คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 ห่วงใย
นรก
“กลับมาแล้วขอรับ”โฮซุกิพูดแล้วก็เดินมาพร้อมกับคาราอูริและนาซูบิ
“อ่าวกลับมาแล้วหรอโฮซุกิคุ...”ท่านเอ็นมะเมื่อรู้ว่าโฮซุกิกลับมาก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันที แต่...
ตึ่ง!!!
“ฮะ.โฮซุกิคุง”ท่านเอ็นมะถึงกับทรุดเมื่อโฮซุกิปากระบองหนามประจำตัวของตนมาที่หัวของท่านเอ็นมะ
“หืม? ทำไมท่านถึงไม่เป็นอะไรเลยล่ะขอรับ”โฮซุกิพูดแล้วก็มองไปที่ท่านเอ็นมะที่มีร่างกายปกติแต่คาราอูริและนาซูบิกับมีร่างกายต่างไปจากเดิม
“ฉะ.ฉันก็ไม่รู้เหมือน..แต่ว่านะ โฮซุกิคุง ชะ.ช่วยเอานี่ออกไปก่อนได้มั้ย”ท่านเอ็นมะพูดอย่างหวาดๆเพราะคนตรงหน้าแพร่รังศีที่สามารถทำให้กระอักเลือดตายได้(พวกเอ็งตายไปแล้วมิใช่รึ//ไรเตอร์)
“หืม? ก็ได้ขอรับ”พูดจบก็หยิบกระบองของตนออก
“เฮ้อ คอยโล่งหน่อย”
“ท่านเอ็นมะขอรับ กระผมขอถามอะไรหน่อยได้มันมั้ยขอรับ”
“อืม ถามมาได้เลย”
“มีใครเป็นแบบท่านนาซุบิกับท่านคาราอูริอีกหรือเปล่าขอรับ”
“หืม ไม่นะ เพราะคนที่เข้าไปช่วยฉันมีแต่สองคนนั้น”
“งันหรอขอรับ”
“เออนี่ โฮซุกิคุง”
“ขอรับ?”
“พอดีว่ามีคนงานในนรกลาออกไปเย...”ท่านเอ็นมะที่กำลังพูดอยู่นั้นก็ถูกโฮซุกิแทรกขึ้นมาก่อน
“อีกแล้วงันหรือขอรับ...เฮ้อ งานเยอะอีกแล้วสินะเนี่ย”
“อย่าทำงานหักโหมก็แล้วกันนะ โฮซุกิคุง”
“ขอรับ...งันกระผมขอไปทำงานก่อนนะครับ”พูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที
“เฮ้อ ไม่ฟังกันเลยน้า~”
.....อืม เดี๋ยวทำงานเสร็จแล้วค่อยไปลดน้ำต้นปลาทองดีกว่าแหะ
“ท่านโฮซุกิขอรับ!!”เสียงทุ้มของคาราอูริดังเข้ามาใกล้ๆโฮซุกิด้วยความตกใจ
“หืม? มีอะไรงันหรือขอรับท่านคาราอูริ”
“พะ.พนักงานที่..อสิปัตตวนนรกจะ..จู่ก็ล้มลงไปน่ะขอรับ!!”
