ยัยใบบ้ากะนายบ้าบอ

ลำดับตอนที่ #1 : ...ฉันชื่อ...ค่ะ

    “นี่ๆยัยบ้าตื่นได้แล้วนะวันนี้เป็นวันอะไรเอ่ย ? ไม่อยากไปโรงเรียนใหม่เหรอ”    - o – เสียงนาฬิกาปลุกรูปโดเรมอนที่ฉันอัดเสียงปลุก



ตอน 7.00น.เมื่อวานนี้มันดังขึ้น เพราะ ก่อนฉันจะหลับนอนแม่สุดที่เลิฟใช้ฉันล้างถ้วยจานกองเท่าพีรามิด แถมยังให้ทำงานบ้านเกือบทุกอย่าง



แม่คะแม่จะรู้มั๊ยคะว่าลูกคนนี้มันเข้าขั้นนังแจ๋วประจำบ้าน [ นี่ยัยข้าวโพดบูดเอ้ย!ข้าวโพดเปรี้ยว (ก็จิงนิข้าวโพดที่ไหนเปรี้ยวแต่งมาได้)

จะไม่พูดถึงพระนางก่อนรึไง O+o ]



ต่อๆ “โอ้ย! นี่มันอะไรกันเนี่ยใครมาพูดอะไรเสียงดังรบกวนชาวบ้านฟะ” [กรำ นี่มันที่อัดไว้แท้ๆนะเนี่ย!] จากนั้นฉันก็มีเสียงจากข้างล่าง



ตะโกน..\"นี่แพนจะไปมั๊ยโรงเรียนไม่ไปแม่จะโทรไปลาออกให้”  นี่คือเสียงที่แท้จิงที่จะทำให้ฉันตื่นได้ “ขา ..ค่ะ.. ค่ะลุกแล้ว =_= ”



เสียงที่พูดมันขาดๆเพราะเพิ่งรู้สึกตัว “นี่ยัยบ้าตื่นได้แล้วนะวันนี้เป็นวันอะไรเอ่ย ?” กรำฉันยังไม่ได้ปิดมันหรอกเหรอเนี่ย H^H “แป๊ก” มือของ



ฉันกดลงที่ปุ่มปิดอย่างแรงทันทีเพราะรำคาญเสียงตัวเอง >, ,< ฉันอาบน้ำแล้วลงมาข้างล่างนั่นคือเวลา 7.40 น. คือว่าฉันก็ใช้เวลาอาบน้ำแค่



7 นาทีเองนะ[ ใช้คำว่าเองเหรอเนี่ย ^ + ^ ] แต่เวลาส่องกระจกดูความมั่นใจน่ะ 29 นาที เดินลงมาประมาณณ 57 วินาที  



“จ๊ากๆนี่มาเตะก้นแพนทำไมน่ะพี่แมน” ตัวละครตัวต่อไป มาแว้วว..”นี่แพนรู้รึป่าวว่าโรงเรียนขึ้นกี่โมง ” สายตาที่พี่แมนมองฉันเสียวไปถึง



ตาตุ่มแล้ว “7 โมง 50 ทำไมเหรอ” ฉันพูดแบบรำคาญที่เร่งฉันจัง ^l^ “อ่ะ ! หาา.. นี่ก็อีก 10 นาที ” ฉันรู้สาเหตุที่มันเตะก้นฉันแล้ว ”



โอ้วว ทำไมกรุมีน้อง  เอส 2 ตัว[ Stupid , Slowly ]อย่างงี้ฟะ” กรำทำไมต้องดัดจริตด่าอังกฤษฟะ หลังจากพี่ชายกะน้องสาวมันเทศนากัน 1



จบเรียบร้อย ก็ขึ้นรถ Honda Jass Cool คันสี ขาวที่แม่ซื้อให้พี่แมนเป็นรางวัลที่เทอมที่แล้วมันคะแนนทุกวิชาผ่านเกินครึ่งอยู่ 0.5 คะแนน



