คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Fic TonJames ตอนพิเศษ The Gambling 1/5
ประกาศจากกาน้ำ!!!!
นี่คือฟิคแก้บนตอนพิเศษนะคะที่บอกไว้แล้วว่าจะมีทั้งหมด 5ตอนด้วยกัน
ตอนพิเศษจะไม่ีมีความสัมพันธ์กับตอนหลักเลยนะคะ แยกกันอ่านดีๆนะ
Fic TonJames ตอนพิเศษ The Gambling 1/5
Type: AU PG-15 และ NC-20บางตอน
เขียนขึ้นโดยจินตนาการล้วนๆ ไม่ได้มีพื้นฐานมาจากเรื่องจริงแต่อย่างใด จะคงไว้แค่เพียงหน้าตาตัวละคร และอาจจะเป็นลักษณะนิสัยเล็กๆน้อยๆ ใช้เพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ
คุณเคยเล่นพนันมั๊ย
ผมว่าทุกคนคงเคย
ถ้าผมเปิดวงให้คุณพนันกัน
คุณว่าวงนี้ใครจะชนะ!!!
..........................................................
ตอนนี้ผมกำลังรีบวิ่งขึ้นตึกเรียน การวิ่งขึ้นชั้นเก้าถ้าไม่บ้าจริงคงไม่ทำ แต่ผมจำเป็นต้องทำเพราะผมกำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยวันแรกสายซะแล้ว ถ้ามัวแต่รอลิฟต์ที่คนต่อแถวขึ้นเยอะเหมือนขึ้นรถไฟฟ้าตอนน้ำท่วมล่ะก็ คงอีกครึ่งชั่วโมงล่ะกว่าจะได้ไปเรียน ไม่ใช่ผมคนเดียวที่กำลังวิ่ง หลายๆคนก็กำลังวิ่งแบบเดียวกับผมเหมือนกัน มีคนบ้าเป็นเพื่อนก็ดีแหะ
ผมกำลังวิ่งขึ้นตึกเรียนตามกระแสคนไปเรื่อยๆ เป็นจังหวะเดียวกับที่ผมสังเกตุเห็นผู้ชายตัวบางคนหนึ่งพยายามทวนกระแสคนเดินลงมา ไม่แปลกที่จะมีคนเดินลง เพราะการขึ้นลงลิฟต์ตอนนี้ถือเป็นเรื่องลำบากกว่าการเดินขึ้นลงบันไดมาก แต่ที่สะดุดตาผมคงเพราะคนตัวเล็กโดนคนอื่นกระแทกไปมาตลอดเวลา ถึงแม้เจ้าตัวจะพยายามทรงตัวให้ดีขนาดไหนก็ยังไม่วายโอนเอนตามแรกกระแทกของคนที่วิ่งสวนทางขึ้นไปอยู่ดี
แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคิดไว้เมื่อคนตัวเล็กด้านบนโดนชนหนักๆเข้าไปหนึ่งที ร่างบางๆสะดุดขั้นบันไดที่จะก้าวลง คนตัวเล็กกำลังตกลงมา ผมขยับตัวและแขนผมออกไปคว้าคนที่ตกลงมาไว้ได้ทันก่อนที่คนตัวเล็กจะลงไปกองอยู่ที่พื้นซึ่งคงเจ็บไม่น้อย
“ไม่เป็นไรนะครับพี่” ผมเดาว่าคงเป็นรุ่นพี่เนื่องจากการแต่งตัวที่ดูโตกว่าเด็กปีหนึ่งอย่างผม
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากเลย” ตาโตๆมองผมอย่างตกใจในทีแรก แล้วเปลี่ยนเป็นแววตาขอบคุณในทีหลัง ผู้ชายคนนี้น่ารักดีแหะ สื่อทุกอย่างออกมาทางสายตาหมดเลย
“ผมว่าพี่ยืนหลบตรงนี้รอคนซาแล้วคอยวิ่งลงไปดีกว่ามั๊ยครับ” จริงๆแล้วผมไม่จำเป็นต้องคุยอะไรต่อ แค่รับคำขอบคุณแล้วขึ้นบันไดไปต่อก็ได้ แต่คงเป็นเพราะโรคช่างพูดของผมหรือเพราะหน้าตาน่ารักของคนตัวเล็กที่บอกให้ผมคุยต่อ
“คงไม่ได้หรอก พี่ต้องรีบไปถ่ายเอกสารชีทเรียนน่ะ” คนตัวเล็กท่าทางหัวเสียนิดหน่อยเมื่อเห็นว่ายังมีคนวิ่งขึ้นบันไดกันเยอะ ไม่มีทีท่าว่าจะน้อยลงเลย ท่าทางเหวี่ยงๆแบบนี้ก็ทำให้เจ้าตัวน่ารักไปอีกแบบนะ
