสัเท่าไหร่ ปลาวาฬเียบล พลา้มมอพื้น้วยสีหน้าเ็บปว
"พี่ไปันเถอะรับ ผมแ่มาุยเล่นเยๆ"
"เอ่อ...ั้นนายอยูุ่ยเป็นเพื่อนหวาน่อน เี๋ยวพี่ไปสั่านับ นาน่อนนะ แป๊ปนึนะหวาน"
รามหันมาล่าวับหิสาว น้ำหวานพยัหน้ายิ้มแย้มให้ พอรามไป น้ำหวาน็หุบยิ้มออมอปลาวาฬที่มอเธอไม่วาา
"นี่..นายสะรอยามันไปทุที่เลยหรือเนี่ย"
ปลาวาฬยัไหล่เอามือเาาเล่น
"เปล่านะ.. นี่..หลัวเอไปหน่อยละุ"
"ทำไมันเอนายบ่อยมา มัน่าบัเอิบ่อยไปไหม" น้ำหวานาั้นถาม ปลาวาฬมอสบสายารๆ
"ุไม่ิเหรอ ว่ามันอาเป็นพรหมลิิ็ไ้"
แววาอปลาวาฬ้อ้วยวามริในน้ำหวาน้อเป็นฝ่าย
หลบาเสียเอ
"ไม่มีทาหรอ"
ปลาวาฬมอน้ำหวานที่ยืนออพิโ๊ะอยู่
"แฟนทีุ่เยพูถึน่ะ ือพี่รามเหรอ" ปลาวาฬถามหยั่เิ น้ำหวานนิ่ไปพันึ่อนอบอย่ามั่นใ
"ใ่.. นายะทำไม"
เายัไหล่ "เปล่าหรอ ีใ้วยนะ พี่รามเป็นนี"
"แน่นอน พี่รามทั้เป็นนี สุภาพบุรุษ แล้ว็นิสัยีมาๆเลย้วย" น้ำหวานพูมายอื่น่อหน้า ปลาวาฬไ้แ่ฟัอย่าเ็บปวในอ รามเปิประูเ้ามาพอี น้ำหวานรีบเินเ้าไปหา
"หวานไปันเถอะ พี่ไป่อนนะปลาวาฬ"
"รับพี่"
ปลาวาฬสีหน้าเ็บปวเมื่อ มอน้ำหวานแะแนรามอย่าสนิทสนม เินไป้วยัน เมื่อพ้นสายาปลาวาฬเะพื้นแรๆอย่าระบายอารม์
"โธ่เว้ย.. ทีอยู่ับนอื่น ยิ้มหวานหน้าระรื่น พี่รามะพี่รามา ทีับเรา ยัะเราหยิ่ั.. แล้วทำไมหุน่มฮออย่าเรา้อไปหลรัผู้หิปาร้ายใำแบบนั้น้วยนะไอ้ปลาวาฬ เ็โว้ย..."
ปลาวาฬระแทัวนั่เ้าอี้ เอาาพาบนโ๊ะหลับานิ่
++++++++++++++
ภายในร้านอาหารหรู น้ำหวานส่ถุยื่นมอบให้ รามเปิออมาเป็นเสื้อันหนาว็ึออมาู
"เสื้อหนาวเหรอ หวานรู้ไหมอาาศเมือไทยร้อนมา.."
รามทำเป็นบ่น แ่พอลี่เสื้อออมา็ยิ้มีใ พลิูไปมา น้ำหวานอมยิ้ม
"แหม ็ใส่ในออฟฟิหรือเวลาไปเที่ยว็ไ้"
"แพไหมเนี่ย"
"หวานว่าะมาเ็บเินที่พี่่ะ สี่หมื่น" น้ำหวานยื่นมือมา รามทำหน้าใ น้ำหวานหัวเราะิ
"หวานล้อเล่น่ะ ไม่ถูและ็ไม่แพ อยาื้อให้.."
"ยัยอย่าเธอื้อให้ พี่ะเ็บไว้บูาเลยีว่า"
"ไม่เอา หวานื้อมาให้พี่้อใส่ วามริหวานไม่ไ้เลยนะ ไม่ไ้เท่านึอยายะแม่เลย้วย"
"นี่นินทาผู้ให่เหรอเราน่ะ"
"เปล่านะะ เ้าเรียว่าพูถึเยๆ้วยวามเารพ่ะ" รามหยิบเมนูมาเปิพลาส่ให้น้ำหวานอีหนึ่เล่ม
"เอ้า อยาินไร เ็มที่เลยพี่เลี้ยเอ"รามยิ้มหวานถูมือยิ้มหวานอย่าีใ
"รอมานานแล้ว่ะ ำนี้ ะทานไม่เรใเลยนะะเ้ามือ"
"ว่าแล้วเียว เหมือนเิม"
รามส่ายหน้าพลา้มมอเมนูในมือ น้ำหวานสั่อพัลวันพลายิ้ม อย่ามีวามสุ
+++++++++++
ความคิดเห็น