[Fic S.A] Singing & Bad Guy

ลำดับตอนที่ #11 : Enchanted

     ตอนนี้ผมคงต้องฝันไปแน่ๆ ที่จู่ๆผมก็ได้ยินเมงุมิมาบอกรักผม ผมรู้สึกว่าในหัวมันโหวงเหวง ไร้ซึ่งแรงโน้มถ่วง ไม่มีความคิดหรือรับรู้อะไรแวบเข้ามาในหัวเลยแม้แต่น้อย
         ทั้งหมดเป็นเรื่องจริงเหรอ?หรือผมแค่ฝันไป? โอย....ขี้เกียจคิดแล้วรีบตื่นดีกว่า
         เมื่อผมลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่า ตนเองนั้นได้นอนอยู่ในห้องนอน เอะ!นี่ก็แสดงว่าผมฝันไปจริงๆสินะ เฮ้อ....หึ!ฝันไร้สาระ
"แต่....ทำไม?.....ถึงรู้สึกเสียดายอย่างนี้นะ"ผมลุกจากเตียงแล้วไปอาบน้ำ และสิ่งสุดท้าย...ไปทานอาหารเช้า
         วันนี้ทุกๆวันก็คงเหมือนเดิมมีแต่งานๆๆๆแล้วก็งาน ไม่เคยมีอย่างอื่นในชีวิตผม ยกเว้น!ฝันนั่น....เพราะมันทำให้ผมรู้สึกว่าทุกวันมันไม่น่าเบื่อ หรืออาจเป็นเพราะ ผมหลงรักเธอคนนั้นไปแล้วก็ได้ แต่ว่า ต่อให้เป็นแบบนั้น ในโลกแห่งความเป็นจริงนี้ เธอคงไม่มีความรู้สึกใดๆกับผม เหมือนที่เธอมอบให้ในฝันอันแสนหวานและน่าหลงไหลนั้นหรอก
- - - - - - - - - - -  - -  - -
        ตอนนี้ผมอยู่ที่ดาดฟ้าของโรงเรียน แต่ต่อให้มาโรงเรียนมันก็ไม่ได้มีอะไรที่น่าสนุกเลยสักนิด แอบลองโดดเรียนดูดีไหมนะ
"ยาฮิโระ!!!!!!!"เสียงเรียกจากเพื่อนตัวแสบของผม ซากุระ ยัยผู้หญิงบ้าความยุติธรรม
"มีอะไร?ซากุระ"ผมถามเธอเพราะเธอดูร่าเริงเป็นพิเศษ
"ก็วันนี้น่ะ ฉันนัดกับจุนคุงไว้ว่าตอนเลิกเรียนจะไปรับเค้าน่ะสิ"ซากุระตอบอย่างร่าเริง
"แล้ว?"
"ฉันก็เลยอยากจะให้ยาฮิโระช่วยขับรถไปส่งหน่อยน่ะสิ"ซากุระพูดพร้อมส่งยิ้มอ้อนๆมาให้ผม
"ไม่เอาหรอก ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะทำอะไรหรอกนะ นอนดีกว่า"ผมพูดตัดบทง่ายๆพร้อมทิ้งตัวลงไปนอนกับพื้น
"น่า.....นะ ฉันใช้เหตุผลไปว่าจะไปรับเพราะจะชวนเมงุมิไปเที่ยวนี่นา..."ซากุระยังพยายามอ้อน
        แต่แค่ได้ยินชื่อชื่อนั้น ผมก็รีบเด้งตัวขึ้นมาทันที
"เด้งตัวแบบนี้แสดงว่าจะช่วยแล้วใช้ม้าาาา ยาฮิโระนี่ชอบโดดงานจริงๆเลย"ทั้งที่เหตุผลไม่ใช่ตรงนั้นแต่ซากุระก็ดันคิดไปเองว่า ยาฮิโระไปเพราะได้ยินคำว่าไปเที่ยว
       ผมไม่ได้ตอบหรือปฎิเสธ เพราะตอนนี้ผมกำลังคิดว่า ถ้าได้เจอเธอคนนั้น ผมจะทำยังไงดี?ถ้าเกิดว่าผมไปทักเธอแล้วเธอไม่ตอบกลับมา...ผมคง....
