คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นางฟ้า(fairy)
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงความมืดเข้าปกคลุมท้องฟ้า มีเพียงแสงดาวระยิบระยับกับแสงนวลตาของดวงจันทร์เท่านั้นที่ทำให้สามารถมองเห็นทิวทัศน์ผ่านนอกได้ ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นเพราะเสียงลมพัดกระหน่ำจนผ้าม่านสีขาวปลิวสะบัดอย่างรุนแรงฉันลุกขึ้นอย่างเหนื่อยอ่อนเพื่อไปปิดหน้าต่าง แต่ภาพที่ปรากฏตรงหน้า....มันช่างงดงามเหลือเกินทุ่งทิวลิปสีแดงสด ภายใต้แสงจันทร์สีนวล ท่ามกลางหมู่ดาวระยิบยับเต็มท้องฟ้า ถึงแม้สายตาจะยังพร่ามัวจากความเหนื่อยล้าแต่ภาพที่ปรากฏกับสายตาฉัน...ท่ามกลางดอกไม้มากมายแสงดาวและแสงจันทร์ที่นั่นมีเธอ..นางฟ้าของฉันชุดกระโปรงยาวสีขาวปลอดของเธอพริ้วไหวตามสายลม ฉันคว้าเสื้อคลุมวิ่งออกไปสุดแรงทิ้งความเจ็บป่วยและอ่อนล้าทั้งหมดไว้เบื้องหลัง
ฉันอยู่ห่างจากเธอเพียงแค่เอื้อมมือผมสีทองยาวสลวยของเธอปลิวมาสัมผัสใบหน้าของฉันกลิ่นหอมอ่อนๆโชยมาตามสายลม แล้ววินาทีนั่นเองที่เธอหันมาโลกทั้งใบสำหรับฉันมันเหมือนหยุดหมุนหัวใจที่กลายเป็นน้ำแข็งก็ได้พบกับความอบอุ่นที่ทำให้มันละลายดีดังเดิม
“สวัสดี”เรียวปากสีชมพูระเรื่อของหญิงสาวตรงหน้าเอ่ยขึ้น
ฉันได้พบกับเธอแล้วจริงๆนางฟ้าของฉันดวงตากลมโตที่ฟ้าสดใสของเธอเหมือนมีแรงดึงดูดฉันเข้าไปข้างในจนไม่อาจถอนสายตา......
แสงแดดยามเช้าแยงตาฉันจนไม่สามารถนอนต่อไปได้เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น หลังจากถูกดวงตาคู่นั้นตราตรึงไว้...ความทรงจำของฉันมันหยุดแค่ตรงนั้น..
“อืม...อือ” เสียงครางเบาๆที่ดังมาจากข้างๆทำให้ฉันลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วข้างกายฉันมีผู้หญิงผมสีทองยาวสลวยงดงาม กำลังนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข เธอมีผิวขาวอมชมพูโครงหน้าสวยได้รูป จมูกเป็นสันงดงาม เรียวปากสีชมพูระเรื่อ หัวใจของฉันมันเต้นแรงจนเจ็บหน้าอก เธอกระพริบตาถี่ๆแล้วส่งยิ้มหวานให้ฉัน
“ขอโทษทีนะคือฉันไม่รู้ว่าบ้านเธออยู่ไหนน่ะ”เธอพูดขณะลุกขึ้นนั่ง
“ฉันแฟร์รี่พึ่งย้ายมาเมื่อคืนนี้ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ” เธอพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ฉัน..ซินเซียร์บ้านหลังสีขาวที่ติดกับทุ่งทิวลิปยินดีที่ได้รู้จัก” ฉันเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกักเธอหัวเราะเบาๆกับท่าทีของฉัน
“ป่านนี้ที่บ้านเธอคงห่วงแย่เแล้วล่ะซินเซียร์ให้ฉันไปส่งนะ”เธอเอ่ยขณะลุกจากเตียง
“ไม่เป็นไรหรอกฉันกลับเองได้นี่มันก็เช้าแล้วถ้าแม่ตื่นมาไม่เจอคงตกใจ” ฉันพูดพร้อมกับลุกตามเธอ
“แต่ฉันอยากไปส่งเธอจริงๆนะฉันอยากไปดูทิวลิปนั่นอีก..มันเป็นที่ในฝันของฉันน่ะ ฉันดีใจจริงๆที่ได้เจอที่ในฝันของฉัน เพราะฉันฝันถึงมันมาตลอดเลย”
“เอ่อขอโทษนะที่พูดเรื่องไร้สาระอะไรก็ไม่รู้ให้เธอฟัง”เธอพูดต่อ
“ไม่เป็นไรหรอกฉันดีใจนะที่เธอชอบ..แล้วก็ถ้าเธออยากไปที่นั่นก็ไปได้ตลอดเลยนะ”
“จริงเหรอซินเซียร์ขอบคุณนะ ขอบคุณมากๆเลยเธอใจดีกับฉันจริงๆทำไมเธอถึงใจดีกับฉันขนาดนี้ล่ะ”
ก็เพราะมันเป็นที่แห่งความฝันของเธอ...เธอที่เป็นความฝันของฉันน่ะซิ ฉันคิดในใจก่อนจะตอบออกไปว่า “ก็มันเป็นที่ในฝันของเธอแล้วอีกอย่างก็ถือเป็นการตอบแทนที่เธอช่วยฉันเมื่อคืน”
“ฉันดีใจจริงๆเลยที่ย้ายมาที่นี่ ฉันดีใจจริงๆเลยที่ได้เจอเธอ”เธอพูดแล้วจับมือของฉันเอาไว้มือของเธอทั้งนุ่มและอบอุ่นทำให้ฉันรู้สึกอิ่มเอิบใจเหลือเกิน
บ้านเธออยู่ไม่ห่างจากบ้านฉันนักระหว่างทางที่เราคุยกันทำให้ฉันได้รู้ว่าเธออายุ17เท่าฉัน ชอบวาดรูปและอ่านหนังสือเหมือนกัน อยู่กับพ่อที่เป็นจิตรกร2คนเพราะแม่เธอนั้นจากไปตั้งแต่เธอยังเด็ก เราเดินจับมือกันไปตลอดทางในสายตาคนอื่นอาจมองว่าเราเป็นเพียงเพื่อนกันแต่สำหรับฉัน ด้ายแดงที่ทำให้เราได้พบกันทำให้ฉันตกหลุมรักนางฟ้า(fairy)คนนี้จนถอนด้วยไม่ขึ้นซะแล้ว
ความคิดเห็น