คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“โฮซุกิคุง ช่วยไปเอาลูกท้ออมตะ จากแดนสุขาวดีให้หน่อยสิ”ท่านเอ็นมะพูดด้วยท่าทางขี้เกียจ
“ก็จะสั่งงานคนอื่นช่วยกรุณาทำตัวให้มันดีๆหน่อยสิขอรับ ท่านเอ็นมะ”โฮซุกิพูดพร้อมกับส่งสายตาอำมหิตไปที่ท่านเอ็นมะ
“ไม่เห็นเป็นไรเลยโฮซุคุง”
“หืม”
“ครับ เข้าใจแล้วครับ”
“หึ แล้วท่านเอ็นมะจะให้กระผมไปทำอะไรหรือขอรับ”
“อ้อ ฉันจะให้โฮซุกิคุงไปเอาลูกท้ออมตะให้หน่อยน่ะ”
ตึง!!!!
“ทำไมต้องเป็นกระผมด้วยล่ะขอรับ”โฮซุกิพูดเสียงต่ำจนท่านเอ็นมะถึงกับหน้าซีด
“นะๆ โฮซุกิคุง ช่วยไปเอามาให้หน่อยเถอะนะ”
“เฮ้อ ก็ได้ขอรับ”พูดจบก็เดินออกไปโดยที่ลากเอาไม้กระบองประจำตัวของตนไปด้วย
แดนสุขาวดี
“หืม เจ้ามาทำอะไรที่นี่น่ะ”ฮาคุทาคุพูดหลังจากเปิดมาเจอคู่อริของตัวเองแล้วจู่ๆก็มีผู้หญิงเดินออกมาจากในบ้านของฮาคุทาคุ
“ฮาคุทาคุซัง เดี๋ยวฉันขอตัวก่อนนะค่ะ”ผู้หญิงคนนั้นพูดแล้วก็เดินจากไป
“แล้ว เจ้ามามีอะไรล่ะ...”ฮาคุทาคุถามโฮซุกิที่จากหน้าที่แพร่รังสีอำมหิตเมื่อกี้ ที่เจอตอนแรก ตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นใบหน้าเศร้า ท่าไม่สังเกตดีๆก็จะไม่รู้เลยว่าร่างที่อยู่ตรงหน้านี้มีสีหน้าเป็นยังไง
“ท่านเอ็นมะให้ข้ามาเอา...”
ปุ้ง!!!
“เฮ้ย!! เกิดอะไรขึ้นน่ะ!!”ฮาคุทาคุที่ได้ยินเสียงดังจากในบ้านของตนก็รีบวิ่งเข้าไปดูทันที
“เถาทาโร่คุง เกิดอะไรขึ้นน่ะ!! อ่ะ!?”เมื่อเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นถึงกับช๊อค! ขนาดกระต่ายในห้องนั้นยังช๊อคเพราะโมโมทาโร่ที่มีหน้าตาไม่คอยจะดี(ใช้ภาษา ได้จี๊ดมาก//โมโมทาโร่)กับกลายเป็นหนุ่มหน้าตาหล่อเท่ สูง ผอมไปซะได้!!
“เกิดอะไรขึ้นหรือขอรับ”โฮซุกิเข้ามาทีหลังเมื่อมาเห็นโมโมทาโร่ในห้องแล้วก็เงียบไปก่อนจะพูดออกมาว่า...
