คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Fic TonJames ตอนพิเศษ The Gambling 4/5
ใครอยากอ่านช่วงที่เป็นNC ก็หลังไมค์ไปที่กาน้ำเดือดแล้ว หรือทวิตที่@nansuku นะคะ
Fic นี้เป็นเพียงจินตนาการส่วนตัวของผู้แต่ง
ไม่ได้อิงชีวิตจริงแต่อย่างใด
ใช้เพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ
ถ้าไม่ชอบกรุณาปิดไปนะคะ เราไม่ตีกะใคร ขอบคุณค่ะ
......
อยากให้มองเป็นผลงานการเขียนเรื่องหนึ่ง เป็นเพียงบทละคร ไม่ควรนำมาเกี่ยวข้องกับชีวิตจริงแต่อย่างใด
......
Fic TonJames ตอนพิเศษ The Gambling 4/5
Type: AU PG-15 และ NC-20บางตอน
เขียนขึ้นโดยจินตนาการล้วนๆ ไม่ได้มีพื้นฐานมาจากเรื่องจริงแต่อย่างใด จะคงไว้แค่เพียงหน้าตาตัวละคร และอาจจะเป็นลักษณะนิสัยเล็กๆน้อยๆ ใช้เพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ
คุณเคยเล่นพนันมั๊ย
ผมว่าทุกคนคงเคย
ถ้าผมไม่ชอบคนเล่นพนันล่ะ
คุณว่าผมควรทำยังไง!!!
..........................................................
การรักใครสักคนไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เมื่อรักแล้ว ก็ยากที่จะถอนตัว เหมือนกับผมตอนนี้ ผมเป็นคนรักใครยาก ไม่เคยมีใครที่ผ่านๆมาในชีวิตทำให้ผมรู้สึกแบบนั้นมาก่อน คำว่ารักดูจะห่างไกลจากชีวิตผมมาก แต่ตอนนี้ ผมกลับรู้จักคำว่ารักชัดเจนจนไม่น่าเชื่อ
ผมนอนมองหน้าคนที่ผมรัก ตอนนี้เขากำลังเล่า หรือจะเรียกว่าสารภาพบางอย่างกับผม หลายๆคนถ้าได้ฟังในสิ่งที่คนตัวสูงกำลังพูดอยู่ คงได้มีตบตีกันสักตั้งแน่ๆ แต่ผมเพียงตั้งใจฟังอย่างสงบ ทำไมผมถึงสามารถนิ่งฟังสงบๆได้น่ะหรอ คงเพราะสายตาซื่อๆที่คนตรงหน้าส่งมา หรืออาจจะเพราะคำบอกรักที่เขามอบให้ก่อนหน้านั้น แต่ทั้งหมดทั้งสิ้น สิ่งสำคัญที่สุดคือ ผมรู้เรื่องวงพนันมาก่อนแล้ว
ผมรู้เรื่องนี้ด้วยความบังเอิญในคืนที่ผมไปผับ วันนั้นผมหงุดหงิดนิดหน่อย ไม่มีอารมณ์จะกระโดดโลดเต้นกับใครจึงปลีกตัวออกมานั่งชิวๆแถวที่นั่งชั้นบน อาจจะด้วยความมืดหรือเพราะคนกลุ่มใหม่ที่เพิ่งตามขึ้นมา มากันเยอะเลยไม่สังเกตุเห็นผมที่นั่งอยู่ก่อน
ผมคงไม่ได้ให้ความสนใจถ้าในกลุ่มของคนที่มาด้วยนั้นไม่ใช่เพื่อนของคนตัวสูง ผมจำได้เพราะเจมส์เคยให้ผมดูรูปของเพื่อนเขาที่สนิทๆกัน ก็มีแค่สามสี่คน ผมกะว่าถ้าคนซาๆจะแวะเข้าไปทักทายแล้วสืบข่าวซะหน่อยว่าคนตัวสูงเป็นยังไงตอนอยู่กับเพื่อน แต่ผมได้ยินน้องพวกนั้นคุยกันโดยมีชื่อผมรวมอยู่ด้วย ผมจึงหยุดการเคลื่อนไหวของตัวเองและตั้งใจฟัง
“มึงก็รู้ว่าพี่ต้นเขาระดับไหน เจมส์แม่งยังไงก็จีบไม่ติด” เสียงน้องคนนึงพูดขึ้น ถ้าผมจำไม่ผิด น่าจะชื่อตั้มนะ
“กูว่าเดือนหน้าเราได้เงินสองหมื่นมาถลุงเล่นแน่” ผมจำน้องคนนี้ได้ เขาเคยมาจีบผมอยู่เมื่อตอนเปิดเทอม
“เจมส์มันไม่น่าโง่มาพนันกับเราเลยว่ะ มันคิดว่าพี่ต้นจีบง่ายรึไงว่ะ” พนันงั้นหรอ จีบผมงั้นหรอ ผมพยายามรวบรวมข้อมูลให้ได้มากที่สุดเท่าที่ผมจะรับไหว และเมื่อประมวลกันดูแล้วผมก็พอจะสรุปได้ว่า เจมส์มาจีบผมเพราะพนันกับเพื่อน!!!