“งั้นเอางี้ล่ะกันครับ เดี๋ยวผมวิ่งนำหน้าพี่ลงไป แล้วพี่วิ่งตามหลังผมมานะ” ผมอาสาเป็นผู้นำทางให้ เพราะถ้าให้คนตัวเล็กลงมาเอง คงได้มีการกลิ้งลงมาแน่ๆ
“จะดีหรอ แล้วน้องไม่ต้องไปเรียนหรอครับ” คนตัวเล็กบอกอย่างเกรงใจ หน้าตาเขาดูตกใจเล็กน้อยในตอนแรกที่ได้ยินผมอาสาไปแบบนั้น
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ถ้ามัวแต่เกรงใจกันก็ไม่ต้องไปไหนกันพอดี” จบคำพูด ผมถือวิสาสะจับข้อมือเล็กแล้วดึงให้เดินตามผมลงบันไดไป ด้วยตัวที่สูงใหญ่ของผมทำให้คนที่เดินสวนขึ้นมาส่วนมากหลบทางให้โดยอัตโนมัติไม่ค่อยมีใครกล้าชนเท่าไหร่ เราจึงลงมาชั้น 1 กันได้อย่างรวดเร็ว ผมเดินไปส่งคนตัวเล็กที่ร้านถ่ายเอกสารโดยที่มือยังไม่ปล่อยออกจากข้อมือบาง
“ขอบคุณนะครับ น้อง...เออ..” คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณอย่างเขินๆ ผมเห็นบางอย่างวูบไหวในแววตาของคนตรงหน้า เขาเว้นประโยคหลังไว้เพื่อให้ผมแนะนำตัวเอง
“ผมเจมส์ครับ เรียนปี1 นิติฯครับ พี่ชื่ออะไรหรอครับ” ผมแนะนำตัวเองไม่ลืมที่จะถามคนตัวเล็กกลับ
“พี่ต้นครับ ปี4 BJM ขอบคุณมากนะน้องเจมส์” ชื่อต้นหรอ น่ารักแหะ ยิ่งดูใกล้ๆแบบนี้ยิ่งน่ารัก ถึงผมจะไม่ใช่พวกชอบผู้ชายด้วยกันก็ยังอดที่จะยอมรับไม่ได้ว่าน่ารักจริงๆ
“เจมส์ต้องไปแล้วนะครับพี่ต้น ไว้วันหลังเจอก็ทักเจมส์บ้างนะครับ” ผมปล่อยมือที่จับข้อมือคนตัวเล็กไว้ ก้มหัวให้นิดหน่อยก่อนจะเดินจากมา นี่เป็นเช้าวันแรกของการเรียนมหา’ลัยที่สดชื่นไม่เบาเลยทีเดียว
..............................................................................................................................................................................
ผมกำลังอยู่ในโรงอาหารกับเพื่อนๆอีกสามชีวิต เฟรม ตั้ม ทีม พวกเราสี่คนสนิทกันมาตั้งแต่เรียนม.ปลาย เลยชักชวนกันมาเรียนต่อที่เดียวกัน ถึงจะคนละคณะก็ตาม ตอนนี้เรากำลังติดตามภาระกิจสำคัญของเจ้าทีมอยู่ นั่นคือการจีบรุ่นพี่ที่เป็นเดือนคณะBJM ซึ่งเป็นที่กล่าวขวัญกันทั่วมหา’ลัยว่าจีบยากที่สุด 3ปีที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน
เจ้าทีมกำลังตระเตรียมช่อดอกไม้ในมือ หันซ้ายหันขวาให้เพื่อนช่วยสำรวจความหล่อของตัวเอง วันนี้มันจะเอาดอกไม้ไปให้เดือนคณะที่ว่านั่น พอเห็นว่าทุกอย่างพร้อมแล้วเจ้าทีมก็เดินออกไปอย่างมาดมั่น มันคงจะคิดว่าเดือนคณะคนนั้นคงชอบหน้าหล่อๆเสียงนุ่มๆของมัน เวลาผ่านไปซักพัก เจ้าทีมตัวดีก็เดินห่อเหี่ยวคอตกกลับมา
“เป็นไงทีม ได้คุยกับเดือนคณะป่ะ” เฟรมถามขึ้นเมื่อเห็นทีมเดินกลับมาหาพวกเรา ในมือยังมีช่อดอกไม้สีแดงอยู่
“ไม่ใช่แค่ไม่คุยนะ หางตาเขายังไม่มองกูเลย” ทีมตอบผมเสียงอ่อยๆ
เพื่อนผมนี่ท่าจะเป็นเอามาก แค่เดือนคณะจะอะไรนักหนา “ผู้หญิง ผู้ชายสวยๆหล่อๆในมหา’ลัยมีเป็นร้อย แกเลิกบ้าไอ้เดือนคณะอะไรนี่เหอะ” ผมตบบ่าเพื่อนไปสองสามที
