คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฉบับที่ 1
ฉบับที่ 1
.
.
When you're in love...life is like a romance novel that you never want to end.
เมื่อคุณอยู่ในห้วงแห่งรัก ..ชีวิตก็เหมือนดั่งนิยายที่คุณอ่านไม่จบ
ช่วงเวลาแห่งความสุขของการปิดเทอมนั้นผ่านไปไวเหลือเกิน อีกเพียงไม่กี่วันโรงเรียนก็จะเปิดแล้ว ผมล่ะขี้เกี๊ยจขี้เกียจจริงๆ นี่ก็จะขึ้น ม.4 แล้ว จะว่าตื่นเต้นมันก็ตื่นเต้น จะว่าน่าเบื่อมันก็น่าเบื่อ-*-
"เฮ้......ไอ้ต้นไปเตะบอลกัน" เสียงไอ้น้ำสหายรักลอดผ่านเข้ามาในห้องน้ำที่ผมนั่งอึ๊อยู่ ใจจริงก็อยากจะออกไปเตะบอลกับมันเร็วๆนะ ถ้าไม่ติดภาระกิจสำคัญ=_=
"เออๆ กูขี้อยู่แสรด เดี๋ยวตามไปที่สนาม"
ชีวิตเด็กหอก็ไม่มีอะไรมากหรอก กินๆนอนๆเตะบอลเล่นไพ่ ไม่พ้นวัฎจักรนี้หรอกครับ ยิ่งช่วงใกล้เปิดเทอมอย่างนี้นะ เพื่อนๆต่างพากันทยอยย้ายสำมะโนครัวเข้าหอ จึงทำให้ยิ่งคึกคักเข้าไปใหญ่ โรงเรียนที่ผมอยู่เนี่ยเป็นโรงเรียนชายล้วนระดับแนวหน้าของจังหวัด เป็นโรงเรียนประจำที่ทุกคนต่างกล่าวขวัญถึง ผมที่จบ ม.3 จากที่นี่สามารถเลื่อนระดับชั้นได้อย่างชิวๆ จึงไม่ต้องไปสอบแย่งกับเด็กอีกหลายพันคนที่อยากจะมาเรียนต่อม.ปลาย ณ โรงเรียนแห่งนี้ ประมาณว่ากูมาก่อนกูได้เปรียบ 555+
หลังจากแพร่มมานานก็ทำธุระเสร็จซะที ผมวิ่งออกมาเตะบอลกับเพื่อนๆที่อยู่กันเต็มสนาม มีทั้งรุ่นน้องรุ่นพี่ที่ผมคุ้นหน้าดี ไม่อยากจะบอกหรอกนะว่าไอ้ต้นคนนี้น่ะ......เป็นที่รักของทุกคน คริ คริ
"ไอ้ต้น~ ตูดมึงระเบิดหมดแล้วมั้ง ขี้เป็นชั่วโมง แสรดดด" ปากหมาๆอย่างนี้มีคนเดียวครับ ไอ้บอม-0- มันคือสหายรักนัมเบอร์ทูของผมเอง
"เชี่ยบอมมึงก็ไปว่าไอ้ต้นของกู" เอิ่ม......ประโยคนี้เป็นของไอ้เกอร์สหายรักนัมเบอร์ทรี ว่าแต่.....กูไปเป็นของคุณมึงตอนไหนไม่ทราบวะครับ-*-
"เออๆเอาน่า กูมาเตะบอล ไม่ได้มาแข่งโต้วาทีกับพวกมึง" ในที่สุดผมก็ตัดปัญหาโดยการรังแกพวกมันด้วยการโบกเกรียนไปคนละที เราแบ่งกันเป็นสองทีมครับ เพื่อให้จำได้ง่ายๆจึงมีทีมนึงที่ถอดเสื้อซึ่งก็คือทีมของผมเอง หวังว่าแก๊งซ์ชะนีมีจวยคงไม่อยู่แถวนี้นะ-____-
งี้แหละ.......โรงเรียนชายล้วน=_= ไม่มีอะไรน่าพิศมัยเลยแม้แต่น้อย ไม่รู้ผีห่าซาตานตนเข้าสิงผมตอนมาสอบที่นี่ ทั้งๆที่มั่วแหลกลานยังอุส่าห์โผล่ขึ้นบอร์ดรายชื่อนักเรียนใหม่กับเค้าได้
ผมคงคำบุญมาเยอะ-*- เหอะๆ
ด้วยความที่มัวแต่เหม่อ ทำให้ผมเตะบอลออกนอกเส้นทาง ซึ่งตรงนั้นมีคนเดินมาพอดี หวังว่าหมอนั่นคงจะดวงดีไม่โดนบอลอัดหน้านะ=[]=
ตุบ!!!
