คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
อ๊าคคคคคคคคคค >O<
ฝน ฝน ฉันเกลียดฝน! ฝนทำให้เกิดโคลน โคลนทำให้รองเท้านักเรียนฉันเปื้อน รองเท้านักเรียนเปื้อนทำให้ฉันต้องเสียเวลาอันแสนมีค่าในการทำเปเปอร์มาเช่มาเช็ดรองเท้า! แล้วแม่ก็จะด่าอีก TOT
ฉาน เกลียด โฝนนนน TOT
ต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องวิ่งฝ่าฝนกลับบ้านก็คือ’ยัย’เพื่อนรัก นามว่ากลอยใจ ชื่อดูดีใช่มั้ยล่ะ! นอกจากชื่อจะดูดีแล้วหนังหน้ามันยังดีอย่าบอกใคร ถ้าไม่ติดว่าชื่อเก่ามันคือ ‘กอล์ฟ’ มันต้องมีแฟนคลับเป็นโขลงแน่ๆ
ใช่ อย่างที่คุณเข้าใจแหละ มันเป็นสาวประเภทสองค่ะ และที่ฉันบอกว่ามันคือต้นเหตุที่ทำให้ฉันวิ่งฝ่าฝนกลับบ้านนั่นก็เพราะว่า เดดไลน์ส่งรายงานประวัติศาสตร์ที่อาจารย์สั่งตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วคือวันนี้ จริงๆก่อนหน้านี้มันก็ขอให้ฉันทำให้อยู่หรอกนะ แต่ฉันก็บอกว่าของใครก็ทำเองสิ มีมือมีเท้าเหมือนกัน มันก็เงียบๆไป ฉันก็นึกว่ามันทำแล้ว ที่ไหนได้! เดดไลน์วันนี้ก็แกล้งป่วยไม่ยอมมา แล้วคนหน้าตาดี นิสัยเลิศเลอประดุจแม่พระอย่างฉันน่ะหรือจะปล่อยให้มันชวดคะแนน 20 คะแนนไปได้ ฉันเลยต้อง จำใจ อยู่ทำรายงานให้มันจนมืดค่ำ!!
ถ้าพรุ่งนี้เจอนะ แม่จะสวดยับเลย คอยดู -*-
พรืด!
ขณะวิ่งไปและก่นด่าเพื่อนสนิทไปด้วยในใจ ความที่ว่าฉันเซ่อซ่า หรือโง่เกินไปก็ไม่รู้ ทำให้ลืมชะลอความเร็วในช่วงที่มันเป็นโคลนพอดี ฉันจึงล้มลงก้นจ้ำเบ้ากับพื้นไปโดยปริยาย
“โอ๊ย!”
เจ็บง่ะ T^T
ซวยจริงๆชีวิตฉัน รองเท้าเปื้อนให้โดนแม่ด่าไม่พอ กระโปรงยังเปื้อนอีก ฮ่วย!
เอ๊ะ จริงสิ วันนี้มีพละ ฉันเอาชุดพละมานี่นา เข้าร้านพี่หลิวแล้วไปซักเอาก็ได้ อะคึ อะคึ =w=
คิดได้ดังนั้นฉันจึงค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างช้าๆ แต่ก็ต้องลื่นล้มลงไปอีกเพราะตกใจสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์เพศชายตรงหน้าซึ่งมาอย่างเงียบๆ
เจ็บรอบสอง TT_TT
เขายื่นมือมาตรงหน้าฉัน ฉันเงยหน้ามองมือที่เขายื่นมาและกะพริบตาปริบๆ เขาจึงขยับนิ้วเป็นเชิงเรียกให้ฉันจับมือเขา ฉันก็เป็นคนดีซะด้วยสิ ปฏิเสธน้ำใจคนไม่เป็น -u-
