ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic kagerou project] all shintaro

    ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2 สวนสนุก

    • อัปเดตล่าสุด 25 ก.ย. 56


    “เบื่ออ่ะ”คาโนะพูดด้วยท่าทางเบื่อหน่าย

    “งันไปเที่ยวสวนสนุกกัน”โมโมยะพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น

    “ก็ดีเหมือนกันนะ”คิโดพูด

    “ก็ดีสิค่ะฉันจะได้สวีทกับโคโนฮะด้วย ฮิฮิ”ฮิโยริพูดออกมาโดยที่แขนยังควงแขนโคโนฮะอยู่

    “แล้วชินทาโร่คิดยังไงครับ”เซโตะถามชินทาโร่ที่กำลังเล่นเกมกับคุโระ

    “ไม่ละ พอดีไม่อยะ...”ชินทาโร่ยังพูดไม่จบก็มีเสียงแซกเข้ามา

    Rrrrrrrrrrrr~

    “ฮัลโหล ฮารุกะ”พอชินทาโร่รับสายจากหน้าที่นิ่งอยู่นั้นก็เปลี่ยนไปเป็นหน้าที่ยิ้มแย้มจน คุโระที่อยู่ข้างๆถึงกับหงุดหงิด

    [ชินทาโร่คุงคือว่าวันนี้...ว่างหรือป่าว]

    “ว่างทำไมเหรอ”

    [คือว่าจะชวนไปเที่ยวสวนสนุกนะ ปะไปด้วยกันได้ไหม]

    “สวนสนุกเหรอ....อืมไปสิไป แล้วไปกันกี่คน”ชินทาโร่พูดว่าจะไปปุบพวกที่ลุ้นว่าจะไม่ไปก็ทรุดลงไปกับพื้นทันที

    [2คนน่ะ]

    “ใครบ้างล่ะ”

    [กะ.กะ.ก็..ผมกับชินทาโร่คุงน่ะ///////]

    “เอ๋!! ฉะ.ฉันกับฮารุกะเหรอ 0///////////0”ชินทาโร่พูดด้วยท่าทางเขินอายจน เซโตะ คาโนะ โคโนฮะ คุโระ (เรียงเลยแล้วกัน//เดคิ)มีสีหน้าไม่คอยพอใจ(ไม่คอยเลอะ//ดาร์ค)

    “ละแล้วเจอกันที่ไหนล่ะ.....อืมโอเคแค่นี้นะ”พอชินทาโร่วางสายก็หันไปที่เซโตะพร้อมพูดว่า...

    “อย่างที่ได้ยินไปล่ะ”แล้วชินทาโร่ก็เดินออกไปโดยปล่อยให้ทั้งสี่แข็งเป็นหินอยู่อย่างนั้น

    ................................................................................

    “ฮารุกะ!

    “อ่ะ ชินทาโร่คุง”

    “ระ.รอนานระ.หรือเปล่า”ชินทาโร่ถามโดยที่ยังเหนือยจากการวิ่งอยู่

    “ไม่หลอก ผมพึ่งจะมาเมื่อกี้เอง^_^”ฮารุกะพูดแล้วยิ้มไปด้วย

    “ระ.เหรอ งันปะ.ไปกันเถอะ -/////////- “แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในสวนสนุกโดยที่ไม่รู่เลยว่ามีคนที่ชวนก่อนตามมา

    .....................................................................................

    “ชินทาโร่คุง ใจร้าย”คาโนะพูด

    “นั้นสิ ชวนก่อนแท้ๆ”เซโตะ

    “ไอ้แมวขโมย”โคโนฮะ

    “โคโนฮะค่ะ ใครเหรอค่ะ”ฮิโยริถามหลังจากที่โคโนฮะพูด

    “ไม่จำเป็นต้องรู้หลอก”คุโระตอบแทนโคโนฮะ

    “ไม่ได้ถามคุณค่ะ”ฮิโยริ

    “เอาล่ะตามไปกันถะ...”คิโดยังพูดไม่จบทั้ง4คนก็ไปกันก่อนแล้ว

    “เฮ้ย!!ถ้าหากห่างไปมากกว่านี้...”

    “ไม่สน!!x4”ทั้ง4คนพูดออกมาพร้อมกันและในมือยังมีตั๋วเข้าข้างในอีกด้วย

    “เดี๋ยวสิ!พวกนายไปซื้อตั๋วมาตอนไหนเนี้ย!!”โมโมยะพูดจบทั้งหมด(ที่ยังเหลืออยู่)ก็ตามไป

    .......................................................................................

    “ชินทาโร่เล่นนี่กันไหม”ฮารุกะพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่...

    “บะ.บะ.บ้านผีสิง”

    “อือ! เข้ากันเถอะนะ”

    “แต่ว่านาย....”

