มองกลับหลัง...ฉันอาจจะยังอยู่

ลำดับตอนที่ #2 : อยากมีความหมายกับเธอ

เช้านี้อากาศดีจังเลยยยยยยย เสียงใสๆของใครคนหนึ่งดังมาจากข้างหลังทัศนัย ตุ๊บ! เสียงฝ่ามือของปารีทุบลงบนหลังของทัศนัย โอ้ย! ชายหนุ่มร้องออกมา “นี่เธอไปกินช้างมาทั้งตัวหรือไง มือหนักเป็นบ้า” หญิงสาวไม่พูดอะไรแต่ยืนยิ้มหวานอย่างมีนัย ทัศนัยขมวดคิ้วทำหน้าเหมือนรู้ทัน “นี่ๆเธอจะมาชวนฉันไปไหนวันนี้ฉันมีติวฟิสิกส์นะ” หญิงสาวหัวเราะเสียงดังทำหน้าเจื่อนๆที่เพื่อนรู้ทัน แล้วปารีก็นั่งลงข้างๆนัท “นายนี่สมกับเป็นเพื่อนฉันจริงๆ รู้ใจไปทุกอย่าง”  “ก็นานๆจะมีเรื่องดีๆอย่างนี้สักที ฉันก็อยากจะไปดูกะเค้ามั่ง” ทัศนัยมองด้วยความสงสัยพลางถามหญิงสาวว่า ดูอะไรของเธอ ปารียืนขึ้นด้วยแววตาเป็นประกายพูดถึงการประกวดวงดนตรีที่หน้าที่ว่าการอำเภอด้วยความชื่นชมและแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธออยากไปสุดๆพร้อมกับอ้อนวอนทัศนัยทุกอย่าง “นะๆๆๆขาดเรียนซักวันนะถ้านายเรียนไม่รู้เรื่องเดี๋ยวฉันจะติวให้นายเอง” ทัศนัยหัวเราะร่าพร้อมกับพูดหยอกล้อหญิงสาวว่า เธอเนี่ยนะจะมาติวให้ฉันสงสัยจะเป็นคุณครูกิตติมศักดิ์ เป็นเกียรติแก่ตัวฉันจริงๆ หญิงสาวหันมาค้อนขวับ ทัศนัยก็มองอย่างอดเสียไม่ได้พร้อมกับโบกไม้โบกมือ “เอาล่ะๆเธอยอมลงทุนขนาดนี้ถ้าฉันไม่พาไปก็จะดูใจร้ายไปหน่อยแล้ว” ปารีกระโดดและร้องด้วยความดีใจ ทัศนัยนั่งมองขำๆแล้วก็คิดในใจว่านี่เป็นภาพที่เขาอยากเห็นตลอดเวลา เมื่อเรียนเสร็จปารีและทัศนัยก็พากันไปดูการประกวดวงดนตรีทุกครั้งที่แต่ละวงขึ้นมาร้องเพลง เล่นดนตรี ปารีจะดูชื่นชมคนเหล่านั้นแล้วเธอก็จะพูดชมอย่างไม่ขาดปากว่าวงนี้เล่นดีอย่างนู้นอย่างนี้ วงนี้ก็เก่ง วงนี้ก็เท่ห์ ทั้งร้องทั้งเต้นตามอย่างมีความสุขเธอชักชวนให้ทัศนัยเต้นกับเธอแต่ทัศนัยก็ปฏิเสธเพราะมันเป็นสิ่งที่เขาไม่ถนัดเอาซะเลยและมันก็ค่อนข้างขัดกับบุคลิกของเขา แต่ทัศนัยก็มองปารีอย่างไม่วางตาแล้วคิดในใจว่า ทำไมเธอถึงไม่ประทับใจคนอย่างฉันบ้างนะ แล้วทำไมฉันถึงไม่มีสิ่งที่เธอชอบอยู่ในตัวเลย แต่ปารีเองก็แอบมองทัศนัยอยู่เหมือนกัน เมื่อถึงเวลากลับบ้านทัศนัยก็ไปส่งปารี ด้วยความที่เขาเป็นคนดีและเป็นคนเก่งพ่อแม่ของปารีจึงค่อนข้างจะชอบแล้วก็ไว้ใจทัศนัยทำให้เขาเข้าออกบ้านเธอได้ตลอดเวลา หลังจากส่งปารี ทัศนัยก็เดินกลับบ้านแล้วเขาก็คิดบางสิ่งบางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ค่อนข้างจะเป็นไปได้ยากสำหรับเขา เมื่อมาถึงบ้านเขาถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างคนที่ได้ตัดสินใจบางสิ่งบางอย่างแล้ว “กลับมาแล้วครับ” ทัศนัยส่งเสียงเพื่อบอกให้คนในบ้านรู้การกลับมาของเขา แล้วทัศนัยก็เดินไปหาแม่พร้อมกับหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่ พร้อมกับบอกกับแม่ว่า คุณแม่ครับ นัทว่านัทเรียนมากเกินไปแล้วก็ค่อนข้างจะเครียด นัทว่านัทอยากจะเรียนดนตรีซักอย่างเพื่อจะได้ผ่อนคลายบ้าง แม่ของนัทก็มองหน้าลูกชายอย่างแปลกใจพร้อมกับพูดว่า ก็ปกติลูกไม่ชอบเล่นดนตรีนี่ ไหนบอกว่าเสียเวลาอ่านหนังสือ นัทมองผู้เป็นแม่ด้วยสีหน้าจริงจังแล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความตั้งใจ นัทคิดว่านัทควรจะทำอย่างอื่นเป็นบ้างนอกจากการเรียน เค้าบอกว่าคนเก่งสามารถทำหลายอย่างให้ดีได้ในเวลาเดียวกัน นัทก็คิดว่านัทน่าจะมีความสามารถนะครับแม่ แล้วนัทก็สัญญาว่านัทจะไม่ให้เสียการเรียนเลยครับ หญิงผู้เป็นแม่ก็พยักหน้าแต่สีหน้าก็ยังงงๆอยู่ดีจึงถามลูกชายออกไปว่า แล้วลูกอยากจะเรียนคนตรีอะไรล่ะ ทัศนัยยิ้มกว้างเพราะมั่นใจว่าคุณแม่คงอนุญาตแล้ว  นัทอยากเล่นกีตาร์ครับนัทว่ามันท้าทายดีแล้วก็ฝึกได้ตลอดเวลาที่ว่างแล้วมันก็เป็นเพื่อนกับเราได้ทุกสถานการณ์ อืม...งั้นลูกต้องสัญญานะว่าจะไม่เสียการเรียน ประภาศรีบอกลูกชายเพื่อความมั่นใจ นัทกอดแม่แล้วก็ขอบคุณแม่ด้วยความดีใจทั้งที่ในใจเขาก็ยังกล้าๆกลัวๆในสิ่งที่ตัดสินใจ พร้อมบอกกับผู้เป็นแม่ว่า คุณแม่ครับนัทอยากขออะไรคุณแม่อีกอย่างคือคุณแม่อย่าเพิ่งบอกใครนะครับว่านัทจะเรียนดนตรีเพราะว่านัทอยากจะทำให้ทุกคนประหลาดใจ ประภาศรียิ่งมองลูกชายด้วยความสงสัยมากขึ้นแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอจึงรับปากลูกชาย