[Fic S.A] Singing & Bad Guy

ลำดับตอนที่ #4 : งานฉลองครบรอบวันก่อตั้งโรงเรียน(ช่วงกลางวัน)

m.tokiya

ณ S.A Room
�
�� ในคลาสชั้นปีแบบพิเศษที่จะมีนักเรียนที่เรียนได้ดีที่สุดเพียงเจ็ดคนเท่านั้นที่จะได้อยู่ในคลาสนี้

"นี่.................!!!ทุกคน วันนี้ก็เป็นวันงานเทศกาลแล้วนะ ออกไปเดินดูร้านข้างนอกกันเถอะ"เสียงของเด็กสาวผู้เป็นที่สองมาตลอดของชั้นปีดังขึ้น

"ฮิคาริ....................................ที่รักของฉัน มาแล้วเหรอจ๊ะ"เสียงของหญิงสาวผู้เป็นที่หกของฉันปีดังขึ้น
"อรุณสวัสจร้า อากิระ"ฮิคารริทักทายอย่างสดใสเพราะงานเทศกาลเป็นสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขได้อย่างมากถึงมากเลยทีเดียว
"นั่นสินะ วันนี้เป็นวันครบรอบก่อตั้งโรงเรียนทุกคนเราไปสนุกกันเถอะ"อากิระพูดอย่างมีความสุข ความจริงมันก็สนุกดีหรอกแต่ที่เธอมีความสุขมากเป็นพิเศษก็เพราะ ทาดาชิสัญญาว่าจะเป็นคนถือของให้ในงานวันครบรอบก่อตั้งโรงเรียน
"อืม นั่นสินะไปเดินเล่นบ้างก็ไม่เลวเหมือนกันนะ จริงไหม...คุณที่สอง"เสียงจากเจ้าชายหุ่นยนต์แห่งS.Aหรือทาคิชิมะ
"นี่!!!!!!!!!!!!!!!!อย่ามาเรียกฉันว่าที่สองนะ"และก็อีกตามเคยสองคนนี้ก็หาเรื่องแข่งกันได้ทุกวี่ทุกวัน

"นั่นสินะ มีงานครบรอบวันก่อตั้งโรงเรียน ก็ต้องมีของกิน งั้นฉันไปก่อนนะ"ทาดาชิพูดอย่างมีความสุขและจะเดินออกจากโต๊ะรับแขกออกไปดื้อๆ แต่ว่า
"นายจะไปไหนยะ"พูดจบยังไม่ถึงสองวิ อากิระก็เควี่ยงกาน้ำร้อนให้มากระแทกหน้าทาดาชิเสียแล้ว
��� ทาดาชิลงไปดิ้นทุรนทุรายกับพื้นห้องสุดที่รักนี้อย่างเอาเป็นเอาตาย(nano jang : ทำอย่างนั้นเดี๋ยวก็ได้ตายจริงๆหรอกค่ะ)

"พี่ริว เราจะไปไหนกันดีละครับ"จุนถามแล้วทำเป็นครุ่นคิด ความจริงแล้วไม่ว่าริวจะไปไหนเขาก็ไปทั้งนั้นแหละ
"นั่นสิ แล้วจุนกับเมงุมิอยากไปไหนกันล่ะ"ริวถามเพราะจริงๆแล้วเขาเองก็ไม่ได้คิดเอาไว้เลยว่าจะไปไหน
"พี่ริวอยากไปไหนผมก็ไปทั้งนั้นแหละครับ"จุนพูดออกไปตามตรงกับที่เคยคิดไว้ก่อนหน้านี้
"งั้นเราเดินกันไปเรื่อยๆก็แล้วกันนะ" สุดท้ายแล้วก็เดินไปอย่างไร้จุดมุ่งหมาย

ในงาน (ฝั่ง ฮิคาริ กับ เค)

���������� ทั้งสองคนกำลังเดินอยู่ท่ามกลางฝูงชนที่มาร่วมงานกันอย่างล้นหลาม จริงๆแล้วตัวดึงดูดคนของงานนี้คืองานช่วงกลางคืน แต่เพราะช่วงกลางวันได้มีการจัดตั้งร้านรวงต่างๆ เลยทำให้ผู้คนทยอยกันมาเดินดูมากขึ้นเรื่อยๆ

"สุดยอดเลย งานเทศกาลเนี่ย"เสียงของฮิคาริดังขึ้นเมื่อเธอเดินเข้ามาในงาน
"แล้วนายจะเดินตามฉันมาทำไมเนี่ย ทาคิชิมะ"เธอถามอย่างไม่สบอารมณ์ ทางอื่นก็มีให้เดินตั้งเยอะ ทำไมไม่เดิน จะมาเดินตามฉันทำไมก้ไม่รู้
"หมายความว่ายังไงว่าฉันตามเธอ ฉันไม่ได้ตามเธอซะหน่อย ฉันเดินมาทางของฉันต่างหากนะ คุณที่สอง"ตามเดิม เคพูดแทงใจดำฮิคาริเหมือนที่ชอบพูดอยู่ทุกวัน (nano jang : สงสัย มันคงกลายเป็นคำติดปากไปแล้วล่ะค่ะ)
"อย่ามาเรียกฉันว่าที่สองน้...........................า"เธอตะโกนใส่หูของเคโดยที่ไม่ได้สนเลยว่าหูของเคจะเป็นอะไรรึป่าว
��� แต่ถึงอย่างนั้น เคก็แค่เอามือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหูแล้วทำหน้าตายใส่ฮิคาริก็เท่านั้นเอง
"นี่นาย!ทำหน้าแบบนั้นคิดจะเมินฉันอย่างงั้นเหรอ"ฮิคาริทำท่าทางไม่พอใจอย่างมากใส่เค
"แล้วทำไมฉันต้องสนเธอด้วย"
"กะ...ก็เพราะว่า เราเป็นคู่แข่งกันยังไงล่ะ"เธอตอบด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อ
"เหรอ"เคพูดแค่นั้น แล้วก็หมุนตัวเตรียมเดินหน้าต่อ
"เจ้าบ้าทาคิชิมะ คอยดูนะสักวัน ฉันจะต้องชนะนายให้ได้"

