AF7 Series Present AF7รักร้ายๆของชั้นและเธอ

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 นรกบนดิน

ห่างหายไปนานขอโทษด้วยค่า



“หืม ว้าย นี่อะไรกันเนี่ย ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ”ปั๋มติ่นขึ้นมาก็พบว่าเธออยู่บนเตียงนอนของบ้านริมทะเลแห่งหนึ่งและเธอก็ถูกมัดทั้งเท้าและมือ พลางตะโกนให้คนช่วยและดิ้นไปมาให้เชื่อกหลุด

“โอ้ย ตื่นมาแกก็แหกปากเลยนะ”ผ้าไหมเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับน้ำแข็ง

“ผ้าไหม นี่เธอจับชั้นมาทำไมน่ะ”ปั๋มถามอย่างสงสัย

“จะจับมาทำไมแกไม่ต้องมายุ่ง ขืนแกยังตะโกนโหวกเหวกนะชั้นจับแกโยนลงทะเลให้ฉลามกินแน่”ผ้าไหมขู่จนปั๋มเงียบลงด้วยความกลัว

“ผ้าไหม แกลืมไปแล้วหรอว่าทั้งเกาะนี่เป็นของชั้น มีแค่คนงาน2-3คนเท่านั้น แล้วก็ไม่มีใครกล้ามาช่วยหรอก”น้ำแข็งพูดพลางกอดอกมองไปทางหน้าต่าง

“แล้วคุณร่วมมือกับผ้าไหม จับชั้นมาทำไม”ปั๋มถามอย่างกล้าๆกลัวน้ำแข็งและปั๋มมาก

“หึ เพราะครอบครัวเธอทำลายครอบครัวชั้น พวกเห็นแก่ตัวแบบนั้น แค่ลูกสาวหายไปนี่ถือว่ายังน้อยอยู่”น้ำแข็งตอบแล้วหัวเราะเยาะกับผ้าไหม

“อยู่นี่ก่อนนะ เจ้าสาวของนายต้นคงไม่ตายง่ายๆหรอก ก็แค่รับกรรมแทนพ่อแม่อยู่บนนรก นรกบนดิน 555”ผ้าไหมหัวเราะอย่างสะใจก่อนเดินออกไปทิ้งให้น้ะแข็งมองหน้าปั๋มซักพัก พอเธอเริ่มร้องไห้น้ำแข็งรีบออกไปทันที

ปั๋มนั่งกอดเข่าร้องไห้อย่างน่าสงสารตรงนั้น

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-**-*-*-*-*-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

3เดือนผ่านไปหลังจากเหตุการณ์งานแต่งงานของต้น ต้นก็กลายเป็นคนนิ่ง เย็นชาไปทันที พวกเขาตามหาผ้าไหมแทบพลิกแผ่นดินก็ไม่มีใครเจอผ้าไหมอีกเลยหลังจากวันงาน ต้นได้แต่คิดหนัก

“หูยยย พี่ต้น อย่าเครียดสิ ยังไงเราต้องตามยัยนั่นเจอแน่ๆ”นิวเดินมากอดพี่ชายจากด้านหลังเพื่อปลอบใจ

“พี่เหนื่อยนิว ทำไมเค้าถึงต้องทำกับปั๋มด้วย”ต้นตอบอย่างท้อ

“นั่นสิ นิวว่าพี่น่ะอย่ามัวแต่ตามหานังผ้าไหมนั่นเลย เราหันมาตั้งหน้าทำงานบริษัทก่อนเถอะ ดูสิรายได้ตกไปถึงไหนแล้ว”นิวพูดและออกปากบ่นพี่ชายตัวเอง

“อืม ก็ได้ๆ”ต้นตอบรับน้องอย่างเหนื่อยหน่าย แล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อโดยมีน้องรักนั่งคุมอยู่

“เห้ยๆ ได้เบาะแสแล้วโว่ยไอ่ต้นนน”ปอวิ่งเข้ามาในห้องอย่างร้อนใจ

“อะไรอีกล่ะ”ต้นตอบเสียงเนือย เพราะแต่ละเบาะแสของปอนี่แทบจะไม่ได้เรื่องเลยซักอัน

“ยัยผ้าไหมๆ เนี่ยล่าสุดชั้นเห็นคุณเธอกลับมาเยี่ยมแม่ที่บ้านด้วยล่ะ”ปอตอบและต้นกับนิวก็ลุกขึ้นทันทีเพื่อมุ่งหน้าสู่บ้านของผ้าไหมนั่นเอง

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-**-*-*-*-*-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

“ผ้าแพรรรรร”เบน เปิดประตูบ้านออกไปก็พบผ้าแพรยืนอยู่หน้าบ้าน ผ้าแพรถอดแว่นตากันแดดสีชาของเธออกแล้วยิ้มให้กับเบน