เสียใจ เป็นคำอธิบายชัดเจนที่สุดสำหรับความรู้สึกผมตอนนี้ ถ้าไม่ติดว่าที่นี่เป็นที่สาธารณะผมคงจะไปกระชากคอน้องสองคนนั้นมาถามแล้วว่าเรื่องมันเป็นมายังไงกันแน่
นอกจากความรู้สึกเสียใจที่ชัดเจนในใจผมแล้ว ยังมีอีกความรู้สึกหนึ่ง ..รัก.. ถ้าไม่รักคงไม่เสียใจขนาดนี้ แล้วผมควรจะทำไงต่อดีในเมื่อผมดันรักเขาไปแล้ว
ผมนั่งดื่มไปอีกสักพักก่อนจะตัดสินใจเดินเงียบๆลงไปแถวประตูทางออก ผมกดโทรศัพท์หาคนที่อยู่ในหัวผมตลอดเวลา...My knight.... ปลายสายรับโทรศัพท์แทบจะทันที คนตัวสูงมักจะเป็นแบบนี้เสมอ ไม่เคยปล่อยให้ผมรอโทรศัพท์นาน
“หนุกมั๊ยครับ” คำแรกที่เขาทักผม ถามมาได้ว่าสนุกมั๊ย ลองมาเจอแบบผมซิจะได้รู้ว่าสนุกแค่ไหน
“ไม่!!!” มันไม่สนุกเลยจริงๆ ผมอยากให้คนในโทรศัพท์รู้ว่าการเล่นกับหัวใจคนอื่นมันไม่สนุกจริงๆ
“ไหนว่าถ้าเบื่อให้โทรหาไง” เอาเข้าจริงสิ่งที่ผมอยากถามไป ผมกลับพูดไม่ออก ในใจลึกๆผมคงยังไม่พร้อมที่จะรับความจริง
“อยากหายเบื่อก็เดินออกมาหน้าร้านซิ” อะไรของมัน ให้ผมออกไปนอกร้านทำไมเนี่ย ผมไม่มีอารมณ์มาเล่นด้วยนะตอนนี้ แต่คนตัวสูงก็ยังคะยั้นคะยอให้ผมออกไปให้ได้ อ่ะ ออกก็ออกวะ
“ออกมาแล้ว...แล้วไงต่อ” ยังไม่ทันที่ผมจะได้คำตอบสายตาของผมก็เจอเข้ากับร่างสูงที่คุ้นตานั่งอยู่บนราวเหล็กหน้าผับ
เป็นใครก็คงตกใจ ผมเองก็ตกใจ ใครจะคิดว่าคนตัวสูงจะมานั่งรอผมอยู่แบบนี้ คำถามที่อยู่ในใจผมมากมายผมกลับไม่ต้องการคำตอบ ผมควรจะตวาดตะโกนใส่แต่ผมกลับยิ้ม ณ เวลานี้ผมควรเชื่อมั่นในตัวเองและผู้ชายตรงหน้า ผมควรเชื่อว่าสิ่งที่เราทำด้วยกันมาไม่ใช่ภาพลวงตา ความรู้สึกที่ส่งมาให้กันและกันไม่ใช่เรื่องโกหก และที่สำคัญที่สุดคือ ผมเองก็ไม่ใช่กระจอก!!!
