The Miracle zone

ลำดับตอนที่ #6 : การต่อสู้

ครืดดดดดดด............. แผ่นดินไหวอย่างรุนแรงทำให้ ฟิวลี่ และนาโอเซน กระเด็นไปอยู่คนละฟาก  

กรรรรรรรรรร~~~~~ เสียงสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ๆมีปีกเป็นตัวสีแดงกึ่งมังกร มันร้องและจ้องที่ฟิวลี่  นาโอเซน เห็นฟิวลี่จะถูกทำร้าย เธอจึงตะโกนขึ้น

“ย๊ากกกกกก”  เปลวไฟที่ตาของเธอมันลุกชุช่วงอีกครั้ง  แล้วตัวเธอก็มีดวงไฟปรากฏรอบๆตัวเธอ นับ 3-4 ดวง

เธอวิ่งไปพร้อมใช้สายตาจ้องไปยังสัตว์ประหลาดตัวนี้  มันกำลังจ้องที่จะขย้ำเธอ  

เธอพยายามจะต่อสู้แต่ก็ไม่รู้หนทางทำได้แต่เพียงวิ่งเพื่อให้มันหลบหนีจากที่ฟิวลี่อยู่เท่านั้น      



ทันใดนั้นเอง  กระเป๋าของเธอที่ตกอยู่ใกล้ๆตัวของฟิวลี่ มันลอยพร้อมมีหนังสือสีเขียวออกมา

ท้องฟ้ามืดมิดไปหมด เสียงฟ้าร้องสลับกับสายฟ้าฟาดลงมาสู่พื้น หนังสือสีเขียวเปร่งแสงออกมาเป็นสีเขียวจ้าไปทั่ว  

นาโอเซนวิ่งไปล้มไป  จนทำให้สัตว์ประหลาดใช้เท้ากดที่ตัวเธอไว้

แล้วมันก็ร้อง กรรรรรรรร~~~ อย่างก้องกังวานเหมือนแสดงถึงว่ามันจะชนะแล้ว มันพยายามที่จะพ่นไฟใส่นาโอเซนก่อนที่จะกลืนเข้าไป

แต่แสงจากหนังสือมันจ้าเข้าตาของมันจนทำให้นาโอเซนหลุดออกมาจากเท้าของมัน



แล้ว.......หนังสือก็เปิดออก  มีแหวน 1 วงลอยออกมามันมีสีทอง สลักคำว่า \'naOZen\' มันลอยมาที่เธอ เธอจึงจับมันมาใส่ที่นิ้วกลางข้างซ้าย  ฟิ้วววววววววฉึก  เสียงดาบหล่นมาจากท้องฟ้าทิ่มที่เท้าของสัตว์ประหลาดทำให้นาโอเซน วิ่งไปดึงดาบมา

    

               บัดนี้เริ่มการต่อสู้อีกครั้ง แต่คราวนี้เธอไม่วิ่งหนี เธอวิ่งเข้าใส่สัตว์ประหลาดที่ตัวโตกว่าเธอหลายต่อหลายเท่า  เธอชูดาบขึ้นสุดแขนทำให้สายฟ้าพุ่งตรงมาที่ดาบของเธอเป็นเสียงสว่างจ้า  ทำให้ฟิวลี่ที่มองเธออยู่ตาพล่ามัว  เธอฟาดดาบลงพื้นทำให้ไปโดนสัตว์ประหลาด  มันล้มลงดัง ตึงงงงงง~~~~~ สัตว์ประหลาดตัวนั้นแน่นิ่งอยู่เบื้องหน้านาโอเซนที่เหนื่อยหอบจากการต่อสู้



ท้องฟ้าเปิดโปร่ง นาโอเซนฟุบนั่งลงกับพื้น  ฟิวลี่ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งมาพร้อมกับกระเป๋าของนาโอเซน เพื่อมาหาเธอ  นาโอเซนนั่งหอบ เฮือกๆๆๆ อยู่นานรอยคล้ายๆรอยสักสีดำ เป็นรอยขึ้นบริเวณมือซ้ายของเธอ มันยาวขึ้นมาถึงต้นแขน แล้วมันก็จางหายไป ฟิวลี่ตกใจมากเพราะเห็นนาโอเซนต่อสู้กับสัตว์ประหลาดที่สูงใหญ่กว่าตัวเธอ  นาโอเซนหันมายิ้มแล้วก่อนบอกว่า “เราชนะแล้ว!!!”  หนังสือสีเขียวตกอยู่ข้างๆตัวเธอ  ลมพัดทำให้หนังสือเปิดไปหน้าหนึ่ง เธอหยิบขึ้นมาดู ใจความว่า  