“เบน ทำไมไม่ไปรับชั้น เมลล์บอกแล้วนะ ทำเป็นลืมไปได้”ผ้าแพรบ่นน้อยใจที่เธอต้องนั่งแท๊กซี่จากสุวรรณภูมิกลับมาบ้านเธอเพียงลำพังทั้งๆที่เพื่อนชายสัญญาว่าจะมารับแท้ๆ

“กรี๊ดดดดด พี่แพร กลับจากอเมริกาเมื่อไหร่ทำไมไม่บอกอ่ะ”เกรปน้องสาวเบนวิ่งมากอดผ้าแพรด้วยความดีใจ

“เอ้าๆ น้อยๆหน่อย มัวแต่กอดกันพี่น่ะหนักจะแย่อยู่แล้วนะเกรป ไอ่แพรไปๆ เกะกะเว่ย”เบนบ่นอย่างหมั่นไส้ทำเอาทั้งคู่อดค้อนใส่เบนไม่ได้

“วานถือนิดถือหน่อยแค่นี้บ่นเป็นลุง จะเอามั้ยของฝาก”ผ้าแพรเถียงกะเบนเรื่องของฝากจนแม่ของผ้าแพรเดินอกมานอกบ้านดูเด็กๆยืนทะเลาะกัน

“โอ๊ย เด็ก เอะอะจนเสียงดัง อ้าวผ้าแพรกลับมาทำไมไม่บอกลูก”แม่ผ้าแพรสวมกอดผ้าแพรทันที

“เซอร์ไพร์ไงคะแม่”ผ้าแพรพูดก่อนที่จะเดินกอดแม่เข้าไปในบ้า เบนมองตามก่อนยิ้มอย่างมีความสุข

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-**-*-*-*-*-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

“บอส มานั่งทำไมคนเดียวข้างนอกละ”เกรปเดินมาหาญาติตัวเองที่ตอนนี้ออกมานั่งซึมนอกบ้าน หรือตั้งแต่มาที่บ้านสองแฝดผ้าไหมผ้าแพรตั้งแต่ต้น ซึ่งเกรปเองก็เข้าใจความรู้สึกนี้ของเพื่อนดี

“แค่เบื่อๆน่ะ”บอสตอบแล้วนั่งเหม่อต่อไป

“อ่ะๆ ชั้นไม่กวนแกละก็ได้”เกรปพูดก่อนเดินออกไป ผ้าแพรเห็นดังนั้นจึงเดินสวนกับเกรปที่เดินออกมา เข้าไปทักบอสทันที

“ทำไมไม่เข้าไปข้างใน”ผ้าแพรเอ่ยทักเพื่อนชาย

“ผ้าไหม”บอสหันไปเห็นผ้าแพรก็ตกใจเข้าไปกอดผ้าแพรทันที ผ้าแพรตกใจอึ้งกับการกระทำบอส ทำไมบอสต้องเพ้อถึงผ้าไหมพี่ตัวเองด้วย ตลอดเวลาที่เธออยู่อเมริกา ที่นี่เกิดอะไรขึ้น

“เห้ยยย ไอ่บอสสส นี่มันผ้าแพรเว่ยไม่ใช่ไอ่ไหม”เบนเห็นรีบเข้ามาแยกบอสกับผ้าแพรออกโดยที่เกรปช่วยกันอีกที

“ผ้าไหม...ผ้าแพร แกเองหรอกหรอ”บอสนิ่งคิดก่อนที่จะหันกลับไปนั่งซึมที่เดิมต่อ ยิ่งทำให้ผ้าแพรสงสัยมากยิ่งขึ้น เธอจึงลากตัวเบนออกมาเพื่อคุยทันที

“บอกมา”ผ้าแพรพูด

“เอ่อ อะไร”เบนตอบ

“เรื่องทั้งหมดมันคืออะไร ทำไม 4ปีที่ชั้นไม่อยู่นี่มันเกิดอะไรขึ้น เบน เล่ามาเดี๋ยวนี้”ผ้าแพรพูดเสียงแข็ง เบนเห็นท่าทีของผ้าแพรจึงยอมเปิดปากพูด

“เอ่อ เรื่องมันเป็นหยั่งงี้ อย่างที่แกรู้ๆกันอยู่ว่าเรื่องครอบครัวแกอ่ะนะ ไอ่ไหมมันก็ไปคิดแค้นกับครอบครัวฝ่ายโน้น มันเลยหลอกบอสเป็นเครื่องมือทำให้บอสรัก แล้วก็หนีไปข่าวคราวก็นานทีจะติดต่อกลับมาที โทรศัพท์ก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ป่านนี้จะเป็นยังไงก็ไม่รู้”เบนพูดทำเอาผ้าแพรอึ้ง

“โถ่ พี่ไหมไหงทำหยั่งงี้ได้แล้วนี่นายพอรู้มั้ยว่าครอบครัวที่ทำครอบครัวชั้นคือใคร”ผ้าแพรพูดขึ้น

“ก็...”เบนกำลังจะพูด จู่เสียงกริ่งบ้านผ้าแพรก็ดังขึ้น



...