โดนเต็มๆ........อาเมน =_=
ถือซะว่าเป็นคราวซวยของมึงละกันว่ะเพื่อน.......
"เฮ้........นาย เป็นอะไรรึป่าว"
ผมรีบวิ่งไปดูสภาพผู้เคราะห์ร้ายที่นั่งเอามือกุมจมูกตัวเองอยู่ รู้สึกเหมือนมันจะเลือดกำเดาไหลด้วย มึงนี่มันน่าสงสารจริงๆไอ้แว่น นอกจากหน้าตาอัปลักณษ์แล้วยังโสโครกอีก เฮ้ออออ ไม่ไหวๆ(ได้ข่าวว่าแกเป็นต้นเหตุนะนั่น-*-)
ปิ๊งๆ!!
มันเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองผมด้วยสายตาหวานเชื่อม.....เอ่อ....ไม่ใช่มั้งผมคงมองผิดไป=_=;;; สงสัยอากาศจะร้อน เหอะๆ
"มะ.....ไม่เป็น.....ไรครับ" มันก้มหน้างุดๆตอบ ทั้งๆที่เลือดกำเดายังไหลไม่หยุดยังจะเสร่อบอกว่าไม่เป็นไรอีกเหรอมึง -*- หน้าตาอัปลักษณ์ โสโครกแล้วยังตอแหลอีกนะมึงเนี่ย=[]=
"ไม่เป็นไรได้ไง ดูสิ เลือดออกเต็มเลย มา......เดี๋ยวเราพาไปห้องพยาบาล" ผมสวมบทบาทคนมีน้ำใจแล้วช่วยพยุงมันไปส่งห้องพยาบาล ไอ้พวกเพื่อนเวรๆของผมไม่มีใครสนใจจะมาช่วยผมเลยเหรอเนี่ย ไม่กลัวผมจะถูกไอ้อัปลักษณ์นี่ข่มขืนเลยรึไงกัน เหอะๆ รักกูกันจริงนะพวกมึง -___-^^
"เงยหน้าขึ้นสิ" พอมาถึงห้องพยาบาลก็พบว่าไม่มีอาจารย์ท่านไหนอยู่เลย ผมเลยจัดการปฐมพยาบาลเบื้องต้นไปอย่างมั่วๆ แต่สุดท้ายเลือดมันก็หยุดไหลซะที-_-;;(ปาดเหงื่อ)
"คราวหน้าคราวหลังเดินก็ระวังๆหน่อยนะ"
.....เหอะๆ ยังไม่วายโยนความผิดให้แพะอย่างไอ้นี่ 555+ เกิดมาหล่อทำอะไรก็ไม่ผิดหรอกครับ-.,-
"คะ.....ครับ แล้วผะ......ผมจะระวัง"
"ดีๆ ฮ่าๆ" ผมตบไหล่เบาๆกับคำพูดที่แสนจะถูกใจ โธ่......ไอ้นี่มันสัดกินพืช ก๊ากๆๆ ไม่ใช่พรานล่าเนื้ออย่างโผ้มมมม เพราะฉะนั้นมึงสู้กูไม่ได้หรอก คึคึคึ มันเอามือดันๆแว่นอันเขื่องสองสามทีก่อนจะห่อไหล่อย่างเจี๋ยมเจี้ยม
"เอาล่ะๆ ไม่มีอะไรแล้วเราไปล่ะนะ"
ร่างโปร่งบางเดินออกจากห้องโดยไม่ทันได้สังเกตเห็นรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์อย่างร้ายกาจนั่น เขาถอดแว่นออกก่อนจะเสยผมตัวเองอย่างลวกๆ แล้วพึมพำกับตัวเองเบาๆ
"หึ.......เจอเหยื่อที่น่าสนใจซะแล้วสิ"
เจ้าตัวจะรู้มั้ยน๊า~ ว่าแท้จริงสัตว์กินพืชที่ได้กล่าวหานั้น กำลังกลายร่างเป็นสัตว์ป่าแสนดุร้าย ที่จะทำลายสัยว์กินเสื้อด้วยกันเองอย่างเขา............