ฉันเอามือข้างขวาเช็ดโคลนทีเปื้อนออกกับกระโปรงก่อนจะยื่นมือไปจับมือเขา เขาดึงตัวฉันให้ลุกขึ้น พอฉันลุกและตั้งหลักได้แล้วฉันก็ยลโฉมผู้ชายคนนิ้อย่างเต็มๆตา…O_o
“โอ๊ยยย!! >__<”
ความรู้สึกปวดอย่างกับมีช้างเต้นระบำกันเป็นโขลงในหัวนี่มันอะไรกัน T_T ฉันเอามือกุมขมับอย่างเจ็บปวด ผู้ชายตรงหน้ามองฉันอึ้งๆก่อนจะจับมือฉันออกแล้วเอามือของเขามาคลึงขมับฉันเบาๆ
“โอมม จงหายเจ็บ เพี้ยง~”
“O_o”
เขายื่นหน้ามาใกล้และพูดแบบนั้น ทำให้ฉันมองหน้าเขาได้ชัดเจนยิ่งขึ้น หล่อ หล่อเวอร์ หล่อปานจะกลืนกิน หล่อจนฉันอยากจะเลียหน้าเขาเลย O_o ดวงตาสีดำสนิท จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเป็นกระจับสีชมพูระเรื่อน่าจูบ ผมสีน้ำตาลเข้มเกือบดำยาวระต้นคอเปียกนิดหน่อยทำให้ดูเป็นประกายของละอองน้ำ
โอ้ พระเจ้า เทพบุตรชัดๆ *0*
“หายยัง ^^”
“อ่ะ..อืม ขอบใจนะ”
“อ่ะ..นี่ ฉันให้”
เขายื่นบางอย่างมาให้ฉัน ซึ่งพอมองดีๆแล้วจะพบว่ามันคือร่มพับขนาดพกพาสีขาวลายหมีสีน้ำตาล ฉันมองมัน งงๆ พลางมองหน้าเขา
“ฉันเห็นเธอวิ่งออกมาจากโรงเรียนตั้งนานแล้ว เรียกก็ไม่ได้ยินน่ะ ฉันก็เลยวิ่งตามมาจะเอามาให้ยืม เราอยู่โรงเรียนเดียวกัน เดี๋ยวค่อยคืนวันหลังก็ได้”
“แล้วนายจะใช้อะไรล่ะ”
“ฉันมีเสื้อกันฝนอยู่ในกระเป๋าน่ะ”
“เอ่อ ..ไม่เป็นไรหรอก นี่ฉันกำลังจะแวะไปบ้านพี่น่ะ เดี๋ยวค่อยไปยืมที่นั่นเอาก็ได้”
(ได้ข่าวว่าเมื่อกี้หล่อนเพิ่งบอกว่าปฏิเสธน้ำใจใครไม่เป็นไม่ใช่เหรอยะ - -)
ฉันว่ามันแปลกๆแล้วล่ะ หมอนี่จะหวังดีกับคนแปลกหน้าถึงขนาดวิ่งตากฝนเอาร่มมาให้เลยเหรอ -*- ถึงจะอยู่โรงเรียนเดียวกันก็เถอะ แล้วอีกอย่างนะ ฉันไม่เคยเห็นหน้าหมอนี่ในโรงเรียนมาก่อนด้วยซ้ำ หน้าตาดีขนาดนี้ ยัยกลอยต้องเพ้อถึงบ้างสิ หรือไม่ฉันก็น่าจะรู้จักบ้าง
“เอางั้นเหรอ”
“อื้ม ขอบใจนะ ฉันไปล่ะ”
ฉันหมุนตัวเดินออกไปจากตรงนั้นทันที แต่เดินมาได้ซักพักก็ได้ยินเสียงเขาดังไล่หลังมา
“ฉันชื่อเพลิงนะยัยเบ๊อะ!”
ฉันทำเป็นไม่ได้ยินและเดินจ้ำอ้าวออกมาอย่างเร่งรีบ ว่าแต่เมื่อกี้เขาพูดอะไรนะ ‘ฉันชื่อเพลิงนะยัยเบ๊อะ’ หืมม์? ยัยเบ๊อะ? แอร๊ยยยย >O< เขาเรียกฉันว่ายัยเบ๊อะ กล้าดียังไงเนี่ย ถึงหน้าจะหล่อ แต่สวยก็ไม่ให้อภัยนะค้า T_T ฮึ่มมๆ เย็นไว้กาน้ำ เย็นไว้ (_ _)
ความคิดเห็น