“หืม? บุรุษผู้นั้นคือใครหรือขอรับ หน้าตาใช้ได้เลยที่เดียว แล้วท่านโมโมทาโร่ไปอยู่ไหนหรือขอรับ”
“อ่าว ท่านโฮซุกิมาทำอะไรที่นี่หรือขอรับ”โมโมทาโร่ที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตน ก็วิ่งเข้าไปหาโฮซุกิด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแถมบวกกับใบหน้าของเจ้าตัวในตอน นี้ยิ่งทำให้ตัวเองดูดีขึ้นx2
“อ้อ กระผมจะมาเอาลูกท้ออมตะน่ะขอรับ”โฮซุกิถามด้วยใบหน้าปกติของตนแต่ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าใบหน้าหวานของเขาแดงขึ้นมานิดนึง
“อ้อ งันรอสักครู่นะขอรับ”แล้วโมโมทาโร่ก็เดินออกไปเพื่อที่จะไปเอาลูกท้ออมตะให้โฮซุกิ
“ใจดีจังเลยนะขอรับ”โฮซุกิพูดกับตัวเองเบาๆแต่คนที่อยู่ด้วยนั้นกับได้ยินเต็มสองหู
“เหอะ ชอบเถาทาโร่คุงหรือไงไปชมแบบนั้นน่ะ”ฮาคุทาคุพูดด้วยท่าทางประชด
“หืม นั้นท่านโมโมทาโร่หรือขอรับ ไม่น่าล่ะ นิสัยถึงคล้ายๆกัน แต่ถ้าถามว่าชอบมั้ยก็...ชอบนะขอรับ”
ปึก!
“....” ฮาคุทาคุไม่พูดอะไรแต่กับจับมือของโฮซุกิแล้วก็ดึงให้ตามตนไปตอนแรกๆก็ขัด ขืนแต่ไม่รู้ว่าฮาคุทาคุไปเอาแรงมาจากไหนทำให้เขาไม่สามารถหลุดออได้จึงเลิก ขัดขืนไป(แรงรักไง~ ว๊ากก!//โดนปากระบองใส่)
“ปล่อยข้าได้แล้วขอรับ เดี๋ยวข้าต้องไปเคลียร์เอกสารที่เหลืออีกนะขอรับ”
“เดี๋ยวท่านเอ็นมะก็เคลียร์เองนั่นแหละ”พอพูดจบก็พาโฮซุกิมาที่ห้องของตนแล้วก็โยนร่างของโฮซุกิไปที่เตียงจนเจ้าตัวหัวเสีย
“ทำอะไรนะ...อุ๊บ!?”โฮ ซุกิที่ยังพูดไม่จบก็ถูกฮาคุทาคุตัวเข้ามาประกบที่ปากอย่างรวดเร็วและพยายาม จะบุกรุกเข้าไปในปากของโฮซุกิ เจ้าตัวก็พยายามขัดขื่นอย่างเต็มทีแล้วพยายามจะพูดว่าอีกคนก็ถูกบุกรุกเข้า มาอย่างง่ายดาย ผ่านไปสักพักฮาคุทาคุที่พอใจแล้วจึงผละออกจากโฮซุกิ
“....”ต่างฝ่ายต่างเงียบไปซักพัก โฮซุกิก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
“ทำแบบนี้มันเสียหายนะขอรับ ช่วยกรุณาลุกออกไปจากตัวข้าด้วยขอรับ”
“หึ พูดแบบนี้ จะไปหาเถาทาโร่คุงหรือไง”
“ก็ต้องอยู่แล้วล่ะขอรับ ก็ในเมื่อข้าต้องไปเอาของจากเขา”
“หึ ไปเอาของจริงหรอ แหม~อย่าคิดว่าข้าไม่เห็นตอนที่เถาทาโร่คุงตอนนี้เดินเข้ามาหาเจ้าน่ะ”
“หึ ยังไงข้าก็ไม่ไปทำอะไรแบบนั้นเหมือนเจ้าหรอก แล้วก็ลุกออกไปได้แล้วข้าหนัก”
“ท่านโฮซุกิขอรับ กระผมเตรียมของเสร็จแล้วขอรั...เฮ้ย! ท่านฮาคุทาคุ ท่านโฮซุกิ ทำอะไรกันน่ะขอรับ!!”
