คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 คนมีเจ้าของ
ตอนที่ 1 คนมีเจ้าของ
โอ๊ย ! เจ็บที่หัวใจจังโว้ย
เห็นภาพบาดตาอีกแล้วเรา มันจะไปจู้จี้กันให้ไกลสายตากรูมั่งไม่ได้หรือไงวะ
ในหัวใจผมเสียวแปล๊บๆ เหมือนมีอะไรแหลมๆ มาทิ่มอย่างกับตอนที่โดนเข็มทิ่มนิ้วยังไงยังนั้น
แค่ตอนนี้มันเจ็บมากกว่ากันเท่านั้นเอง
เฮ้อ !
ผมเห็นภาพตรงหน้าแล้วก็ต้องนึกสมเพชตัวเองขึ้นมาไม่ได้…ที่ดันมาเห็นไอ้เพื่อนรักของผม มาหลบอยู่กันกับแฟนของมัน
ใช่แล้วครับผมรักมัน ‘ ไอ้นัท ’ ไอ้คุณชายเพอร์เฟ็กสุดหล่อลากไส้ประจำโรงเรียน
ดูมันซิ ! ครับโอบกอดกันจนน่าหมันไส้ จนผมอยากเดินเข้าไปเป็นคนแยกคู่รักทั้งสองออกจากกันเสียจริงๆ
แฟนไอ้นัท น้องแนท ( ชื่อเสรือกคล้องกันอีก อิจฉาโว้ย!!! ) ก็ทำเขินอายเอียงกายหนีซ้ายขวาที ทุกครั้งที่มันทำท่าว่าจะหอมแก้มขาวนวลที่แดงปลั่ง
เหตุที่ผมต้องมาเห็นมันจู๋จี๋อยู่กับแฟนตอนนี้ก็เพราะว่าครูให้มาตามไอ้นัทครับ
ไอ้นัทเนี่ยเห็นมันอย่างนี้ โคตรหล่อ ขาว สูง ออกแมนมาก แต่ขอบอกนะครับมันไม่ใช่เด็กเกเรต่อหน้าครูทั้งโรงเรียนนี้เลย มันเรียนได้อันดับที่1 ในชั้นปี อยู่ห้องคิง เป็นคณะกรรมการของสภานักเรียน เป็นนักกีฬาบาสประจำโรงเรียน เป็นหัวหน้ากองเชียร์มันเป็นนักกิจกรรมตัวยงแล้วยังเป็นนักเรียนตัวอย่างกริยามารยาทงามอีกต่างหาก
แต่...ต่อหน้าครูเท่านั้นนะครับ
มีอะไรบอกมันคุณชายนัทจัดให้ได้ทุกอย่าง พวกอาจารย์และครูต่างก็ไว้ใจมันมาก
สาวๆหนุ่มๆพี่ๆน้องๆ ในโรงเรียนผมบอกได้เลยครับ ติดมันกันตรึม มันเดินไปทางไหน มีสาวๆไม่ต่ำกว่าสิบมองและเดินตามมัน
“ กรี๊ดๆๆๆๆ พี่นัทขา พี่นัทสุดหล่อ มองมาทางนี้หน่อยค่ะ กรี๊ดๆๆๆๆๆ ”
นี่ล่ะครับเสียงที่ผมได้ยินแทบทุกวัน
พวกผมอาศัยที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับมันเลยพลอยมีคนมาร่วมปลื้มไปด้วย เรียกแบบว่าอาศัยเพื่อนหล่อเกิดน่ะครับ พอที่จะยืดได้บ้างเวลาที่จะบอกใครๆว่าเป็นเพื่อนกับไอ้นัทมัน แต่ตอนออกจากโรงเรียนแล้ว ไปกับกลุ่มพวกผม อยู่ไกลสายตาประชาชี อย่าให้ผมพูดเลยครับ มันเป็นหัวโจก( สมชายจรดปลายตรีน )มันโคตรซ่า บ้า และก็สุดที่จะกวนบาทาพวกเขาๆท่านๆได้ทุกย่อมหญ้า มันคงอดทนอดกลั้นตอนอยู่โรงเรียนมั้งครับ ดีที่มันเป็นกีฬาและหัวหน้ากองเชียร์ไปพร้อมๆกันพอที่จะทำให้มันคลายสิ่งที่มันเก็บกดไว้ได้บ้าง