ผมมั่นใจว่าไม่ใช่คนขี้เหล่ เรียกว่าหน้าตาดีเลยก็ได้ นิสัยใจคอก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เรื่องความมีเสน่ห์ผมก็ไม่แพ้ใครเหมือนกัน ถึงจะไม่ชอบจริงๆในตอนแรกแต่ลงท้ายก็ต้องชอบผมจริงๆเข้าล่ะ
...
...
...
ตอนนี้ในห้องเงียบสนิทมีแค่เสียงแอร์ที่ดังอยู่รอบๆตัวเรา คนตัวสูงเล่าทุกสิ่งทุกอย่างจบแล้วและกำลังรอการตอบกลับจากผม ผมนอนมองหน้าเขานิ่งๆไม่พูด ไม่ตอบ ไม่ขยับตัว ไม่ทำอะไรทั้งนั้น นานพอสมควรจนเจ้าตัวดีคงจะเริ่มอึดอัดใจ เขาขยับตัวเข้ามาหาผม ผมกระเถิบตัวถอยออก เขาก็ขยับตัวเข้ามาใหม่ ผมก็กระเถิบตัวถอยออกอีก ทำแบบนี้ไปจนผมอยู่ชิดขอบเตียงไม่มีทางให้ถอยแล้ว ผมลุกขึ้นนั่งและจะก้าวลงจากเตียงแต่แขนยาวๆดึงผมไว้ไม่ให้ไปไหน
“พี่ต้นคร๊าบบบบบบบบ พูดอะไรสักคำเหอะ จะด่าผมก็ได้” คนตัวสูงทำเสียงออดอ้อน มันก็น่ารักอยู่อ่ะนะ แต่ผมขออยู่นิ่งๆแบบนี้ก่อนดีกว่า ดูซิว่าเด็กโข่งนี่จะทำไงต่อ
“แต่ผมบอกพี่ได้เลยนะว่าที่ผมทำมาตลอดเนี่ย ไม่ใช่เพราะไอ้วงพนันนี่เลยนะ” น้ำเสียงจริงจังย้ำทุกคำในประโยคที่บอกมาคงต้องการให้ผมเชื่อแบบนั้นจริงๆ ถามว่าผมเชื่อมั๊ย ...เชื่อซิ ในเมื่อรักไปแล้วยังไงก็ต้องเชื่อ
“แล้วเพราะอะไรล่ะ” ผมถามกลับ ถึงจะรู้ว่าคำตอบคืออะไร แต่ก็อยากจะย้ำเพื่อความแน่ใจของตัวเอง แต่คนตรงหน้าถามผมกลับแทน พร้อมกับขยับตัวเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ
“ไม่รู้จริงๆหรอว่าเพราะอะไร..... พี่ต้นไม่รู้จริงหรอ....ไม่รู้จริงอ่ะ” สายตาเจ้าเล่ห์มองมาที่ผม พร้อมกับขยับตัวมาใกล้ผมเรื่อยๆจนหน้าเราแทบจะชิดติดกันอยู่แล้ว ถ้าจะเข้ามาชิดขนาดนี้ไม่จูบไปเลยล่ะ!!