“แหม~ มาไม่ให้สุ่มให้เสียงเลยนะ เถาทาโร่คุง”ฮาคุทาคุพูดเหมือนปกติแต่กับทำให้โมโมทาโร่ถึงกับหนาวสั่นไปทั้งตัว
“เตรียม ของเสร็จแล้วใช่มั้ยขอรับ เดี๋ยวกระผมจะไปเอาเดี๋ยวนี้เลยขอรับ”โฮซุกิพูดแล้วก็จัดแจงเสื้อผ้าของตน ให้เรียบร้อบก็จะเดินตามโมโมทาโร่ไป
“ทั้งหมดนี่เลยหรือขอรับ”โฮซุกิมองอย่างสงสัย ไม่ใช่ว่าเขาแบกไปไม่ได้หรอกนะแต่ของที่จะเอานี่ก็เยอะซะด้วยซิ
“สงสัยต้องเรียกคนมาช่วยแล้วสิ”พูดจบก็หยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมาเพื่อโทร.เรียกให้คนมาช่วยถือ
“ให้กระผมช่วยมั้ยขอรับ”
“ไม่ต้องหรอกขอรับ อ่ะ ท่านเอ็นมะ เดี๋ยวช่วยเรียกท่านคาราอูริกับท่านนาซุบิมาให้ทีสิขอรับ....ครับ”พูดจบก็ตัดสายทิ้งไป
“เดี๋ยวอีกซักพักก็คงมาแหละขอรับ”
“งันหรอ..ขอรับ”โมโมพูดน้ำเสียงที่เศร้าลง
“ไม่เป็นไรหรอกขอรับ ยังไงก็ถือว่าท่านได้ช่วยกระผมแล้วล่ะขอรับ ไม่ต้องเศร้านะขอรับ”
“ขอรับ”
“อะแห่ม จะสวีทกันอีกนานมั้ย เถาทาโร่คุง”
“ขะ.ขอโทษด้วยขอรับ”
“แล้วเมื่อไหรจะกลับไปซะ...”ฮาคุทาคุที่ยังพูดไม่จบก็ได้ยินเสียงที่มาแต่ไกลจนเขาต้องหันไปมอง
“ท่านโฮซุกิขอรับ~ พวกผมมารับแล้วคร้าบ~ “
“หืม?”
“พวกคุณเป็นใครน่ะขอรับ”โฮซุกิพูดด้วยความสงสัย
“เออ กระผมคาราอูริครับ พอดีว่าท่าเอ็นมะเขาอยากรองปรุงยาน่ะขอรับ พวกผมกลัวท่านเขาจะทำอะไรไม่สะดวกเลยเข้าไปช่วยน่ะขอรับ”คาราอูริที่ตอนนี้ กลายเป็นหนุ่มหล่อแถมยังตัวสูกกว่าโฮซุกิมาก ส่วนนาซุอิก็สูงพอๆกับคาราอูริแต่เตี้ยกว่านิดนึง
ตึง!!!
“อีกแล้วหรือขอรับ”โฮซุกิพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโหอย่างสุดขีดจนโมโมทาโร่ที่อยู่ใกล้ถึงกับสั่นไปเลยที่เดียว
“เดี๋ยวรบกวนท่านทั้งสองช่วยถือของพวกนี้ด้วยนะขอรับ”โฮซุกิพูดแล้วก็ชี้ไปที่ของที่ท่านเอ็นมะฝากให้มาเอา
“ครับ!!!”แล้วทั้งคู่ก็เดินไปแบกของแทนโฮซุกิ
“ลานะขอรับ”แล้วทั้งสามก็เดินออกจากไป
“เถา ทาโร่คุง เดี๋ยวมาคุยกับฉันหน่อยนะ”ฮาคุทาคุพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับ ปล่อยรังสีที่โมโมทาโร่ไม่สามารถคาดได้ว่ามันเป็นแบบไหน
..........................................................................................................................................................
เปิดมาก็จูบเลย~
55+ เรื่องนี้ก็ตามกระแสกันหน่อย(หรือเปล่าหว่า~)
ที่จริงเรื่องนี้ก็จบไปแล้วด้วย T^T
แต่ยังไงก็จะแต่งใครจะทำไม เนอะ(ตูเกี่ยวอะไรด้วยว่ะ // เพื่อน)
แต่ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยน้า~
ความคิดเห็น