"คิดอะไรอยู่เหรอ?"ซากุระถามอย่างเป็นห่วง เพราะปกติเพื่อนคนนี้ของเธอก็มักจะชอบครุ่นคิดอะไรอยู่คนเดียวอยู่แล้ว แต่เมื่อดูจากสีหน้า เหมือนว่ากำลังลำบากใจเรื่องอะไรอยู่ มันมีน้อยครั้งมากที่เธอจะได้เห็น ถ้าไม่ใช่เรื่องของอากิระ
"ป่าว"ผมตอบปฎิเสธและปิดเปลือกตาลงเพราะตอนนี้ผมต้องการความสงบ
- - - -  --
ในตอนเย็น

       ผมขับรถพาซากุระมาส่งที่หน้าโรงเรียนของเมงุมิ แต่ผมก็ไม่ได้ลงไปทักใครเหมือนซากุระ   
        เพราะตอนนี้ผมกำลังคิด...คิดว่า ถ้าผมได้เจอเมงุมิในที่แห่งความเป็นจริงนี้แล้วเธอไม่รู้จักผมเลย ผมจะทำยังไง?
"นี่ยาฮิโระ ฉันขอไปทำธุระกับจุนคุงก่อนนะ อาจผิดไปหน่อย แต่นายช่วยพาเมงุมิจังไปเที่ยวหน่อยสิ!ฝากด้วยนะ"ซากุระพูดแล้วผลักเมงุมิให้เข้ามานั่งข้างคนขับ อาจดูเหมือนการจงใจหรือผมอาจคิดไปเองก็ได้
       ตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงต่อไป เพราะว่าเมื่อมองหน้าที่เธอส่งยิ้มมาให้ พลันในหัวของผมมันก็ขาวโพลนไปหมด ไม่มีเหลือแม้แต่ความคิดในเรื่องๆใดๆ 'ยกเว้นเรื่องของเธอ'
"คุณชื่อยาฮิโระสินะค่ะ ฉันชื่อเมงุมิ ดีใจที่ได้พบคุณ ซากุระจังเล่าเรื่องคุณให้ฉันฟังอยู่หลายเรื่องเลยค่ะ"เธอพูดแล้วส่งยิ้มมา
      แต่กลับกลายเป็นว่า แทนที่จะรู้สึกดีที่ได้รับรอยยิ้มจากเธอ แต่ตอนนี้กลับมีความแปลกใจเข้ามาแทรกซึม
"เอ่อ..."
"อะไรค่ะ?"
"คุณ...."
"ค่ะ?"