\'เมื่อมีการต่อสู้ทุกครั้ง สัตว์ประหลาดหรือสิ่งที่เราเผชิญอยู่นั้น จะกลายมาเป็นลูกแก้วแล้วมีลายมังกรสีแดงรอบๆลูกแก้ว จงอย่าทำหาย\'  เมื่ออ่านจบเธอและฟิวลี่จึงวิ่งไปที่ๆสัตว์ประหลาดจบชีวิตลง

“นั่นไง!!” นาโอเซนตะโกนขึ้น เพราะเธอเจอลูกแก้วอย่างที่ในหนังสือบอกไว้ เธอเก็บมันขึ้นลูกแก้วเปร่งแสงแล้วหายไปในตัวของเธอ

เธอยกสิ่งที่ติดมือเธอมาอีกอย่างคือ ดาบ  เป็นดาบยาวๆประมาณดาบซามุไร  ที่เนื้อดาบมีรอยที่เหมือนกับที่ขึ้นบนแขนของเธอแต่ที่ดาบเป็นสีทอง  

“ฟิวลี่!! เราไปกันต่อเถอะนะ” นาโอเซนและฟิวลี่ก็มุ่งไปทางทิศเหนือต่อไป

    

             ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ  พวกเขาทั้งสองเดินทางมาถึงป่าแห่งหนึ่งซึ่งป่านี้จะมีสัตว์มากมายแต่สัตว์ที่ว่านี้มันเป็น พวกสัตว์ที่อาศัยอยู่กับความมืด  “เราคงต้องหยุดพักกันที่นี่แหละ” นาโอเซนบอกกับฟิวลี่ “ตกลง” เขาทั้งสองก่อไฟเพื่อสร้างความอบอุ่นและให้แสงสว่าง  ท้องฟ้ามืดสนิทดาวอยู่เต็มท้องฟ้าสว่างจ้าบวกกับแสงจากกองไฟ ทำให้สว่างมากขึ้น       

    

           นาโอเซน และ ฟิวลี่ ก็นอนพักผ่อน  พวกเขาทั้งสองหลับสนิท เนื่องจากความเหนื่อยล้า กับการเดินทาง  ลมพัดเย็นยะเยือก  แต่พวกเขาไม่ตื่น  มีสัตว์ตัวหนึ่งปล่อยแสงจากดวงตาออกมาเป็นสีเหลือง เหมือนจ้องมอง นาโอเซนและฟิวลี่อยู่  มันค่อยๆเดินออกมาเรื่อยๆ จนมาถึงจุดที่พวกเขาทั้งสองนอนอยู่  มันดมกลิ่มตามตัวพวกเขา  ฟิวลี่ ตื่นขึ้นบวกกับความงัวเงีย

“เฮ้ย!! นี่มันตัวไรเนี่ย” ฟิวลี่ตกใจ  

“เราไม่ทำไรเจ้าหรอกนะ.........” สัตว์ตัวนั้นพูดขึ้น

“เจ้าพูดได้? ทำไมเจ้าไม่ทำไรพวกเราล่ะ สัตว์ก็น่าจะฆ่าหรืออะไรสักอย่าง” ฟิวลี่โต้ตอบกลับ

“ฟังนะที่เรา ไม่ทำไรพวกเจ้าก็เพราะว่า เราไม่ชอบรังแกผู้ที่ไม่มีทางสู้ อย่างพวกเจ้า  โอ๊ะ.....มีอาวุธด้วยหรอเนี่ย (มันหยิบดาบของนาโอเซนขึ้น) แสดงว่าไม่ธรรมดาเลยนะ งั้นข้าไปล่ะ\" เมื่อสัตว์ตัวนั้นพูดจบก็นำดาบของนาโอเซนไป

“เอาคืนมานะ!!!!!” ฟิวลี่ตะโกนพร้อมวิ่งไล่ตามมันไป  



เขามาหยุดยืนอยู่กลางป่า มองไปรอบๆหาทางออกไปไม่ได้ อีกอย่างมันก็มืดมากๆจนมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากแสงดาวที่ระยับระยับเล็ดลอดเข้ามาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น  แต่แล้ว.......สัตว์ตัวนั้นก็ปรากฏตัวขึ้น พร้อมกับดาบของนาโอเซน มันจ้องและชูดาบขึ้นเหนือศรีษะหมายที่จะทิ่มแทงไปที่ ฟิวลี่  “เอาคืนมานะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” นาโอเซนสะดุ้งตื่นขึ้นแล้วมาเห็นฟิวลี่ที่นอนอยู่ข้างๆ เธอจึงเขย่าตัวของ ฟิวลี่