มันเอาเรื่องเฉพาะ นักเลงซ่าๆ เท่านั้นแหล่ะครับ แต่กับสาวๆ ล่ะก็หัวงูต่างเรียงรายมาแผ่แม่เบี้ยอย่างไม่ได้นัดหมายเลยทีดียว ที่มันต้องเป็นแบบนี้เพราะพ่อมันเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล แม่เป็นครูครับระดับเจ้าของโรงเรียนเอกชนชื่อดัง แต่ไหงมันถึงมาเรียนโรงเรียนระดับสอง ประจำจังหวัดอย่างนี้ก็ไม่รู้ ( สงสัยอยากขัดใจแม่ หรือสร้างฐานนิยมให้ตัวเองมั้งครับ )มันเคยบอกผมว่ามันอึดอัด ที่จะต้องเรียนโรงเรียนที่แม่เป็นเจ้าของ ไม่อยากมีอิทธิพล แต่ที่มรึงเป็นอยู่นี่เขาเรียกว่าอะไรกันว่ะ ผมเคยถามมัน แต่สาเหตุที่มันมาเรียนที่นี่ได้โดยแม่มันไม่ขัดใจ มันไม่เคยบอกใครครับ มันบอกว่าเป็นความลับแล้วก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจเสียเหลือเกิน ผมเลยเลิกขี้เกียจที่จะเซ้าซี้มันครับ เรื่องของมรึง ถ้าไม่อยากบอก กรูก็ไม่อยากรู้โว๊ย สาดดด..
ถึงมันจะเป็นเหมือนไอด้อลประจำโรงเรียนแต่สาวคนที่พิชิตใจมันได้คงเป็นน้องแนท สาวน้อย ม.4 สวยขาดบาดถึงเนื้อในคนนี้ น้องแนทเป็นเด็กสาวหญ่ายยยย เกินอายุครับ อายุมัธยม แต่นมมหาลัย อย่างที่ผมเคยได้ยินมา แต่น้องแนทคนนี้ โอ้โห้แม่เจ้าโว้ย แม้แต่ผมเองเห็นเธอแล้วน้ำลายไหลได้ทุกครั้งเหมือนกัน คุณเธอสมคำคล่ำลือจริงๆ ข้าน้อยของคำนับในความหญ่ายยย.. แต่ก็เปลี่ยนกลับมาอิจฉาตอนที่ตัวเองรู้ตัวว่ารัก ไอ้นัทนั่นแล้วแหละครับถึงได้เลิกน้ำลายหกกับเจ้าหล่อนไปทันที
แต่ถึงน้องเขาจะโน-ตมแค่ไหนแต่น้องเขานิสัยดีนะครับน่ารักน่าใคร่เสียทุกอย่าง พูดจาไพเราะเสนาะสำเนียงเสียงประสาน คุณเธอเสียงหวานหูน่าฟังยามได้ยิน กริยามารยาทอ่อนหวานเรียบร้อย ไอ้นัทมันชอบน้องเขามาก แล้วมันเข้าจีบตอนหลังจากไปแข่งขันประกวดมารยาทที่ต่างโรงเรียนด้วยกัน มันบอกว่า ‘ เจอแล้วโว้ยว่าที่แฟนประจำกายท่านชายนัทอย่างกรู.. .’
มันก็เพียรจีบอยู่ได้ประมาณ 1 เดือนครับน้องเขาก็ใจอ่อน มันเล่นทุกวิทยายุทธในยุทธภพของตำราว่าด้วยการจีบสาว ตามแบบฉบับที่มันแต่งเองครับ ไม่ว่าจะเป็น จดหมายรักหวานเลี่ยน จนน้ำตาลหมดความมั่นใจไปเลย ดอกกุหลาบสีชมภูดอกบานเท่าชามตาไก่ ของขวัญมากมาย หลายหลากที่มันเสียเวลากว่าชั่วโมงหลังจากลากผมไปช่วยซื้อ ตุ๊กตาน่ารักๆ ขนม หรือแม้แต่เข้าตีสนิทกับกลุ่มเพื่อนน้องเขา เลี้ยงตลอดรายการ ( เจ้าบุญทุ่มเสียจริงมรึง น่าเปลี่ยนชื่อเป็นนัททุ้มเสียเลย ) และอีกสาระพันร้อยแปดกระบวนท่าที่มันจัดสรรค์เท่าที่จะทำได้ จนสุดท้ายน้องเขาก็พ่ายแพ้ต่อมันด้วยความรักอันแท้จริง
อ้วกๆๆๆๆ แมร่งโคตรๆ เลยครับ ถ้าผมรู้ใจตัวเองเร็วกว่านี้ก็คงไม่รับอาสาเป็นนกพิราบสื่อสารของมันแน่นอนจริงๆ ให้ดิ้นตายเถอะกรู!!!
พาทำให้สาวน้อยสาวใหญ่จนถึงชายน้อยแอบรักชายอย่างผมอกระบมหมอไม่รับรักษากันไปทั้งในและนอกโรงเรียนเลยครับ
“ ไอ้นัท ๆ จารย์ บอกให้กรูมาตามมรึงทำไรอยู่วะ ” ผมแกล้งตะโกนเรียก
“ อุ๊ย ! ตกใจหมดเลยค่ะ ” เสียงร้องดังมาจากสาวเจ้าแม่นางโน-ตม
น้องแนทสะดุ้ง เธออุทานออกมาทันทีที่ผมเรียก แต่ไอ้นัทซิ มันหันมองมาต้นเสียงเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ที่มีคนมาขัดจังหวะการอ้อนออดพลอดรักของมัน แต่ .. ตาสายตามันก็เปลี่ยนไปทันทีครับที่เห็นว่าเป็นผม ตาไอ้นัทเบิ่งกว้างจนโตเท่าไข่ไก่เหมือนตกใจเล็กน้อย แล้วหันกับมาวางท่าเป็นเป็นปกติในทันใด
“ กรู ตกใจหมดเลยเพื่อน นึกว่าถูกจับได้ซะแล้ว มรึงเองเหรอ ไอ้วิน ทำหัวใจกรูจะตกมาตาตุ้ม แต่มรึงช่วยบอกอีกทีซิใครตามกรู ไม่งั้นมรึงโดนถีบโทษฐานที่ขัดคอ ” ไอ้นัทพูดอย่างเสียดายในน้ำเสียง
“ เออกรูเอง ! เชี่ยมรึงไอ้นัท จารย์มลให้กรูมาตามมรึงเรื่องว่าจะปรึกษาเกี่ยวกับกองเชียร์ที่จะต้องส่งไปแข่งขันกันตอนกีฬาเชื่อมสัมพันธ์กลุ่มโรงเรียนประจำจังหวัดน่ะว่าไปถึงไหนแล้ว มรึงเป็นประธานกองเชียร์ไม่ใช่หรือว่ะ เสรือก หนีมาหลีสาวซะงั้น หน้าที่มรึงนะทำเป็นจำไม่ได้ ”
“ โห้ย ! ลืมว่ะ โทษที กรูจำได้ว่านัดอาจารย์มลเขาไว้แต่กรูก็ดันนัดน้องแนทเขาก่อน แฮ่ๆๆ รักทำให้คนตาบอดจริงๆ กรู ขอบใจมากที่มรึงอาสามาตาม ”
ดูมันซิครับพูดออกมาได้ทำร้ายจิตใจผมซะจริง โกรธโว้ยโกรธมัน ไอ้บ้าไอ้หน้าหล่อ ไอ้โคตรเท่ ไอ้คนที่กรูเสือกแอบรัก ไอ้ๆๆๆๆ
โอ๊ย! ด่าไม่ถูกแล้วครับ
ในใจผมได้แต่คิด แต่กริยาที่มันเห็นผม ผมได้แต่นิ่งมองมันเฉยๆ
“ เออ รีบไปได้แล้วมรึง จารย์ เขารออยู่ เสรือกลืมได้นะไอ้นักเรียนตัวอย่างบังหน้า ” ผมพูดได้เท่านั้นครับ แต่ตาผมพาลไปเห็นมันหอมแก้มน้องแนทหนึ่งทีก่อนก้มกระซิบบอกอะไรกับเธอกับหน่อยก่อน แล้วจึงลุกวิ่งหน้าตั้งออกไป
ส่วนน้องแนทก็เดินก้มหลบหน้าหลบตาผมที่มองเธออยู่ออกไปจากที่นั้นทันที ที่นี้ล่ะไวซะจริง แม่ยอดมารยาทงาม ได้แต่ ปล่อยให้ผมยืนโด่ เป็นเสาไฟ อยู่ตรงนั้นเอง
......................................................................................................................