“กูก็ไม่ได้อะไรนักหนาหรอก แต่แค่อยากรู้ว่าจะจีบยากสมคำล่ำลือรึเปล่า” ทีมมันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ชอบเล่นของสูง
“เป็นไงล่ะมึง หน้าแหกกลับมา สมคำล่ำลือยังล่ะ??” ตั้มกับผมหัวเราะชอบใจ เพราะนานๆครั้งจะมีคนปฏิเสธเจ้าทีมมันซะทีจนมันหลงคิดว่าตัวมันหล่อมากนักหนา
“ถ้ามึงหล่ออย่างกูก็ว่าไปอย่าง ลองถ้ากูจีบเหอะ ไม่มีแห้วอย่างมึงแน่” ผมเกทับเมื่อเห็นเพื่อนกำลังล้มผมก็จัดการเหยียบซ้ำทันที ผมนี่เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
“เออ ไอ้หล่อ แน่จริงมึงจีบเขาให้ติดมั๊ยล่ะ” เจ้าทีมมันผลักหัวผมซะเกือบทิ่มโดนโต๊ะ
“กูไม่เคยจีบผู้ชาย ถ้าผู้หญิงก็ว่าไปอย่าง” ผมไม่ได้กลัวหรืออะไรนะ แต่ผมไม่เคยจีบผู้ชายจริงๆ แค่คิดจะเริ่มยังไม่มีอยู่ในสมองเลย
“โด่ๆๆๆ กระจอก ทำเป็นปากดีนะมึงไอ้เจมส์ มึงเองก็กลัวจีบเขาไม่ติดเหมือนกูล่ะซิ” ทีมยังคงพาลผมไปเรื่อย นี่ผมชักจะเริ่มรำคาญแล้วนะเนี่ย
“งั้นกูตั้งวงเลยดีกว่า ถ้ากูจีบเดือนคณะอะไรของมึงนั้นติดภายในสามเดือน มึงวางมาเลยเท่าไหร่” ผมยอมรับว่าของขึ้นเหมือนกันนะ แค่จีบผู้ชายจะยากอะไรนักหนาว่ะ ผมเองก็มั่นใจว่าไม่ใช่คนขี้เหล่อะไร อาจจะหล่อกว่าเจ้าทีมด้วยซ้ำ หุ่นดีกว่า ตัวขาวกว่า ก็น่าจะได้แต้มต่อมากกว่าหน่อยล่ะ
“เฮ้ยหนุกว่ะๆ กูเล่นด้วยๆ” ตั้มกับเฟรมเห็นดีเห็นงามกันใหญ่ ทีเรื่องแบบนี้ล่ะเชียร์กันจังเชียวเพื่อนผม ไม่มีใครห้ามใครเลยนะไอ้พวกนี้
พวกเราตกลงกันได้ว่าถ้าผมจีบเดือนคณะคนนั้นติดภายใน 3เดือน ไอ้ทีมกับตั้มจะเสียคนละหมื่น แต่ถ้าผมจีบไม่สำเร็จ ผมกับเฟรมต้องเสียคนละหมื่น
เราพากันมาที่ตึก BJM เพื่อที่จะดูเป้าหมายของผม เพราะเจ้าทีมบอกว่าพี่เขาจะนั่งที่ม้านั่งหลังตึกเรียนเสมอเวลาไม่มีเรียน เจ้าทีมชี้ให้ผมดูเป้าหมาย “นั่นไงมึง คนที่หน้าคมๆตาโตๆ ผมสีน้ำตาลเข้มนั่นอ่ะ เห็นยังๆ”
ถ้าที่ผมเห็นคือเป้าหมาย ผมขอล้มวงพนันตอนนี้จะทันมั๊ยเนี่ย ถึงจะมีคนนั่งอยู่ที่โต๊ะนั้นหลายคน แต่คนที่โดดเด่นสะดุดตาพอที่จะเป็นเดือนคณะได้มีแค่คนเดียว ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่ผมเพิ่งเจอเขาไปเมื่อวันก่อน คนน่ารักคนนั้น พี่ต้น
“นั่นหรอไอ้ทีมเดือนคณะในตำนานน่ะ หน้าตาดีนิหว่า ชื่ออะไรนะ ต้น ใช่ป่ะ” เฟรมถามขึ้นมา ในใจผมตอนนี้หวังให้คำตอบจากเจ้าทีมคือ ไม่ใช่
“ใช่เลย นั้นแหละพี่ต้น ตำนานของเดือนคณะBJM ผู้ที่ไม่มีใครเคยจีบติดมาก่อน” ชัดล่ะ!! งานเข้าแล้วล่ะซิผม จะทำไงดีล่ะเนี่ย ผมประทับใจในตัวพี่ต้นนะ ถึงจะไม่ได้ชอบแบบอยากได้เป็นแฟนแต่ก็รู้สึกชื่นชมในความน่ารักของคนตัวเล็กอยู่ไม่น้อย ผมไม่อยากทำลายความรู้สึกของเขาเลยให้ตายซิ
..............................................................................................................................................................................
