ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ปราสาทสีน้ำเงิน
เธอนอนอยู่ในปราสาทสีน้ำเงิน มันสวยมากๆ มีลำแสงเล็กๆสีฟ้าอ่อนๆ ลอยมาใกล้เธอมากแต่ครั้งนี้ เธอมองเห็นมันเธอจับต้องมันได้ มันมีปีกสวยบางใส บินไปมารอบๆตัวเธอ มันบินมาที่มือของเธอ เธอพยายามจะจับแต่แล้วก็บินหนีไป ซักพักหนึ่งแสงสีขาวจ้าๆนั้นก็เกิดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ เธอมาอยู่ในห้องของเธอ นาโอเซน ตกใจมาก!!!!!!
แล้วมองไปรอบๆตัวของเธอ “เราฝันไปหรอกหรอเนี่ย!!!”
แล้วเธอก็วิ่งไปที่หนังสือสีเขียวที่วางอยู่บนโต๊ะทันทีทันใด ปรากฏว่าหนังสือเล่มนี้ถูกปิดอยู่ “สงสัย เราฝันไปจริงๆ”
นาโอเซนพึมพำกับตัวเอง เธอนั่งที่เก้าอี้แล้วพยายามที่จะนึกสิ่งที่เธอฝัน เธอพยายามที่จะวาดรูปปราสาทหลังนั้นลงบนกระดาษสมุดบันทึกของเธอ
“ก๊อกๆ.........ก๊อกๆๆๆๆๆ”เสียงเคาะประตูหน้าห้องของนาโอเซน
“นาโอเซน กินข้าวได้แล้ว” โปซูมิเรียกนาโอเซน
“ค่ะ!!!!.......เดี๋ยวไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่า!!!!!” นาโอเซนตอบรับแม่ แล้ววิ่งลงมาจากห้องของเธอ
ทุกๆคนนั่งพร้อมที่โต๊ะอาหารแล้ว คอยเธออยู่ แล้วเธอก็ไปนั่งที่ของเธอ ระหว่างที่กินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้น
โต๊ะมันสั่นไหวทำให้น้ำซุปมันกระเพื่อมไปด้วย เธอนั่งจ้องดูน้ำซุปนั้น ว่าแล้ว!!!!! ภาพที่เธอจ้องมองอยู่นั้น กลับกลายเป็นภาพปราสาทนั้นอีกครั้ง เธอมองเห็นโล่ห์รูปแหวนสีทอง
“นาโอเซน!!!” โทชิ เรียกเธอ พร้อมกับภาพก็กลายเป็นน้ำซุปตามเดิม
“อะ.........อะไรๆมีไรหรอ” นาโอเซนตอบกลับแบบตกใจ
“เป็นอะไรนั่งจ้องซุปอยู่ได้ เรียกตั้งนานแล้วไม่ยอมตอบพี่เลย” โตจิพูดขึ้น
“เปล่าหรอก...กินต่อเถอะ” หลังกินข้าวกันเรียบร้อยแล้วนั้น นาโอเซนก็ไปจดบันทึกทันที
เวลานี้ก็ดึกแล้วเธอจึงไปหยิบหนังสือสีเขียวมาไว้ใต้หมอนของเธอ เธอนอนหลับใหล ดูท่าเธอจะหลับสบายซะด้วยซิ
รุ่งเช้าของวันใหม่ นาโอเซนลุกขึ้นจากที่นอนแล้วมาเปิดหน้าต่าง วิ้ววววว.....วิ้ว.....วิ้ว เสียงลมจากภายนอกที่พัดเข้ามาบวกกับเกล็ดเย็นๆ ใช่แล้ว!!!!เกล็ดนั้นก็คือ หิมะ นั่นเอง เธอจึงรีบปิดหน้าต่าง แล้วมองออกไปด้านนอกอีกครั้ง หิมะตกอยู่เต็มพื้นไปหมด มองออกไปไกลเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ โอ้....โอ มีเงาอะไรไม่รู้ตะคุ่มๆ อยู่แถวนั้น แล้วเงานั้นก็.......
** โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ **
ถ้าอยากอ่านกรุณาแนะติชมมา แล้วจะนำตอนที่ 4 มาให้เร็วๆนี้จ๊ะ
แล้วมองไปรอบๆตัวของเธอ “เราฝันไปหรอกหรอเนี่ย!!!”
แล้วเธอก็วิ่งไปที่หนังสือสีเขียวที่วางอยู่บนโต๊ะทันทีทันใด ปรากฏว่าหนังสือเล่มนี้ถูกปิดอยู่ “สงสัย เราฝันไปจริงๆ”
นาโอเซนพึมพำกับตัวเอง เธอนั่งที่เก้าอี้แล้วพยายามที่จะนึกสิ่งที่เธอฝัน เธอพยายามที่จะวาดรูปปราสาทหลังนั้นลงบนกระดาษสมุดบันทึกของเธอ
“ก๊อกๆ.........ก๊อกๆๆๆๆๆ”เสียงเคาะประตูหน้าห้องของนาโอเซน
“นาโอเซน กินข้าวได้แล้ว” โปซูมิเรียกนาโอเซน
“ค่ะ!!!!.......เดี๋ยวไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่า!!!!!” นาโอเซนตอบรับแม่ แล้ววิ่งลงมาจากห้องของเธอ
ทุกๆคนนั่งพร้อมที่โต๊ะอาหารแล้ว คอยเธออยู่ แล้วเธอก็ไปนั่งที่ของเธอ ระหว่างที่กินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้น
โต๊ะมันสั่นไหวทำให้น้ำซุปมันกระเพื่อมไปด้วย เธอนั่งจ้องดูน้ำซุปนั้น ว่าแล้ว!!!!! ภาพที่เธอจ้องมองอยู่นั้น กลับกลายเป็นภาพปราสาทนั้นอีกครั้ง เธอมองเห็นโล่ห์รูปแหวนสีทอง
“นาโอเซน!!!” โทชิ เรียกเธอ พร้อมกับภาพก็กลายเป็นน้ำซุปตามเดิม
“อะ.........อะไรๆมีไรหรอ” นาโอเซนตอบกลับแบบตกใจ
“เป็นอะไรนั่งจ้องซุปอยู่ได้ เรียกตั้งนานแล้วไม่ยอมตอบพี่เลย” โตจิพูดขึ้น
“เปล่าหรอก...กินต่อเถอะ” หลังกินข้าวกันเรียบร้อยแล้วนั้น นาโอเซนก็ไปจดบันทึกทันที
เวลานี้ก็ดึกแล้วเธอจึงไปหยิบหนังสือสีเขียวมาไว้ใต้หมอนของเธอ เธอนอนหลับใหล ดูท่าเธอจะหลับสบายซะด้วยซิ
รุ่งเช้าของวันใหม่ นาโอเซนลุกขึ้นจากที่นอนแล้วมาเปิดหน้าต่าง วิ้ววววว.....วิ้ว.....วิ้ว เสียงลมจากภายนอกที่พัดเข้ามาบวกกับเกล็ดเย็นๆ ใช่แล้ว!!!!เกล็ดนั้นก็คือ หิมะ นั่นเอง เธอจึงรีบปิดหน้าต่าง แล้วมองออกไปด้านนอกอีกครั้ง หิมะตกอยู่เต็มพื้นไปหมด มองออกไปไกลเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ โอ้....โอ มีเงาอะไรไม่รู้ตะคุ่มๆ อยู่แถวนั้น แล้วเงานั้นก็.......
** โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ **
ถ้าอยากอ่านกรุณาแนะติชมมา แล้วจะนำตอนที่ 4 มาให้เร็วๆนี้จ๊ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น