คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 ไปงานโรงเรียน
“พี่ชินทาโร่ตื่นได้แล้ว”
“น่ารำคาญน่า”
“หึ งั้นต้องใช้มุกนี้ อาเน่”
“ครับ มาสเตอร์ครับท่าไม่ตื่นไฟล์รูปพะ...”
“ตื่นแล้วๆ! แล้วมาปลุกอะไรแต่เช้าเนี่ยโมโมยะ”
“อ่าวนี้พี่ชินลืมไปแล้วเหรอว่าวันนี้เราจะไปไหน ชั่งเถอะพอไปเดี่ยวก็รู้เอง”แล้วโมโมยะก็ลาก
ชินทาโร่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกจากบ้านไป
..............................................................
“มาช้าจังนะชินทาโร่คุง ผมรอตั้งนาน”คาโนะพูดแล้วก็เดินมาใกล้ชินทาโร่
“มานี้เลยคาโนะ ฉันว่าไปกันดีกว่า”
“โอเค!!”
..............................................................................
“ทาคานะอะนี้เกมที่สั่ง”ฮารุกะพูดแล้วก็ยืนแผ่นเกมให้ทาคาเนะ
“อืม แล้ว.อาจารย์ล่ะ”
“อ้อ อาจารย์เขาบอกว่า...”
.............
“ฮา.รุกะ..อะ.เอากะ.เกมนี้ปะ.ไปให้ทาคะ.คาเนะนะ แล้วฝากบะ.บอกเธอว่า..อย่าแพ้นะ.อ๊อก”
............................
“ระ.เหรอ ขอบคุณนะที่เอามาให้”
“ไม่เป็นไร”
[อีกไม่นานจะทำการเปิดงานโรงเรียน นร.ทุกชั้นที่ออกร้านกรุณากลับไปที่ร้....]
“ปานนี้แล้วเหรอ!! ฮารุกะเตรียมตัวหรือยัง!”
“อืมไม่เป็นไร! แต่รู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้”
“ไม่เป็นไร ฉันจะอยู่ข้างนายเอง”
“อืม..”
....................................................................................
“นี้มาสเตอร์ครับ”
“มีอะไรอาเน่”
“ผมรู้มาว่าที่นี้มีเกมยิปืนด้วยแล่ะครับ”
“จริงเหรอโมโมยะ”หันไปถามโมโมยะ
“อาห่ะ ไปเล่นดูไหมล่ะเห็นอาเน่บอกว่าพี่เล่นเกมแบบนี้เก่งนิ”
“อาเน่~”
“ก็แหมมาสเตอร์ก็”
“ชิ”
“ผมว่าก็ดีเหมือนกันนะครับผมลองไปดูมาแล้วรู้สึกว่าคนที่เป็นคนแข่งด้วยจะอยู่อันดับ 2 ของประเทศด้วยนะ แล้วกะ.. อั๊ก!”คาโนะที่จู่ๆก็มาพูดข้างชินทาโร่พอพูดเกือบจะจบก็โดนคิโดสอยล่วงลงไปกับพื้น
“ผมยังพูดไม่จะ....อุ๊ฟ!”พอคาโนะจะพูดต่อก็ถูกเซโตะกับคุโระกระทืบ
“แล้วมันอยู่ทางไหน”ชินทาโร่ถาม
“อ๋อ ตามมาสิ”แล้วทุกคนก็ตามทุกคนไปแต่ว่า....
“คาโนะไหวป่าวเนี่ยให้ฉันช่วยไหม”ชินทาโร่ถามอาการของคาโนะ
“อาผมไม่ไหวแล้วล่ะครับชินทาโร่พยุงผมไปหน่อยซิครับ”คาโนะพูดอย่างมีเล่ห์ใน
“อา กะ.ก็ได้”แล้วชินทาโร่ก็เข้าไปพยุงตัวคาโนะแล้วก็เดินต่อไปโดยที่ไม่รู้รังสีอำมหิตจากทั้ง 3คน
“เอาล่ะไปกันเถอะ”แล้วทุกคนก็เดินตามโมโมยะไป
..................................................................................................
