ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : จงเชื่อมั่น!!
“ ผมมาตามหาคนชื่อ นาโอเซน เพราะว่าแม่ชีที่โบสถ์ของเมือง ฟอย ต้องการพบเป็นการเร่งด่วน ซึ่งผมก็ยังไม่รู้ว่าจะตามหาที่ไหน แล้วผมก็ตกใจมากเพราะไม่คิดว่าจะมาเจอได้เร็วขนาดนี้”
“อืม......เอาเป็นว่านายพักผ่อนไปก่อนแล้วกันพรุ่งนี้ค่อยไปพบแม่ชีที่โบสถ์เมือง ฟอย เราจะได้ไปเตรียมตัวด้วย” นาโอเซนบอกกับฟิวลี่ แล้ว เธอก็เดินไปหาโปซูมิ ในห้องหนังสือ แล้วบอกเรื่องราวที่ฟิวลี่เล่าให้ฟัง เพื่อไปยังเมือง ฟอย
เช้ามืดของอีกวันก่อนรุ่งสว่าง ฟิวลี่ และ นาโอเซน ออกเดินทางทันที ซึ่งระยะทางจากเมือง เบเลต้าไปยังเมือง ฟอย ใช้เวลาการเดิน ประมาณ 2-3 วัน เพราะต้องข้าม มหาสมุทรที่ค่อนข้างใหญ่ นั่นคือ มหาสมุทร ยิวส์ พวกเขาทั้งสองมุ่งหน้าไปยังโบสถ์เมืองเบเลต้าก่อนจากเมืองนี้ไป เมื่อไปถึงโบสถ์
“พระแม่.......พระแม่คะ” นาโอเซนเรียกแม่ชีองค์เดิมที่เคยพบเจอ
“โอ้......นาโอเซนนี่เอง ถึงเวลาแล้วหรอกหรอนี่” แม่ชีเอ่ย
“เวลาอะไรกันหรือคะ พระแม่ อ่ะ...นี่ ฟิวลี่ค่ะ” นาโอเซนสงสัยพร้อมแนะนำฟิวลี่ให้แม่ชีทราบ
“ฟิวลี่แม่รู้จักเขาแล้ว อยู่เมือง ฟอยใช่มั้ย??” “พระแม่รู้ ได้ยังไงคะเนี่ย “ คำถามก็เกิดอีกแล้วสำหรับสาวน้อยผู้ขี้สงสัยอย่างนาโอเซน
“ฟังนะ..............เวลาที่แม่ว่าก็คือ ในสมุดตำนานเล่มหนึ่งกล่าวว่าจากนั้นเป็นเวลา 16 ปี จะมีคนสามารถปกป้องโลกใบนี้ได้ เพราะโลกของเราไม่ได้ปลอดภัยมันมี สัตว์ประหลาด ที่คอยจ้องที่จะทำลายเมืองเบเลต้าและจะขยายไปทั่วโลก แม่เองก็แทบไม่เชื่อเหมือนกัน แต่ก็ต้องเชื่อ ลูกๆ ต้องระมัดระวังให้ดี อย่ากลัวที่จะต้องเผชิญกับ สิ่งๆนั้น ความมืดมันจะทำให้ลูกกลัวมากที่สุด จงเชื่อมั่น!!!!!” แม่ชีอธิบายให้ ฟิวลี่และ นาโอเซน ฟังก่อนออกเดินทาง
ทั้งสองมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ แล้วเวลานั้นก็สว่างพอดี แสงแดดในยามเช้าตรู่ ช่างสวยงามเสียนี่กระไร เดินออกมาจากตัวเมืองเบเลต้าได้ไม่เท่าไหร่ ฟิวลี่ เกิดเจ็บแขนขึ้นมา
“โอ๊ย!”
“เป็นไรไป....????” นาโอเซนถาม
“แขน....ผมเจ็บแขน” เมื่อนาโอเซนเปิดแขนเสื้อของฟิวลี่ขึ้นก็พบ รอยขีดข่วนยาวๆ ลึกพอสมควร เธอจึงพยุงให้ฟิวลี่นั่งกับโขดหินใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง นาโอเซนมองไปยังเมืองเบเลต้าบ้านของเธอ น้ำตาเธอไหลลงมา เพราะเธอไม่อยากจากบ้านไปแต่มันจำเป็น
“นาโอเซน เสียใจหรอ อย่าเสียใจเลย ผมไม่เคยพบหน้าพ่อหน้าแม่มานานแล้ว ผมอยู่กับยายกับพี่สาวของผม” ฟิวลี่ปลอบนาโอเซน
“ไม่หรอก......น้ำตาของเรามันไม่ได้เกิดจากการเสียใจแต่มันเกิดจากการตั้งมั่นของเรา เราจะปกป้องเมืองนี้ โลกใบนี้ และทุกๆคนเอาไว้” น้ำตาของเธอเป็นสีฟ้าอ่อนๆใสๆ หล่นลงพื้นดิน ทำให้เกิดประกายขึ้นมา พร้อมกับภายในดวงตาของเธอเอง ก็มีเปลวไฟเกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
ครืดดดดดดด............. แผ่นดินไหวอย่างรุนแรงทำให้.......
***โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ***
ถ้าอยากอ่านกรุณาแนะติชมมา แล้วจะนำตอนที่ 6 มาให้เร็วๆนี้จ๊ะ
“อืม......เอาเป็นว่านายพักผ่อนไปก่อนแล้วกันพรุ่งนี้ค่อยไปพบแม่ชีที่โบสถ์เมือง ฟอย เราจะได้ไปเตรียมตัวด้วย” นาโอเซนบอกกับฟิวลี่ แล้ว เธอก็เดินไปหาโปซูมิ ในห้องหนังสือ แล้วบอกเรื่องราวที่ฟิวลี่เล่าให้ฟัง เพื่อไปยังเมือง ฟอย
เช้ามืดของอีกวันก่อนรุ่งสว่าง ฟิวลี่ และ นาโอเซน ออกเดินทางทันที ซึ่งระยะทางจากเมือง เบเลต้าไปยังเมือง ฟอย ใช้เวลาการเดิน ประมาณ 2-3 วัน เพราะต้องข้าม มหาสมุทรที่ค่อนข้างใหญ่ นั่นคือ มหาสมุทร ยิวส์ พวกเขาทั้งสองมุ่งหน้าไปยังโบสถ์เมืองเบเลต้าก่อนจากเมืองนี้ไป เมื่อไปถึงโบสถ์
“พระแม่.......พระแม่คะ” นาโอเซนเรียกแม่ชีองค์เดิมที่เคยพบเจอ
“โอ้......นาโอเซนนี่เอง ถึงเวลาแล้วหรอกหรอนี่” แม่ชีเอ่ย
“เวลาอะไรกันหรือคะ พระแม่ อ่ะ...นี่ ฟิวลี่ค่ะ” นาโอเซนสงสัยพร้อมแนะนำฟิวลี่ให้แม่ชีทราบ
“ฟิวลี่แม่รู้จักเขาแล้ว อยู่เมือง ฟอยใช่มั้ย??” “พระแม่รู้ ได้ยังไงคะเนี่ย “ คำถามก็เกิดอีกแล้วสำหรับสาวน้อยผู้ขี้สงสัยอย่างนาโอเซน
“ฟังนะ..............เวลาที่แม่ว่าก็คือ ในสมุดตำนานเล่มหนึ่งกล่าวว่าจากนั้นเป็นเวลา 16 ปี จะมีคนสามารถปกป้องโลกใบนี้ได้ เพราะโลกของเราไม่ได้ปลอดภัยมันมี สัตว์ประหลาด ที่คอยจ้องที่จะทำลายเมืองเบเลต้าและจะขยายไปทั่วโลก แม่เองก็แทบไม่เชื่อเหมือนกัน แต่ก็ต้องเชื่อ ลูกๆ ต้องระมัดระวังให้ดี อย่ากลัวที่จะต้องเผชิญกับ สิ่งๆนั้น ความมืดมันจะทำให้ลูกกลัวมากที่สุด จงเชื่อมั่น!!!!!” แม่ชีอธิบายให้ ฟิวลี่และ นาโอเซน ฟังก่อนออกเดินทาง
ทั้งสองมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ แล้วเวลานั้นก็สว่างพอดี แสงแดดในยามเช้าตรู่ ช่างสวยงามเสียนี่กระไร เดินออกมาจากตัวเมืองเบเลต้าได้ไม่เท่าไหร่ ฟิวลี่ เกิดเจ็บแขนขึ้นมา
“โอ๊ย!”
“เป็นไรไป....????” นาโอเซนถาม
“แขน....ผมเจ็บแขน” เมื่อนาโอเซนเปิดแขนเสื้อของฟิวลี่ขึ้นก็พบ รอยขีดข่วนยาวๆ ลึกพอสมควร เธอจึงพยุงให้ฟิวลี่นั่งกับโขดหินใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง นาโอเซนมองไปยังเมืองเบเลต้าบ้านของเธอ น้ำตาเธอไหลลงมา เพราะเธอไม่อยากจากบ้านไปแต่มันจำเป็น
“นาโอเซน เสียใจหรอ อย่าเสียใจเลย ผมไม่เคยพบหน้าพ่อหน้าแม่มานานแล้ว ผมอยู่กับยายกับพี่สาวของผม” ฟิวลี่ปลอบนาโอเซน
“ไม่หรอก......น้ำตาของเรามันไม่ได้เกิดจากการเสียใจแต่มันเกิดจากการตั้งมั่นของเรา เราจะปกป้องเมืองนี้ โลกใบนี้ และทุกๆคนเอาไว้” น้ำตาของเธอเป็นสีฟ้าอ่อนๆใสๆ หล่นลงพื้นดิน ทำให้เกิดประกายขึ้นมา พร้อมกับภายในดวงตาของเธอเอง ก็มีเปลวไฟเกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
ครืดดดดดดด............. แผ่นดินไหวอย่างรุนแรงทำให้.......
***โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ***
ถ้าอยากอ่านกรุณาแนะติชมมา แล้วจะนำตอนที่ 6 มาให้เร็วๆนี้จ๊ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น