ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สัญญารักนิรันดร์

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอน 4แล้วนะ

    • อัปเดตล่าสุด 2 ธ.ค. 50


    10ปีต่อมา  ณบ้านเมตาและมีนา

    มีนา; พรุ่งนี้วันเกิดมีนา มีนาชวนตี๋เล็กมาด้วยนะค่ะ พรุ่งนี้ต้องเป็นวันที่มีนามีความสุขที่สุดเลย

    ฉาก; วันต่อมาที่บ้านของตี๋เล็ก

              ตี๋เล็กสบายดีหรือเปล่า มีนาเองนะ  มีนาคิดถึงตี๋เล็กจัง  หวังว่าจดหมายฉบับนี้จะอยู่ในมือตี๋เล็กนะ  นายจำวันเกิดของเราได้ใช่ไหม  เราอยากให้นายมาอวยพรวันเกิดของเรานะ  เรารอนายเสมอมีนา (ตี๋ใหญ่อ่านจดหมายตั่งแต่เช้า)

    ฉาก; 5 โมงเย็นที่บ้านของมีนา

    มีนา; แม่  พ่อมาค่ะ ( มีนาร้องเรียกด้วยความดีใจ)

    ฉาก; จากนั้นก็พ่อกับแม่ของมีนาก็พูดคุยกันที่โต๊ะรับแขก  ส่วนมีนาออกมาจากที่นั้น

    เมตา; คุณมาทำไม (เมตารีบถามเมื่อเห็นเมตาเดินไปแล้ว)

    เมษ; ผมขอโทษ ผมอยากกลับมาหาคุณและมีนา

    เมตา;  คุณต้องการอะไร คุณจะเอาอะไรกับเราอีก ตลอด10ปีมันยังไม่พออีกหรอ คุณจะทรมานฉันไปถึงไหน 10ปีที่ฉันต้องตอบคำถามมีนาทุกครั้งที่เขาเห็นหน้าฉัน เขาต้องถามว่า พ่ออยู่ไหน ฉันอยากจะบอกเขาว่าพ่อของเขาได้ตายไปแล้ว เขาตายจากเราตั้งแต่ที่เขาไล่เราออกจากชีวิตของเขา ตลอด10ปีที่คุณไม่เคยติดต่อมา ตอนนี้คุณกลับมาทำไม

    เด็กหญิงอายุ 9ขวบ ตอนนี้เค้าอายุ 19แล้วเค้ารับรู้ได้แล้วคุณรู้ไหม(เมตาพยายามซอนน้ำตาไม่ให้ไหลเพื่อแสดงถึงความเข้มแข็งและจะไม่ทำให้มีนาต้องผิดหวังโดยที่เค้าไม่รู้เลยว่ายังมีสายตาคู่หนึ่งที่จ้องมองความเป็นไปและรับรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น)

    มีนา; ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย(มีนาเดินออกจากบ้านไปโดยไม่มีจุดหมายพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มต่อจากนี้ไปเค้าจะทำไงดี)ตี่เล็กนายอยู่ที่ไหน ช่วยฉันทีโปรดช่วยฉันด้วย(เธอเดินมาหยุดอยู่โรงเรียนประถมที่เธอคุ้นเคยดีเธอเดินเข้าไปในโรงเรียนและหยุดอยู่ที่สนามเด็กเล่น มีนามองไปรอบๆก่อนที่จะถามขึ้นว่า)ฉันนั่งที่นี่ได้ใช่ไหมค่ะ

     ได้ครับ(เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมหันไปมองหญิงสาวที่ขณะถามยังมีน้ำตาไหลมาอย่างต่อเนื่อง) เป็นไรหรือเปล่าครับ

    มีนา; (นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วตอบว่า) ฉันคิดถึงคนๆหนึ่ง เรารู้จักกันตรงนี้ เค้านั่งชิงช้าที่คุณกำลังนั่ง ถ้าเค้าอยู่ตรงนี้ เค้าคงไม่ปล่อยให้ฉันร้องไห้ (หญิงสาวทำหน้าเศร้า)เล่าเรื่องของคุณบ้างสิค่ะ (หญิงสาวปาดน้ำตาแล้วยิ้ม)

    เรื่องของผมไม่เศร้านะ มันเป็นความทรงจำดีๆมากกว่าคำสัญญาของเด็กอายุ 9 ขวบ

    ให้ไว้แก่กัน( เขาพูดจบแล้วยิ้มบ้าง )  ผมต้องไปแล้วนะ ไปก่อนนะครับ ( เขาหันมามองหน้าหญิงสาวแล้วเดินจากไป ) 

    มีนา ;  สัญญาที่ว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป  ตี๋เล็กตี๋เล็กใช่ไม ( เธอจ้องมองแล้วลุกขึ้นมองไปยังชายที่หยุดอยู่ตรงหน้า มีนาวิ่งไปกอดเขาแล้วร้องให้ )
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×