ผมกำลังขับรถกลับบ้าน ในหัวของผมตอนนี้มีแต่เรื่องคนตัวเล็กวนเวียนไปมาไม่หยุด ผมพยายามจะยกเลิกวงพนันแต่ไม่สำเร็จ ไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสามคนไม่ยอม ยืนยันยังไงก็ต้องให้ผมจีบพี่ต้นให้ได้ ระหว่างที่ผมคิดหาทางออกอยู่ ผมเห็นร่างเล็กที่วนเวียนอยู่ในหัวผมกำลังก้มๆเงยๆอยู่ข้างรถยนตร์สีดำคันหนึ่ง ผมถอยรถมาจอดข้างหน้ารถที่คาดว่าจะเป็นของคนตัวเล็ก
“พี่ต้น เป็นอะไรรึเปล่าครับ” ผมทักคนตัวเล็ก เขาหันหน้ามามองผมแบบตกใจในทีแรก แต่ก็ยิ้มกลับมาให้ ผมว่ายิ้มของคนตัวเล็กหวานมากจริงๆนะ
“เจมส์...นึกว่าใคร ... พอดีรถพี่เสียอ่ะ ไม่รู้เป็นไรสตาร์ทไม่ติด” ร่างเล็กบ่นหันไปเหวี่ยงๆใส่รถตัวเองนิดหน่อย แล้วเดินมาหาผม
“พี่ต้นตามช่างรึยังครับ” ผมเองก็ไม่ได้มีความรู้เรื่องเครื่องยนตร์อะไร คงช่วยพี่เขาไม่ได้มาก
“โทรตามแล้วครับ แต่ตอนเย็นแบบนี้ไม่รู้กว่าจะมาถึงอีกนานรึเปล่า” คนตัวเล็กบ่นๆ แววตาทั้งคู่ผมมองออกว่ากำลังหงุดหงิดได้ทีเลยล่ะ
“ผมซ่อมรถไม่เป็น คงช่วยซ่อมรถให้พี่ไม่ได้ แต่ผมนั่งรอเป็นเพื่อนพี่ได้นะครับ” ผมตอบไปตามตรง ผมไม่ใช่พระเอกในละครไทยนะที่ทำเป็นทุกอย่าง จะว่าผมไม่แมนก็ไม่เป็นไร ถ้าจะอาสาพาพี่เขาไปส่งบ้านมันก็ดูจะบุกรุกความเป็นส่วนตัวของคนตัวเล็กเกินไป เพราะฉนั้นที่ผมทำได้จริงๆ ก็คือการนั่งรอเป็นเพื่อนนี่แหละ
ผมถือวิสาสะอีกครั้งคว้าข้อมือเล็กให้เดินตามผมไปที่รถของผม ผมเปิดประตูด้านข้างคนขับให้เขานั่ง ขณะที่ผมนั่งยองๆอยู่นอกรถ ผมมองคนตาโตตรงหน้า รู้ได้ทันทีว่าเขากำลังเขิน ผมชวนพี่เขาคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้มากมาย อันที่จริงเหมือนผมพูดคนเดียวมากกว่า คนตัวเล็กเพียงแค่รับฟัง เออ ออ ตามผมไป
เราคุยกันไปสักพักใหญ่ๆ ช่างซ่อมรถก็มาถึง ใช้เวลาอีกประมาณครึ่งชั่วโมง รถพี่ต้นก็กลับมาพร้อมใช้งานเหมือนเดิม ผมเดินไปส่งพี่เขาขึ้นรถ ผมสังเกตุเห็นเหมือนคนตัวเล็กอยากจะพูดอะไรซักอย่างแต่ก็ไม่ยอมพูดออกมา
“พี่ต้น...มีอะไรรึเปล่าครับ” ผมถามขึ้นเมื่อคนตัวเล็กนั่งประจำที่คนขับนานแล้วแต่ไม่ยอมออกรถสักที
“เออ.. เปล่า ไม่มีอะไร คือ... เออ... ขอบคุณเจมส์มากนะ” คนตัวเล็กพยายามหลบตาผมเวลาพูด ผมเห็นบางอย่างวูบไหวอยู่ในดวงตาโตคู่นั้น