[ อย่างน้อย แม่ก็ไม่ต้องบากหน้าไปหาอาจารย์เพื่อแก้ 0 0 00 0 0 ให้มัน!] “เอี๊ยดดดดด”   + 3 +  “ตุ๊บ” เสียงเบรกกรถใหม่ล้อลากพื้นเสียง



ดัง และอีกเสียงคือหัวฉันชึ้นกับที่วางของ”อ๊ายๆ หัวกับทรงผมที่ฉันทำสุดฝีมือ เพื่อมาวันเปิดเทอม” ฉันตะโกนขึ้น T_T     “โธ่เว้ยย! ไอ้บ้าขับ



รถเป็นรึป่าวฟะ” พี่แมนกดกระจกรถลงด่า มัวแต่ด่าจะไปทันมั๊ยเนี่ย เหลืออีก 5 นาทีนะ แต่ทางมันอีก 2 กิโล คือบ้านมันกันดารไกลโรงเรียน



ไปหน่อย 8_8 ฉันมาถึงโรงเรียนทันพอดี 7.49.5 น. ….ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย…ฉันต้องหยุดเดินกระทันหัน แล้ว… “โอ้ย! นี่



เธอ ^!^ ” ฉันหันไปข้างหลังผู้ชายคนนั้นล้มเพราะชนฉัน \"อุ๊ย!” O_o ฉันมองเขาอย่างเจ็บแทน…เถลิงประเทศชาติไทยทวีมีชัยชโยยยวว…



เพลงชาติหยุดแล้วผู้ชายที่ล้มก็ลุกขึ้น “ นี่เธอ! จะหยุดวิ่งทำไมกัน” เขาทำหน้าตาเหมือนที่พี่แมนทำเมื่อเช้าเลย “ก็” ฉันเอ่ยคำนี้จากนั้น..“นี่ไม่



ต้องพูดเลยดูซิทำคนอื่นเจ็บต้องสมน้ำหน้า เอ้ย! ขอโทษสิ” ก็กำลังจะพูดไงงฟะ ผู้ชายสูงประมาณ 178 เซนติเมตร หน้าไม่มีสิว ผิดขาว หุ่นดี



เฟล็กดัดฟันติดอยู่ในใกล้ริมฝีปากเค้า [อ่าวๆนี่ไม่ต้องจินตนาการว่าหน้าเป็นไงแต่ฉันว่าหล่อมากจนฉันยืนตาค้าง] “ยังไม่ขอโทษอีก! ” เขาด่า



ฉัน -  ^ - เมื่อกี้ที่ชมคืนคำนะ “ขอโทษที่ฉันหยุด ก็ฉันรักชาติตามกฎแล้วต้องหยุดยืนตรงทำความเคารพสิ!  : - :  เขาทำหน้าเห่ยนิดๆที่ฉัน



พูดไป “ แต่เธอก็ไม่ระวังคนข้างหลัง!นะยัยบ้า ” ผู้ชายอะไรไร้จรรยาสิ้นดีว่าผู้หญิงที่น่ารักอย่างฉันบ้าได้ลงคอ A _ A [เอ๊ะข้าวโพดเปรี้ยวบท



ฉันจะอยู่ตรงนี้อีกนานมั๊ย  o..U..o] หลังจากที่เถียงกับอีตาบ้านั่นที่หล่อมากจบโดยหมั่นไส้กันนิดหน่อยแต่เถียงนานไม่ได้เพราะพวกผู้หญิง



แถวนั้น เขามองกันเต็มเรย  [ จะไม่ให้มองได้ไงก็อีตาบ้าหล่อนั่นยืนใกล้กันอยู่! ] วันนี้เป็นวันเปิดเทอมนะ ทำไมฟะ นี่ๆวันแรกนะไอ้ข้าวโพด



บูดด จะไม่ทำฉากทำเอกสารตกแล้วมีชายหล่อมากจับมือฉัน=^= [ไอ้นี่ท่าจะเพ้อไปใหญ่] ทำไมน่ะเหรอถ้าอย่างนั้นก็น้ำเน่าสิว้อยย









                                                            โปรดติดตามตอนต่อปัย...