[Fic hoozuki no reitetsu] hakutaku x hoozuki

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 : คำที่ไม่เคยกล่าว

ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก (เชื่อเถอะ เสียงนาฬิกา - -)
    เสียงนาฬิกาโบราณที่อยู่ในห้องของโฮซุกิดังไปเลื่อยๆเหมือนไม่มีคนอยู่แต่ที่จริงแล้วมี แต่คงจะไม่มีเสียงอื่นนอกจากเสียงหอบของคนที่นอนอยู่บนเตียงและอีกคนที่วุ่นกับการเตรียมอุปกรณ์เพื่อรักษาร่างที่นอนอยู่นานมาเกิน1อาทิตย์แล้ว

"โฮซุกิ เมื่อไหรเจ้าจะตื่นซักทีล่ะ ข้าเหงามากเลยนะ ตอนแรกข้าคิดนะว่าถ้าไม่มีเสียงหรือเจ้าคอยมากวนประสาทข้า มันจะมีความสุขมาก แต่ทำไมตอนนี้ข้าถึงอยากได้ยินเสียงของเจ้า เจ้าตื่นขึ้นมาแล้วมาโวยวายใส่ข้าเหมือนเมื่อก่อนได้มั้ย เจ้านอนมาตั้งนานแล้วนะ ที่นรกมันวุ่นวายมากเลยนะ..."ฮาคุทาคุพูดแบบนี้มาหลายวันแล้ว ทั้งอาทิตย์ที่โฮซุกิสลบไปเขาไม่ได้ออกไปไหนเลยทั้งที่จริงแล้วเขาน่าจะออกไปจากห้องนี้เมื่อรักษาร่างที่นอนอยู่เสร็จแล้ว แต่เขาไม่ทำ

"นี่โฮซุกิ ต้นปลาทองของเจ้าน่ะ ข้าลดน้ำให้หมดแล้วนะ เจ้าชอบพวกนั้นไม่ใช่หรอ เจ้าน่าจะตื่นขึ้นมาได้แล้วนะ.."เสียงของฮาคุทาคุเริ่มสั่นขึ้นเรื่อยๆแต่ก็พยายามอดกันไว้...

"ข้าไม่อยากให้เจ้าเป็นแบบนั้นอีกแล้วนะ ข้าขอเถอะ ตื่นขึ้นมาได้มั้ย มาต่อยข้า เอากระบองมาฟาดข้า ด่าว่าข้าอะไรก็ได้ คอยขัดเวลาข้าไปยุ่งกับหญิงอื่น...ข้าขอได้มั้ย...โฮซุกิ"เสียงอ่อนโยนที่ร่างตรงหน้าขิงร่างที่นอนอยู่นอนอยู่เอ่ยออกมาด้วยเสียงที่สั่นเทาเพื่อหวังว่าเสียงของเขาจะทำให้ร่างที่นอนอยู่นั้นตื่นขึ้นมาจากนิทราสักที

"..อือ..."เสียงๆนึงดังขึ้นมาพร้อมกับเปลือกตาที่ปิดสนิทมานับอาทิตย์ ค่อยๆประสิ่งที่มองให้เห็นได้ชัดแล้วก็มองไปรอบๆห้องก่อนที่จะเห็นร่างที่นั่งอยู่ข้างเตียงของตนก่อนจะเอ่ยขึ้นมา...

"...ท่าน...ฮาคุ...ทา..คุ..?"

"โฮซุกิ!"เมื่อได้ยินเสียงของร่างที่นอนอยู่บนเตียงก็รีบลุกขึ้นมาดูอาการของร่างตรงหน้าก่อนจะเข้าไปสวมกอดจนทำให้ร่างตรงหน้าตกใจ

"ฮาคุทาคุ...ปล่อยข้านะ ท่านทำอะไรของท่านเนี่ยะ"เสียงแหบๆของโฮซุกิเอ่ยขึ้นมาแต่คนที่กอดนั้นไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย

"เจ้าฟื้นแล้วๆ ข้าดีใจมากเลยนะ ข้านึกว่าจะไม่ได้ยินเสียงของเจ้าแล้วนะ ขอบคุณจริงที่เจ้าจะไม่ทิ้งข้าไป.."ฮาคุทาคุพูดแล้วป็กระชับอ้อมกอดของตัวเองให้แน่ขึ้นเหมือนกลัวว่าร่างตรงหน้าจะหายไป

"ข้า..หิวน้ำ.."

"หิวน้ำหรอ! รอแปปนะ เดี๋ยวข้าไปหยิบให้"เมื่อพูดจบก็รีบคลายกอดของตัวเองก่อนจะไปหยิบน้ำมาให้

"คอยๆดื่มนะ"เสียงอ่อนโยนที่โฮซุกิไม่เคยได้รับมาจากร่างตรงหน้าทำให้โฮซุกิเกิดอาการหน้าแดงขึ้นมานิดหน่อย และร่างตรงหน้าก็สังเกตเห็นซะด้วย

"หน้าเจ้าแดงนะ เป็นอะไรหรือเปล่า หรือว่าไม่สบาย"พูดจบก็เอาหน้าผากของตนไปแนบกับหน้าผากของโฮซุกิจนใบหน้าของทั้งสองนั้นห่างกันไม่กี่เซน

"ขะ..ข้าไม่เป็นไร...ท่านฮาคุทาคุ"

"หืม มีอะไรหรอ"พูดพรางยิ้มไปด้วย

"ท่าน มาทำอะไรที่นรก?"

"ข้าพูดตรงๆเลยนะ.."พูดไปแล้วส่งยิ้มอ่อนโยนให้ร่างตรงหน้า

 

"ข้ามาดูแลเจ้าน่ะ"
.....................................................................................................................................................
ข่อยมามาอัพแล้วน่อออออ
ขอโทษที่หายไปนานน่อ
ต่อไปจะค่อยๆทยอยอัพเรื่องทุกเรื่องเลยน่อ
ยังก็อย่าติดตามทั้งเรื่องนี้และเรื่องอื่นด้วยน่อ
อาจจะสั้นไปหน่อยแต่ก็จะมาอัพต่อน่อ
ขอบคุณสำหรับการติดตามน่อออออ