ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เลกอส[LaGost]
จนเวลาประมาณ ตี 3 ฟิวลี่ก็ยังคงนั่งจ้องมองดูที่ร่างกายของนาโอเซน เพื่อรอให้เธอฟื้น แล้วจู่ๆมีคนเดินเข้ามา เป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ลักษณะเป็นสาวอ่อนโยน ต่างจากนาโอเซนที่เป็นหญิงเหล็ก ผมเธอยาวเกินกลางหลังสีดำสลวยดูงดงาม เธอใส่เสื้อสีน้ำเงิน มีปืนสีทองเหน็บที่เอวทั้งสองข้าง ซึ่งดูแล้วไม่เหมาะกับตัวเธอเลย ฟิวลี่อึ้งในตัวเธอ
“จ้องอะไร ไม่เคยเห็นคนหรอ” เธอพูดขึ้นพร้อมจ้องฟิวลี่
“อะ....อะ....เอ่อ...ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือปล่าวคับนี่” ฟิวลี่อ้ำอึ้งๆจนพูดไม่ค่อยจะถูก
“ที่นี่มันบ้านของเรา แล้วชายแก่คนนั้นก็คือ ปู่ ของเราเอง เพื่อนเธอเป็นยังไม่ฟื้นเลยนะเนี่ย สงสัยเธอคงจากไปแล้วล่ะมั้ง” เธอพูดพร้อมกับเดินไปจับที่แขนขวาของนาโอเซน
“อ๊ะ...!!!!!! เย็นเจี๊ยบเลย เธอคงไม่รอดแล้วจริงๆ” ฟิวลี่ปัดมือของเธอออกแล้วตะโกนใส่เธอว่า
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาแช่งเพื่อนผม นาโอเซนน่ะ ไม่มีทางที่จะตายง่ายๆแบบนี้หรอกนะ” เธอจ้องมองหน้าฟิวลี่พร้อมกับหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆ......นายนี่ก็จริงจังไปได้ เธอไม่ตายหรอกเดี๋ยวก็ฟื้นรออีกไม่นานหรอกนะ ฮ่าๆ” ฟิวลี่เมื่อได้ยินก็รู้สึกโกรธ แล้วพูดในใจว่า
\'แต่ไม่เป็นไร เธอคนนั้นออกจะน่ารักเวลาที่หัวเราะยิ่งแล้วไปใหญ่เลย\'
10 นาที ต่อมา นาโอเซนรู้สึกตัวแล้วถามฟิวลี่ว่า
“ฟิวลี่ นี่มันที่ไหนแล้วเรายังไม่ตายหรอ” ฟิวลี่กระโดดเข้าไปกอดนาโอเซนแล้วบอกว่า
“ผมนึกว่าจะเสียเพื่อนดีๆอย่างคุณไปแล้ว ในที่สุดนาโอเซนก็ฟื้น”
“โอ๊ยๆ เบาๆเราเจ็บแล้วนายเป็นผู้ชายมากอดเราทำไมเนี่ย” นาโอเซนพูดขึ้นพร้อมแล้วดันฟิวลี่ออก ฟิวลี่ยิ้มอย่างดีใจ ที่เห็นเพื่อนกลับมา
แล้วฟิวลี่ก็หันไปที่ผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ แล้วพูดว่า
“อ้าว....หายไปไหนซะแล้วเนี่ย”
“ใคร หรอ ฟิวลี่ ???” นาโอเซนถามฟิวลี่
“ยังไงนอนพักอีกสักระยะหนึ่งก่อนนะนาโอเซน เดี๋ยวจะได้เดินทางกันต่อไง” ฟิวลี่บอกนาโอเซนแล้วรีบเดินออกไปจากห้อง
ฟิวลี่เดินไปหลังบ้าน เห็นหญิงคนนั้นกำลังนั่งให้อาหารปลาที่ริมบ่อน้ำ ฟิวลี่เดินไปใกล้ๆเธอแล้วพูดว่า
