คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Quarter 1 : มันแค่เพิ่งเริ่มต้นขึ้น
Quarter 1 : มันแค่เพิ่งเริ่มต้นขึ้น
07.00 AM
เสียงของนกที่หากินในตอนเช้าเจื้อยแจ้วเป็นเสียงอันไพเราะ บ่งบอกได้ว่าวันนี้น่าจะอากาศดีเป็นแน่
กริ๊งๆๆๆ
เสียงนาฬิกาปลุกโหวกเหวกโวยวายเหมือนสั่งให้คนที่นอนอยู่ตื่นขึ้นสักที...
เจ้าของร่างเล็กลืมตาขึ้น พร้อมกับขมวดคิ้วเล็กๆ เหมือนกับไม่อยากจะตื่นเลย แต่ก็จำใจต้องลุกขึ้นไป
"วันนี้แล้วสินะ......" เขาพึมพำกับตัวเองหน้ากระจก ก่อนจะจัดทรงผมที่ดูเหมือนรังนกนั่นให้ดูเข้าที่เข้าทาง ก่อนจะเดินเข้าไปทำธุระในห้องน้ำ
หลังจากที่ทำอะไรต่างๆเสร็จแล้ว ร่างเล็กหยิบกระดาษแผ่นนึงขึ้นมา ก่อนจะคลี่ยิ้มบางออกมา
[Tetsuya]
ผมผูกเชือกรองเท้าของตัวเอง ก่อนจะออกจากบ้านกับกระดาษสมัครงาน
สงสัยสินะว่าผมคือใคร? แนะนำตัวก่อนเลยละกันนะครับ...
ผม คุโรโกะ เท็ตสึยะ ครับ เป็นสามัญชนธรรมดาๆ ที่กำลังหางานพาร์ทไทม์ทำในช่วงปิดเทอมของมหาลัยล่ะ
โรงเรียนอนุบาลเจี๊ยบน้อย
ผมมองหน้าโรงเรียนสลับกับแผนที่ในกระดาษ เพราะผมไม่แน่ใจว่าใช่ที่นี่รึเปล่า ภาพโรงเรียนในแผนที่กับของจริงมันคนล่ะเรื่องเลย.....
ของจริงดูใหญ่กว่าในแผนที่มาก สีขาวสว่างไปทั้งตึก รั้วถูกจัดไว้อย่างสวยงาม มีเครื่องเล่นเล็กๆ ตั้งอยู่รอบๆ
'ใหญ่กว่าที่คิดอีกแฮะ' ผมพูดกับตัวเอง
ร่างเล็กกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะเดินเข้าไปในโรงเรียน...
ผมหันมองซ้ายขวา มองคนพอที่จะถามได้
"เอ่อ........ขอโทษนะครับ" ร่างเล็กเอ่ยขึ้น แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะไม่ได้ยิน
"ฮืม ฮืม~~~" ดูเหมือนจะฮัมเพลงอะไรสักอย่าง....
ลองเรียกอีกครั้งดูละกัน...
"ขอโทษนะครับ!"
คนตรงหน้าหันมาสบตากับผม ก่อนเธอจะเงียบไปแล้ว....
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" เธอแหกปากดังลั่น ผมนี่แทบปิดหูไม่ทันเลย....
"เอ่อ............" ผมลองพูดขึ้นอีกครั้ง
"ขอโทษจ้ะ แปบนึงนะ...." เธอถอนหายใจแรงๆหนึ่งที ดูเหมือนจะตกใจผมมากเลยสินะเนี่ย....
"ว่าไงจ้ะ" เธอยิ้มหวานมาให้
"สมัครเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่ไหนเหรอครับ..." ผมพูดพร้อมกับชูกระดาษขึ้น
เธอจ้องกระดาษอยู่สักพักนึง ก่อนจะจับมือผม
"นายสินะที่สมัครในเน็ต คุโรโกะคุงรึเปล่าจ้ะ?"
"เอ่อ....อ่า..ครับ" ร่างเล็กอ้ำอึ้งเล็กน้อย
"กำลังรออยู่เลยล่ะ!!" เธอพูดพร้อมกับส่งสายตาระยิบระยับมาให้
ผมเอียงคอน้อยๆ ก่อนที่เธอจะพูดต่อ
"ฉัน โมโมอิ ซัทสึกิ จ้ะ ยินดีที่รู้จักนะคุโรโกะคุง" เธอยิ้มให้หนึ่งที ก่อนจะใช้มือลากผมไป...
"จะพาผมไปไหนหรอครับ..."
"พานายไปหาเด็กๆสิ พวกเด็กๆกำลังรออยู่เลยล่ะ"
"ว่าแต่ทำไมต้องลากผมไปด้วยล่ะ"
"ฉันกลัวว่าหันหลังกลับไป นายจะหายไปน่ะสิ!"
