ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แก๊งค์เด็กข้างบ้าน
ตอนที่1
“ผ้าแพร วิ่งให้มันเร็วๆหน่อยสิ”เสียงของเด็กหญิงตัวเล็กสั่งเพื่อนสาวให้วิ่งตามมา ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
“แฮ่กๆ โอ๊ย ปั๋มก็วิ่งช้าๆหน่อยสิผ้าแพรเหนื่อยละนะ”เด็กหญิงผ้าแพรในชุดกระโปรงสีชมพู ถักผมเปียยาวกำลังวิ่งตามปั๋มเด็กสาวผมแกละใส่เอี๊ยมยีนส์ที่กำลังวิ่งอยู่
“เอ้าว์ จะให้ปั๋มรอผ้าแพรได้ไง ก็ผ้าแพรเป็นนิ 555”เด็กสาววิ่งต่อไปเรื่อยโดยไม่ดูผ้าแพรที่ตามหลังมา และตอนนั้นเอง
โครม!
“โอ๊ย/ว้าย”เสียงเด็กหญิงและเด็กชายร้องขึ้นมาพร้อมกันทำให้ปั๋มหยุดวิ่งแลรีบวิ่งกลับมาดู
“เห้ย ผ้าแพรเป็นไงมั่ง อ้าวพี่ไมวิ่งมาชนเพื่อนหนูหยั่งงี้ล่ะ”เด็กสาววิ่งมาดูเพื่อนรักพลางอ้าปากว่าเด็กชายที่ชนเพื่อนของเธอ
“อ่าวน้องครับ พูดดีๆหน่อยสิครับพี่เดินของพี่อยู่ดีๆเพื่อนของน้องวิ่งมาชนพี่เองนะครับน้อง”เด็กชายคนนั้นว่ากลับบ้าง
“โหยพี่พูดงี้ก็สวยเด่ะ”เด็กหญิงปั๋มถลกแขนเสื้อเตรียมสู้
“ปั๋ม พอเถอะ เราไม่เป็นอะไรมากหรอก”ผ้าแพรพอลุกขึ้นและเห็นท่าไม่ดีจึงรีบปรามเพื่อน
“แต่ผ้าแพร ก็ไอ่พี่เนี่ย...”ปั๋มกำลังจะว่าต่อ แต่ก็โดนสายตาดุๆของผ้าแพรมองปั๋ม
“ปั๋มมม เอ่อ ต้องขอด?ษแทนปั๋มด้วยนะคะพอดีเค้าอารมณ์ร้อนไปหน่อยน่ะค่ะ เอ่อ พี่...”ผ้าแพรดุปั๋มและรีบหันไปขอโทษเด็กชายตรงหน้า
“อ๋อ พี่ชื่อน้ำแข็งครับ เอ่อ น้องผ้าแพรเจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่าครับ”เด็กชายน้ำแข็งถามผ้าแพรด้วยความเป็นห่วง
“อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ พี่พึ่งย้ายมาอยู่ใหม่หรอคะ ทำไมปั๋มกับผ้าแพรไม่เคยเห็นหน้าพี่มาก่อนเลย”ผ้าแพรพูด
“พี่พึ่งย้ายมาวันนี้น่ะครับ ก็หลังที่อยู่ซอยที่2หลังที่3บ้านสีขาวข้างๆบ้านสีชมพูน่ะครับ”น้ำแข็งพูดพลางชี้ไปทางซอยที่อยู่ตรงข้ามสวนสาธารณะ
“อ้าวงั้นพี่ก็เป็นเพื่อนบ้านผ้าแพรกับปั๋มน่ะสิคะเพราะหลังสีชมพูนั่นบ้านผ้าแพรเองค่ะแล้วหลังสีฟ้าที่อยู่ข้างๆบ้านพี่ก็บ้านปั๋มเองนะคะ”ผ้าแพรพลางชี้ให้น้ำแข็งดู
“เห้ย งั้นพี่นี่เป็นเพื่อนบ้านคนใหม่ของชั้นหรอเนี่ย ซวยชะมัด”ปั๋มร้องอุทานพลางบ่นออกมา
“เอ่อ ขอโทษนะครับ พี่ชื่อน้ำแข็งไม่ได้ชื่อนี่ เข้าใจใหม่นะครับน้องหมวยโรงเจ”น้ำแข็งสวนกลับ
“หนอย ชั้นชื่อปั๋มย่ะ ไอ่พี่น้ำกลั่น”ปั๋มสวนกลับทันที
“เอ่อ พอกันได้แล้วค่า อย่าทะเลาะกันสิคะ ยังไงเราก็ต้องเป็นเพื่อนบ้านกันอยู่ดี เรามาดีกันดีกว่านะคะ นะปั๋มนะ”ผ้าแพรรีบห้ามทั้งคู่และหันมาชวนเพื่อนรัก
“ฮึ่ม ก็ได้”ปั๋มหันมาพลางยื่นมือมาให้น้ำแข็งจับ ซึ่งอีกฝ่ายก็จับมือเด็กหญิงตอบ แต่ก็ยังแอบเขม่นกันอยู่
“แหะๆ งั้นต่อไปนี้เราก็เป็นเพื่อนบ้านกันแล้วนะคะ พี่น้ำแข็ง”เด็กหญิงผ้าแพรยิ้มแป้น หลังจากนั้นเด็กหญิงปั๋มกับเด็กชายน้ำแข็งก็ค่อยๆยิ้มออกมา
.........................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น