"เฮ้......เชี่ยต้น ไปไหนมาวะ" เออ.....กูหายไปตั้งนาน เพิ่งจะมาทวงถามเอาตอนนี้ ไม่รอให้กูถูกฆ่าตายหมกส้วมกลายเป็นผีก่อนล่ะ ค่อยจุดธูปเรียกฮะไอ้แสรดดดด
"หรือว่ามึงไปชั_ว่าวมา ฮะ!" เป็นไอ้น้ำครับ หัวสมองมันก็คิดได้แค่นี้แหละครับ ทุกรอยหยักในหัวสมองมันอัดแน่นไปด้วยเรื่องใต้สะดือ=_=
"พ่อมึงสิ ไอ้เชี่ยน้ำ"
"ทำไมมึงไม่เรียกกูต้น กูจะได้ไปช่วย" เป็นไอ้เกอร์เพื่อนเกย์ครับ มันส่งสายตาปิ๊งๆมาทางผมจนผมรู้สึกหนาวเยือกไปถึงประตูหลัง ขนลุกซู่ไปทุกอนูขุมขน-*-
"ไปให้มึงเสียบตูดฉี_อ่ะเหรอ ฝันไปเหอะไอ้เกอร์!"
"อะไรกัน......งั้นกูยอมให้มึงเสียบกะได้อ่ะ-.,-" มันทำหน้าหื่นๆก่อนจะยื่นมือมาจับแขนผม ส่วนไอ้เพื่อนๆคนอื่นๆก็ช่างเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเหรอเกิน ทั้งล๊อคแขนล๊อคขาล๊อคตัวผมไว้จนดิ้นไม่หลุด
"เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กูไม่เล่นนนนนนนนนนนนนน อ๊ากกกกกกกกกกก"
ผมดินพล่านเมื่อรู้ถึงชะตาชีวิตของตัวเอง ก็ผมโดนพวกมันแกล้งแบบนี้อยู่บ่อยๆ และหากจำได้ตอนนี้ผมไม่ได้ใส่เสื้อ พวกมันยิ่งแกล้งผมง่ายกว่าเดิม!!
"อ๊ะ......ไอ้เชี่ยเกอร์กูเสียววววว แสรดดดดดดดดดดดดดดดดด"
มันไม่ยอมหยุดครับ ไอ้เกอร์ยังคงแทะโลมตัวผมต่อไปอย่างที่มันทำเป็นประจำ อย่าตกใจไปครับ........ผมโดนพวกมันแกล้งแบบนี้บ่อยๆจนชินซะแล้วล่ะ.......=_= แต่ถ้ามากกว่านี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ-*-
"ยังรสชาติดีเหมือนเดิมเลยนะตัวมึงเนี่ยย" ไอ้เกอร์พูดอย่างล้อๆเมื่อมันสร้างรอยแดงๆไว้บนตัวผมเสร็จ แสรดดดดดดดดด แกล้งกูกันดีนักใช่มั้ย ดีมาเจอส้นตีนกูซะดีๆ=_=+++
"เชี่ยเกอร์ เชี่ยน้ำ เชี่ยบอม พวกมึงตายยยยยยยย"
ผมวิ่งไล่เตะพวกมันอย่างเอาเป็นเอาตาย สุดท้ายก็ลงอิหรอบเดิมคือ.....พวกมันรอดไปได้อย่างหวุดหวิด เฮ้อออ นี่แหละครับ ชีวิตในโรงเรียนชายล้วนที่แสนน่าเบื่อได้ผ่านไปอีกวัน......หวังว่าพรุ่งนี้คงมีอะไรสนุกๆและน่าตื่นเต้นเข้ามาเขย่าขวัญสั่นประสาทของผมมั่งนะ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบ ฉบับที่ 1
คิคิ
ด้วยที่ไรเตอร์อยากลองแต่งชีวิตในโรงเรียนชายล้วน เด็กหอ ไรเทือกๆนี้ดูมั่ง เลยจับเอาเรื่อง เฮ้....พวกมึงจะเอายังไงกับกูวะ? มายำใหม่หมด คราวนี้ก็อย่าว่าไรเตอร์ใจร้ายไม่อัพน๊า~
จะอัพสลับกับ นายสุดแสบ.....ขอแอบรัก ค่ะ
^^
ความคิดเห็น