ในงาน (ฝั่ง อากิระ กับ ทาดาชิ )

"หนอยแน่.........!เจ้าเคบ้า ไอเจ้าปีศาจตัวร้าย แกนะแก กล้าดียังไงมาแย่งฮิคาริของฉันไป ฮือ.........."อากิระ เดินไปน้ำตาตกในไปพร้อมกับกัดผ้าเช็ดหน้าด้วยความเจ็บใจ
"โห...อากิระ ขนาดเธอโมโห เธอยังช็อปได้ขนาดเนี้ย สุดยอกจริงๆเลยนะ ยัยปีศาจใจยักษ์ตัวเนี้ย"ทาดาชิเดินไปบ่นไป พร้อมถือของที่อากิระซื้อมาเท่ากองภูเขา (nano jang : รู้สึกว่า ตอนเดินออกจากห้องเรือนกระจกกับตอนนี้เพิ่งจะผ่านไปแค่ห้านาทีเองไม่ใช่เหรอ)
"เมื่อกี้นายเรียกฉันว่ายังไงน้า................."อากิระหยุดเดินแล้วหันกลับมาชกทาดาชิที่พูดอะไรไม่เข้าหูของเธอ

แอก!!!!
���������� ทาดาชิกระเด็นล้มลงไปนอนกับพื้นของโรงเรียนสุดที่รักอย่างหน้าอนาถ

"โอ้ย เจ็บ ยัยอากิระบ้า ทำไรของเธอเนี่ย ไม่สงสารหน้าฉันบ้างเลยรึไง"ทาดาชิ ผู้น่าสงสารยันตัวลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก
"หน้าของนายนะ ไม่มีตรงไหนที่ทำให้ฉันรู้สึกสงสารได้หรอกนะ มีแต่รังจะรู้สึกอยากชกก็เท่านั้นเอง"อากิระพูดอย่างไม่สงสารความรู้สึกของคนที่อยู่ตรงหน้า
"คร้าบ คร้าบ เข้าใจแล้วครับ ไปต่อได้ยัง"ทาดาชิรีบพูดตัดบทให้จบโดยเร็ว เพื่อที่ว่าตัวเองจะได้ไม่โดนอากิระชกหน้าของตนอีก
"งั้นก็รีบๆตามมาเร็วเข้า"อากิระพูดและเดินนำหน้าทาดาชิไป

'ผู้หญิงอะไรฟร่ะ โหดชะมัดเลย'เสียงพร่ำบ่นในใจของทาดาชิ

ในงาน ( ฝั่ง ริว จุน และ เมงุมิ )

� ตอนนี้ทั้งสามคนกำลังเดินอยู่ในงานที่จัดอย่างอลังการจนน่าทึ่งมาก ไหนจะ ทาโกยากิฝังเพชร ไหนจะพาเฟ่โรยเศษทอง แล้วไหนจะขนมปังสอดไส้พลอยอีก ถ้าเป็นคนธรรมดามาเดินก็คงช็อกตายตั้งแต่ทาโกยากิฝังเพชรแล้วละมั้ง

"คนเยอะจังนะครับพี่ริว"จุนพูดขึ้นอย่างเซ็งๆ
"..........."
"พี่ริว"จุนเรียกและหันไปมองตำแหน่งที่ชายหัวเขียวเคยยืนแต่บัดนี้�����
"น่ารักมาก เด็กดีนะ เด็กดี"เขาได้ไปเล่นกับเจ้าหมาน้อยตัวหนึ่งเข้าเสียแล้ว� นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้จุนกับเมงุมิไม่พอใจเป็นอย่างมากหรือจะเรียกว่าหึงก็ได้ (nano jang : แต่ถ้าเป็นเมงุมิจังคนเดียวก็พอเข้าใจอยู่หรอก แต่กับจุนเนี่ย...?ไม่รู้จะเรียกว่าอย่างไรดี)
������� จุนรีบวิ่งเข้าไปขวางระหว่างริวกับเจ้าหมาน้อยทันที
"พี่ริว เลิกเล่นกับมันแล้วมาเล่นกับพวกเราดีกว่านะครับ จริงมั้ยเมงุมิจัง เอะ!เมงุมิจังอยู่ไหนครับ?"ในตอนแรกจุนเข้าไปขวางริวแล้วทำหน้าอ้อนๆให้ริวเลิกสนใจเจ้าหมาน้อยตัวนั้น� แต่ตอนนี้เขาและ ริวต้องแตกตื่นกับการที่เมงุมิหายตัวไป
________________________________
จบอย่างมึนๆไปอีกตอน
เขียนผิดตรงไหนบอกได้นะค่ะ
จะแก้ให้ค่ะ