“หืม?! ว่าไงนะขอรับ!”เมื่อโฮซูกิได้ยินอย่างนั้นก็รีบวิ่งไปที่อสิปัตตวนนรกทันที
“ท่านชิโระ อ่ะ!?”เมื่อโฮซุกิมาถึงก็เห็นชิโระที่นอนอยู่ที่พื้นแล้วจู่ๆเจ้าตัวก็ทรุดลงไปที่พื้นแล้วก็หายใจอย่างเหนื่อยหอบ
“อึก..กลิ่นนี้มัน....”โฮซุกิพูดขึ้นมาก่อนจะทรุดลงไปกับพื้น
“ท่านโฮซุกิ!! เฮ้! มาช่วยท่านโฮซุกิเร็ว! แล้วก็อย่าลืมไปดูพวกอสิปัตตวนนรกด้วย!!...ท่านโฮซุกิ ทำใจดีไว้นะขอรับ”นาซูบิที่เมื่อเห็นว่าโฮวุกิทรุดลงไปที่พื้นก็รีบวิ่งมาทันทีแล้วก็สั่งการทุกอย่างทั้งหมด
“ท่านโฮซุกิอย่างเพิ่งเป็นอะไรไปนะขอรับ! เดี๋ยวกระผมจะไปเรียกท่านฮาคุทาคุมาดูอาการท่านนะครับ!!”คาราอูริที่เห็นนาซูบิกับพนักงานที่กำลังพยุงโฮซุกิอยู่นั้นก็รีบวิ่งมาดูอาการก่อนจะรีบวิ่งออกไปเพื่อไปเรียกฮาคุทาคุมาช่วย
“..อัก! แคกๆ!”จู่ๆโฮซุกิก็กระอักเลือดออกมา
“ท่านโฮซุกิขอรับ!..นาย!ปล่อยท่านโฮซุกิแล้วก็ไปดูพวกอสิปัตตวนนรกนะ!เดี๋ยวฉันพาท่านโฮซุกิออกไปเอง”นาซูบิพูดก่อนจะอุ้มโฮซุกิในท่าเจ้าสาวด้วยร่างกายที่ใหญ่กว่าโฮซุกิเพราะยาของท่านเอ็นมะจึงสามารถอุ้มโฮซุกิได้ ก่อนจะวิ่งออกไปจากต้องนั้นทันที
“โฮซุกิคุง! เกิดอะไรขึ้นน่ะ”เมื่อท่านเอ็นมะนาซูบิวิ่งเข้ามาพร้อมกับอุ้มโฮซุกิมาด้วยก็รีบวิ่งมาดูด้วยอาการเป็นห่วง
“ที่อสิปัตตวนนรกเกิดเรื่องน่ะขอรับ แล้วพอท่านโฮซุกิไปถึงก็ทรุดลงไปที่พื้อแล้วก็กระอักเลือดออกมาน่ะขอรับ ตอนนี้ผมขอพาท่านโฮซุกิไปพักที่ห้องก่อนนะครับ แล้วถ้าท่าฮาคุทาคุมาถึงบอกด้วยนะครับว่าให้ไปที่ห้องขอวท่านโฮซุกิด่วนที่สุดเลยนะขอรับ!”เมื่อพูดจบก็รีบวิ่งไปที่ห้องของโฮซุกิอย่างเร่งรีบเพราะกลัวว่าคนที่ตัวเองเคารพรักนั้นจะเป็นอะไรไป
แดนสุขาวดี
“ท่านฮาคุทาคุขอรับ!!”
“หืม? มีอะไรงันหรอ?”ฮาคุทาคุที่กำลังคุยกับหญิงสาวอยู่นั้นหันมามองคาราอูริในร่างผู้ใหญ่ด้วยสายตาอ่านไม่ออก
“ท่าโฮซุกิ...ท่านโฮซุกิแย่แล้วขอรับ”คาราอูริพูดด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ
“หือ? เจ้านั้นเป็นอะไรไปน่ะ? ถึงได้...”ฮาคุทาคุที่กำลังพุดอยู่นั้นก็ถูกคาราอูริแทรกขึ้นมาก่อน
“ท่านโฮซุกิจู่ๆก็ทรุดลงไปแล้วก็กระอักเลือดออกมาขอรับ! ตอนนี้นาซูบิกำลังพาท่านโฮซุกิไปพักอยู่ขอรับ!”
“ห่ะ! ว่าไงนะ!...โทษทีนะ ตอนนี้ข้าคงไม่ว่างแล้วล่ะ...เถาทาโร่คุง!ข้าลงไปที่นรกนะ!”พูดจบก็หยิบเสื้อถังจวงมาใส่ก่อนจะหยิบอุปกรณ์ยาต่างๆขึ้นมาก่อนจะรีบวิ่งออกไปโดยไม่ลืมที่จะบอกลาหญิงสาวและบอกกับโมโมทาโร่ก่อนจะวิ่งตามคาราอูริไป
นรก
“ท่านเอ็นมะขอรับ! กระผมพาท่านฮาคุทาคุมาแล้วขอรับ”
“ฮาคุทาคุคุง!รีบไปที่ห้องของโฮซุกิคุงเร็ว!”