\"ฟิวลี่ๆ เธอเป็นไรไป ตื่นสิตื่น ตื่น ตื่นนนนนน\"เธอตะโกนสุดเสียงอีกครั้ง

\"......\"

“เป็นไรไปๆ ฟิวลี่ๆ” ฟิวลี่ตื่นขึ้น

“เราฝันไปน่ะ ฝันว่าดาบของนาโอเซนถูกขโมยไป” นาโอเซนเมื่อได้ยินฟิวลี่พูดอย่างนั้นก็ถึงกับ หัวเราะ ออกมาทันที

    

“นี่ๆเราจะบอกอะไรให้นะ ฟิวลี่ละเมอ ว่าเอาคืนมานะ ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง” นาโอเซนพูดจบพร้อมกับหัวเราะไปด้วย  ตะวันจากท้องฟ้าเริ่มปรากฏ ดาวที่ระยิบระยับก็หายไปพร้อมกับแสงจากดวงอาทิตย์   ฟิวลี่หยิบก้อนสี่เหลี่ยมเล็กๆมีสีส้ม ออกมา แล้วบอกพูดว่า

“นาโอเซน กินนี่สิ” นาโอเซนรับไปแล้วมองดู จึงถามว่า

“มันคืออะไร? แล้วกินจะเป็นยังไงหรอ”

“มันเป็นอาหารที่บรรจุอยู่ในนี้อ่ะ แค่เอาเข้าปากนะ มันก็จะละลายทันทีเลย รสชาติก็อร่อยดี ไม่ตายหรอกน่า!!!” ฟิวลี่ตอบนาโอเซน เมื่อกินเข้าไปแล้วจะทำให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่า เหมือนกินข้าวที่อยู่ตรงหน้านับ สิบ จานเลยด้วยซ้ำ

    

              เขาทั้งมุ่งหน้าต่อไป  คราวนี้พวกเขามาถึงที่ชายฝั่งของมหาสมุทร ยิวส์ แล้ว น้ำของมหาสมุทรเป็นสี น้ำเงินเข้ม  และกว้างมาก ทำให้ยากต่อการที่จะใช้เรือข้ามไป  แต่นาโอเซนก็วิ่งไปหาไม้หลายๆท่อนแล้วมามัดเรียงกัน  ส่วนฟิวลี่ก็ไปหาผ้าผืนใหญ่ๆ มาทำเป็นเรือใบนั่นเอง  เมื่อเสร็จแล้วพวกเขาก็ล่องทะเลไปทางทิศเหนือทันดี  

    

              1 ชั่วโมงต่อมา   “น้ำอะไรเนี่ย” ฟิวลี่ตะโกนขึ้น “นี่มันเป็นน้ำฝนนี่  ฝนตกมาทำไมตอนนี้เนี่ย” นาโอเซนแสดงสีหน้าไม่พอใจ  แล้วฝนก็ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ  จนเขาทั้งสองพูดคุยกันไม่รู้เรื่อง  ลมทะเลพัดโหมกระหน่ำ  คลื่นลูกใหญ่มากระทบกับเรือที่เขาทำขึ้น จนแตก ทำให้เขาทั้งสองแยกจากกัน  

    

             นาโอเซน และ ฟิวลี่  ตกลงไปในน้ำทะเล ฟิวลี่เห็นนาโอเซนจากในน้ำเขาจึงรีบดำน้ำไปหาร่างอันหมดสติของนาโอเซน ฟิวลี่อมแท่งเงินอันเล็กๆ ไว้ที่ปากเพื่อดำน้ำได้โดยไม่ต้องขึ้นโผล่พ้นน้ำเพื่อหายใจ  ร่างของนาโอเซนตกลงถึงก้นทะเล เมื่อฟิวลี่มาถึงตัวของเธอ จึงนำแท่งเงินอีกอัน ใส่ที่ปากของนาโอเซนไว้  มองขึ้นไปด้านบน มองเห็นเม็ดฝนที่ตกลงมา  ฟิวลี่จึงตัดสินใจดำน้ำไปเรื่อยๆ  จนถึงเมืองๆหนึ่งที่อยู่ใต้น้ำนี้ เขาจึงตัดสินใจดำน้ำไปในเมือง  ฟิวลี่เห็นมีผู้คนเดินไปมาจึงเข้าไปถาม

“เอ่อ!! โทษคับๆ นี่มันที่ไหนหรอคับ” ชายสองคนนั้นมองหน้ากันแล้วตอบว่า

“ที่นี่เป็นเมืองใต้น้ำ ซึ่งก็คือเมือง เอดิส [Adis]\"