“โอกาสหน้าเชิญใหม่นะค่า/ครับ”
“เด็กคนนั้นแม่งสุดยอดเลยว่ะ”
“ใช่ๆคะแนนต่างกันริบรับเลยว่ะ”
“แต่ว่านะ ได้แข่งกับ ตำนานเจ้าหญิง[DEAD BULLET-1989-] เนี่ย...”
“มีความสุขสุดๆเลยโว้ย!!!”
“หมดกัน”ทาคาเนะพูดแล้วก็สุดลงไปกับพื้น
“ว้าว เก่งจังเลยนะทาคาเนะ”
“เอ๋ น่ะ.นายไม่เกลียดฉันเหรอฮารุกะ”ทาคาเนะถาม
“ไม่หรอก ชอบซะด้วยซ้ำ^_^”
“อะ เอ่อ @////@”
ครืน~
“ยินดีต้อนรับครับ”
“เอ๋ คราวนี้ เด็ก?”ทาคาเนะพูดหลังจากหายเขิน(?)
“คือว่าเพื่อนผมคนนึงอยาดลองเล่นดูนะครับ คนนั้นน่ะครับ”คาโนะพูดแล้วก็ชี้ไปที่คิโดที่นั้งอยู่ข้างใน
“ตะ.ตั้งแต่เมื่อไร”
“จะเริ่มหรือยัง”
“อา จะ”แล้วทาคาเนะก็เริ่มเกม
30 นาทีต่อมา
2800 2700
Win Over
“เฮ้อ ต่างกันแค่หนึ่งร้อยเองแหะ”ทาคาเนะพูดพลางบิดขี้เกลียดไปด้วย
“คิโดขอโทษเขาสิ”คาโนะพูด
“ขะ.ขอโทษนะ”แล้วก็วิ่งออกไปพร้อมน้ำตา
“ที่จริงเด็กคนนั้นไปได้ทำอะไรหรอกนะ ไปนะ”แล้วคาโนะก็เดินออกไปโดยทิ้งความสงสัยไว้แต่....
ครืน~
“ไง คาโนะ”เซโตะพูดด้วยเสียงสยอง
“ไงครับเซโตะผมหาตั้งนานแนะ”คาโนะพูดพลางเหงื่อตกไปด้วย
“หึ ไม่ต้องเลยรู้ไหมว่าชินทาโร่เป็นห่วงน่ะ!”เซโตะพูดแล้วก็ชี้ไปที่ชินทาโร่ที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น
“เฮ้ยเดี๋ยวสินายไปอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไร!!”ทาเคเนะถามชินทาโร่ที่นั่งอยู่ข้างใน
“ก็เดินเข้ามาซิ ยายอ่อน”
“นี่นายคิดจะหาเรื่องกับฉันหรือไง-_-++”ทาคานพูดแล้วก็เดินไปที่ชินทาโร่
“น่าๆอย่าทะเลาะกันสิ”
“ฉันไม่ผิดนะ ฮารุกะ”
“เอ๋ รู้....”
“เอาล่ะเมื่อไรจะเริ่มหรือยัง”ชินทาโร่พูดเปลี่ยนเรื่อง
“ก็ได้มาแข่งกัน”แล้วทั้งสองก็เริ่มเล่นกันอย่างดุเดือด
30 นาทีต่อมา
2791 3150
Over Win
“อะ อะไรกัน”ทาคาเนะพูดอย่างตกใจที่คะแนนต่างกันอย่างเยอะ
“ว้าวเก่งจังเลยครับชินทาโร่คุง”คาโนะพูดแล้วก็เตรียมที่จะกอดแต่...
โป๊ก!