“เจมส์ !! อย่าเยอะ อย่าเยอะ” ผมผลักหัวคนเจ้าเล่ห์ออกไปแรงๆทีนึง น่าหมั่นไส้จริงๆให้ตายเถอะ ขนาดผมผลักหัวหมีๆนั่นไปแรงๆแล้วยังจะอุตส่าห์ลากตัวเองกลับมานอนแปะอยู่ที่ตักผมได้อีก ให้ตายเหอะผู้ชายคนนี้ ผมไม่รู้ว่าหวลมตัวไปรักได้ยังไงนะ
“ถึงโทษตายละเว้นได้แต่โทษเป็นยังอยู่นะ” ผมบอกคนที่นอนอยู่บนตักซึ่งเจ้าตัวดูจะงงๆในคำพูดของผม
“ผมไม่เข้าใจอ่ะ แปลไทยให้หน่อย” พระเจ้า!! เด็กสมัยนี้มันอ่อนภาษาไทยเกินไปมั๊ย นี่ผมคบเด็กเกินไปรึเปล่าเนี่ย
“ก็หมายความว่าถึงไม่โดนลงโทษหนักแต่ยังไงก็ต้องโดนลงโทษ” ผมมองค้อนไปที สองที ก่อนจะอธิบายให้คนตัวสูงเข้าใจ และดูเหมือนเจ้าตัวจะค่อนข้างไม่พอใจสักเท่าไหร่ ลุกขึ้นจากตักมามองหน้าผมแบบอึนๆ เป็นอะไรของมันเนี่ย
“ได้ไงอ่ะ ทำไมผมต้องโดนทำโทษด้วยล่ะ ในเมื่อผมไม่ได้เป็นคนเริ่มก่อนนะเรื่องพนันไรเนี่ย แล้วผมก็จะไม่เล่นแต่เพื่อนมันไม่ยอม แล้วผมก็บอกความจริงกับพี่ตรงๆ แล้วผมเองก็รักพี่จากใจจริงๆ แล้วทำไมผมต้องโดนลงโทษอีกอ่ะ” ถ้าผมไม่เกรงใจว่าไอ้คนตรงหน้านี่เป็นว่าที่แฟนของผมนะ ผมจะประเคนฝ่าเท้างามๆให้สักที
“เจมส์!!! อย่ามาทำแบบนี้ พี่ไม่ชอบ” บางครั้งการคบเด็กก็ต้องรู้จักดุรู้จักควบคุมบ้าง เดี๋ยวเด็กจะเหลิง
คนตัวใหญ่หยุดโวยวาย เราต่างฝ่ายต่างเงียบกันไปสักพัก ผมดูออกว่าเขากำลังพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง มือใหญ่คว้าตัวผมให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเขา แขนแข็งแรงกระชับกอดผมแนบแน่น ผมไม่ได้ปฏิเสธสัมผัสที่คนตัวใหญ่มอบให้ นี่เป็นกอดครั้งแรกของเรา ผมตอบรับเขาด้วยอ้อมกอดของผม นี่เป็นกอดที่อบอุ่นมาก มากจนตอนนี้ผมอยากจะร้องไห้เอาซะเฉยๆ
“ผมยอมทุกอย่าง จะลงโทษอะไรผมก็จะยอม My Lord” เขากระซิบบอกผมข้างๆหู คนตัวใหญ่จะรู้มั๊ยว่าแค่เสียงนุ่มๆที่กระซิบข้างหูผมก็ทำให้ผมใจสั่นได้มากแค่ไหน ผมค่อยๆดันตัวออกจากอ้อมกอดอุ่นเพื่อจะคุยกับเขา
“เรื่องลงโทษ ไว้กลับไปก่อนแล้วค่อยจัดการล่ะกัน ตอนนี้มาเที่ยวก็เที่ยวให้สนุกดีกว่า” ผมจับแก้มเขาลูบไปมาเบาๆ ไม่ใช่ว่าผมยอมให้หรอกนะ แค่ติดไว้ก่อน ผมอยากให้ความทรงจำในการมาเที่ยวด้วยกันครั้งแรกของเราน่าจดจำ
“ไปกินข้าวกันดีกว่า...” ผมชวนคนตัวสูงไปกินข้าว พยายามดึงให้ลุกออกจากเตียงนอน แต่กลับเป็นผมโดนฉุดให้ลงไปกองอยู่ที่เตียงแทน
.....................................................NC....................................................
...........................................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................................