".....ทำไมถึงพูดล่ะครับ?"ผมตัดสินใจถามคำถามนี้ออกไป ถึงแม้ว่ามันจะดูเป็นคำถามที่แปลกไปสักนิดสำหรับคนทั่วไปก็จริง
"เอ๋?ทำไมคุณถึงรู้ล่ะค่ะ ว่าฉันเคยเขียนแทนคำพูด"
"เอ่อ...ซากุระเคยเล่าให้ผมฟังน่ะครับ"ผมแถไปอย่างช่วยไม่ได้
"อ๋อ!ค่ะ พอดีว่าฉันมักจะเขียนมากกว่าที่จะพูดเพราะจะรักษาคอ แต่ว่า...ก็มีบางครั้งที่ฉันอยากจะพูดกับใครสักคน"เมงุมิตอบพร้อมก้มหน้าเล็กน้อย
"ใครสักคน?"ผมทวนอย่างงงๆ
"ค่ะ...ใครสักคน ที่ฉันคิดว่า...อะ!ไฟแดงค่ะ"เธอพูดไม่จบและเตือนผม ผมแทบไม่รู้ตัวเลยว่า เผลอออกรถมาตั้งแต่เมื่อไหร่
        ดูเหมือนว่า...ต่อให้ไม่ได้อยู่ในฝันหรือมันจะไม่ค่อยเหมือนกับความฝันเท่าไหร่ แต่เธอก็ยังคงทำให้ผมหลงรักได้อีกอยู่ดี
        และดูเหมือนว่า....ผมคงจะหลงเสน่ห์ของเธอไปแบบถอนตัวไม่ขึ้นแล้วด้วยสิ

        ผมนั้นไม่รู้ว่าจะพาเธอไปเที่ยวไหนดี ผมจึงพาเธอมาที่จุดชมวิวตรงที่ราบใกล้ทะเล ตอนนี้ก็เป็นเวลาที่พระอาทิตย์จะตกดินพอดี
"สวยจังเลย"เมงุมิพูดชมแสงสีที่กำลังจะลับของพระอาทิตย์อย่างมีความสุข
        'ถึงแม้ว่าเราจะไม่อาจได้มีเวลาที่ได้ใช้ร่วมกัน ได้มีความสุข ได้เล่นกันไปเที่ยวด้วยกันทุกวันเหมือนในฝัน แต่แค่เพียงได้เห็นเธอยิ้้มหรือได้มองดูเธอจากห่างๆ ขอแค่นั้น!ผมก็มีความสุขแล้ว'
"คุณยาฮิโระ"
"ครับ"
"ไม่ทราบว่าคุณเคย...ตกหลุมรักใครรึป่าวค่ะ?"จู่ๆเมงุมิก็ถามคำถามที่ทำให้ผมรู้สึกงงออกมา
"ครับ?"
"ฉันเคยนะค่ะ และตอนนี้ก็ยังคงรักคนคนนั้นอยู่ ถึงเราจะได้รู้จักกันไม่นาน แต่เมื่อเจอกันครั้งแรก ฉันก็รู้สึกชอบเขาจนแทบจะถอนตัวไม่ขึ้นอยู่แล้วล่ะค่ะ...คุณยาฮิโระ...คุณเคยคิดเรื่อง ที่คุณจะมีชีวิตอยู่เพื่อใครมั้ยค่ะ?"เมงุมิถามผมแล้วผมก็คงตอบไปว่า
"จะโกธรมั้ยครับ?ถ้าผมตอบว่า ผมเคยคิดแต่ตอนนี้ผมคงคิดแบบนั้นอีกไม่ได้แล้ว เพราะเธอคนที่ผมจะยอมมีชีวิตอยู่ เธอคนนั้นคงไปชอบคนอื่นแล้วล่ะครับ เพราะฉะนั้น...ผมจึงไม่ได้คิดเรื่องแบบนั้นอีกเลยแม้แต่น้อย"นี่อาจจะดีกว่าถ้าตอบไปแบบนี้
"แล้ว...ผู้หญิงแบบไหนล่ะค่ะ?ที่คุณยาฮิโระชอบ สวย เก่ง ฉลาดหรือทั้งหมดค่ะ?"
.
.
"ผู้หญิงที่ผมชอบ..."
.
.
.
.
.
"คงต้องเป็นคนที่ พอดีสำหรับผม"
"คนที่ 'จะรักผมแค่เพียงคนเดียว ไม่ไปหลงรักใครคนอื่น' "
"คนที่ 'ไม่ว่าจะผ่านไปนานสักเท่าไหร่ ก็จะทำให้ผมมีความสุข ทำให้เรื่องราวแห่งความสุขที่ได้เกิดขึ้นนั้น...ไม่มีวันจางหาย' "
"และถ้าเกิดว่าผมต้องไปทำงานในที่ไกลๆ 'ไม่ว่าจะผ่านไปนานเพียงแค่ไหน เธอคนนั้นก็จอรอคอยเพียงผม ไม่เปลี่ยนใจไปรอใคร' "