    “ผมไม่เป็นไร ป่ะเข้ากันเถอะ”

    “อ่ะ อือ”

    .........................................................................................

    “หนอย~

    “โคโนฮะคะ เราเข้ากันบ้างสิค่ะ”ฮิโยริชวนโคโนฮะโดยที่โคโนฮะก็ยอมไปด้วย(ยอมเลอะ//??)

    “ชิ”

    “นี้ฮิบิยะ”โมโมยะ

    “ว่า”

    “เราเข้าไปกันไหม”โมโมยะพูดแล้วก็ชี้ไปที่บ้านผีสิง

    “ไม่ล่ะ”

    “น่าๆเข้าไปกันเถอะ”

    “ชิ ก็ได้”แล้วฮิบิยะกับโมโมยะก็เข้าไปในบ้านผีสิง

    “มาริยะคุง”เซโตะ

    “ครับ”

    “เราไปกันบ้างไหม”

    “เออ..คือ... @///////@ “(จะเขินทำไมฟร่ะ!!//น่าๆ//ชิ)

    “นะ(เร็วสิครับ ผมยิ่งเป็นห่วงชินทาโร่คุงอยู่)”

    “คะ.ครับ”แล้วก็เข้ากันไปอีกคู่

    “เฮ้ยคาโนะ”คุโระ

    “ว่าอะไรครับ”

    “เข้าไปกันเถอะ”

    “เอ๋ คิดอะไรกับผมหรือเปล่าเนี่ย”

    “จะตามเข้าไปม่ะ เดี๋ยวชินทาโร่ก็เสร็จหมอนั้นกันพอดี”

    “ครับๆ แล้วคิโดคุง...”คาโนะหันไปเพื่อที่จะพูดกับคิโดแต่...

    “ไอ้หมอนั้นมันหายไปตั้งนานและ”

    “เฮ้อ เอาล่ะไปกันเถอะครับ”แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในบ้านผีสิง

    ...........................................................................................................................

    “แห่!!~

    “ว๊ากก!!”ชินทาโร่ตะโกนออกมากแล้วก็กอดแขนฮารุกะแน่นกว่าเดิม(เจ๊!เลือด//ไม่ต้องใส่ใจแต่งต่อไปเจ๊แกมีคนดูแลแล้ว)

    “ชินทาโร่คุงกลัวเหรอครับ”ฮารุกะถามโดยที่ตัวเองก็หน้าแดง

    “มะ.ไม่ได้กลัว...ว๊ากก!

    “ไหนบอกไม่กลัว”

    “ชิ”แล้วทั้งคู่ก็เดินต่อไปโดยที่ชินทาโร่ยังกอดแขนฮารุกะอยู่

    ........................................................................................................................

    “ว้ายย!~กลัวจังเลยค่ะ”ฮิโยริพูดแล้วก็กอดแขนโคโนฮะแน่น

    “เหรอ”โคโนฮะพูดแบบไม่ใส่ใจ

    “โคโนฮะค่ะ!!ช่วยสนใจกันบ้างสิค่ะ!!!!”ฮิโยริพูด(ตะโกน)ออกมา

    “ก็ไม่จำเป็นนิ”โคโนฮะพูดหน้าตาย

    “เพราะอะไรค่ะ!

    “ไม่จำเป็นต้องบอก”แล้วโคโนฮะก็เดินต่อไปเพื่อที่จะตามชินทาโร่ให้ทันและก็ทิ้งฮิโยริไว้ตรงนั้น

    “ฮึกๆทำไมโคโนฮะถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้.....อ้อ.รู้แล้วละว่าใครทำให้โคโนฮะของฉันเปลี่ยนไปขนาดนี้..ชินทาโร่ซังตั้งแต่นี้ไปคุณคือศัตรูของฉัน!!

    ....................................................................................................

    “เฮ้~เซโตะคุง~

    “มีอะไรคาโนะ”เซโตะที่ได้ยินเสียงคาโนะก็ถึงกับหงุดหงิดเพราะว่าตนกำลังหาคนรักของตนอยู่?

    “เมื่อกี้ได้ยินเสียงอะไรเหลือเปล่า”

    “ได้ยิน”

    “แล้ว...”

    “เฮ้ยจะถามกันอีกนานไหม”คุโระถามหลังจากที่เงียบมานาน

    “รีบหาชินทาโร่ซังกันต่อดีกว่านะครับ”มาริยะพูดออกมา

    “เอ๋x3

    “กะ.ก็ทั้งสามคนชอบชินทาโร่ซังไม่ใช่เหรอครับ”

    “ก็ใช่”คุโระ

    “งันก็รีบหากันดีกว่านะครับเดี๋ยวชินทาโร่ซังก็โดนจูบอีกหลอกครับ”

    “เออใช่”คาโนะทำท่าเหมือนนึกออก

    “ก็หากันต่อสิ”แล้วทั้ง4ก็เดินตามหาต่อไป

    ......................................................................................................................