“ขอผมนั่งด้วยคนนะ” เธอมองฟิวลี่แต่เธอก็ไม่สนใจที่ฟิวลี่พูดแล้วเธอก็ให้อาหารปลาต่อ
“เอ่อ...คุณชื่ออะไรหรอคับ ผมชื่อ ฟิวลี่ แล้วนั่นก็.....” ฟิวลี่พูดไม่ทันจบเธอก็สวนขึ้นมาว่า
“เราชื่อ เฟอร์ส [Frist] แล้วเพื่อนนายก็นาโอเซนใช่มั้ยล่ะ” ฟิวลี่ทำหน้า งงแล้วถาม เฟอร์สว่า
“คุณรู้ชื่อเพื่อนผมได้ยังไง อ๋อคงได้ยินตอนที่ผมเรียกอ่ะสิ” เฟอร์สส่วยหน้าแล้วบอกว่า
“เรารู้จักชื่อพวกเธอหมดแล้ว และเรื่องราวของพวกเธอทั้งหมดด้วย พวกเธอกำลังจะไปเมือง ฟอย ใช่มั้ยล่ะ!” ฟิวลี่ทำหน้างงไปใหญ่
พอเช้าวันใหม่ เฟอร์ส ก็ออกไปนั่งให้อาหารปลาเช่นเคย แล้วนาโอเซนก็เดินออกมา ร่างกายนาโอเซน ซีดเหลือง แล้วเดินไม่ค่อยไหว ต้องเดินใช้ไม้เท้าเดินออกไปด้านนอก นาโอเซน เห็นฟิวลี่นอนอยู่บนเก้าอี้ไม้ยาวๆ ฟิวลี่นอนหดขาเพราะตัวเขาสูงกว่าเก้าอี้ นาโอเซนจึงเดินออกไปหลังบ้านแล้วก็ล้มลงกับพื้น เฟอร์ส หันมามองนาโอเซนแล้ววิ่งไปพยุงนาโอเซนขึ้น
“ยังไม่หายดีเลยไม่น่าจะออกมาเดินนะ ต้องออกเดินทางไม่ใช้หรอ น่าจะพักผ่อนมากๆถึงจะถูก” นาโอเซนมองเฟอร์ส แล้วพูดว่า
“ดูคุณเก่งดีนะ รู้เรื่องของเรากับฟิวลี่ได้เป็นอย่างดี”
จากนั้นทั้งสองก็เดินเข้ามาในบ้าน พบปู่ของเฟอร์สและฟิวลี่ นั่งรอที่โต๊ะอาหารแล้ว จึงเข้าไปกิน ระหว่างนั้น ปู่พูดกับเฟอร์สว่า
“พวกนี้หรือเปล่า ที่จะต้องไปจากปู่” เฟอร์ส พยักนะแล้วตอบว่า
“ใช่ค่ะ.....หนูจะต้องไปกับพวกเขาเหล่านี้ “ นาโอเซนมองหน้าฟิวลี่แล้วถามเฟอร์สว่า
“จะไปเมืองฟอยกับเราน่ะหรอ แล้วว่าแต่ว่า ไปทำไมหรอพวกเรามีเหตุผลที่ต้องไปนะ” เฟอร์สตอบนาโอเซนว่า
“เราก็มีเหตุผลเหมือนกับพวกเธอนั่นแหละ”
เวลาเที่ยงคืน พวกเขาทั้งสามพร้อมที่จะเดินทาง นาโอเซนก็พอเดินได้โดยไม่ต้องใช้ไม้เท้าแล้ว ปู่ของเฟอร์สได้ให้ ลูกประคำสีดำแก่พวกเขา เมื่อพวกเขาใส่ที่คอแล้วสีของลูกประคำเปลี่ยนไป นาโอเซน เป็นสีแดงเข้ม ภายในมีรูปมังกร ฟิวลี่เป็นสีน้ำเงินภายในมีรูปคลื่นน้ำ เฟอร์ส เป็นสีฟ้า เพียงอย่างเดียว
เขาทั้งสามเดินออกจากเมืองพร้อมกับว่ายน้ำขึ้นเหนือน้ำ เมื่อทั้งสามโผล่ขึ้นเหนือน้ำแล้ว เฟอร์สได้ใช้นกหวีดเป่าขึ้น แสงระยิบระยิบสีเขียวเป็นประกายกระทบที่ผิวน้ำ สักพักก็มีปลาตัวใหญ่โผล่ขึ้น “นี่คือ เลกอส [LaGost]” แล้วเฟอร์สก็ขึ้นไปบนหลังของเลกอสพร้อมกับเรียก นาโอเซน และ ฟิวลี่ ให้ตามขึ้นไป ตอนนี้ทั้งสามชีวิตขึ้นอยู่กับ.........
***โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ***
ถ้าอยากอ่านกรุณาแนะติชมมา แล้วจะนำตอนที่ 8 มาให้เร็วๆนี้จ๊ะ
“จ้องอะไร ไม่เคยเห็นคนหรอ” เธอพูดขึ้นพร้อมจ้องฟิวลี่
“อะ....อะ....เอ่อ...ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือปล่าวคับนี่” ฟิวลี่อ้ำอึ้งๆจนพูดไม่ค่อยจะถูก
“ที่นี่มันบ้านของเรา แล้วชายแก่คนนั้นก็คือ ปู่ ของเราเอง เพื่อนเธอเป็นยังไม่ฟื้นเลยนะเนี่ย สงสัยเธอคงจากไปแล้วล่ะมั้ง” เธอพูดพร้อมกับเดินไปจับที่แขนขวาของนาโอเซน
“อ๊ะ...!!!!!! เย็นเจี๊ยบเลย เธอคงไม่รอดแล้วจริงๆ” ฟิวลี่ปัดมือของเธอออกแล้วตะโกนใส่เธอว่า
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาแช่งเพื่อนผม นาโอเซนน่ะ ไม่มีทางที่จะตายง่ายๆแบบนี้หรอกนะ” เธอจ้องมองหน้าฟิวลี่พร้อมกับหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆ......นายนี่ก็จริงจังไปได้ เธอไม่ตายหรอกเดี๋ยวก็ฟื้นรออีกไม่นานหรอกนะ ฮ่าๆ” ฟิวลี่เมื่อได้ยินก็รู้สึกโกรธ แล้วพูดในใจว่า
\'แต่ไม่เป็นไร เธอคนนั้นออกจะน่ารักเวลาที่หัวเราะยิ่งแล้วไปใหญ่เลย\'
10 นาที ต่อมา นาโอเซนรู้สึกตัวแล้วถามฟิวลี่ว่า
“ฟิวลี่ นี่มันที่ไหนแล้วเรายังไม่ตายหรอ” ฟิวลี่กระโดดเข้าไปกอดนาโอเซนแล้วบอกว่า
“ผมนึกว่าจะเสียเพื่อนดีๆอย่างคุณไปแล้ว ในที่สุดนาโอเซนก็ฟื้น”
“โอ๊ยๆ เบาๆเราเจ็บแล้วนายเป็นผู้ชายมากอดเราทำไมเนี่ย” นาโอเซนพูดขึ้นพร้อมแล้วดันฟิวลี่ออก ฟิวลี่ยิ้มอย่างดีใจ ที่เห็นเพื่อนกลับมา
แล้วฟิวลี่ก็หันไปที่ผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ แล้วพูดว่า
“อ้าว....หายไปไหนซะแล้วเนี่ย”
“ใคร หรอ ฟิวลี่ ???” นาโอเซนถามฟิวลี่
“ยังไงนอนพักอีกสักระยะหนึ่งก่อนนะนาโอเซน เดี๋ยวจะได้เดินทางกันต่อไง” ฟิวลี่บอกนาโอเซนแล้วรีบเดินออกไปจากห้อง
ฟิวลี่เดินไปหลังบ้าน เห็นหญิงคนนั้นกำลังนั่งให้อาหารปลาที่ริมบ่อน้ำ ฟิวลี่เดินไปใกล้ๆเธอแล้วพูดว่า
“ขอผมนั่งด้วยคนนะ” เธอมองฟิวลี่แต่เธอก็ไม่สนใจที่ฟิวลี่พูดแล้วเธอก็ให้อาหารปลาต่อ
“เอ่อ...คุณชื่ออะไรหรอคับ ผมชื่อ ฟิวลี่ แล้วนั่นก็.....” ฟิวลี่พูดไม่ทันจบเธอก็สวนขึ้นมาว่า
“เราชื่อ เฟอร์ส [Frist] แล้วเพื่อนนายก็นาโอเซนใช่มั้ยล่ะ” ฟิวลี่ทำหน้า งงแล้วถาม เฟอร์สว่า