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีหลังจากที่เราทั้งคู่เผลอหลับไป แสงจากภายนอกบอกผมว่าตอนนี้เป็นเวลาค่อนข้างเย็นแล้ว ผมเขย่าตัวคนที่กอดผมไว้ไปมา ตอนนี้เราทั้งคู่จำเป็นต้องลงไปหาอะไรกินกันจริงๆแล้ว เพราะตั้งแต่เที่ยงเรายังไม่ได้กินข้าวกันเลยสักนิดเดียว
เราเลือกที่จะลงมากินอาหารทะเลที่ห้องอาหารของโรงแรม ผมเลือกที่นั่งด้านนอกซึ่งเป็นที่เปิดโล่งสามารถทองเห็นทะเล บรรยากาศทะเลตอนพระอาทิตย์ตกดินแบบนี้ช่างเหมาะแก่การพักผ่อนจริงๆ
คนตัวสูงส่งเล่มเมนูอาหารมาให้ผมเมื่อเราลงนั่งเรียบร้อยแล้ว อาหารมื้อนี้เป็นเมนูจากผมทั้งหมด ซึ่งมักจะเป็นแบบนี้เสมอเวลาเรากินข้าวด้วยกัน เขาจะไม่สั่งอาหาร เขาให้ผมเป็นคนสั่ง เขาจะไม่ลงมือกินก่อนจนกว่าผมจะตัก เขาไม่เคยว่าอะไรเมื่อผมแย่งของกินในจาน ถึงแม้จะดูเหมือนเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่ผมกลับประทับใจทุกครั้งไป
เราออกมาเดินเล่นชายหาดกันหลังกินข้าวเสร็จ ทะเลเวลาคลื่นลมสงบๆคนเงียบๆแบบนี้น่าเล่นน้ำจัง
“อยากเล่นน้ำอ่ะเจมส์” ผมหันไปบอกคนตัวสูงที่กำลังจับมือผมแกว่งไปมาอยู่
“ป่ะ ไปเล่นกัน” เหมือนเขาเองก็จะอยากเล่นน้ำอยู่แล้วพอได้ยินว่าผมอยากเล่นน้ำ รีบลากจะพาลงน้ำแทบจะทันทีจนผมต้องยื้อตัวไว้แทบไม่ทัน
“ไม่เอาอ่ะ พี่ไม่อยากเปียก” ผมไม่ได้กวนนะ ไอ้อยากเล่นก็อยากเล่นอยู่แต่ตอนนี้มันไม่อยากตัวเปียกนิหน่า ผมเพิ่งจะอาบน้ำก่อนลงมากินข้าวเอง เจมส์มองดูผมสลับกับมองไปที่ทะเลเหมือนคำนวณอะไรบางอย่าง สักพักนึงเจ้าตัวเดินมาหยุดตรงหน้าผม หันหลังให้แล้วย่อตัวลงพร้อมกับเรียกให้ผมขี่หลังเขา
“What!!” จะเล่นอะไรของเขาเนี่ยเจ้าเด็กคนนี้
“เอาน่าๆ ขึ้นมาเหอะ” ผมยอมขึ้นไปขี่หลังคนตัวสูงเพราะอยากรู้ว่าเขาจะเล่นอะไร เขามักจะมีอะไรที่ผมไม่คาดคิดเสมอ
พอผมขึ้นขี่หลังเรียบร้อยคนตัวสูงก็วิ่งลิ่วลงไปที่ทะเลแต่ลงแค่ถึงแค่ระดับน้ำประมาณเข่าของเขาเท่านั้น ผมส่งสายตาส่งสัยไปให้เมื่อเขาหันมามองผม “ผมพาพี่เล่นน้ำโดยไม่ให้ตัวพี่เปียกไง...เย้ๆๆๆๆ” ว่าแล้วก็วิ่งไปวิ่งมาในน้ำทะเลโดยมีผมอยู่บนหลังเขาแบบนั้น
ผมอดจะส่งเสียงหัวเราะออกมาไม่ได้กับไอ้การเล่นน้ำทะเลโดยตัวไม่เปียกที่คนตัวสูงคิดให้เนี่ย ดูเขาทำเข้าซิ เป็นแบบนี้แล้วจะให้ผมไม่หลงรักเขาได้ไงล่ะ แต่ถึงจะรักยังไง การลงโทษก็ยังต้องมีอยู่ดีล่ะนะ ไม่ใช่ว่าผมเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไร แต่แค่อยากให้คนตัวสูงรู้จักคิดก่อนที่จะพูดจะทำอะไรลงไป ที่สำคัญคือ การลงโทษครั้งนี้ยังจะบอกได้ด้วยว่าเขารักผมจริงมากน้อยแค่ไหน
คุณเคยเล่นพนันมั๊ย
ผมว่าทุกคนคงเคย
ถ้าผมไม่ชอบคนเล่นพนันล่ะ
คุณว่าผมควรทำยังไง!!!
..........................................................
กรี๊ดกร๊าดดดดดดดดดดด ใครอยากอ่านnc ก็หลังไมค์ไปที่กาน้ำเดือดแล้ว หรือทวิตที่@nansuku นะคะ คอมเม้นกันหน่อยนะคะ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น