คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เราสองคนใต้เงาไม้ใหญ
“ซินเซียร์เธอหาไปไหนมาฉันกับคุณน้าตามหน้าเธอแทบพลิกแผ่นดิน แล้วเมื่อคืน...” ลอร่าวิ่งเข้ามาใส่ทั้งทีที่ฉันกับแฟร์รี่เดินเข้ามาในบ้าน แล้วเธอก็สะดุดลงเมื่อเห็นแฟร์รี่ เธอมองแฟร์รี่ตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วทำตาโตที่เห็นว่าคนขี้รำคาญอย่างฉันกำลังจับมือกับผู้หญิงที่เธอไม่รู้จัก
“เธอเป็นใคร?” ลอร่าถามด้วยน้ำเสียงหาเรื่อง
“....................”
“นี่แฟร์รี่เธอช่วยฉันเมื่อคืนนี้” ฉันตอบแทนแฟร์รี่ที่ยืนอึ้งกับท่าทางที่แสดงความเป็นศัตรูอย่างเปิดเผยของลอร่า
ลอร่ามองเธอเหยีดๆอีกครั้งก่อนที่จะมีเสียงประตูเปิดขึ้น “ซินเซียร์หายไปไหนมา”แม่เดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยท่าทีเป็นห่วงปนตำหนิ
“ขอโทษค่ะ พอดีเมื่อคืนหนูเป็นลมได้แฟร์รี่ช่วยไว้แต่เขาไม่รู้ว่าบ้านหนูอยู่ไหน เขาเลยพาหนูไปนอนบ้านเขาน่ะค่ะ ขอโทษนะคะที่ทำให้ต้องเป็นห่วง” แม่มองแฟร์รี่แล้วอมยิ้มเล็กๆเมื่อเห็นมือของเราที่เกาะกุมกัน
“งั้นหนูแฟร์รี่อยู่ทานอาหารเช้ากับพวกน้าหน่อยเป็นไงถือว่าเป็นการตอบแทนที่ช่วยลูกสาวตัวยุ่งของน้าไว้” แม่เอ่ยชวนด้วยท่าทีเป็นมิตร
“ขอบคุณค่ะแต่หนูคงอยู่ทานด้วยไม่ได้” แฟร์รี่ตอบ
“ทำไมล่ะ” ฉันถามขึ้นทันทีที่ได้ยินคำตอบของเธอ
“นั้..นสิยังไงก็ให้น้ากับซินเซียร์ได้มีโอกาสตอบแทนหนูเถอะนะ” แม่พูดต่ออย่างอึ้งๆที่เห็นฉันแสดงอาการที่อยากให้แฟร์รี่อยู่ด้วยออกมาอย่างเปิดเผย
“ในเมื่อเจอซินเซียร์แล้วหนูกลับก่อนนะคะ “ ลอร่าที่เงียบมานานพูดขึ้นก่อนจะเดินกระแทกเท้าไปที่ประตู แต่ต้องหยุดกึกทันที่ได้ยินแฟร์รี่พูดว่า
“เอ่อ..เรื่องตอบแทนอะไรนี่คุณน้าไม่ต้องตอบแทนหนูหรอกค่ะ เพราะซินเซียร์น่ะ ให้ของขวัญที่ดีที่สุดกับหนูแล้วล่ะเนอะ” เธอพูดแล้วหันมายิ้มหวานเอาฉันใบหน้าขาวซีดๆที่ดูไร้ความรูสึกของฉันมีสีแดงระเรื่อขึ้นมาทันที
“แหม..แหมอะไรจะขนาดนั้นจ๊ะอย่างนั้นให้ซินเซียร์เข้าไปส่งหนูที่ซุ้มหน้าบ้านก็ยังดีนะ
“อืมใช่ให้ฉันไปส่งเธอเถอะ”
“ขอบคุณจ๊ะ”แฟร์รี่ตอบพร้อมกับยิ้มและสายตาหวานๆจากดวงตากลมโตสีฟ้าสดใสของเธอ
“ฉันไปด้วย”ลอร่าพูดขึ้นทันทีเมื่อเห็นบรรยากาศน่าเป็นห่วงระหว่างฉันกับแฟร์รี่
“ก็ตามใจสิ” ฉันพูดกับเธอก่อนจะลากกึ่งจูงแฟร์รี่ออกไปทางประตู
ยังไม่จบตอนนะจ๊ะ
ความคิดเห็น