“....”ฮาคุทาคุไม่พูดอะไรก่อนจะรีบวิ่งไปที่ห้องของคนที่ทำให้ตัวเองรีบลงมาจาสวรรค์ทันที
“โฮซุกิ!!”
“...อั่ก! แคกๆ!”เมื่อฮาคุทาคุเข้ามาก็เป็นช่วงที่โฮซุกิกำลังกระอักเลือดพอดีจนนาซูบิที่อยู่คอยดูอาการอยู่นั้นก็รีบถอยให้ฮาคุทาคุเข้ามาทันที
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ?”ฮาคุทาคุถามนาซูบิโดยไม่หันไปมองคนถามซักนิด
“ไม่รู้เหมือนกันขอรับ พอท่านโฮซุกิไปถึงที่นั้นก็ทรุดลงไปที่พื้นพอกระผมเข้าไปช่วยท่านโฮซุกิก็กระอักเลือดออกมานะขอรับ”นาซูบิตอบคนที่ถามไปโดยเจ้าตัวสนอยู่เพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น
“....กลิ่นนี้มัน...!? ชิ! บ้าเอ้ย!........เดี๋ยวช่วยไปเตรียมของพวกนี้มา เร็วๆด้วย!!!”ฮาคุทาคุพูดพร้อมกับส่งกระดาษที่เจ้าตัวพึ่งจะเขียนเสร็จเมื่อไม่กี่นาทีนี้ให้นาซูบิอย่างเร่งรีบ
“ขะ.ขอรับ!”แล้วก็วิ่งออกจากห้องไป
“ไม่เป็นอะไรแล้วนะ...เจ้าอย่าพึ่งจากข้าไปเหมือนเมื่อตอนนั้นนะ ข้าขอเถอะ...นะ”ฮาคุทาคุพูดพลางจับมือของโฮซุกิไว้อย่างแน่นเพราะกลัวว่าคนที่นอนอยู่นี้จะหายไป....
“เดี๋ยวข้าไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้นะ ดูสิเลอะไปหมดเลยนะ เจ้าน่ะ”ฮาคุทาคุพูดด้วยเสียงที่ห่วงใยก่อนจะเดินไปเอากะละมังกับผ้าสะอาดมาเช็ดตัวของร่างที่นอนอยู่บนเตียงโดยที่ตัวนั้นเปื้อนไปด้วยเลือด...
“ท่านฮาคุทาคุขอรับ! ยาที่ท่านสั่งได้แล้วขอรับ!”
“อืม เดี๋ยวเจ้าว่างไว้ตรงนั้นนะเดี๋ยวที่เหลือขอจัดการเอง เจ้าออกไปได้แล้ว”ฮาคุทาคุพูดก่อนจะเดินไปเตรียมยาเพื่อที่จะมารักษาร่างที่นอนอยู่ก่อนจะเอยปากไล่นาซูบิให้ออกไป
“ตะ.แต่...”
“บอกว่าให้-ออก-ไป”นาซูบิที่กำลังจะแย้งนั้นก็ถูกฮาคุทาคุแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวอย่างที่เจ้าตัวไม่เคยเห็นจนนาซูบิถึงกับตัวสั้นไปทันตา
“ขะ.ขอรับ”พูดจบก็ออกจากห้องไป
“เดี๋ยวขอจะรักษาเจ้าให้หายนะ อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ...”พูดจบก็เตรียมยาที่ได้มาอย่างครองแคล่วพลางมองไปที่ร่างที่หมดสติอยู่บนเตียงอย่างเป็นระยะ
..........................................................................................................................................................
จบแล้วจ้า~
แม้ตอนนี้นานเลยนัเนี่ยะว่าจะมาต่อ 555+
แต่ทำไมตอนนี้มันดราม่าอ่ะ
แต่ยังไงก็อย่าลืมติดตามต่อไปด้วยนะ!
ความคิดเห็น