ผมตกใจไม่น้อยครับที่ไอ้วิน มันมาเห็นผมอยู่กับน้องแนท ผมบอกไม่ถูกครับ เพื่อนคนอื่นในกลุ่มเดียว
ที่ไม่ใช่มันไม่เป็นไร?
แต่...กับมัน ผมก็ไม่รู้ครับว่าทำไม
ตกใจ !
อาย?
( ไม่เคยมีในตัวผมเลย เรื่องนี้ ) หรือไม่อยากให้มันเห็น
มันเป็นเพื่อนซี้ผมครับเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล จนตอนนี้ม.5 แล้วอยู่ห้องเดียวกันตลอด ในหลายอย่างของมันผมเป็นคนแรกครับ แน่ ไม่บอกคนอ่านหรอกอ่านกันไปเองแล้วกันก็จะรู้
ผมไม่เคยมีความลับกับมันครับจนถึงเรื่องน้องแนท!
ผมถึงห่างมันมาบ้างในตอนนี้ ก็น้องเขาเร้าใจทุกอย่างจริงๆ ชาติชายอย่างผมยอมพลาดได้ซะที่ไหนล่ะ
พูดเรื่องไอ้วินต่อนะ
ไอ้วินมันใส่แว่นมาตั้งแต่เด็กครับ มันบอกว่าสายตาสั้นแต่ผมเห็นว่าไม่สั้นเท่าไหร่ เคยแกล้งแอบขโมยแว่นมันไปซ่อนหลายต่อหลายหนทีไร มันเดินหาชนโน้นชนนี่ซะทุกครั้งจนหัวโน ปากแตก
แต่มันก็ไม่เคยโกรธผมนะครับ มีแต่ด่ากลับมาบ้าง ตามนิสัยของมัน
พอถาม ?
ไอ้วินมันจะบอกว่าเล็กน้อยไม่เป็นไร
แต่ถ้าผมแกล้งจนหนักไปนิด
มันก็จะบ่นและมีแต่ด่ากลับมาบ้าง ตามนิสัยของมันนั่นแหล่ะ
ไม่ถือครับ ผมไม่ถือมันหรอก ?
ไอ้วินเป็นคนขาวสูง เตี้ยกว่าผมนิดหน่อย ใส่แว่นตา ปกติมักชอบนิ่ง พูดน้อยต่อยหนักปากหมาบ้างยามที่พวกผมแกว่งเท้าหาเรื่องกับปากมัน ผมตรงตั้ง แต่นิ่มสลวย คิ้วบาง ขนตางอนยาวสีน้ำตาลอ่อน ( เห็นตอนที่แกล้งถอดแว่นมัน ) ตาโตแต่สายตาสั้น ปากแดง มือเรียวสวย ผิวเนียนเรียบ นุ่มยามจับและก็ ไม่ค่อยมีขนที่อื่น
อันนี้ผมสาบานได้ครับผมเคยเห็นมาแล้ว!?
ขนที่มียาวส่วนใหญ่จะสีน้ำตาลจนมองแทบไม่เห็นเลย
มันต่างกับผมมากครับ
ผมซิแมนไปซะทุกอย่าง แต่ผมชอบมันนะมันเป็นเพื่อนที่ดีเสมอตามความต้องการมันคอยรับฟังปัญหาทุกอย่างที่ผมอยากบอกมัน
แต่ตอนนี้มันท่าทางแปลกๆ ผมห่างจากมันมามีแฟน มันเลยทำตัวห่างจากผมไปอีกเท่าตัว แต่บางเวลาที่ผมมีเรื่องกังวลใจ แปลกครับมันจะเป็นคนแรกที่เดินมาที่ผมเสมอๆ อย่างกับรู้ว่าเกิดอะไรกับผม ถึงผมจะเป็นคุณชายเพอร์เฟ็กแต่ก็มีบ้างครับที่ต้องพึ่งพามัน ไอ้วินก็ยอมทำที่ผมขอร้องตลอดแม้จะมีอิดออดบ้างท่ามันไม่ว่างหรือทำอย่างอื่นค้างอยู่
ผมแคร์มันครับ
บอกจริงๆ
....คิดได้เท่านั้น ผมก็วิ่งมาถึงห้องพักครูซะแล้ว
...............................................................................................................................................
นำมาลงใหม่เพื่อจะปั่นให้จบเรื่องในปีนี้ค่ะ
ไม่แก้ไข ไม่รีไรท์ใดๆ ทั้งสิ้น
ความคิดเห็น