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย พี่ต้นขับรถกลับก็ระวังตัวนะครับ” ผมส่งยิ้มตาหยี๋ให้ และกำลังจะเดินกลับรถตัวเอง ผมหันหลังกลับมามองคนตัวเล็กขณะที่กำลังจะกลับขึ้นรถตัวเองบ้าง ผมเห็นร่างบางในรถยังคงมองมาที่ผมอยู่ ผมจึงเดินกลับไปหาคนตัวเล็กอีกครั้ง
“นี่เบอร์ผม” ผมยื่นมือถือของผมที่กดเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองโชว์ไว้บนหน้าจอให้คนตัวเล็ก
“เผื่อรถพี่มีปัญหากลางทางก็โทรหาผมนะครับ ผมจะไปนั่งรอเป็นเพื่อนอีก” คนตัวเล็กหลบตาผมแต่ก็กดเบอร์ผมลงมือถือของเจ้าตัว เขาไม่ได้ยิงเบอร์มาหาผม ซึ่งผมก็ไม่ได้แปลกใจอะไร คนระดับเดือนคณะฯในตำนานก็ต้องไว้ท่ากันบ้างล่ะ ผมโบกมือให้คนตัวเล็กเป็นสัญญาณว่าผมจะไปจริงๆแล้ว เขาโบกมือกลับให้ผมนิดๆพร้อมรอยยิ้มหวานๆ
พี่ต้น ตำนานเดือนคณะที่ไม่เคยมีใครจีบติดมาก่อน ถ้าถามว่าผมรู้สึกยังไง ผมว่าพี่เขาน่ารักนะ ผมชอบเวลาเขาเหวี่ยงๆ ดูเป็นธรรมชาติดีไม่แอ๊บ คุยด้วยแล้วรู้สึกดี ที่สำคัญที่สุดคือ ผมว่าผมสามารถอ่านความรู้สึกของเขาออกทั้งหมดผ่านทางตาโตๆคู่นั้น มันทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แต่ถึงขั้นจะให้จีบเป็นแฟนน่ะหรอ ผมก็ยังรู้สึกแปลกอยู่ดีล่ะ
เสียงข้อความเข้ามือถือดึงผมออกจากความคิดของตัวเอง ตอนนี้ผมกำลังจะเข้านอนแล้ว ผมเอื้อมหยิบมือถือที่โต๊ะข้างเตียงนอนเพื่อดูว่าใครส่งเข้ามา คงจะเป็นไม่เฟรมก็ตั้มสองคนนี้ชอบส่งข้อความมารายงานผลบอลแทบจะทุกคืน แต่สำหรับคืนนี้ผมคาดการณ์ผิด เบอร์ที่ไม่คุ้นปรากฏอยู่บนหน้าจอ ผมกดเข้าไปดูข้อความ แม้เป็นข้อความสั้นๆแต่เรียกร้องยิ้มจากผมได้มากทีเดียวล่ะ
08x-xxx-xxxx
I’m home.
Thank you … Good Night ^^
ไม่ต้องสืบก็รู้ว่าใครส่งมา หน้าคนตัวเล็กลอยมาในหัวผมทันที ผมส่งข้อความสั้นๆกลับไป ให้เขารู้ว่าผมได้รับข้อความของเขาแล้ว
… Take care ^^
…
..
.
สงสัยว่าผมจะชนะวงพนันนี้ซะแล้วซิ
..........................................................
คุณเคยเล่นพนันมั๊ย
ผมว่าทุกคนคงเคย
ถ้าผมเปิดวงให้คุณพนันกัน
คุณว่าวงนี้ใครจะชนะ!!!
..........................................................
ความคิดเห็น