(ก่อนเที่ยงคืนทางฝั่งคุโรโกะกับโมโมอิ)
"นี่เท็ตสึคุง"
"ครับ"
"ไดจังจะทำอะไรคางามินหรือเปล่าน่ะ"ร่างของหญิงสาวหยุดลงพรางมองไปที่ห้องของอาโอมิเนะที่ตนพึ่งผ่านมา
"ไม่หรอกครับ ถ้าอาโอมิเนะคุงทำผมจะไปจัดการเอง"
"งันหรอ ขอบคุณนะเท็ตสึคุง"
"ไม่เป็นไรครับ"แล้วทั้งสองก็เดินไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่บานประตูใหญ่ที่สลักเป็นลายสวยงาม
"เดี๋ยวคุณโมโมอินอนที่นี่นะครับ ส่วนห้องของผมจะอยู่อีกฝั่งหนึ่ง ถ้าเดือดร้อนอะไรก็เรียกได้นะครับ"
"จ๊ะ"โมโมอิรับคำก่นจะเข้าไปในห้องที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้
"งันตามสบายนะครับ"คุโรโกะเอ่ยก่อนจะเดินเข้าไปในห้องของตน
....ปึก!.....
"บัดซบ! ทำไมคางามิคุงต้องมาเจอกับอาโอมิเนะคุงตอนนี้ด้วย! ทั้งที่อุสาให้ห่างกันมาตั้งนาน ไอ้คำสาบานบ้านั่น...ค่อยดูเถอะ ผมไม่มีวันให้คางามิคุงเป็นของอาโอมิเนะคุงอีกแน่ อดีตจะเป็นยังไงก็ช่างมัน ยังไงๆคางามิคุงก็ต้องเป็นของผม!!!"คุโรโกะเอ่ยออกมาอย่างโกรธแค้น ใช่ เขารักคางามิ ถึงแม้ว่าในอดีตเขาจะเป็นคนรักของโมโมอิ เขาก็ไม่สนหรอก เพราะตอนก่อนที่เขาจะเจอกับโมโมอิ คางามิก็คือคนที่เขารักอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายเสียใจมาจากอาโอมิเนะไม่ต่างจากเขา แต่นี่มันไม่ใช่อีกแล้ว คางามิ ไทกะ ต้องเป็นของเขา!
"ผมจะไม่ปล่อยคุณไปอีกแล้ว คางามิคุง"เสียงนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนดังขึ้นมา ผมสีฟ้าที่ยาวระต้นคอ บัดนี้เปลี่ยนเป็นยาวถึงสะโพก เล็บสีนวลเปลี่ยนเป็นสีฟ้าแถมยังยาวออกมาอย่างน่ากลัว
"คุณต้องเป็นของผมเท่านั้น!"
-*-*-*-*-*-*-*เดี๋ยวมาต่อ-*-*-*-*-*-*-
ความคิดเห็น