เอ่อ.....ผมคนนะครับ....ไม่ใช่ผี....
ระหว่างที่โมโมอิซังกำลังพาผม........เอ่อ.........ลากผมมา ผมก็ได้สังเกตเห็นเด็กๆที่ออกมาเล่นข้างนอกอย่างสนุกสนาน
'ดีจังนะ......ที่นี่น่ะ......'
"ถึงแล้วล่ะ คุโรโกะคุง!" โมโมอิยิ้มร่า พร้อมกับผายมือไปที่หน้าห้องหนึ่ง
ผมได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วดังมาจากห้องนั้น ก่อนที่โมโมอิจะเปิดประตูเข้าไปทักทายเด็กๆ
"สวัสดีจ้าเด็กๆ!!" โมโมอิยิ้มกว้าง แต่แล้วก็.........
ป้าบบบ!!
มีหมอนปริศนาลอยมาโดนหน้าของหญิงสาวเต็มๆ......
ส่วนผมก็หลบสิ่งของที่ลอยมาแต่ล่ะชิ้นแทบไม่ทัน....
"หยุดได้แล้วเด็กๆ!!" โมโมอิตะโกนหน้าแดงแปลดด้วยความโกรธ
เด็กทุกคนในห้องหันไปมองทางหญิงสาว ก่อนที่จะเริ่มเงียบ......
"......ใครปาหมอนมาจ้ะ....?" เธอพูดยิ้มๆ แต่แผ่รังสีความน่ากลัวออกมาทำให้เด็กในห้อง 'บางคน' เริ่มกลัวกับความผิดของตัวเอง
"อะ......อาโอมิเนจจิฮะ!! เขาแกล้งผมอ่ะ!" เด็กน้อยผมสีเหลืองตาแป๋ว ชี้โบ้ยไปที่อีกคน
"เห้ยๆ อย่ามาใส่ร้ายสิ" คนที่ถูกกล่าวทำหน้ายู่ยี่ตามประสาเด็ก
"ก็มันจริงอ่ะ!!" เด็กน้อยผมสีเหลืองทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"พอแค่นั้นล่ะจ้ะเด็กๆ แต่ทีหลังอย่าเล่นแบบนั้นอีกนะ มันอันตราย" โมโมอิถอนหายใจ ก่อนจะปลอบประโลม
"เอาล่ะ....วันนี้พี่สาวพาพี่เลี้ยงเด็กคนใหม่มาด้วยนะ!!" เธอยิ้มน้อยๆก่อนจะหันหลังไปหา.....
"อ้าว........" หญิงสาวหันซ้ายขวาหาเจ้าตัว
"อยู่นี่ครับ..." คุโรโกะยืนอยู่เงียบๆตรงระหว่างห้อง
เด็กน้อยในห้องพากันสะดุ้งโหยงแบบไม่ได้นัดหมาย ก็เพราะพวกเขาเพิ่งเห็นเมื่อกี้เช่นกัน.....
"อย่าหายไปแบบนี้สิจ้ะ คุโรโกะคุง...." โมโมอิมองผมเหมือนผีอย่างนั้นแหละ....
"................" คืออยากจะบอกว่าผมก็ยืนตรงนี้นานแล้วนะครับ
"ฮะแฮ่มๆ แล้วทีนี้ก็............มุราซากิบาระคุง หยุดกินขนมได้แล้วนะ!!" โมโมอิทำหน้ายู่ ก่อนจะยึดถุงขนมมาเก็บไว้ที่ตัวเอง
"ใจร้ายอ่า....~" เด็กน้อยผมสีม่วงที่ดูเหมือนจะร่างใหญ่ที่สุดในห้อง ทำหน้างอนๆ
"เฮ้อ.........เอาเป็นว่านี่คือพี่เลี้ยงใหม่ของเรานะเด็กๆ" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มเหนื่อย ก่อนจะส่ายหัวไปมา
เธอหันมาทางผมก่อนจะพยักหน้าเป็นนัยๆว่า 'แนะนำตัวสิ'
"คุโรโกะ เท็ตสึยะ ครับ ฝากตัวด้วยนะครับเด็กๆ" ผมยิ้มให้บางๆ
เสียงเจื้อยแจ้วดังขึ้นหลังจากที่พี่เลี้ยงคนใหม่แนะนำตัวเอง
"ไม่ใช่ผู้หญิงเหรอ เซ็งเลย...." เด็กผู้ชายผิวสีเข้มกอดอกพร้อมขมวดคิ้วยุ่ง
"ก็ดีแล้วนี่ เปลี่ยนบรรยากาศ" เด็กสวมแว่นที่ยืนอยู่ข้างๆพูดขึ้น
"ชิ......." เด็กน้อยทำหน้าไม่พอใจ
"เอาเป็นว่าฝากดูแลเด็กๆด้วยนะ คุโรโกะคุง" โมโมอิแอบกระซิบกับผมเบาๆก่อนจะเดินออกไป
คุโรโกะมองไปที่เหล่าเด็กๆที่จ้องตาแป๋วมาที่เขา เหมือนกำลังรอให้เขาพูดอะไรสักอย่าง
ผมลงไปนั่งกับพื้นเพื่อให้ความสูงของผมกับเด็กๆเท่ากัน
"ชื่ออะไรกันบ้างครับ?" ผมพยายามยิ้มให้ดูเหมือนใจดีที่สุด
"ผมๆๆ ผม!!" เด็กน้อยผมสีเหลืองสว่าง กระโดดไปมาพร้อมโบกมือไปด้วย
"มุราซากิบาระ อัตสึชิ~" เด็กน้อยผมสีม่วงพูดด้วยน้ำเสียงยานๆ
ผมยิ้มให้ ก่อนจะถามคนต่อไป
"ผมมมม ผมก่อนน!!" เด็กน้อยดูเหมือนอยากจะบอก
"มิโดริมะ ชินทาโร่ ครับ" เด็กผมสีเขียวพูดพร้อมขยับแว่น
"ผมมมม ผมอ่า T^T" ยังคงร้องเรียกไม่หยุด....