    “ชินทาโร่คุงสนุกไหมครับ”

    “สนุกสิโดยเฉพาะตอนที่มีนายอยู่ด้วย -////////////- ”

    “ 0//////////////////////////0 ”(กริ๊ดดดดดดด!เดคิแต่งได้ใจเจ๊มาก//บลัด)

    “ชินทาโร่คุง!!”คาโนะพูดออกมาโดยที่มีเซโตะ คุโระ โคโนฮะ(ที่เจอกันกลางทาง) ฮิโยริและมาริยะเดินมาพร้อมกัน

    “แหม่ๆทั้งสองคนนี้สนิทกันจังเลยนะค่ะ เป็นแฟนกันเหรอค่ะ?”ฮิโยริถามอย่างมีเล่ห์

    “พะ.พูดอะไรของเธอน่ะ //////// ”

    “ม่ะ.ไม่ใช่ซะหน่อย”ฮารุกะและชินทาโร่พูดด้วยท่าทางเขินอาย

    “เอ๋ ถามแค่ยี้ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะค่ะ”

    “คือ..”

    “พอได้แล้ว  ชินทาโร่อย่าไปสนใจเลยนะ”โคโนฮะพูดแล้วก็ดึงตัวชินทาโร่มากอด

    “อย่ามาเนียน”คุโระพูดแล้วก็ดึงตัวชินทาโร่ไปอยู่ที่ตน

    “นายด้วย”แล้วเซโตะก็ดึงมาอยู่ที่ตน

    “เซโตะก็ด้วยครับ”แล้วชินทาโร่ก็มาอยู่กับคาโนะ

    “พอได้แล้ว!!ฮารุกะฉันว่าเรากลับกันเถอะ”

    “เอ๋ ทำไมล่ะ”

    “น่านะ เดี๋ยวครั้งหน้ามาเที่ยวอีกฉันจะเลี้ยงขนมแล้วก็เที่ยวกับนายให้เต็มที่เลย นะ”

    “อือ ก็ได้”ฮารุกะพูดออกมาด้วยเสียงเศร้า

    “นี้ฮารุกะ”

    “ครับ..อุ๊บ”เมื่อฮารุกะหันมาก็ถูกชินทาโร่จูบทันที่

    “อืม อือ”แต่คราวนี้ไม่ใช้ชินทาโร่ที่เป็นฝ่ายรุกแต่เป็นฮารุกะที่เป็นคนรุก!!

    “เฮ้ย!!!”ทั้งเซโตะ คาโนะ โคโนฮะ คุโระถึงกับอุทานออกมาพร้อมกันเมื่อเห็นภาพบาดตาบาดใจ

    “อือๆ”ชินทาโร่ที่เริ่มหายใจไม่ออกจึงทุบอกฮารุกะ

    “ฮา แฮกๆ”

    “คือชินทาโร่ผม...”

    “ไม่ต้องขอโทษหลอกนะ”

    “เอ๋”

    “ก็เดี๋ยวครั้งหน้าฉันว่ายังไงก็ตะ.ต้องโดนอีกอยู่ดีละ.แล้วฉันเป็นคนเริ่มก่อนด้วยคือว่านะฮารุกะครั้งหน้า....”

    “ครั้งหน้าทำไมเหรอ?

    “มาทำกันอีกนะ! ///////////////////////////////// “แล้วก็วิ่งจากไปด้วยความอาย(อายดิไม่อายก็บ้าแล้ว!:ชินทาโร่)

    “หา!!!!!~

    ..........................................................................................................................................................

          จบ

    เฮ้อ จบสักทีแต่งมาตั้งนานแถมคนแถวนี้ยังเสียเลือดมากอีก//เดคิ

    เดคิตรงฉากสุดท้ายน่ะ...//บลัด

    อ้อฉากนี้เหรอ

    “นี้ฮารุกะ”

    “ครับ..อุ๊บ”เมื่อฮารุกะหันมาก็ถูกชินทาโร่จูบทันที่

    “อืม อือ”แต่คราวนี้ไม่ใช้ชินทาโร่ที่เป็นฝ่ายรุกแต่เป็นฮารุกะที่เป็นคนรุก!!

    อ๊อก//บลัด

    เฮ้ย!บลัดอีกแล้ว//???

    อ้าวมาตอนไหนเนี่ย//เดคิ

    ตั้งนานแล้ว หึบ! ไปนะ//???

    บาย~//เดคิ

    ยัยเดคิ//x2

    อึก! จ๊า~//เดคิ

    แกตาย!! //x2

    ว๊ากกกกกก!!//เดคิ

    ขอจบเพียงเท่านี้บายฮะ//??


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×