“เก่งมากเลยครับชินทาโร่”เซโตะพูดแล้วก็ลูบหัวชินทาโร่แอล้วก็เหยียบคาโนะไปด้วย
“ขอกะ..”เซโตะยังพูดไม่จบก็โดนโคโนฮะต่อยจนสลบ
“สุดยอดเลยนะเนี่ย”โคโนฮะพูดแล้วก็กอดชินทาโร่ไปด้วย
“ไปไกลๆเลยไอ้นี่ นี้ทำไมไม่บอกล่ะว่าเล่นเกมอย่างนี้เก่ง”คุโระถีบโคโนฮะแล้วก็ถามชินทาโร่พลางก็เดินเข้าไปใกล้
“ก็ไม่ได้ถามนิ”
“งันวันไหนว่างเรามาเล่นด้วยกันนะแบบ 2ต่อ2 นะ”
“ไม่มีทางให้หรอกเฟ้ย!!3x”
“เออเรื่องรางวัลรอแปะนะ”ฮารุกะพูดแล้วก็เดินไปที่ว่างของรางวัลแต่...
“ไอ้นั้นน่ะไม่ต้องหรอกแต่อันนี้ขอนะ”ชินทาโร่พูดแล้วก็เดินไปที่ฮารุกะพร้อมคร้องคอ?แล้ว....
จุ๊บ
“จำให้ได้ละว่าเคยทำกับใครคนแรกอะนี้เบอร์ไปนะow<”แล้วชินทาโร่ก็เดินออกไปพร้อมกับลาก(ย้ำว่าลาก)ทั้ง 4 คนที่กลายเป็นหินออกไป
“เคยทำเหรอ”ฮารุกะพูดแล้วพลางแตะที่ปากตัวเองที่ยังอุ่นอยู่
........................................
“พี่ชินทาโร่พวกนั้นเป็นอะไรเหรอเห็นทำหน้าเหมือนคนตกงานอย่างนั้นล่ะ”โมโมยะถามหลังจากที่พาฮิโยริกับฮิบิยะไปเที่ยวในโรงเรียน
“ไม่รู้เหมือนกันตั้งแต่ออกมาจากห้องนั้นก็เป็นอย่างนั้นเลย”ชินทาโร่พูดหน้าตาย
“โคโนะฮะค่ะเป็นอะไรไหมค่ะ”ฮิโยริถามด้วยอาการเป็นห่วง
“ไม่-เป็น-อะ-ไร”
“ฉันว่ากลับกันก่อนดีกว่านะ”คิโดพูดจบโดยที่ทุกคนเห็นด้วยแต่....(รู้สึกว่า แต่ มันจะเยอะนะ//ดาร์ค)
Rrrrrrrrrr~
“ใคร ฮัลโหลครับ”ชินทาโร่พูดขึ้น
[นี้ชินทาโร่คุงใช้ไหม ผมคิดตั้งนานแหนะว่าใครที่แท้ก็ชินทาโร่คุงนี้เอง]
“นี้ฮารุกะเหรอ ดีใจจังที่ฮารุกะจำได้”ชินทาโร่พูดด้วยสีหน้าใบหน้ายิ้มแย้ม ส่วนอีก 4 คนที่เห็นว่าคนที่ตนชอบคุยกับคนอื่นด้วยใบหน้าสดใสจากหน้าซึมก็กลายเป็นหน้าเหมือนคนใกล้ตายทันที
“หัวหน้าครับผมรู้แล้วละครับว่าทำไมสี่คนนั้นถึงได้ซึมขนาดนั้น”โมโมยะหันไปพูดกับคิโด
“อือรู้แล้วละ”
“นี่ฮารุกะตอนที่ฉันไม่อยู่เหงาไหมเนี่ย”
[แรกๆก็เหงาอะนะ]
“อ่าวพูดอย่างนี้แปลว่าช่วงหลังลืมฉันไปเลยใช้ไหม ฉันงอนนะ”
[โอ๋ๆไม่งอนนะ ฮารุกะมารับคนที!! ผมไปก่อนนะ]
“อือ โทร.มาหาบางนะ”
[อือ จะหาเวลาว่างโทร.หรือไม่ก็คิดถึงตลอดเลยละ แค่นี้นะ]
“จะ..เจ้าบ้า o////o”
แล้วทุกคนก็เดินกับไปที่แมนชั่นโดยที่ต้องแบกศพทั้ง 4 ไปด้วย
....................................
จบ
ความคิดเห็น