“คุณรู้ชื่อเพื่อนผมได้ยังไง อ๋อคงได้ยินตอนที่ผมเรียกอ่ะสิ” เฟอร์สส่วยหน้าแล้วบอกว่า
“เรารู้จักชื่อพวกเธอหมดแล้ว และเรื่องราวของพวกเธอทั้งหมดด้วย พวกเธอกำลังจะไปเมือง ฟอย ใช่มั้ยล่ะ!” ฟิวลี่ทำหน้างงไปใหญ่
พอเช้าวันใหม่ เฟอร์ส ก็ออกไปนั่งให้อาหารปลาเช่นเคย แล้วนาโอเซนก็เดินออกมา ร่างกายนาโอเซน ซีดเหลือง แล้วเดินไม่ค่อยไหว ต้องเดินใช้ไม้เท้าเดินออกไปด้านนอก นาโอเซน เห็นฟิวลี่นอนอยู่บนเก้าอี้ไม้ยาวๆ ฟิวลี่นอนหดขาเพราะตัวเขาสูงกว่าเก้าอี้ นาโอเซนจึงเดินออกไปหลังบ้านแล้วก็ล้มลงกับพื้น เฟอร์ส หันมามองนาโอเซนแล้ววิ่งไปพยุงนาโอเซนขึ้น
“ยังไม่หายดีเลยไม่น่าจะออกมาเดินนะ ต้องออกเดินทางไม่ใช้หรอ น่าจะพักผ่อนมากๆถึงจะถูก” นาโอเซนมองเฟอร์ส แล้วพูดว่า
“ดูคุณเก่งดีนะ รู้เรื่องของเรากับฟิวลี่ได้เป็นอย่างดี”
จากนั้นทั้งสองก็เดินเข้ามาในบ้าน พบปู่ของเฟอร์สและฟิวลี่ นั่งรอที่โต๊ะอาหารแล้ว จึงเข้าไปกิน ระหว่างนั้น ปู่พูดกับเฟอร์สว่า
“พวกนี้หรือเปล่า ที่จะต้องไปจากปู่” เฟอร์ส พยักนะแล้วตอบว่า
“ใช่ค่ะ.....หนูจะต้องไปกับพวกเขาเหล่านี้ “ นาโอเซนมองหน้าฟิวลี่แล้วถามเฟอร์สว่า
“จะไปเมืองฟอยกับเราน่ะหรอ แล้วว่าแต่ว่า ไปทำไมหรอพวกเรามีเหตุผลที่ต้องไปนะ” เฟอร์สตอบนาโอเซนว่า
“เราก็มีเหตุผลเหมือนกับพวกเธอนั่นแหละ”
เวลาเที่ยงคืน พวกเขาทั้งสามพร้อมที่จะเดินทาง นาโอเซนก็พอเดินได้โดยไม่ต้องใช้ไม้เท้าแล้ว ปู่ของเฟอร์สได้ให้ ลูกประคำสีดำแก่พวกเขา เมื่อพวกเขาใส่ที่คอแล้วสีของลูกประคำเปลี่ยนไป นาโอเซน เป็นสีแดงเข้ม ภายในมีรูปมังกร ฟิวลี่เป็นสีน้ำเงินภายในมีรูปคลื่นน้ำ เฟอร์ส เป็นสีฟ้า เพียงอย่างเดียว
เขาทั้งสามเดินออกจากเมืองพร้อมกับว่ายน้ำขึ้นเหนือน้ำ เมื่อทั้งสามโผล่ขึ้นเหนือน้ำแล้ว เฟอร์สได้ใช้นกหวีดเป่าขึ้น แสงระยิบระยิบสีเขียวเป็นประกายกระทบที่ผิวน้ำ สักพักก็มีปลาตัวใหญ่โผล่ขึ้น “นี่คือ เลกอส [LaGost]” แล้วเฟอร์สก็ขึ้นไปบนหลังของเลกอสพร้อมกับเรียก นาโอเซน และ ฟิวลี่ ให้ตามขึ้นไป ตอนนี้ทั้งสามชีวิตขึ้นอยู่กับ.........
***โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ***
ถ้าอยากอ่านกรุณาแนะติชมมา แล้วจะนำตอนที่ 8 มาให้เร็วๆนี้จ๊ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น