“ทำไมภายในเมืองนี้ถึงไม่มีน้ำล้นเข้ามาล่ะคับ ทั้งๆที่มันอยู่ใต้น้ำก็น่าจะมีน้ำสิคับ” ฟิวลี่แปลกใจกับที่นี่

“ที่ไม่มีน้ำเพราะ เมืองนี้มีลำแสงห่อหุ้มเมืองนี้ไว้กันน้ำไม่ให้เข้ามาได้” ชายคนหนึ่งตอบ จากนั้นก็เดินจากฟิวลี่ไป

    

                ฟิวลี่จึงเดินอุ้มนาโอเซนต่อไปเพื่อไปหาที่พักผ่อน

“อ๊ะ!!! ที่นี่คงเหมาะมั้ง” ฟิวลี่นึกในใจ แล้วเข้าไปด้านใน พบชายแก่คนหนึ่ง ฟิวลี่จึงขออาศัยพักที่นี่ซักคืน ชายแก่อนุญาตเขาจึงนำนาโอเซนไปนอนบนเตียง ส่วนฟิวลี่ออกไปนอนด้านนอก  ชายแก่นำผ้าห่มและหาข้าวมาให้ฟิวลี่ แล้วถามฟิวลี่ว่า

“แม่หนูนั่น.......เป็นอะไรรึ?” ฟิวลี่มองไปที่นาโอเซนจึงตอบว่า

“อ๋อ คือเรา โดนพายุและคลื่นซัดจนเรือพวกเราแตก แล้วตกลงมาที่ก้นทะเลนี้ฮะ” ชายแก่เดินเข้าไปหลังบ้านแล้วเดินออกมาหาฟิวลี่พร้อมกับถ้วยใบหนึ่ง

“อ่ะ....เอาไปให้เพื่อนเจ้ากินซะจะได้ฟื้น” ชายแก่ยื่นถ้วยที่มีน้ำสีเขียวเข้ม ให้ฟิวลี่

“ขอบคุณครับ” ฟิวลี่นำถ้วยไปให้นาโอเซนกิน   เธอสำลักยาจนกระจายเต็มเสื้อของฟิวลี่ ฟิวลี่จึงปล่อยให้นาโอเซนนอนลง แล้วเดินออกมานอนด้านนอก

    

“นี่ๆ” เสียงของชายแก่ปลุกฟิวลี่

“แม่หนูเขายังไม่ฟื้นอีกหรอ” ฟิวลี่เดินไปดูนาโอเซนแล้วพูดขึ้นว่า

“ทำไมเพื่อนผมไม่ฟื้นซักทีล่ะคับ แล้วทำยังไงจะฟื้นได้”

“ยาที่ให้ไป เป็นยารักษาอาการคนที่จมน้ำ การทำให้สำลักเป็นการทำให้เร่งการตอบรับของร่างกายไม่เกิน 3 วันเธอจะฟื้น พร้อมกันนั้นร่างกายของเธอก็จะซีดลงเรื่อยๆ หากไม่ฟื้นจนเกิน 3 วันไป ก็เท่ากับว่า เธอจบชีวิตลง”  ฟิวลี่นั่งฟังพร้อมจะร้องไห้ที่จะเสียเพื่อนไป แต่ก็คิดในใจว่ายังเหลืออีก 2 วันที่ต้องรอ   วันที่ 2 ก็ผ่านไป นาโอเซนก็ยังไม่ฟื้น จนวันที่ 3 เธอก็ยังคงไม่ฟื้นอีก

    

            น้ำตาของฟิวลี่ซึมออกมา พร้อมดูร่างกายของนาโอเซนก็ซีดเป็นสีเหลืองจนเห็นได้ชัดเหมือนคนตายอย่างไงอย่างงั้น  เขานึกถึงภาพเก่าๆของนาโอเซนกับเขาตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน  จนทำให้เข้าร้องไห้ออกมาทันที น้ำตาของลูกผู้ชายมันยากที่จะออกมาเพราะฟิวลี่เป็นคนที่เข้มแข็งมากๆ ยากที่จะเห็นฟิวลี่ร้องไห้ได้  



จนเวลาประมาณ ตี 3 ฟิวลี่ก็ยังคงนั่งจ้องมองดูที่ร่างกายของนาโอเซน เพื่อรอให้....







        ***โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ***



ถ้าอยากอ่านกรุณาแนะติชมมา แล้วจะนำตอนที่ 7 มาให้เร็วๆนี้จ๊ะ