"อาโอมิเนะ ไดกิ......." เด็กผมสีน้ำเงินผิวเข้มพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ
'อยากได้ผู้หญิงอกบึ้มๆมากกว่าอ้ะ!!' แต่เด็กน้อยก็ทำได้แค่คิดในใจเท่านั้น
คุโรโกะขยับมาหาเจ้าตัวที่ส่งเสียงร้องเรียกอยู่นาน
"คิเสะ เรียวตะ ฮะ T^T งื้ออ" เด็กน้อยผมสีเหลืองเช็ดน้ำตาตัวเองลวกๆ
"เวลาจะบอกชื่อ ต้องเรียงตามคิวด้วยนะครับ" คุโรโกะพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้
"ฮะ....." คิเสะก้มหน้าหงอยๆเหมือนลูกสุนัขที่สำนึกผิด
ผมยิ้มให้คิเสะตัวน้อย ก่อนที่จะเดินหาคนสุดท้าย แต่......
ฉึบบบบบบบ!
รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรเฉี่ยวหน้าไป.....
คุโรโกะหันหลังกลับไป ก็พบกับกรรไกรเล่มจิ๋วปักอยู่ที่ผนัง ก่อนจะหยิบออกมา
"ของใครครับ......" ตอนนี้คุโรโกะมีเพียงคิดแค่ว่าของสิ่งนี้ไม่ควรจะอยู่ในห้อง
"ของผมเอง..." น้ำเสียงเย็นๆดังขึ้น ที่ยังไงก็ดูไม่เข้ากับบุคลิกเด็กๆของคนพูดเลย
"ผมอาคาชิ เซย์จูโร่ ขอกรรไกรคืนด้วย..." เด็กน้อยผมสีแดงพูดเสร็จก็เดินฉับๆ มาหาคนร่างเล็ก
"อาคาชิคุง ไม่ควรจะเล่นของมีคมนะครับ" ผมมองเจ้าตัว
'ทำไมเป็นเด็กที่น่ากลัวแบบนี้นะ....'
"ขอคืนด้วย...." เด็กน้อยเงยหน้ามอง
"ไม่ครับ" คุโรโกะพูดเสร็จก็เอากรรไกรเก็บใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเอง
อาคาชิตัวน้อยขมวดคิ้วยุ่ง ปกติไม่มีใครกล้าขัดใจเขาด้วยซ้ำ
"น่าสนใจดีนี่...." อาคาชิตัวน้อยพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินออกไป
ทุกคนเดินกลับไปเล่นของเล่นตามเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น บรรยากาศเจื้อยแจ้วกลับมาอีกครั้ง
"เน่ๆ! คุโรโกจจิ มาเล่นไอนี้กันเถอะนะ" คิเสะตัวน้อยเดินเข้ามาเขย่าปลายเสื้อ
"คุโรโกจจิ?" ผมทวนอีกครั้ง
"ช่ายยยย มาเล่นกันเถอะ" คิเสะยิ้มแฉ่งก่อนจะชูของเล่นให้ดู
ผมเดินลึกเข้าไปในห้อง เพิ่งสังเกตว่าห้องนี้ใหญ่มากๆ และ รกมากๆเช่นกัน.... ฝีมือของเด็กๆสินะ
จะว่าไปเด็กพวกนี้ก็ไม่ค่อยซนดีนะ........
ซะเมื่อไหร่ล่ะ......?!
---------------------------------------------------------------
มาพบกับตอนแรกเย้~~ แหมเด็กน้อยพวกนี้ไม่ใช่แสบแค่นี้สักหน่อยน้า ยังไงก็ขอให้สนุกกับเด็กๆนะคะ >w<
ความคิดเห็น